---

Τρί 27 Μαϊ 2003

Monica Bellucci

Αγαπημένη Monica,

Την πρώτη φορά που σε γνώρισα ήταν όταν αναδύθηκες από τα στρώματα του Keanu Reeves, απειλητική αλλά ταυτόχρονα τόσο σαγηνευτική και πλανεύτρα, έτοιμη να κατασπαράξεις τον αθώο Keanu μαζί με τις δύο φίλες σου (να τις πω;) στο μαγευτικό Dracula του Francis Ford Coppola. H παρουσία σου έγινε αισθητή, αν και ολιγόλεπτη, αλλά δεν ήταν εκεί που είδα την ομορφιά προσωποποιημένη.

Η αποκάλυψη ήρθε μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια το 2000 κάνεις το Under Suspicion δίπλα στον Gene Hackman και τον Morgan Freeman. Εκεί βλέπω την μεγαλύτερη απόδειξη ότι η ομορφιά ζει μέσα στο ανθρώπινο είδος καθώς σε βλέπω μέσα σε ένα μαύρο φόρεμα να κοιτάς με την άκρη του ματιού σου την κάμερα. Επίσης σημαντικό, στην ταινία ονομάζεσαι Chantal. Σαν να σε βλέπω σε ένα πίνακα του Ρέμπραντ κάθισα αποσβολωμένος να σε κοιτώ και ένας αναστεναγμός να διαπερνά τον λάρυγγά μου. Η μεγαλύτερη απόδειξη ότι η ομορφιά είναι αυταπόδεικτη στεκόταν μπροστά μου. Από τον καιρό που στο ιταλικό σινεμά δέσποζαν οι πανέμορφες Sophia Loren, Τζίνα Λολομπρίτζιτα και Anna Magnani δεν είχαμε ξαναδεί κάτι παρόμοιο. Εσύ δεν είχες την τύχη αυτών των γυναικών, να δεις την άνθηση του ιταλικού κινηματογράφου όταν δέσποζε ένας Visconti, ένας Rossellini, ένας Vittorio De Sica ή ένας Pasolini. Έτυχες σε μια εποχή πτώσης του όπου οι μεγάλοι σκηνοθέτες εκλείπουν από το ιταλικό σινεμά, αλλά και πάλι τυχεροί είμαστε γιατί κάλλιστα θα μπορούσες να διαλέξεις να γίνεις μία δικηγόρος αφού μετά το σχολείο πέρασες στην σχολή της νομικής. Φαντάζομαι ότι γρήγορα κατάλαβες ότι αυτά τα δύο επαγγέλματα, του δικηγόρου και του ηθοποιού, έχουν πολλά κοινά και το κυριότερο και ας με συγχωρέσει ο φίλος μου ο Σωτηρόπουλος (α, ναι δεν τον έχεις γνωρίσει τον εκκολαπτόμενο δικηγόρο και cinάδελφο) είναι το βασικό συστατικό της υποκριτικής και του ψέματος. Έτσι γρήγορα εγκαταλείπεις το επάγγελμα του δικηγόρου, καθώς δεν χρειάστηκε και ιδιαίτερο ψάξιμο για να σε ανακαλύψει η μόδα και να σε κερδίσει για μερικά χρόνια.

Αν θυμάμαι καλά έπαιξες και σε κάποιες ιταλικές ταινίες μέχρι που σε είδε ο Coppola σε ένα διαφημιστικό και αμέσως σε επέλεξε για τον ρόλο σου στο Dracula όπου και έγινες γνωστή στον κόσμο. Ξέρω ότι το 1996 μετακόμισες στο Παρίσι ψάχνοντας καλύτερους ρόλους και καλύτερους σκηνοθέτες για να υπηρετήσεις το όραμά τους και εκεί συναντάς τον πρώην αγαπημένο σου Vincent Cassel στην ταινία L` Appartement, τον ερωτεύεσαι και συγχρόνως παίρνεις και το βραβείο Σεζαρ για πρωτοεμφανιζόμενη ηθοποιό. Νομίζω ότι ο Vincent Cassel είναι ένας εξαίρετος ηθοποιός και πέρα από τα προσωπικά σας, νομίζω ότι σε βοήθησε στην καριέρα σου αλλά και στο να δεις το σινεμά με ένα διαφορετικό βλέμμα.

Πρέπει να έπαιξες μαζί του σε κάμποσες ταινίες μεταξύ αυτών στα Dobermann (1997), Le Plaisir (et ses petits tracas), (1998) μαζί με τον φίλο σας Mathieu Kassovitz, στο Méditerranées (1998), Compromis (1998) Le Pacte des Loups - Η Αδελφοτητα των Λυκων, (2001) και τέλος στο Irreversible - Μη αναστρεψιμος (2002) του τρελλοαργεντίνου Gaspar Noe το οποίο φυσικά ποτέ δεν είδα αφού δεν θα άντεχαν τα μάτια μου ποτέ να βιάζεται η ομορφιά για την αιωνιότητα των 9 λεπτών. Φυσικά πριν φτάσεις εδώ έκανες και την Malena (2000) του Giuseppe Tornatore, όπου η μεσογειακή ομορφιά και τα υπέροχα μάτια σου, η χυμώδη παρουσία σου, τα σαρκώδη χείλη σου και αυτό το περπάτημα σου που κόβει την αναπνοή σε κάθε ζωντανό οργανισμό που έχει μάτια και είναι αρσενικό, σε απόσταση ικανή να αφανίσει ολόκληρο χωριό όπως στο χωριό της Μαλένας.

Γνωρίζω ότι το 2003 σε βρίσκει σε ρόλους όπου η Περσεφόνη του Matrix Reloaded συναντά την Μαρία την Μαγδαληνή του Passion που αν και το σκηνοθετεί ο Mel Gibson φαντάζομαι ότι είναι ένας ρόλος που σου ταιριάζει γάντι, όπως γνωρίζω ότι ταινίες σαν το Tears of the Sun βλέπονται αποκλειστικά για την παρουσία σου και για κανένα άλλο λόγο. Γιατί πρέπει να σου εκμυστηρευθώ ότι δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία για σένα αν παίζεις καλά η λιγότερο καλά αλλά έχει μεγαλύτερη σημασία ότι γυναίκες της δική σου ακτινοβολίας βρίσκονται στον χώρο του κινηματογράφου και του δίνουν την απαιτούμενη λάμψη. Ελπίζω την επόμενη χρονιά να τα πούμε στις Κάννες μαζί με τους αγαπημένους συνεργάτες μου, τον προαναφερθέντα Βασίλη Σωτηρόπουλο ο οποίος είμαι σίγουρος πως θα προσπαθήσει να σε πείσει να παίξεις στην επόμενη ταινία του Αγγελοπουλου έτσι ώστε να καταφέρει να κάνει ο άνθρωπος 2 εκατομμύρια εισιτήρια και όλα το σινεμά να παραληρούν με τα πιο ευχάριστα αργόσυρτα πλάνα σου, τον αγαπημένο φίλο Ιωσήφ που θα χαρώ πολύ όταν τον δω να χάνει την παροιμιώδη ψυχραιμία του μπροστά σου, τον Νίκο που θα ψάχνει να βρει στις μουσικές του κάτι που να σου αρέσει και να σου φτιάχνει το κέφι αλλά δεν θα το βρίσκει, τον Γιάννη ο οποίος θα εκθειάσει την τελευταία σου ευρωπαϊκή ταινία, τον Δηράκη που επιτέλους θα χάσει τα λόγια του περί Φιντέλ και θα παραμείνει βουβός μπροστά σου, τον Τάκη που θα είναι ο μοναδικός που θα σε ψήνει για αποκλειστική συνέντευξη στο Cine, το τηλεπαράσιτο, το οποίο θα ετοιμάζεται για γαμπρός και τέλος τον ιταλό μας τον Πάνο τον Βούλγαρη ο οποίος μπορεί να σου τραγουδήσει και μια ταραντέλα. Αυτά από εμένα

Δικός σου
Πάνος Αντζουλάτος

---