ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΔΕΙΣ!
Πεμ 13 Δεκ 2012

Παλαβώσαμε στο βραβείο. Σχεδόν κάθε ημέρα, έχουμε μία ή δύο ενώσεις κριτικών, σωματεία κτλ που βγάζουν τις επιλογές τους για τα καλύτερα της χρονιάς που φεύγει. Πόσο σοβαρά, όμως, μπορούμε να τα πάρουμε όλα αυτά; Η άποψη μου είναι πως υπάρχουν δύο όψεις σε αυτό το νόμισμα. Καταρχάς, δεν μιλάμε για βραβεία κινηματογράφου γενικώς, αλλά αμερικανικά κατά βάση βραβεία που απλά κλείνουν το μάτι στις ταινίες του υπόλοιπου πλανήτη, σαν να τις κάνουν και χάρη. Ειδικά αυτό το ξενόγλωσσο βραβείο, μου κάθεται στο στομάχι. Εμείς κι αυτοί. Από μικρός το είχα όνειρο να έβγαιναν βραβεία που να αφορούσαν ισάξια όλη την παγκόσμια παραγωγή, αλλά έμεινα με το όνειρο. Βλέπουμε, λοιπόν, στους βασικούς παίκτες τη βιογραφία του αγαπημένου των Αμερικανών προέδρου, του
Λίνκολν, και το πώς πιάσαμε τον άτιμο τον
Μπιν Λάντεν (με την όλη ιστορία να μπάζει από παντού, αφού επισήμως δεν γνωρίζουμε τίποτα για την αλήθεια του θέματος). Η σπουδαιότερη ταινία της χρονιάς, δε, του
Χάνεκε, εννοείται ότι πρέπει να είναι και υπερήφανη που αναφέρεται σε κάνα-δύο βραβεία, ενώ η
Μαριόν Κοτιγιάρ τιμάται καθαρά επειδή έχει ήδη σεβαστή θητεία στα αμερικανικά πλατό και τη γνωρίζουν. Δεν μιλάμε καν για παγκοσμιοποίηση, αλλά για καθαρή αμερικανομανία. Και θα μου πείτε εσείς, ε τότε γιατί κι εσείς ως περιοδικό δίνετε τόση αξία σε ότι βραβείο σκάσει μύτη; Και με αυτήν την απορία, περνάμε στην άλλη όψη του νομίσματος. Όλη αυτή η «λαίλαπα» βραβείων συντηρεί τη μυθολογία του σινεμά. Ακόμα κι αν δεν παίζουν με όρους απόλυτης δικαιοσύνης, μας κάνουν και ενδιαφερόμαστε περισσότερο για μια τέχνη που απειλείται συνεχώς να αποκοπεί από κάθε έννοια ποιοτικής αξίας και να χαρακτηριστεί προϊόν. Ειδικά τα Όσκαρ, είναι ένα πανηγύρι της έβδομης τέχνης, που έστω κι αν διατηρεί απλώς τα προσχήματα, προωθεί κάποιου είδους σοβαρής κρίσης επί της άφθονης σαβούρας που κυκλοφορεί κάθε χρονιά. Και πέρα από κάποιες χοντρές περιπτώσεις, δεν έχουν πάψει να με ικανοποιούν γενικά για τις επιλογές τους, με το μυαλό πάντα πως δεν περνάν από το χέρι μου. Σε σχέση, λοιπόν, με του πού κατατάσσω όλα όσα «κάνουν για μένα, χωρίς εμένα», τα αμερικανικά βραβεία δεν βρίσκονται σε κακή θέση στη λίστα, ούτε φυσικά με ζημιώνουν. Έστω και ασυνείδητα, κάθε χρονιά τα περιμένω με κάποια ανυπομονησία και δεν θα αλλάξει αυτό ακόμα κι αν η ανεκδιήγητη
Μπίγκελοουπάρει το δεύτερο της...
[1.]
|
The Hobbit: An Unexpected Journey - Χόμπιτ: Ενα Αναπάντεχο Ταξίδι
(2012)
του
Peter Jackson
|
Ο Μπίλμπο Μπάγκινς, ένα Χόμπιτ, αποφασίζει να σώσει το βασίλειο του Έρεμπορ από τον τρομερό δράκο Νοσφιστή. Με την απρόσμενη βοήθεια του Γκάνταλφ του Γκρίζου, ο Μπίλμπο ακολουθεί μια ομάδα δεκατριών νάνων, της οποίας επικεφαλής είναι ο θρυλικός πολεμιστής, Θόριν Δρύασπις. Το ταξίδι τους θα τους οδηγήσει στην Ερημιά, σε επικίνδυνους τόπους γεμάτους Τελώνια, Ορκ, φονικούς λύκους και μάγους. Για να φτάσουν στον τελικό προορισμό τους που βρίσκεται στην Ανατολή, στο Μοναχικό Βουνό, πρέπει πρώτα να καταφέρνουν να βγουν ζωντανοί από τις σήραγγες των τελωνίων. Εκεί, όμως, ο Μπίλμπο θα συναντήσει το πλάσμα που θα αλλάξει τη ζωή του για πάντα... το Γκόλουμ. Στις όχθες μιας υπόγειας λίμνης, ο Μπίλμπο Μπάγκινς θα ανακαλύψει ότι διαθέτει επινοητικότητα και θάρρος που ξεπερνά τη φαντασία του, καθώς θα καταφέρει να αποκτήσει το «πολύτιμο» δαχτυλίδι του Γκόλουμ, το οποίο διαθέτει απρόσμενες και χρήσιμες ιδιότητες. Είναι ένα απλό, χρυσό δαχτυλίδι δεμένο άρρηκτα με τη μοίρα της Μέσης Γης, με τρόπους που ο Μπίλμπο δεν μπορεί καν να διανοηθεί.
Διαβάστε την κριτική | Δείτε φωτογραφίες
|
|
|
Loading Player...
|
[3.]
|
Dans la Maison - Το Αγόρι στο Τελευταίο Θρανίο
(2012)
του
Francois Ozon
|
Ο Κλοντ είναι ένας 16χρονος μαθητής από οικογένεια μεσαίας τάξης, που του αρέσει να κρατάει χαμηλό προφίλ, όπως με το να κάθεται στο πίσω μέρος της τάξης. Ο καθηγητής του, Ζερμέν, σύντομα ανακαλύπτει ότι ο Κλοντ είναι ένα παιδί με εξαιρετικά χαρίσματα, ειδικά από τον τρόπο που γράφει τις εκθέσεις του. Όμως, όλα αυτά είναι στην επιφάνια, αφού ο νεαρός έχει παρεισφρήσει στην οικογένεια ενός συμμαθητής του κι από εκεί αντλεί τα θέματα των εκθέσεων του. Αυτό θα επιφέρει ακόμα πιο περίπλοκα αποτελέσματα, αφού υπάρχει κάτι το σκοτεινό στο μυαλό του Κλοντ.
Διαβάστε την κριτική | Δείτε φωτογραφίες
|
|
|
Loading Player...
|
[4.]
|
People Like Us - Ανθρωποι σαν κι Εμάς
(2012)
του
Alex Kurtzman
|
Ο Σαμ, ένας 20χρονος έμπορος, κλείνει μια συμφωνία τη μέρα που μαθαίνει ότι ο πατέρας του βρίσκει αιφνίδιο θάνατο. Παρά τις αντιρρήσεις του, ο Σαμ καλείται στο πατρικό του, όπου πρέπει να τακτοποιήσει την κληρονομιά του πατέρα του και να επανασυνδεθεί με την οικογένειά του. Ενώ ικανοποιεί τις τελευταίες επιθυμίες του πατέρα του, ο Σαμ ανακαλύπτει ένα συγκλονιστικό μυστικό που φέρνει τα πάνω-κάτω. Έχει μία 30χρονη αδερφή, τη Φράνκι, την ύπαρξη της οποίας αγνοούσε. Όσο εξελίσσεται η σχέση τους, ο Σαμ αναγκάζεται να αναθεωρήσει όσα πίστευε για την οικογένειά του και να επανεξετάσει στην πορεία τις δικές του επιλογές.
Διαβάστε την κριτική | Δείτε φωτογραφίες
|
|
|
Loading Player...
|
[5.]
|
Teddy Bear
(2012)
του
Mads Matthiesen
|
Με μια πρώτη ματιά, ο Ντένις θα σου φανεί ένας θηριώδης πρωταθλητής του μπόντι-μπίλντιν, με δικέφαλους μεγαλύτερους σε μέγεθος απ’ το κεφάλι ενός ανθρώπου. Αν όμως δεν τρομάξεις με την όψη του, γρήγορα καταλαβαίνεις πως μέσα στον 38χρονο άντρα κρύβεται ένα μικρό παιδί, εγκλωβισμένο σε αυτό το ζωσμένο από μύες σώμα. Συγκατοικεί με την δεσποτική μητέρα του, της οποίας τα απροσπέλαστα τείχη εμποδίζουν οποιονδήποτε τρίτο να εισβάλει στην ζωή τους, καθιστώντας την συμβίωση μαζί της ταυτόσημη με θητεία φυλάκισης. Τα δεδομένα όμως αλλάζουν μετά από ένα ταξίδι του Ντένις στην Ταϊλάνδη, που προκαλεί τριγμούς στην παθογενή σχέση μητέρας και γιου και αλλάζει γρήγορα τις ισορροπίες.
Διαβάστε την κριτική | Δείτε φωτογραφίες
|
|
|
Loading Player...
|
[6.]
|
La Sirga - Έγκλημα στη Λίμνη
(2012)
του
William Vega
|
Η Άλις είναι εγκαταλελειμμένη. Οι μνήμες του πολέμου εισβάλουν στο κεφάλι της σαν κεραυνός. Πασχίζει να επανασυνδέσει τη ζωή της στο La Sirga, ένα απομονωμένο ξενοδοχείο στις ακτές μιας μεγάλης λίμνης στη σκιά των Άνδεων. Ένα ξενοδοχείο που ανήκει στον Όσκαρ, το μοναδικό οικογενειακό μέλος που γνωρίζει, ένας γηραιός ερημίτης. Εκεί, στη βαλτώδη και ζοφερή παραλία, θα προσπαθήσει να συμβιβαστεί με τους φόβους της, καθώς ο πόλεμος απειλεί να ξεκινήσει ξανά.
Διαβάστε την κριτική | Δείτε φωτογραφίες
|
|
|
Loading Player...
|
[7.]
|
Marley
(2012)
του
Kevin Macdonald
|
Βασισμένος σε αποκλειστικό αρχειακό υλικό και συνεντεύξεις με τους φίλους, τους συνεργάτες, τη χήρα του, τις ερωμένες και με αρκετά από τα 12 παιδιά του, ο Μακντόναλντ γυρίζει πίσω στους χωματόδρομους του χωριού που ο Μάρλεϊ γεννήθηκε και χαρτογραφεί την πορεία του από το σημείο μηδέν μέχρι την απόλυτη καταξίωση. Γιος ενός Βρετανού στρατιωτικού και μιας Τζαμαϊκανής, ο Μπομπ Μάρλεϊ μεγάλωσε στις φτωχογειτονιές του Κίνγκστον, ενώ αργότερα ως τραγουδιστής, κιθαρίστας και βασικός συνθέτης των The Wailers μετέτρεψε τη ρέγκε σε παγκόσμιο φαινόμενο. Θερμός υποστηρικτής του κινήματος των ρασταφάρι, λάτρης των γυναικών, του ποδοσφαίρου και φυσικά της μαριχουάνας, ο Μάρλεϊ 30 χρόνια μετά τον θάνατό του ξαναζωντανεύει σε αυτό το μουσικό ντοκιμαντέρ.
Διαβάστε την κριτική | Δείτε φωτογραφίες
|
|
|
Loading Player...
|
[8.]
|
Sobachye Serdtse - Η Καρδιά Ενός Σκύλου
(1988)
του
Vladimir Bortko
|
Ο γέρος καθηγητής Πρεομπραζένσκι μαζί με τον νεαρό βοηθό του, Δρ Μπρόμενταλ, τοποθετούν ανθρώπινη υπόφυση στον εγκέφαλο ενός σκύλου. Μερικές βδομάδες αργότερα, ο σκύλος αρχίζει να μοιάζει με άνθρωπο. Το ερώτημα, όμως, είναι «όποιος μοιάζει με άνθρωπο, είναι και άνθρωπος;»
Δείτε φωτογραφίες
|
|
|
Loading Player...
|