---

Δευ 19 Μαϊ 2003

The Evil Dead

Όποια ταινία έχει για πρωταγωνιστή της, τον άνθρωπο που έγινε ευρύτερα γνωστός ως ο κλέφτης Αυτόλυκος των σειρών Ζίνα και Ηρακλής, για μένα είναι cult!

Ο κατά κόσμον Bruce Campbell είναι ο πρωταγωνιστής της ιστορίας που θέλει 5 φίλους να βρίσκουν σε ένα ερημωμένο εξοχικό, κάπου στα βουνά της Αμερικής, το «Βιβλίο των Νεκρών» –το διαβόητο «Νεκρονομικόν», γραμμένο με αίμα και δεμένο με σάρκα ανθρώπινη. Καθώς το ξεφυλλίζουν, δε βρίσκουν παρά ακατανόητα γράμματα και μερικές ανατριχιαστικές ζωγραφιές. Λίγο αργότερα, η Cheryl (Ellen Sandweiss) καταλαμβάνεται από μια μυστηριώδη δύναμη και σχεδιάζει το εξώφυλλο του βιβλίου, χωρίς καν να το έχει δει. Αλλά το γλέντι ξεκινά όταν παίζουν την απομαγνητοφώνηση του βιβλίου από τον καθηγητή που το είχε ανακαλύψει κάπου στα βάθη της Κανταχάρ (χμ...)!

Μαθαίνουν ότι το βιβλίο έχει την ικανότητα να καλεί δαίμονες από τον άλλο κόσμο, οι οποίοι καταλαμβάνουν το κορμί αυτών που το διάβασαν –ή στην προκειμένη περίπτωση, άκουσαν- και προσπαθούν να εκδικηθούν αυτόν που το ανακάλυψε και τους κάλεσε. Έτσι λοιπόν, μετά από μια ανατριχιαστική σκηνή που ανατρέπει την έκφραση «βιασμός της φύσης από τον άνθρωπο», οι δαίμονες καταλαμβάνουν έναν-έναν τη Cheryl, Shelly (Sarah York), τον Scotty (Hal Delrich) και τη Linda (Betsy Baker) και προσπαθούν να εκδικηθούν τον Ash.

Πάνω από μια δεκαετία πριν το Scream, το The Evil Dead είναι απόλυτα αυτοσαρκαστικό, αλλά και εις βάθος αναλυτικό του slasher genre. Έξυπνο σενάριο, πολύ χιούμορ, εκρηκτική σκηνοθεσία και αέρινο μοντάζ –ένα cult classic.

Και όλα μέχρι εδώ, καλά (που λεει ο λόγος...). Το πολύ αίμα, την «κατά τας γραφάς» σκηνοθεσία, μουσική υπόκρουση και σεναριογραφία, έρχονται να ανατρέψουν το πάρα πολύ αίμα (ή μήπως είναι σιρόπι καραμέλα; Τι σημασία έχει...), οι υπερεπιτηδευμένες ερμηνείες, το θεότρελο σενάριο, η εκρηκτική σκηνοθεσία και το αέρινο μοντάζ, από τον Joel Coen.

Ξέχασα να πω, ο μόνος τρόπος να απαλλαγεί κανείς από αυτούς τους δαίμονες είναι να ακρωτηριάσει τα κορμιά των ξενιστών τους. Και καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό... Δάχτυλα κονιορτοποιούνται, κορμιά γίνονται κομμάτια, μολύβια διατρυπούν φτέρνες, μαχαίρια καρφώνονται σε πλάτες, και η δαιμονισμένη Sheryll με το πιο ανατριχιαστικό γέλιο που ακούσατε σε ταινία (και το έχετε ακούσει και αλλού). Οι κάμερες στριφογυρίζουν στο δωμάτιο σα δαιμονισμένες, ακολουθώντας τα τουμπαρίσματα του σεναρίου από τις gore υπερβολές στο μακάβριο, σαρκαστικό χιούμορ. Το αίμα ρέει ποτάμι, αλλά δεν φοβίζει τόσο επειδή ανατριχιάζει τους θεατές, παρά επειδή τονίζει αμείλικτα το πόσο εύθραυστο είναι το ανθρώπινο κορμί.

Ο Sam Raimi, με το μικροσκοπικό budget των $50.000, επιδεικνύει απίστευτη δημιουργικότητα, που πηγάζει από το μεράκι και την αγάπη του για αυτό που κάνει. Οι αγάπη του για τον κινηματογράφο είναι διάχυτη σε όλη την ταινία -σπονδή στο Halloween - Η Νυχτα με τις Μασκες, η κίνηση των δαιμόνων όπως φαίνεται από τη δική τους οπτική γωνία, σπονδή στο Chain Saw Massacre, η σκηνή που ο Ash ετοιμάζεται να ξεφορτωθεί τη δαιμονισμένη κοπέλα του με το αλυσοπρίονο, σπονδή στη Λαμψη η εναρκτήρια σεκάνς με το παρ’ ολίγον τροχαίο!

Με τη συνεργασία του Bruce Campbell στη συγγραφή του σεναρίου, οι παλιοί συμμαθητές δυσαρέστησαν τους παραγωγούς προτείνοντας μια ταινία που κολυμπά στο αίμα, αλλά ουσιαστικά είναι περισσότερο μαύρη κωμωδία, παρά θρίλερ.

Μάλιστα ο Campbell και ο Raimi, λόγω των απίστευτα ωμών σκηνών gore που διανθίζουν την ταινία τους, αρνήθηκαν να την υποβάλλουν στην επιτροπή αξιολόγησης (το συμβούλιο που αποφασίζει σε ποιο κοινό μπορεί να απευθυνθεί η ταινία), με αποτέλεσμα το Evil Dead να προβληθεί τρία χρόνια μετά την ολοκλήρωσή του, με την επισήμανση Not Rated.

Όταν πάντως οι ταινία βγήε στις αίθουσες, αποτέλεσε τεράστια εισπρακτική επιτυχία και γέννησε 2 ακόμη sequels. Η ταινία είναι έξυπνη, αστεία και αρκετά τρομακτική. Χωρίς να υποτιμά ποτέ το κοινό της, είναι μια από τις ταινίες που επηρέασαν περισσότερο τον ανεξάρτητο Αμερικανικό κινηματογράφο από την εποχή του Night of the Living Dead - Η Νυχτα των Ζωντανων Νεκρων.

Σκηνές που στοιχειώνουν: Ο Ash, κυνηγημένος από τους δαίμονες, καταφεύγει στο υπόγειο. Μια μηχανή προβολής και ένας παλιός φωνογράφος παίρνουν μπροστά, και ο μουντζουρωμένος Ash παγιδεύεται στη λευκή λάμψη του κενού, καθώς σταγόνες αίματος πέφτουν πάνω στον προβολέα και σκεπάζουν τον ήρωα –η αρχετυπική ιδέα που στήριξε ένα ολόκληρο genre.

Βαθμολογία: 9/10 (Δείτε την οπωσδήποτε!)

---