---

Δευ 02 Σεπ 2013

To Zero Theorem διχάζει και το Locke κάνει την έκπληξη...

Σε ένα ηλιόλουστο Λίντο και μια κατάμεστη αίθουσα έγινε σήμερα το πρωί η πρεμιέρα της πολυαναμενόμενης νέας ταινίας του Terry Gilliam, "The Zero Theorem". Τοποθετημένη σε ένα δυστοπικό μέλλον η ταινία είναι μια πυκνή, οπτική πανδαισία που βρήκα άκρως ενδιαφέρουσα αν και λίγο παλιομοδίτικη. Σίγουρα δεν είναι μια επιστροφή επιπέδου "Brazil", "The Fisher King" και "Twelve Monkeys", είναι όμως η καλύτερη δουλειά του Gilliam την τελευταία δεκαετία. Πρέπει να ομολογήσω όμως ότι παρόλο που το δημοσιογραφικό κοινό του φεστιβάλ Βενετίας την υποδέχθηκε με χειροκροτήματα δεν είμαι σίγουρος ποια θα είναι η τελική του θέση απέναντι στο φιλμ. Κάποιοι θα την δουν ως ένα μελαγχολικό σχόλιο για τη μοναξιά και το φόβο απέναντι στο θάνατο και κάποιο άλλοι ως μια φιλοσοφική φανφάρα από έναν άνθρωπο που δεν έχει πλέον καμία πρωτότυπη ιδέα.





Είμαι όμως βέβαιος για την αντίδραση τόσο του κοινού όσο και των κριτικών απέναντι στο φιλμ Locke του Steven Knight. Απόλυτα θετική αποδοχή. Είναι τόσο μεγάλη η επιτυχία του φιλμ εδώ στην Βενετία που τέθηκε μέχρι και το ερώτημα γιατί δεν είναι μια από τις ταινίες του διαγωνιστικού. Διαθέτοντας ίσως την καλύτερη ερμηνεία που έχουμε δει από ηθοποιό, η ταινία του Knight είναι κάτι σαν το Buried (την ταινία που ο Ryan Reynolds ήταν θαμμένος μέσα σε ένα φέρετρο) μόνο που εδώ το δράμα είναι πιο βαθύ, πιο κατανοητό και συνάμα πιο συναρπαστικό. Γιατί προκειμένου να κάνετε ένα ολόκληρο ακροατήριο να ακούει έναν άνθρωπο να μιλάει για μιάμιση ώρα, θα πρέπει να βεβαιωθείτε ότι αξίζει να ακουστεί και πιστέψτε με, λεπτό-προς-λεπτό το Locke σε συνεπαίρνει.


Τις προβολές των ταινιών ακολούθησε ακριβώς μετά η καθιερωμένη συνέντευξη τύπου. Πρώτα, τη θέση τους στο πάνελ πήραν οι Terry Gilliam, Mélanie Thierry, David Thewlis αλλά και οι παραγωγοί της ταινίας προκειμένου να μας μιλήσουν για το The Zero Theorem. «Το ερώτημα που έθεσα στον εαυτό μου ήταν αν έχουμε πραγματικές σχέσεις πια ή είναι μόνο εικονικές. Βρίσκω ενδιαφέρον το γεγονός ότι οι άνθρωποι κρύβονται πίσω από ψεύτικα ονόματα σε απευθείας σύνδεση. Αγγελίες λένε στους ανθρώπους ότι πρέπει να είναι θεοί και θεές, και επειδή δεν μπορούν να το καταφέρουν, αναγκάζονται να επικοινωνούν κρυφά. Ανησυχώ», είπε, ενώ πρόσθεσε ότι παρόλο που το διαδίκτυο φαίνεται να προσφέρει τα πάντα και όμως "εμείς είμαστε διαχωρισμένοι, οι κοινότητες φαίνεται να είναι ολοένα και πιο διχασμένες". Έτσι είναι και ο πρωταγωνιστής της ταινίας του. "Η καθημερινότητα του ρούφηξε την ζωή. Ασχολείται μόνο με την δουλειά του χωρίς ερωτήσεις. Κλεισμένος στον εαυτό του. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στην πραγματικότητα. Παρόλο που ο επιχειρηματικός κόσμος μας αναλώνει, οι άνθρωποι φοβούνται να κάνουν ερωτήσεις για να μην χάσουν την δουλειά τους. Αν η ταινία του αυτή μας κάνει να μιλήσουμε, να συζητήσουμε, να μαλώσουμε, τότε αυτό είναι ένα βήμα προς τα εμπρός για μένα." Προς έκπληξή του, όπως μας είπε, ένα τέτοιο είδος ελευθερίας αισθάνθηκε στο Βουκουρέστι, την πόλη που έλαβαν χώρα τα γυρίσματα: «Την γυρίσαμε εκεί γιατί ήταν φθηνότερα από Λονδίνο. Δεν υπάρχουν θέματα υγείας και ασφάλειας εκεί, υπάρχει ελευθερία. Εκεί, έπρεπε να αναλάβεις την ευθύνη των πράξεών σου. Ήταν έξοχα!». Τέλος, όταν ρώτησαν για το ποια είναι η σημασία της ταινίας ο σκηνοθέτης αποκρίθηκε: «Δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτό. Θέλω να σας αφήσω με απορίες. Θέλω να πάτε για δείπνο και να την συζητήσετε».


Η ομάδα τώρα πίσω από το Locke μας μίλησε για το πόσο γρήγορα δημιούργησαν τις απαραίτητες συνθήκες έτσι ώστε να καταφέρουν να γυρίσουν το φιλμ μόνο σε οκτώ νύχτες. "Η ιδέα ήρθε στο μυαλό του Steve (Knight) τον Νοέμβριο του 2012 και τα γυρίσματα άρχισαν τον Φεβρουάριο" είπε ο παραγωγός του φιλμ Paul Webster. Γνώριζαν εξαρχής βέβαια ότι η ταινία θα πρέπει να γυριστεί με μικρο προϋπολογισμό και με ένα «μεγάλο» όνομα στο πρωταγωνιστικό ρόλο. Κατά τύχη ο Knight είχε ραντεβού με τον Tom Hardy για να συζητήσουν ένα άλλο έργο, και συμφώνησαν να συνεργαστούν στο Locke. Από εκεί και μετά τα πράγματα εξελίσσονταν με τέτοια ταχύτητα, που όπως αποκάλυψε ο Hardy αναγκάστηκε να γυρίσει όλη την ταινία διαβάζοντας από ότο κιου. Ακόμα και έτσι όμως, ο ίδιος το ευχαριστήθηκε αφού του δόθηκε η ευκαιρία να παίξει ένα ρόλο πολύ διαφορετικό απ` ότι τον έχουμε συνηθίσει. "Βρήκα θελκτικό το γεγονός ότι θα μπορούσα να υποδυθώ ένα χαρακτήρα τόσο κλειστό. Που αποφεύγει οποιαδήποτε επιθετικότητα. Ως ηθοποιός θέλω να προκαλώ τον εαυτό μου και αυτό ήταν μια μεγάλη ευκαιρία" δήλωσε χαρακτηριστικά ο ηθοποιός.

Κάπου εδώ, μιας και βρισκόμαστε ήδη στη δεύτερη εβδομάδα του Φεστιβάλ και πλησιάζουμε προς το τέλος του, θα ήθελα να σας μεταφέρω το κλίμα όσον αφορά στις ταινίες του διαγωνιστικού που έχουμε δει. Με βάση το περιοδικό που παίρνουμε στα χέρια μας καθημερινά, τα πράγματα έχουν ως εξής: Την πρωτιά φαίνεται να κρατεί ακόμα η ταινία του Stephen Frears, Philomena με το animation του Miyazaki να ακολουθεί. Τα Night Moves και Via Castellana Bandiera φαίνεται να διαθέτουν την απαραίτητη δυναμική για κάποιο βραβείο ενώ το ελληνικό Miss Violence και το Child of God έχουν και εκείνα ένθερμους υποστηρικτές. Φυσικά όλα αυτά δεν είναι παρά εικασίες αφού κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει με σιγουριά. Και μετά τις σημερινές, εντός διαγωνιστικού, προβολές των "The Zero Theorem", "Tom a la Ferme" και "Ana Arabia" αλλά και τις προβολές των υπόλοιπων ημερών που ακολουθούν, όλα μπορούν να αλλάξουν. Ραντεβού αύριο λοιπόν με περισσότερες εξελίξεις και ταινίες...

------

Διαβάστε επίσης:
Το lineup της Βενετίας

------

Περισσότερες φωτογραφίες

---