---

Δευ 29 Σεπ 2003

The Dead Zone - Νεκρη Ζωνη

Είναι πλέον κοινή παραδοχή στους κινηματογραφόφιλους ότι οι κινηματογραφικές μεταφορές βιβλίων του Stephen King τα τελευταία χρόνια, είναι ταινίες κάτω του μετρίου. Αν εξαιρέσουμε την Η τελευταια Εξοδος ή το Πρασινο Μιλι –βιβλία που ξεφεύγουν από τον κύριο χώρο μεγαλουργίας του παραγωγικότατου συγγραφέα τρόμου, και ως εκ τούτου μπορούν να εξασφαλίσουν σημαντικότερα ονόματα, μεγαλύτερους προϋπολογισμούς και δυνατότερο ‘σπρώξιμο’ από τις εταιρείες παραγωγής-, μεταφορές όπως το Graveyard Shift, το Red Rose ή το πολύ πρόσφατο Dreamcatcher - Ονειροπαγιδα απορρίφθηκαν από το κοινό όχι μόνο σαν κακές μεταφράσεις του γραπτού λόγου σε κινηματογραφικό, αλλά σαν κακές ταινίες.

Βέβαια τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι, αφού στις αρχές της καριέρας του ο Stephen King ευτύχησε να δει τα βιβλία του να σκηνοθετούνται από δημιουργούς ολκής, όπως ο Brian De Palma (Carrie) και ο Stanley Kubrick (The Shining - Η Λαμψη) –ακόμη κι αν ο ίδιος χαρακτήρισε τις ταινίες τους ιεροσυλία του έργου του.

Και αν η Λαμψη του Kubrick είναι η καλύτερη ταινία βασισμένη σε βιβλίο του συγγραφέα, τότε από απόσταση αναπνοής ακολουθεί η Νεκρη Ζωνη του David Cronenberg.

Βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του 1979, η Νεκρη Ζωνη είναι η ιστορία του John Smith (Christopher Walken), ενός καθηγητή φιλολογίας, ερωτευμένου με τη συνάδελφο Sarah (Brooke Adams), που πέφτει σε κώμα μετά από αυτοκινητικό ατύχημα, ένα κώμα που διαρκεί πέντε ολόκληρα χρόνια.

Και ενώ ο Johnny περιφέρεται μέσα στη νεκρή ζώνη, τη ζώνη μεταξύ ζωής και θανάτου, ο κόσμος που ήξερε τον προσπερνά –οι γονείς του γερνούν, η γυναίκα που αγαπούσε απελπίζεται, παντρεύεται, αποκτά παιδί.

Προσέξτε το πλήθος των αναφορών του Johnny στο Μύθο του Ακέφαλου Καβαλάρη και τους παραλληλισμούς με τη ζωή του. Θυμηθείτε μετά, το Sleepy Hollow του Tim Burton.

Όταν ο Johnny επιστρέφει σ’ έναν κόσμο διαφορετικό, φέρνει και κάτι μαζί του. Ξυπνά με περίεργες μεταφυσικές δυνατότητες, την ικανότητα να βλέπει το πεπρωμένο των άλλων ανθρώπων –το παρελθόν, το παρόν, τις εκδοχές του μέλλοντός τους- απλά αγγίζοντάς τους.

Ακολουθώντας το συγγραφέα του οποίου το βιβλίο τον ενέπνευσε, ο Cronenberg δραπετεύει από το genre του τρόμου και για πρώτη φορά γυρίζει ταινία που δεν βασίζεται σε δικό του σενάριο. Με ξεπλυμένα χρώματα και έντονη την παρουσία του χιονιού, ο Καναδός σκηνοθέτης στήνει μια ταινία που επιφανειακά φαίνεται να κινείται στο χώρο του μεταφυσικού θρίλερ, αλλά είναι πολλά περισσότερα. Είναι ένα ψυχολογικό και κοινωνικό δράμα, μια ιστορία αγάπης και ένα φιλοσοφικό δοκίμιο. Και όλα τόσο καλοφτιαγμένα! Αφήνοντας πίσω του της gore εικόνες, κρατά ωστόσο το σημαντικότερο χαρακτηριστικό της φιλμογραφίας του: τη μετάλλαξη. Ο ήρωάς του είναι ένας άνθρωπος που τα έχει χάσει όλα, συμπεριλαμβανομένης και της αγαπημένης του, και προσπαθεί να αντιμετωπίσει την κοινωνική αποξένωση λόγω του χαρίσματος-κατάρας που έχει αποκτήσει –την ενόραση. Μια ικανότητα που απέκτησε και έχει μεταμορφώσει την ψυχή του, ένα νέο στάδιο εξέλιξης.

Ο Christopher Walken δίνει ίσως την καλύτερη ερμηνεία της κινηματογραφικής του καριέρας, ζωγραφίζοντας στο πρόσωπό του την τρικυμία της ψυχής του χαρακτήρα του, παράλληλη με αυτήν της ζωής του. Ζει μέσα στη λευκή ομίχλη του χιονιού -ανάλογη του κώματός του- και ο κόσμος γύρω του δεν είναι παρά μια μακρινή φωτογραφία, ξεβαμμένη από το σκηνοθέτη του. Προσπαθώντας να παίξει το παιχνίδι της ζωής με τα διεστραμμένα χαρτιά που του μοίρασε, δεν μπορεί να αποφασίσει αν θέλει να αποκλειστεί στον εαυτό του, ή να βοηθήσει με το χάρισμά του μια κοινωνία που τον μισεί, απλά γιατί φοβάται να δει αυτά που ο ίδιος βλέπει. Και κάθε φορά που τη βοηθά, αυτός αποδυναμώνεται, ακολουθώντας μια κλιμακούμενη πορεία που θα οδηγήσει στη σωτηρία της ανθρωπότητας, και τον ίδιο στο θάνατό του.

Για πολλούς η ταινία αυτή αποτελεί την καλύτερη δουλειά του Cronenberg, πράγμα που ακούγεται τουλάχιστον ειρωνικό αν σκεφτεί κανείς ότι είναι η πιο αναίμακτη ταινία του! Πάντως είναι η πιο ανθρωποκεντρική δουλειά του –άντε με τη Μυγα να συναγωνίζεται- και σίγουρα η πιο ευαίσθητη ταινία του, με βαθιές τομές στην ψυχολογία του ήρωά του. Ταο μεγαλείο του σκηνοθέτη βρίσκεται στο γεγονός ότι έχει καταφέρει να διαπλέξει όλα αυτά τα άγνωστα σ’αυτόν κινηματογραφικά είδη, με αξιοζήλευτη ικανότητα και επιτυχία. Είναι επίσης η πιο mainstream δουλειά του, της οποίας η μεγάλη επιτυχία οδήγησε το 2000 στη δημιουργία μιας σειράς επεισοδίων αποκλειστικά για το βίντεο. Για κάποιον που θέλει να γνωρίσει το έργο του Cronenberg, αυτή η ταινία θεωρείται ως η ιδανική αρχή.

Βαθμολογία: 9/10

---