---

Τρί 19 Μαϊ 2015

Κάννες 2015: Όλοι σ` αυτό το δωμάτιο γνωρίζουμε πόση βία υπάρχει εκεί. Εγώ ως βορειοαμερικανός νιώθω ότι έχω ένα μερίδιο ευθύνης γι` αυτή τη βία, η οποία καλύπτεται με σιωπή...

Η κατάσταση στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού μέσα από το Sicario του Ντενίς Βιλνέβ

Ένα μεγάλο γκρι σύννεφο κάλυψε από το πρωί την Κρουαζέτ, ίσως για να διαμαρτυρηθεί για την πρώτη ταινία της ημέρας, φωνάζοντας δυνατά: Τι δουλειά έχει τόσο πιστολίδι στο διαγωνιστικό; Η αλήθεια είναι ότι η οθόνη της αίθουσας Grand Lumiere γέμισε με στολές παραλλαγής, αυτόματα όπλα και πράκτορες του FBI, αλλά ας μην ξεχνάμε πρώτον ότι στο φεστιβάλ των Καννών χωράνε τα πάντα, και δεύτερον ότι πίσω από την κάμερα του Sicario βρίσκεται ο Ντενίς Βιλνέβ…

Ο Καναδός σκηνοθέτης, μας έγινε γνωστός με το Πολυτεχνείο το 2009, ενώ την επόμενη χρονιά μας έδωσε το εξαιρετικό "Μέσα από τις Φλόγες", με το οποίο μάλιστα έδωσε μάχη μαζί με τον Κυνόδοντα του Λάνθιμου το 2011 στην ξενόγλωσση κατηγορία των Όσκαρ, για να χάσουν και οι δυο από την Σουζάνε Μπίερ - κάτι που καλύτερα να μην αναλύσουμε εδώ. Ακολούθησαν τα Prisoners και Άνθρωπος Αντίγραφο, μέχρι την σημερινή του συμμετοχή στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα με την τρίτη αγγλόφωνη ταινία του, όπου και πάλι βρίσκει απέναντί του, τον παλιό του γνώριμο, Γιώργο Λάνθιμο, ο οποίος με τον Αστακό του θεωρείται ήδη φαβορί για τον Χρυσό Φοίνικα.

Η υπόθεση του Sicario λαμβάνει χώρα στην συνοριακή γραμμή ΗΠΑ-Μεξικού, εκεί όπου ο νόμος δεν έχει ιδιαίτερη θέση. Εκεί θα βρεθεί η Κέιτι Μέισι, μια νεαρή ιδεαλίστρια πράκτορας του FBI, παίρνοντας μέρος σε μια μυστική αποστολή της CIA που σκοπό έχει την εξόντωση ενός μεξικανού βαρόνου των καρτέλ ναρκωτικών. Αυτό που δεν γνωρίζει όμως είναι πως τα ήθη και οι αξίες της θα τραβηχτούν στα άκρα.

Στο Μεξικό, "Sicario" θα πει "Εκτελεστής", οι τίτλοι αρχής όμως μας ενημερώνουν ότι η λέξη Sicario προέρχεται από έναν όρο που χρησιμοποιείται από την πολιορκία της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ., όταν μια ομάδα εξτρεμιστών αποσχίστηκε από τους Εβραίους Ζήλωτες και προσπάθησε να εκδιώξει τους Ρωμαίους και τους αντάρτες από την ρωμαϊκή επαρχία της Ιουδαίας. Κάπως έτσι λοιπόν, έχουμε στην ιστορία της ταινίας μας, τους αντίστοιχους εκπροσώπους των παραπάνω κατηγοριών, σε μια μάχη γύρω από το καλό, το κακό και το άδικο, από τα χέρια ενός σκηνοθέτη που ξέρει καλά να δημιουργεί ατμόσφαιρα έντασης.

Η ταινία ξεκινά δυναμικά με σκληρές εικόνες, συστήνοντάς μας παράλληλα στους κεντρικούς ήρωες και η δράση ξεκινά, με τις ανατροπές και τα ηθικά διλήμματα συνεχώς να εναλλάσσονται. Ένα ψυχολογικό θρίλερ όπου η αίσθηση της υπόγειας έντασης υπάρχει παντού ώστε να μας προετοιμάσει για την επικείμενη δράση, η οποία ενισχύεται από την χρήση slow motion αλλά κυρίως από την μουσική του Γιόχαν Γιόχανσον που καταφέρνει να είναι ταυτόχρονα δυνατή και διακριτική. Το πεντάστερο πρωταγωνιστικό καστ αποτελούμενο από τους Έμιλι Μπλαντ, Μπενίτσιο ντελ Τόρο και Τζος Μπρόλιν καθώς και η φωτογραφία του 12 φορές υποψήφιου για όσκαρ Ρότζερ Ντίκινς, συμπληρώνουν μια θεσπέσια παραγωγή, που θέτει διλήμματα μεταξύ του τελικού αποτελέσματος και των μέσων που χρησιμοποιήθηκαν για να επιτευχθεί.

Εν ολίγοις, το Sicario, καταφέρνει να ξεφύγει από τα πλαίσια μιας συνηθισμένης αμερικανικής ταινίας δράσης, διεισδύοντας στην αποπνικτική ατμόσφαιρα της διαφθοράς και του χάους που κατακλύζουν τις παραμεθόριες περιοχές.
Το ερώτημα βέβαια είναι ένα: Μπορεί να θεωρηθεί φαβορί για τον Χρυσό Φοίνικα; Η απάντηση είναι ναι, αν σκεφτεί κανείς ότι τρία άτομα από την κριτική επιτροπή, οι πρόεδροι Τζόελ και Ίθαν Κοέν καθώς και ο Τζέικ Τζίλενχαλ είναι αμερικανοί και ίσως θεωρήσουν ότι το Sicario ως αμερικανική ταινία έκανε ήδη την υπέρβαση.

Στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε συναντήσαμε φυσικά τον σκηνοθέτη Ντενίς Βιλνέβ, το πρωταγωνιστικό τρίο Έμιλι Μπλαντ, Μπενίτσιο ντελ Τόρο και Τζος Μπρόλιν, τον διευθυντή φωτογραφίας Ρότζερ Ντίκινς και τους παραγωγούς Μόλι Σμιθ και Μπέιζιλ Ιβάνικ (υπεύθυνος για τα Αναλώσιμοι 1, 2 και 3). Η εύθυμη διάθεση του καστ ήταν διάχυτη και κυρίως του Μπρόλιν, που μετά το πέρας της συνέντευξης υπέγραψε με όρεξη τα αυτόγραφα που του ζήτησαν οι δημοσιογράφοι. Η κουβέντα κυμάνθηκε κυρίως σε χιουμοριστικό επίπεδο, με τα ψηλά τακούνια της Έμιλι Μπλαντ να μονοπωλούν το ενδιαφέρον των δημοσιογράφων, ενώ προς το τέλος της συνέντευξης τύπου ο Βιλνέβ βρήκε την ευκαιρία να απαντήσει σε μια από τις πιο ουσιαστικές ερωτήσεις της ημέρας:

Γιατί σας ενδιαφέρει τόσο πολύ η συνοριακή γραμμή ΗΠΑ-Μεξικού;
Όλοι σ` αυτό το δωμάτιο γνωρίζουμε πόση βία υπάρχει εκεί. Εγώ ως βορειοαμερικανός νιώθω ότι έχω ένα μερίδιο ευθύνης γι` αυτή τη βία, η οποία καλύπτεται με σιωπή. Κι αν η βία είναι φριχτή, ο συνδυασμός βίας και σιωπής είναι ακόμα χειρότερος. Ως δημιουργός νιώθω ότι έχω ευθύνη να εξερευνώ αυτές τις περιοχές. Το Sicario δεν είναι μια ταινία για το Μεξικό, αλλά για την Αμερική και νομίζω ότι σενάριο καταγράφει με ευαισθησία την πραγματικότητα, για την οποία νιώθω άνετα να μιλήσω καθώς παρουσιάζει τα πράγματα από την αμερικανική πλευρά. Ξέρω ότι υπάρχουν δυνατές μεξικανικές ταινίες αλλά νομίζω ότι θα πρέπει να γίνουν κι άλλες ταινίες γύρω από αυτή την πραγματικότητα. Οι άνθρωποι φοβούνται και καταλαβαίνω γιατί, αλλά εγώ, σαν δημιουργός και μέσα από την καρδιά μου ήθελα να μιλήσω γι`αυτό το θέμα.

--------
Διαβάστε επίσης:
Οδηγός για το 68ο Φεστιβάλ των Καννών

---

Νάνσυ Μιχαηλίδου