---

Πεμ 07 Νοε 2013

54ο ΦΚΘ: Η Βαλέρια Γκολίνο μιλάει σε άπταιστα ελληνικά για την πρώτη της σκηνοθετική εμπειρία

Βρεθήκαμε σήμερα το μεσημέρι στην αποθήκη Γ για να παρακολουθήσουμε τη συνέντευξη τύπου για τα βραβεία LUX του Eυρωπαϊκού Kοινοβουλίου καθώς και της Βαλέρια Γκολίνο που αποτελεί μία από τις 3 υποψήφιες με την πρώτη ταινία που σκηνοθετεί με τίτλο Μέλι. Tο βραβείο LUX, που ιδρύθηκε το 2007, είναι το κινηματογραφικό βραβείο που απονέμεται κάθε χρόνο από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και επιδιώκει δύο κύριους στόχους: 1ον να στρέφει τα φώτα στη δημόσια συζήτηση για την Ευρώπη και 2ον να υποστηρίξει την κυκλοφορία των ευρωπαϊκών συμπαραγωγών στο εσωτερικό της Ένωσης. Η ταινία της Βαλέρια Γκολίνο θίγει ένα λεπτό ζήτημα, αυτό της ευθανασίας κι έχει ήδη αποσπάσει την ειδική μνεία της οικουμενικής επιτροπής του φετινού φεστιβάλ των Καννών. Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε όσα μας είπε σε άπταιστα ελληνικά (η μητέρα της είναι Ελληνίδα):

Πως έγινε η αρχή

Βαλέρια Γκολίνο: Διάβασα ένα βιβλίο που με έκανε να σκεφτώ πάρα πολύ και μου έδωσε την ιδέα για την ταινία. Θίγει ένα τόσο μεγάλο ηθικό πρόβλημα, που σκέφτηκα στην αρχή να κάνω την ηθοποιό και να βρω έναν σκηνοθέτη να την γυρίσει. Δεν σκέφτηκα να την κάνω εγώ. Μου φάνηκε πολύ δύσκολο. Μίλησα με τον Ρικάρντο Σκαρμάτσιο και την Βιόλα Πρεστιέρι που είναι η κοπέλα με την οποία είχαμε κάνει μόλις μαζί μια πολύ μικρή εταιρεία παραγωγής και τους είπα να διαβάσουν το βιβλίο. Μόλις το διάβασαν μου είπαν, γιατί δεν την κάνεις εσύ; Κι έτσι, άρχισα να σκέφτομαι αυτό το ενδεχόμενο. Βέβαια, έβγαλα τον εαυτό μου, αμέσως δε με διάλεξα πια σαν ηθοποιό, δεν ήθελα να δουλέψω μαζί μου, δεν με ενδιέφερε αρκετά, και βασικά σκέφτηκα ότι έπρεπε να βρω μια κοπέλα, πιο νέα από εμένα, και είχα ήδη στο μυαλό μου μία κοπέλα, αυτή που πρωτοσκέφτηκα και αυτή που τελικά πρωταγίστησε στην ταινία. Ξέραμε και ο Ρικάρντο και η Βιόλα κι εγώ, ότι θα ήταν πάρα πολύ δύσκολο να βρούμε χρήματα. Στην Ιταλία αυτή τη στιγμή και πριν δυο χρόνια που ξεκινήσαμε να ψάχνουμε, είναι πάρα πολύ δύσκολο να κάνεις μια ταινία έτσι. Όχι μόνο σαν την δική μου, όχι ότι είμαστε ήρωες, δεν θέλω να πω αυτό. Θέλω να πω ότι είναι πολύ δύσκολο να κάνεις ταινίες που δεν είναι κωμωδίες για παράδειγμα.. Αυτή τη στιγμή στην Ιταλία είναι πολύ δύσκολο να κάνεις τέτοιο σινεμά. Ο λόγος που εγώ τουλάχιστον θέλω να πάω στο σινεμά, είναι να βρω κάτι που να μιλάει για την ομορφιά. Στην Ιταλία αυτή τη περίοδο είναι δύσκολο να πραγματοποιηθούν ταινίες που να μην είναι κωμικές. Έτσι λοιπόν, ξέραμε ότι θα έπρεπε να δώσουμε μία πολύ μεγάλη μάχη. Ξεκινήσαμε τη μάχη, ειδικά ο παραγωγός μου ο Ρικάρντο που κι αυτός είναι ηθοποιός και μπορεί να σας μιλήσει ο ίδιος γι`αυτό. Γιατί εγώ δεν ξέρω τι έχω πάθει σήμερα. Δεν καταφέρνω να πω μια λέξη. Τελοσπάντων, θα καλυτερέψω. Άντε! (προς τον Ρικάρντο Πες κάτι κι εσύ.

Ρικάρντο Σκαρμάτσιο: Όπως ειπε και η Βαλέρια, είμαι ηθοποιός κι αυτή είναι η πρώτη μου εμπειρία ως παραγωγός. Είμαστε πολύ περήφανοι γιατί ήταν πολύ δύσκολο να βρούμε τα χρήματα για την παραγωγή, αλλά ήμασταν σίγουροι πως αυτή η ταινία ήταν πολύ σημαντική και είχαμε δίκιο, γιατί κάναμε την ταινία με πολύ λίγα χρήματα και καταφέραμε να προσκληθούμε στις Κάννες. Αυτό εσείς μπορεί να μην το βρίσκετε ενδιαφέρον, αλλά για εμάς ήταν πολύ σημαντικό. Ξεκινήσαμε με λίγα χρήματα και στη συνέχεια βρέθηκε στο δρόμο μας η RAI, ο μόνος θεσμός που έμεινε στην Ιταλία για να χρηματοδοτεί ταινίες, εκτός από το Υπουργείο Πολιτισμού που χορηγεί κάποια μικρά ποσά. Καταλάβαμε λοιπόν, μέσα από αυτή την εμπειρία, πως αν έχεις μια ιδέα κι αν πιστεύεις πραγματικά σε αυτή, μπορείς να νικήσεις. Μπορείς να βρεις ανθρώπους που ενδιαφέρονται επίσης με την ιδέα σου. Κι αυτό συνέβη με το Μέλι.

Βαλέρια Γκολίνο: Να προσθέσω ότι είναι σημαντικό να κάνεις ταινία με λίγα χρήματα. Αυτό μας βοήθησε πολύ γιατί δεν αναγκαστήκαμε να ζητήσουμε πολλά λεφτά από κανέναν. Λίγα απ`όλους. Κι αυτό μας έδωσε μια ελευθερία να κάνουμε την ταινία που θέλαμε, κι όχι να έχουμε κάποιον πάνω από το κεφάλι μας, να μας λέει: Μην κάνεις αυτό, μην κάνεις το άλλο. Εγώ νομίζω πως όταν κάνεις ταινίες ας πούμε δύσκολες, πρέπει να τις κάνεις με λίγα λεφτά, πρώτα απ`όλα γιατί πολλά λεφτά δεν θα σας τα δώσουνε, κι έτσι θα περιμένεις χρόνια και δεύτερον γιατί αυτό σου δίνει πραγματικά μια πολιτική ελευθερία, να μπορέσεις να παρουσιάσεις τη δική σου άποψη. Γι`αυτό καταφέραμε να κάνουμε την ταινία, βασικά σε λιγότερο από δύο χρόνια τελειώσαμε. Μια ταινία που θα μπορούσε να μας πάρει χρόνια, από τα "όχι" που θα εισπράτταμε, καταφέραμε να την κάνουμε σε δύο.

Πόσο συντηρητικά βλέπει ο κόσμος το ζήτημα της ευθανασίας;

Βαλέρια Γκολίνο: Κερδίσαμε το οικουμενικό βραβείο! Οταν μου το είπαν, είπα "δεν είναι δυνατόν! Πώς μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο;" Κι όμως, δεν ήθελα να κάνω μια ταινία που να είναι ενάντια σε κανέναν. Εγώ ήθελα να κάνω μια ταινία που να είναι δίπλα στον άνθρωπο, δίπλα στις ιδέες κι όχι να προκαλέσω διαφωνίες. Δεν ήθελα να κάνω μια ιδεολογική ταινία. Ήθελα να είμαι και πάλι ελεύθερη να μπορέσω να έχω doubts ...αμφιβολίες.
Θέλω να σας πω, σας το ορκίζομαι, όλες αυτές τις λέξεις, τις ξέρω πολύ καλά. Τις λέω κάθε μέρα με τη μητέρα μου, αμφιβολίες.. εναντίον... Αυτή τη στιγμή δεν ξέρω.. Ίσως ήπια πολύ ούζο χτες το βράδυ και μου έφυγαν τα ελληνικά μου! Το μυαλό μου! Τελοσπάντων...

Πώς ήταν η αποδοχή της ταινίας στην Ιταλία;

Βαλέρια Γκολίνο: Καλύτερη απ`όσο περιμέναμε στην Ιταλία και στη Γαλλία... Ήμασταν όλοι αρκετά έκπληκτοι, για αυτή την αποδοχή. Υπήρχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και πολλή καλή ενέργεια.

Για τη μουσική που έντυσε την ταινία

Βαλέρια Γκολίνο: Δεν έχω βάλει μουσική, δεν έβαλα score, δεν ζήτησα δηλαδή από έναν μουσικό να μου φτιάξει μουσική για την ταινία. Ήθελα να έχω πολλές στιγμές χωρίς μουσική βεβαίως, αλλά και στις σκηνές που έβαλα μουσική, πάντα για τον ίδιο λόγο της ελευθερίας, ήθελα να μπορέσω να περάσω από διάφορα στυλ μουσικής. Ο κάθε χαρακτήρας ακούει διαφορετική μουσική, όπως γίνεται και στη ζωή. Οι θόρυβοι, η μουσική... έρχονται από παντού. Αν είχα βάλει εγώ score στην ταινία, θα ήταν σαν να ζητάω από τον θεατή να αισθανθεί με συγκεκριμένο τρόπο. Πχ. να του ζητάω να συγκινηθεί. Κι εγώ δεν ήθελα να ζητήσω τίποτα από τον θεατή. Ιδίως τη συγκίνηση. Ήθελα ο θεατής να είναι ελεύθερος, να του αρέσει... να μην του αρέσει... να αλλάξει γνώμη... Δεν ήθελα να δώσω ένα μάθημα σε κανέναν. Μου αρέσουν τα score τα μουσικά, αλλά όχι σε αυτή την ταινία. Ήθελα να έρχεται από παντού, όπως σας είπα. Κι αυτό μου άρεσε πάρα πολύ. Ο Ρικάρντο μου είπε για δύο μουσικές, ένας φίλος μου επίσης, την έψαχνα και την έβαζα στις σκηνές. Ήταν μια πολύ ωραία στιγμή για μένα. Η δουλειά αυτή που έκανα με τη μουσική της ταινίας.

Σαν καλλιτέχνης και σαν άνθρωπος, πιστεύετε ότι το θέμα της ευθανασίας, τώρα που η ταινία διαγωνίζεται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί και να κατοχυρωθεί νομοθετικά από αυτό και από τις επιμέρους κυβερνήσεις, ή θα πρέπει να αφεθεί στον πατριωτισμό της κάθε χώρας;

Βαλέρια Γκολίνο: Σαν καλλιτέχνης δεν πρέπει να έχω βεβαιότητες. Μπορώ να πηγαίνω εδώ κι εκεί και να την ψάχνω. Αλλά σαν άνθρωπος, στην Ευρώπη σήμερα, ξέρω για τον εαυτό μου. Είναι ένα πολύ σοβαρό ηθικό ζήτημα που πρέπει να συζητηθεί πολύ καθώς η θρησκευτική παρουσία το κάνει ακόμα πιο ευαίσθητο. Αλλά νομίζω, ότι ο κόσμος είναι πιο έτοιμος απ`ότι νομίζουμε και σίγουρα πιο έτοιμος και πιο ανοιχτός από τις κυβερνήσεις μας. Αυτό είναι πρόβλημα αυτή τη στιγμή. Οι κυβερνήσεις πρέπει να φτάσουν προς τον κόσμο. Περιμένουμε. Κι όχι μόνο γι`αυτό το θέμα αλλά για πάρα πολλά. Είναι πάρα πολύ σημαντικό, κι έτσι η Ευρώπη πρέπει να το εξετάσει πολύ σοβαρά.

Για τη μέχρι τώρα εμπειρία της ως ηθοποιός τη μετάβασή της στη σκηνοθεσία

Βαλέρια Γκολίνο: Έχω δουλέψει πολύ. Εχω κάνει 75 περίπου ταινίες, πάρα πολλές ταινίες. Δουλεύω εδώ και 30 χρόνια, έχω γνωρίσει πολλούς καλλιτέχνες, μερικούς εκπληκτικούς και μερικούς που δεν μου άρεσαν καθόλου βέβαια. Κι έχω πάρει σίγουρα απ`όλους τους, ακόμα κι απ`τους κακούς. Βεβαίως είναι η πρώτη μου ταινία, αλλά είναι η πρώτη ταινία μιας κυρίας που κάνει σινεμά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Ξεκίνησα από 16,5 χρονών και δούλεψα στην Αμερική στην Ιταλία, στη Γαλλία, στην Ελλάδα, σε διαφορετικές γλώσσες. Νομίζω ότι αυτή η εμπειρία ήταν πολλή σημαντική για αυτό που θέλω να κάνω τώρα. Θα μου άρεσε όμως να είχα αρχίσει λίγο νωρίτερα να σκηνοθετώ. Μπορεί τώρα να ήμουν καλή. Η σκηνοθεσία είναι θέμα συνήθειας. Όπως όταν κάνεις γυμναστική, όταν κάνεις ένα σπορ, όταν παίζεις μουσική... Κι έτσι νομίζω πως αν το είχα ξεκινήσει πριν από 15 χρόνια θα ήμουν σήμερα καλύτερη, θα ήξερα περισσότερα πράγματα.

Για τα επόμενα σχέδιά της

Βαλέρια Γκολίνο: Θέλω πολύ να κάνω ακόμη μία ταινία. Δεν έχω ακόμα αποφασίσει ποια θα είναι. Θα μου άρεσε πολύ να συνεχίσω τη συνεργασία μου με τον παραγωγό μου τον Ρικάρντο Σκαρμάτσιο σίγουρα. Δεν ξέρω τι νομίζει αυτός. Εμένα θα μου άρεσε πολύ, γιατί αισθάνθηκα πολύ προστατευμένη από τους παραγωγούς μου... Πρώτα απ`όλα δεν θα μπορούσα ποτέ να κάνω αυτή την ταινία αν δεν ήτανε αυτός ο παραγωγός εδώ. Αυτό είναι σίγουρο. Με προστάτεψαν, μου έδωσαν ιδέες και είναι ωραίο να δουλεύεις με ανθρώπους με τους οποίους έχεις τα ίδια γούστα, που σας ενδιαφέρουν τα ίδια πράγματα.. Αυτό είναι το παιχνίδι του σινεμά. Όταν συμβαίνει αυτό το πράγμα, καλύτερα να κρατήσει. Κι έτσι, ελπίζω να κάνουμε κι άλλη ταινία μαζί.

Ρικάρντο Σκαρμάτσιο: Ναι, σίγουρα θα ήθελα να κάνω παραγωγή και σε άλλη ταινία της Βαλέρια. Όταν είδα την ταινία την πρώτη φορά, είπα Θεέ μου είναι υπέροχη! Ανακαλύψαμε μια υπέροχη σκηνοθέτιδα! Φυσικά υπήρχαν στιγμές σ`αυτή την εμπειρία που πήγα για ύπνο λέγοντας, γιατί; γιατί το κάνω αυτό; Ως παραγωγός μου ήταν πολύ δύσκολο, γιατί δεν είχα εμπειρία και πέρασα τα τελευταία τα τελευταία τρία χρόνια δουλεύοντας γι`αυτή την ταινία, συναντήσαμε πολλά προβλήματα... Είναι πολύ δύσκολη δουλειά, αλλά...

Βαλέρια Γκολίνο: Μάθαμε πολλά δουλεύοντας γι`αυτή την ταινία γιατί ως ηθοποιοί είχαμε πάντα την άποψη ότι ο παραγωγός είναι ο εχθρός μας. Αυτό λέμε σαν ηθοποιοί: ο παραγωγός ο μαλάκας. Είναι μέσα στο παιχνίδι του σινεμά κι αυτό../

Ρικάρντο Σκαρμάτσιο: Έτσι μου συμπεριφέρθηκαν όταν μπήκα στο πλατό.(γέλια) Ακόμα κι αν στην Ιταλία με γνωρίζουν όλοι σαν ηθοποιό, οι ηθοποιοί με κοιτούσαν σαν τον μαλάκα-παραγωγό. (γέλια)

Βαλέρια Γκολίνο: Αλλά καταλάβαμε ότι το να κάνεις παραγωγή, θέλει πάρα πολλή δουλειά. Σήμερα ειδικά, σήμερα στην Ευρώπη είναι πολύ σκληρή δουλειά. Δε βγάζεις λεφτά, κι αυτό είναι ένα θέμα. Πρώτα που έβγαζαν οι παραγωγοί, ήταν πλούσιοι, τώρα το θέμα είναι πόσα θα χάσεις, ή να προσπαθήσεις να μη τα χάσεις όλα. Επίσης να πω ένα ευχαριστώ στην ελληνική κινηματογραφική εταιρεία Strada Films και στον ιδρυτή της Τάκη Βερέμη που θα διανέμει την ταινία στην Ελλάδα.

Η ταινία της Βαλέρια Γκολίνο Μέλι διαγωνίζεται μαζί με τα Εγωιστής Γίγαντας και Ραγισμένα Ονειρα για το βραβείο LUX του Eυρωπαϊκού Kοινοβουλίου. Μπορείτε κι εσείς από το σπίτι σας να συμμετέχετε στην ψηφοφορία μέσα από το luxprize.eu ή από τη σελίδα στο facebook.


Η ομάδα της Strada Films: Ο διευθυντής Τάκης Βερέμης πλαισιωμένος από τις Μαρίνα Κόντη και Σεργίνα Σταυρουλάκη

---------------

Δείτε επίσης:
Οδηγός του cine.gr για το 54ο ΦΚΘ

---