---

Τετ 06 Απρ 2016

Ορκισμένες Παρθένες φλερτάρουν με την Αργυρή Άρκτο

Συνέντευξη της Λάουρα Μπισπούρι και της Άλμπα Ρορβάχερ στην Πόπη Παπαδοπούλου

Αναδημοσίευση από τις 14 Φεβρουαρίου 2015

Η ταινία κυκλοφορεί στις 7 Απριλίου από την AMA Films

Η πρώτη σκηνοθετική δουλειά της Ιταλίδας Λάουρα Μπισπούρι έχει την μεγάλη τιμή να συναγωνίζεται μερικά από τα πιο καταξιωμένα ονόματα του κινηματογράφου για το έπαθλο της Χρυσής Άρκτου, ενώ παράλληλα είναι η μόνη ταινία που εκπροσωπεί την χώρα της στο συγκεκριμένο τμήμα της φετινής διοργάνωσης.

Η Μπισπούρι καταπιάνεται με ένα πραγματικό κοινωνικό φαινόμενο - το οποίο τείνει πλέον να εκλείψει - και το οποίο αφορά τις νεαρές κοπέλες κυρίως της Βόρειας Αλβανίας οι οποίες απαρνιούνται την γυναικεία τους φύση και αποφασίζουν να ζήσουν ως άντρες για να γλυτώσουν τους ανεπιθύμητους γάμους αλλά και να διεκδικήσουν δικαιώματα που μόνο εκείνοι έχουν. Παίρνουν όρκο αγνότητας και γίνονται «Ορκισμένες Παρθένες».

Στην ταινία της η Λάουρα Μπισπούρι αναφέρεται σε ένα αληθινό πρόσωπο, την Χάνα, η οποία δραπετεύει από την μοίρα που την ήθελε υπηρέτρια στα βουνά της Αλβανίας και ορκίζεται να μείνει για πάντα παρθένα. Παίρνει το όπλο στα χέρια και γίνεται πλέον άντρας, ο Μαρκ. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να σταθεί ίση προς ίση με τους άντρες, θα πρέπει όμως παράλληλα να απαρνηθεί για πάντα την αγάπη. Μια άρνηση που γίνεται η φυλακή της. Αφού περνάει δέκα χρόνια άγριας ζωής στα βουνά, μεταλλάσσεται σε έναν βίαιο άντρα που επιβιώνει στα δύσκολα, αλλά μέσα της, κάτι μοιάζει να ξυπνάει από τον λήθαργο.

Έχοντας στο πλευρό της ένα πολύ δυνατό χαρτί, την Ιταλίδα ηθοποιό Άλμπα Ρορβάχερ η οποία εμφανίστηκε στην ταινία Τα Θαύματα της αδελφής της Αλίτσε Ρορβάχερ και διαγωνίσθηκε για τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Κανών το 2014, η Λάουρα Μπισπούρι διεκδικεί αν όχι το μεγάλο έπαθλο, την δυνατότητα να ακουστεί μια πραγματικότητα άγνωστη στο ευρύ κοινό.



Λάουρα Μπισπούρι

Πότε μάθατε για τις Ορκισμένες Παρθένες και πως νιώσατε εκείνη τη στιγμή;

Η ταινία είναι εμπνευσμένη από το ομώνυμο βιβλίο της Ελβίρα Ντόνες, η οποία μετά από αυτό έκανε ένα ντοκιμαντέρ για το συγκεκριμένο θέμα. Για τις ανάγκες αυτού του φιλμ, το οποίο μπορείτε να βρείτε στο διαδίκτυο, πήρε συνεντεύξεις από πολλές Ορκισμένες Παρθένες. Ένιωσα ότι το θέμα με αγγίζει, ότι με αφορά, ένιωσα έντονη περιέργεια, ότι θέλω να μάθω πολλά περισσότερα γι αυτό.

Τι έρευνα κάνατε πριν τα γυρίσματα της ταινίας;

Έκανα πολύ μεγάλη έρευνα για την ταινία, ήταν χρονοβόρα διαδικασία, ταξίδεψα, διάβασα κάποιο βιβλίο του ανθρωπολόγου Αντόνιο Γιον που αναλύει την κατάσταση με τις Ορκισμένες Παρθένες, αλλά και το μυθιστόρημα της Άλις Μονρό, που μιλάει για το ίδιο θέμα. Γενικά η ταινία δημιουργήθηκε μετά από μια ολοκληρωμένη έρευνα η οποία ξεκινάει από το φαινόμενο αυτό και επεκτείνεται και σε άλλες μορφές που σχετίζονται με τον κινηματογράφο, την ποίηση, την μουσική, τη λογοτεχνία. Είναι μια έρευνα 360 μοιρών!





Μέσα από την ταινία σας, μας δίνετε την εντύπωση πως χρησιμοποιείτε την κατάσταση αυτή για να θίξετε ένα κοινωνικό πρόβλημα που υπάρχει και στην σύγχρονη εποχή, την αναζήτηση της προσωπικής μας ταυτότητας, ισχύει αυτό;

Η παράδοση αυτή υπάρχει σε μικρές περιοχές της Αλβανίας και είναι ένα πολύ ενδιαφέρον φαινόμενο, αλλά ήταν και το έναυσμα για να μιλήσω για την κατάσταση που υπάρχει και στην σύγχρονη ζωή μας, όπου ο καθένας ψάχνει για την ταυτότητά του. Θίγω μέσα από την ταινία το θέμα αυτό ναι. Τα πλάσματα αυτά, οι Ορκισμένες Παρθένες υπάρχουν και στην μοντέρνα εποχή μας με διαφορετική μορφή.

Οι σκηνές στην πισίνα είναι πολύ χαρακτηριστικές, θα θέλατε να μας πείτε δυο λόγια γι αυτές;

Ήταν κάτι που δεν υπάρχει στο βιβλίο, ήταν μια ιδέα που είχα με την συν-σεναριογράφο μου Φραντσέσκα Μανιέρι, επειδή το θέμα είναι το σώμα και επειδή η πισίνα είναι ένας χώρος που το σώμα εκτίθεται. Θεώρησα λοιπόν, πως θα ήταν το ιδανικό μέρος όπου θα ασκούσε πολύ επιρροή στην ηρωίδα μου, καθώς βρίσκεται στην αναζήτηση της ταυτότητάς της. Η συγχρονισμένη κολύμβηση επίσης λειτουργεί συμβολικά αφού γίνεται καθαρά από γυναίκες.

Στην ταινία παρατηρούμε μια σύνδεση μεταξύ Ιταλίας και Αλβανίας...

Η Αλβανία είναι κοντά στην Ιταλία γεωγραφικά, γνωρίζουμε λίγα για αυτήν, όμως ο στόχος μου δεν είναι να παρουσιάσω αρνητικά την Αλβανία και θετικά την Ιταλία, αλλά να παρουσιάσω το θέμα της ελευθερίας των γυναικών στην Αλβανία. Κάποιοι από τους χαρακτήρες της ταινίες που ζουν στην Ιταλία είναι από μεταγενέστερες γενεές αποκομμένοι από αυτή την παράδοση, κάποιοι θέλουν να χάσουν κάθε επαφή με το παρελθόν τους.

Ρωτήσετε κάποιες από τις ορκισμένες παρθένες που γνωρίσατε εκεί γιατί κάνανε αυτή την επιλογή;

Τους έκανα πολλές φορές αυτή την ερώτηση αλλά δεν υπάρχει κοινή απάντηση. Κάθε μια έχει τους λόγους της γι` αυτό και άκουσα πολλές διαφορετικές οπτικές. Κάποιες μου είπαν πως βρίσκονταν σε οικογένειες που δεν υπήρχε αγόρι άρα τις μεγάλωναν σαν αγόρια, άλλες ότι οι οικογένειές τους τις ωθούσαν να κάνουν αυτή την επιλογή. Κάποιες, ότι από πάντα ένιωθαν άντρες, άλλες προκειμένου να ξεφύγουν από κάποιον εξαναγκαστικό γάμο. Ίσως ένα κοινό σημείο που βρήκα, ήταν ότι οι περισσότερες πήραν την απόφαση να γίνουν Ορκισμένες Παρθένες όταν ήταν 12-13 ετών, σε μια ηλικία όπου δεν έχουν συνειδητοποιήσει τι τους συμβαίνει. Βέβαια η απόφαση τους είναι τελειωτική, στην κουλτούρα αυτή άμα πάρεις μια απόφαση δεν μπορείς να κάνεις πίσω, γιατί έχεις δώσει τον λόγο σου. Υπήρχε μια όμως η οποία άφησε τον τόπο της και υπήρξε έμπνευση για τον χαρακτήρα που δημιουργήσαμε.

Υπάρχουν Ορκισμένες Παρθένες πλέον;

Υπάρχουν ναι αλλά είναι δύσκολο να προσδιοριστεί ο αριθμός, ίσως να είναι από 40 έως και 100. Το φαινόμενο αυτό όμως υπάρχει εδώ και 200 χρόνια. Ο αριθμός μειώνεται σιγά σιγά, γνώρισα πολλές από αυτές κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων και στην ταινία εμφανίζεται μια πραγματική.



Άλμπα Ρορβάχερ

Γνωρίζατε για τις Ορκισμένες Παρθένες πριν την ταινία;

Όχι, η πρώτη μου επαφή με το θέμα έγινε όταν μου έδωσε το σενάριο η Λάουρα. Meτά διάβασα το βιβλίο της Ντόνες και προσπάθησα να καταλάβω αυτό το φαινόμενο, αυτή την νέα πραγματικότητα.

Τι προετοιμασία κάνατε για τον ρόλο;

Στην αρχή φοβήθηκα γιατί ήταν έναν πολύ φιλόδοξο πρότζεκτ. Η Λάουρα ήθελε εμένα στον ρόλο εξαρχής. Η γλώσσα ήταν δύσκολη, η πραγματικότητα που περιγράφει ήταν δύσκολη, αλλά με εμπιστεύτηκε και αυτό ήταν το έναυσμα για εμένα για να πάρω μέρος σε αυτή την ταινία και έπειτα απλά την ξεκινήσαμε. Μετά άρχισα να μαθαίνω αλβανικά καθημερινά και σιγά σιγά άρχισα να εξοικειώνομαι. Ξεκίνησα να δουλεύω το σώμα, να προσπαθώ να καταλάβω πως σχετίζεται με τον χαρακτήρα. Το σώμα της Χάνα είναι μια φυλακή στην οποία μια γυναίκα βρίσκεται αιχμάλωτη. Η πλάτη είναι ένα πολύ σημαντικό σημείο του σώματος αυτού του χαρακτήρα, πάνω σε αυτό δούλεψα αρκετά, την κυρτότητα, το περπάτημα. Μια μέρα δοκιμάζαμε κάποια ρούχα και σε κάποια στιγμή είπαμε με την Λάουρα, "αυτό είναι! έτσι πρέπει να δείχνει ο Μαρκ." Τα ρούχα είναι σημαντικά για τον ρόλο γιατί λειτουργούν προστατευτικά γι αυτόν.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση στην ταινία για εσάς;

Μετά από την εκμάθηση των Αλβανικών, αυτό που έχει μείνει έντονο στην μνήμη μου είναι τα μέρη που πήγαμε, είναι τόσο μακρινά και μακριά από αυτό που ζω εγώ, ήταν κάτι πολύ καινούργιο για εμένα. Προσπάθησα να χτίσω αυτόν τον χαρακτήρα, να τον καταλάβω και πάνω απ` όλα την μοναξιά και τον πόνο που περνάει, είναι σαν πέτρα που παραμένει σε ένα σημείο και όλα γυρίζουν γύρω του.



Είστε μια έμπειρη ηθοποιός και δουλεύετε με μια καινούργια δημιουργό, πως ήταν αυτή σας η εμπειρία;

Η Λάουρα Μπισπούρι είχε πολύ αυτοπεποίθηση, ήμασταν μαζί σε αυτό από την αρχή, εγώ δεν ήθελα να το κάνω, αλλά εκείνη μου είπε πως πρέπει! Οπότε το ξεκίνησα ακόμη και αν το έβλεπα πολύ δύσκολο. Αυτοσχεδίασα και εγώ και εκείνη, υπήρχε μια ισορροπία, ακολουθήσαμε η μια την άλλη, δημιουργήθηκε η σχέση ανάμεσα στον ηθοποιό και τον σκηνοθέτη. Ήταν ιδιαίτερο γιατί υπήρχαμε εμείς και ο χαρακτήρας στη μέση.

Πως ήταν η εμπειρία σας να δουλεύετε με τον Λαρς Άιντιγκερ;

Είμαστε τελείως διαφορετικοί ηθοποιοί, εκείνος είναι πιο προκλητικός! Δημιούργησε όλη τη θεατρικότητα και την ένταση της σκηνής, είναι ένας πολύ καλός ηθοποιός, εκκεντρικό θα τον χαρακτήριζα.

Ο χαρακτήρας σας δεν μιλάει αρκετά, παρόλα αυτά λέει μια πολύ σπουδαία φράση: "κάπου άκουσα πως είμαστε πολύ πιο ελεύθεροι απ΄ότι πιστεύουμε". Είναι σοκαριστικό να ακούς κάτι τόσο βαρύγδουπο από κάποιον που βρίσκεται σε διαρκή σιωπή.

Αυτός ο χαρακτήρας βρίσκεται σε μια ακραία απομόνωση και από τη στιγμή που βρίσκεται στο νέο περιβάλλον του αρχίζει να ανοίγεται, να παρατηρεί τα πάντα, αυτός είναι και ο μόνος τρόπος να επαναπροσδιορίσει την ταυτότητά της.

Οι ταινίες είναι ένα ταξίδι για τους ηθοποιούς. Ποια συναισθήματα νιώσατε σε αυτήν την ταινία;

Ένιωσα έντονα την απώλεια της πραγματικότητας την οποία βιώνει ο χαρακτήρας μου, αυτό ήταν πολύ συναρπαστικό αλλά και παράλληλα τρελό για εμένα. Επίσης σέβομαι πολύ τις παραδόσεις της κάθε χώρας ακόμη και αυτές που δεν αποδέχομαι και ένιωσα ένα σεβασμό απέναντι στην παράδοση των Ορκισμένων Παρθένων. Οι ρίζες του καθενός είναι πολύ σημαντικές... Θυμάστε στην ταινία Η Τέλεια Ομορφιά, κάποιος ήρωας λέει "οι ρίζες είναι πολύ σημαντικές".., αυτός ήταν ένας πολύ σημαντικός χαρακτήρας αυτής της ταινίας!

Πως διαχειριστήκατε το θέμα του σώματος του χαρακτήρα;

Αυτά είναι τα μυστικά των ηθοποιών! Θα σας πω όμως λίγα πράγματα γι` αυτό. Έκανα πάρα πολύ δουλειά με το σώμα μου. Μια Ρωσίδα καθηγήτρια που είχα παλαιότερα μου έχει μάθει να δουλεύω πολύ με το σώμα μου, η Ιταλίδα σκηνοθέτιδα Έμα Ντάντε κάνει εξαιρετική επίσης δουλειά με το σώμα, έχουμε κάνει και μια ταινία μαζί. Περπατούσα πολύ και όταν ήμουν εξαντλημένη, περίμενα να ακούσω κάτι από το σώμα μου, μια εσωτερική φωνή από κάποιο σημείο. Είναι πολύπλοκο όλο αυτό, δεν το περιμένεις καμιά φορά δεν υπάρχει κανένα σινιάλο αλλά καμιά φορά κάτι ακούς και αυτό είναι σαν ένα θαύμα! Κάναμε επίσης πολλά λάθη και μάθαμε από αυτά, τα βλέπαμε και τα αποδεχόμασταν. Η τελευταία σκηνή ήταν όντως και αυτή που γυρίσαμε και εκείνη τη στιγμή νιώσαμε πολύ περίεργα γιατί έπρεπε να το αφήσουμε πίσω όλο αυτό και να πούμε αντίο στον χαρακτήρα μας, όπως λέμε και σε ένα υπαρκτό πρόσωπο.





--------
Διαβάστε επίσης:
Οδηγός για την 65η Μπερλινάλε

---