---

Πεμ 15 Μαϊ 2014

Κάννες 2014: I`m a party girl...

Μπορείς κανείς να παραπονεθεί ότι είναι άυπνος την ώρα που ταξιδεύει ξημερώματα για Κάννες; Όχι φυσικά. Ούτε καν, όταν φτάσει στον προορισμό του και δει τους δρόμους κλειστούς από απεργία των ταξί. Ω ναι, ακόμα και στην Κρουαζέτ τα καθημερινά προβλήματα των πολιτών δεν είναι πολύ διαφορετικά από τα δικά μας. Στο κέντρο της πόλης όμως, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Αφίσες του φεστιβάλ κοσμούν την καρδιά των Καννών και ιδιαίτερα τους χώρους που περιβάλλουν το Le Palais και το κόκκινο χαλί. Ο κόσμος έχει ξεχυθεί στους δρόμους ελπίζοντας να πέσει πάνω σε κάποιον σταρ, με πολλούς από αυτούς να έχουν στήσει καρεκλάκια και σκαμπό στην άκρη του δρόμου και να κάθονται εκεί επί ώρες. Κι επειδή ο ήλιος πέφτει καυτός φέτος στις Κάννες - ευτυχώς, γιατί πέρσι έριχνε καρεκλοπόδαρα - κάποιοι έχουν μεριμνήσει και γι`αυτό τοποθετώντας ομπρέλες δίπλα στα καθίσματά τους.

Πήραμε τις διαπιστεύσεις μας κατά το μεσημέρι, οι οποίες συνοδεύονταν από μία λευκή τσάντα του φεστιβάλ, που περιείχε όλο το απαραίτητο υλικό που χρειαζόμαστε για να ξεκινήσουμε την κάλυψη. Στο press room του φεστιβάλ γινόταν το αδιαχώρητο, μιας και προς απογοήτευσή μας, είναι ο μοναδικός χώρος με ελεύθερο wifi, ενώ στους τοίχους προβάλλονταν η συνέντευξη τύπου της νέας ταινίας του Μάικ Λι Mr. Turner, αλλά και του Timbuktu του μαυριτανού Αμπντεραχμάν Σισακό.

Γνωρίσαμε ενδιαφέροντες ανθρώπους και μαζί παρακολουθήσαμε την τελετή έναρξης του τμήματος "Ένα Κάποιο Βλέμμα", που άνοιξε με την ταινία Party Girl. Οι ουρές έξω από το Le Palais ήταν ατελείωτες και σχεδόν αμετακίνητες, ωστόσο όλοι κατάφεραν να παρακολουθήσουν την τελετή καθώς σε μία τόσο μεγάλη κινηματογραφική αίθουσα, χίλιοι καλοί χωράνε. Ο παρουσιαστής της βραδιάς κάλεσε στην σκηνή την κριτική επιτροπή του συγκεκριμένου τμήματος και στη συνέχεια "μερικούς;" από τους συντελεστές του έργου. Αλήθεια, πόσοι συντελεστές μιας ταινίας χωρούν στη σκηνή μιας κινηματογραφικής πρεμιέρας; Πέντε; Έξι; Νομίζω ότι χάσαμε το μέτρημα μετά τον 25ο...



Η ταινία αποτελεί ένα ημι-αυτοβιογραφικό πορτραίτο της μητέρας του ενός εκ των τριών σκηνοθετών, του Samuel Theis, ο οποίος και συμπρωταγωνιστεί. Όλα τα μέλη της οικογένειας παίζουν τον ρόλο τους, ενώ μη επαγγελματίες ηθοποιοί κλήθηκαν να υποδυθούν αυτούς που τους πλαισιώνουν. Η ιστορία της Ανζελίκ, μιας γυναίκας με ιδιαίτερη προσωπικότητα, που θυμίζει περισσότερο μια ανήσυχη έφηβη, παρά μια μητέρα ενήλικων παιδιών. Εργάζεται σε ένα καμπαρέ και δέχεται την πρόταση γάμου ενός ερωτευμένου πελάτη της. Το δύσκολο μέρος όμως, δεν είναι να ανακοινώσει μια τέτοια απόφαση στην οικογένειά της, όσο στο να αποδεχθεί η ίδια μια τέτοια αλλαγή στη ζωή της, προσπαθώντας να απαλλαγεί από τον εφιάλτη ενός συμβιβασμού. Μια πολύ καλή προσπάθεια, αποτέλεσμα μιας συλλογικής δουλειάς, που κρατάει τις ισορροπίες ανάμεσα στο γέλιο και το δράμα, στηρίζοντας το ενδιαφέρον στην πληθωρική παρουσία της πρωταγωνίστριάς του.

Όσο παρακολουθούσαμε την πρώτη μας ταινία, τα φλας στο κόκκινο χαλί έδιναν κι έπαιρναν καθώς οι δυο ταινίες του διαγωνιστικού που προαναφέραμε Mr. Turner & Timbuktu πραγματοποίησαν και την επίσημη βραδινή πρεμιέρα τους.



--------
Διαβάστε επίσης:
Οδηγός για το 67ο Φεστιβάλ των Καννών

---