Μπορούν οι εταιρίες διανομής να μας δίνουν από μία τέτοια πεντάδα νέων ταινιών κάθε βδομάδα; Τρεις πολύ καλές καλλιτεχνικές επιλογές, μία που κοιτάει με σεβασμό τα γυναικεία γούστα κι ένα μπλοκ-μπάστερ για τους λάτρεις του woofer. Κάτι παρόμοιο έχουμε και την επόμενη βδομάδα και μακάρι να μας γίνει «κακό» συνήθειο. Οι ταινίες που βγαίνουν στις αίθουσες έχουν αισθητά μειωθεί, αλλά προσωπικά δεν βρίσκω κάτι κακό σε αυτό. Από τη στιγμή που οι αληθινά άξιες έρχονται σε επαφή με το κοινό, τα υπόλοιπα περισσεύουν. Μάλιστα, στις ταινίες που βγαίνουν κατευθείαν στο Home Cinema, παρατηρούμε δυνατά εμπορικά χαρτιά, που είναι φυσιολογικό να μην πήγαιναν καλά στις αίθουσες, μια και η πίτα των εισιτηρίων έχει πετσοκοπεί. Αυτό μας κάνει να αναρωτιόμαστε όλο και λιγότερο «μα τι είναι αυτό που πήγαν κι έβγαλαν;», και μας δίνει λιγότερες αλλά σοφότερες επιλογές για τη βραδινή μας έξοδο. Μια και βάζουμε ό,τι σημαντικό, έστω και στο ελάχιστο, βγαίνει μέσα στη χρονιά στη βάση μας, έχουμε τη γνώση να ξέρουμε ότι είναι πολύ λίγες οι ταινίες που θα προσθέταμε στις ελληνικές αίθουσες. Κακά τα ψέματα, αυτού του είδους τη φόρμουλα έπρεπε να τη βλέπαμε εδώ και καιρό. Πρέπει να βοηθήσουμε το κοινό να γίνεται ολοένα και πιο επιλεκτικό και λιγότερο «ληστευμένο» από ταινίες που πληρώνει και δεν αξίζουν το αντίτιμο της τσέπης μας. Μια φόρμουλα που πιστεύω πως βοηθάει το σινεμά να προσαρμοστεί στα σημερινά δεδομένα ενός φτωχότερου κοινού, που δεν παύει όμως να προτιμά το μεγαλείο μιας μεγάλης οθόνης από το παρατράγουδο που ονομάζεται κατεβασμένη ταινία. Κι εντάξει, βρήκες καλή κόπια. Αν δεν γνωρίζεις τη γλώσσα που μιλάει η ταινία, είσαι έρμαιο σε μεταφράσεις εκπαιδευόμενων μεταφραστών (στην καλύτερη των περιπτώσεων) κι όχι ενός επαγγελματία με εμπειρία. Δεν κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας, κανένας άνθρωπος που κατεβάζει ταινίες δεν είναι ξάφνου κατακριτέος. Αυτό θέλει κι αυτό μπορεί κι αν είναι να χτυπηθεί η πειρατεία, δεν θα χτυπηθεί από αυτόν που δεν έχει χρήματα να δει μια ταινία σε αίθουσα. Αλλά αισθάνομαι το μεγάλο κρίμα για αυτόν που του έγινε συνήθειο το κατέβασμα κι αρνείται να αποδώσει τα δεδουλευμένα εύσημα στους ανθρώπους της έβδομης τέχνης. Ένα συνήθειο απομόνωσης, τόσο από τον έξω κόσμο, όσο κι από την ουσία μιας ταινίας, που καλό θα ήταν να κοπεί πριν γίνουμε «καταναλωτές» ταινιών και ξεχάσουμε οτιδήποτε έχει να κάνει με την ουσία της τέχνης. Πόσο μάλλον, που αυτό που λέω αφορά μια ολόκληρη γενιά, αυτή του σήμερα.