---

Παρ 21 Νοε 2003

The Black Dahlia

Η δολοφονία της Elisabeth Short επονομαζόμενης Μαύρης Ντάλιας, συγκλόνισε το Χόλυγουντ με τον ιδιαζόντως απεχθή τρόπο που πραγματοποιήθηκε, ταλαιπώρησε την αστυνομία του Λος Άντζελες που επισήμως δεν οδηγήθηκε ποτέ στην διαλεύκανση της και απασχόλησε με τον έναν ή άλλο τρόπο τους πολίτες εκείνης της εποχής και όχι μόνο. Μέχρι σήμερα η ταυτότητα του δράστη και τα κίνητρά του παραμένουν σκοτεινά και η αδυναμία εξιχνίασης του φονικού από τις αρχές εξήψε την φαντασία πολλών, προκάλεσε αυτοσχέδιες έρευνες από ερασιτέχνες ντετέκτιβ και γέννησε μία σωρεία θεωριών και μετά από αυτές και άλλες νεώτερες, που κάποιες ήταν σοβαρές και κάποιες όχι και τόσο. Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για ένα έγκλημα με Fans και μάλιστα πιστούς, οι οποίοι ακόμη και σήμερα κάτι...55χρόνια μετά καταθέτουν τον χρόνο και την ενέργειά τους στην προσπάθεια εξήγησης του μυστηρίου, όσο φρούδο και αν φαντάζει αυτό καθώς ο ΄φάκελος της υπόθεσης έχει κλείσει οριστικά.

Ποια ήταν η Elisabeth Short?
Μία μικρή καμία θα μπορούσα πολύ εύκολα να σας απαντήσω. Η Elisabeth, Beth ή Betty γεννήθηκε στο Hyde Park Massachusetts το 1924 και ανατράφηκε στα πλαίσια μίας μάλλον ασταθούς οικογένειας, την οποία ο πατέρα εγκατέλειψε πολύ σύντομα. Η Elisabeth Short μεγάλωσε μάλλον ανεξέλεγκτα και μόλις έφτασε σε ηλικία που μπορούσε να εγκαταλείψει την οικογενειακή εστία και αφού απέτυχε να συμβιώσει με τον πατέρα της, έφυγε για το Los Angeles, ελπίζοντας σε μία καριέρα στον κινηματογράφο. Αυτή και χιλιάδες άλλες. Η μικρή Beth δεν υπήρξε μία κλασσικά όμορφη γυναίκα. Όμως τα μαλλιά της ήταν κατάμαυρα, το δέρμα της κάτασπρο και η ίδια ενίσχυε αυτό το χαρισματικό κοντράστ φροντίζοντας να είναι ντυμένη πάντα στα μαύρα. Αυτό το εντυπωσιακό παρουσιαστικό της εξασφάλισε και το προσωνύμιο της, the Black Dahlia, που της είχε αποδοθεί εν ζωή από φίλους και όχι μετά θάνατον από δημοσιογράφους όμως ισχυρίζονται μερικοί. Η υποψήφια στάρλετ εντυπωσίαζε τους άντρες (αν και η ίδια είχε αδυναμία σ` αυτούς που φορούσαν στολή) και έχοντας και η ίδια πλήρη επίγνωση των θέλγητρών της, αποφάσισε να τα χρησιμοποιήσει προκειμένου να εξασφαλίσει μία μεγαλοπρεπή είσοδο στα κινηματογραφικά σαλόνια του Hollywood που τόσο ονειρευόταν. Αυτή της η διάθεση καθώς και η ελαφρότητα με την οποία άλλαζε συνοδούς, την έκανε να μοιάζει ελαφρών ηθών και πολλές φορές μνημονεύεται ως πόρνη πολυτελείας κάτι που επίσης ιστορικά δεν έχει αποδειχθεί (αντίθετα μάλλον υπάρχουν στοιχεία που συνηγορούν στον αντίθετο). Τέλος πάντων, η Short ζούσε πολύ έντονα, επεδίωκε γνωριμίες, ξενυχτούσε σε πάρτι και χαριεντίζονταν με κάθε μικρό και μεγάλο κινηματογραφικό παράγοντα που συναντούσε, θεωρώντας ότι γρήγορα αυτή η προσέγγιση θα απέδιδε και η ίδια θα μετατρέπονταν overnight σε μία σταρ. Εκείνη την εποχή οι οικονομικοί της πόροι είναι ανύπαρκτοι και ακόμη και το φαΐ της και ο ύπνος της εξαρτώνταν από την καλοσύνη και την γενναιοδωρία του εκάστοτε συνοδού της.

Στις 15 Ιανουαρίου του 1947 σε μία περιοχή πολύ κοντά στο Χόλυγουντ, μία περαστική νόμισε ότι είδε πεταμένη μία σπασμένη κούκλα βιτρίνας. Η πραγματικότητα απεδείχθη μακάβρια. Το πτώμα της Elisabeth Short φρικτά κακοποιημένο, κομμένο στα δύο με χασαπομάχαιρο είχε εγκαταλειφθεί εκεί, σε κοινή θέα. Το έγκλημα προφανώς δεν έγινε εκεί. Τα δύο κομμάτια του θύματος ήταν καλά πλυμένα και είχαν στραγγίξει από αίμα, πράγμα που ο δολοφόνος έκανε σε κάποιον κλειστό χώρο πριν μεταφέρει το πτώμα και το εγκαταλείψει στην θέση που βρέθηκε. Δεν πρόκειται να σας διηγηθώ λεπτομέρειες που προέκυψαν από την ιατροδικαστική εξέταση ούτε βέβαια και να παραθέσω φωτογραφία του πτώματος παρ` όλο που είναι εύκολο να βρείτε τέτοιες στο διαδίκτυο. Το έγκλημα ήταν ιδιαζόντως απεχθές. Σας δίνω τον λόγο μου. Από εκείνη την ώρα χτίζεται ο μύθος της Μαύρης Ντάλιας και γεννάται ένας πονοκέφαλος ασταμάτητος για την Αστυνομία του LA που, μην σας πω, κρατάει μέχρι σήμερα.

Η έρευνα
Με το που φτάνει η είδηση στις εφημερίδες, αρχίζει ο Γολγοθάς της αστυνομίας. Δεν έφτανε η δυσκολία να εντοπίσει έναν κύκλο πιθανών υπόπτων, δεν έφτανε η παντελής έλλειψη πληροφοριών για τις συνήθειες του θύματος, για τις γνωριμίες του, για το που βρισκόταν και τι έκανε τις τελευταίες μέρες της ζωής του, ήρθαν να προστεθούν και οι παραπλανητικές μαρτυρίες- ομολογίες. Τουλάχιστον 50 Confessing Sams (όπως αποκαλούν οι αστυνομικοί αυτούς που ομολογούν ένα έγκλημα που δεν έχουν κάνει προκειμένου να εξασφαλίσουν δημοσιότητα) ανέλαβαν την ευθύνη σύλληψης και εκτέλεσης του φρικιαστικού εγκλήματος. Μεταξύ των αντρών και γυναικών που «ομολόγησαν» ήταν ενδεικτικά ένας φαρμακοποιός, ένας στρατιωτικός (κλείστηκε σε ψυχιατρικό ίδρυμα), ένας πρώην υπάλληλος εστιατορίου (επίσης νοσηλεύθηκε για ψυχική αστάθεια), μία κοπέλα που ισχυρίστηκε ότι την σκότωσε γιατί η Μαύρη Ντάλια της είχε κλέψει τον αγαπημένο κ.λ.π. Όλοι τους έπεσαν σε αντιφάσεις κατά την διάρκεια της κατάθεσής τους και αφέθηκαν ελεύθεροι καθώς αποδείχθηκε ότι δεν γνώριζαν λεπτομέρειες, ως όφειλαν σε περίπτωση που ήταν οι δολοφόνοι. Όπως ας πούμε, την λεπτομέρεια ότι η Short δεν είχε πλήρως ανεπτυγμένα τα γεννητικά της όργανα κάτι που τοποθετούσε σε μία εντελώς νέα βάση το ζήτημα της υποτιθέμενης πορνείας της και την υπόθεση περί σεξουαλικού εγκλήματος.

Οι αστυνομικοί βρίσκονται στο σκοτάδι. Λίγο μετά το θάνατό της παραδίδεται ένα πακέτο στην Los Angeles Examiner and Other Papers συνοδευόμενο από ένα σημείωμα που έλεγε: «Εδώ είναι τα προσωπικά είδη της Μαύρης Ντάλιας» και μέσα εκτός από προσωπικά αντικείμενα και φωτογραφίες είχε και μία ατζέντα με τηλέφωνα. Όταν οι αστυνομικοί προσπάθησαν να εντοπίσουν δακτυλικά αποτυπώματα ανακάλυψαν ότι τα πάντα είχαν σκουπιστεί με προσοχή. Τους έγινε ψύχωση το να εντοπίσουν κάθε άνθρωπο που αναγράφονταν μέσα στην ατζέντα. Οι εντατικές έρευνες δεν απέδωσαν καρπούς.

Εκείνη την εποχή διεξάγεται μία παράλληλη έρευνα για την εύρεση του δράστη της δολοφονίας της Georgette Bauerdorf, γόνου πλούσιας οικογένειας της οποίας ο φόνος παρέμενε και αυτός ένα μυστήριο. Προς στιγμήν υπάρχει η σκέψη του να σχετίζονται οι δύο φόνοι. Γρήγορα εγκαταλείπεται αυτή η θεωρία διότι δεν υπάρχουν στοιχεία που να την ενισχύουν. Επίσης, δεν βρέθηκαν στοιχεία που να συσχετίζουν την υπόθεση με τον Cleveland Torso Killer ( η ταυτότητά του serial killer παραμένει επίσης μυστήριο αν και ο Elliot Ness που ήταν επικεφαλής της έρευνας έφτασε πολύ κοντά), παρ` όλο που η μεθοδολογία του εγκλήματος ήταν παραπλήσια.

Η επικρατούσα θεωρία και ……άλλη μία!
Ένα χρόνο περίπου μετά το έγκλημα κατέφτασε στην Αστυνομία του LΑ ένας πληροφοριοδότης που είχε στην κατοχή του μία κασέτα, στην οποία ένας τύπος με το όνομα Arnold Smith ισχυριζόταν ότι γνώριζε τον δολοφόνο της Μαύρης Ντάλιας καθώς και τις συνθήκες κάτω υπό τις οποίες έγινε η δολοφονία της. Σύμφωνα με την ηχογραφημένη κατάθεση του Smith ο δολοφόνος ήταν ένας ψηλόλιγνος άντρας που ονομάζονταν Al Morrison . Ο επικεφαλής της υπόθεσης γρήγορα υποπτεύθηκε ότι πιθανότατα ο Smith και ο Morrison ήταν το αυτό πρόσωπο. Η λεπτομερής περιγραφή από τον Smith του φόνου που διέπραξε ο δήθεν Morrison επιβεβαίωσε την αρχική υποψία του αστυνομικού. Ο καταδότης ήξερε πολύ περισσότερα απ` όσα επιτρέπονταν για κάποιον που δεν συμμετείχε στον φόνο. Ο Smith ήταν μία σεσημασμένη φιγούρα που είχε ήδη συλλήψεις στο ενεργητικό του για σεξουαλικές παρενοχλήσεις και ληστείες και το ονοματάκι του φιγουράριζε πρώτο πρώτο στη λίστα με τους πιθανούς υπόπτους για τον φόνο Bauerdorf. Μία περαιτέρω έρευνα της αστυνομία απέδειξε ο Al Morrison δεν υπήρξε ποτέ και ότι ο Smith ήταν κατά πάσα πιθανότητα ο δολοφόνος. Ένας δολοφόνος που η ανάγκη να καυχηθεί και ένας εμφανώς διαταραγμένος ψυχισμός τον οδήγησε στην αστυνομία προκειμένου να αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον τους για την υπόθεση.
Η αστυνομία δεν διέθετε συμπαγείς αποδείξεις για αυτήν την θεωρία. Ήλπιζε όμως να τις βρει μόλις κατόρθωνε να συναντήσει τον Smith. Η συνάντηση που είχε προγραμματιστεί μέσω του αρχικού πληροφοριοδότη δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Ο Smith κάηκε ζωντανός στο δωμάτιο του ξενοδοχείου όπου διέμενε, όταν μεθυσμένος αποκοιμήθηκε με ένα τσιγάρο στο χέρι. Μαζί του κατά πάσα πιθανότητα κάηκαν και οι όποιες αποδείξεις.
Η υπόθεση σύμφωνα με την αστυνομία, είχε μεν λυθεί όμως δεν μπορούσε να κλείσει επισήμως καθώς δεν είχε προηγηθεί εξακρίβωση των ισχυρών, ομολογουμένως, ενδείξεων, κάτι που δεν συνέβαινε ποτέ καθώς ο πιθανός δράστης ήταν νεκρός.

Μία άλλη θεωρία πάνω στην οποία έπεσα κάνοντας μία μικρή έρευνα στο διαδίκτυο είναι λίγο πιο πολύπλοκη, περισσότερο απίθανη και προϋποθέτει μία σχετική ανικανότητα ή μία σιωπηρή συγκάλυψη από πλευράς αστυνομίας. Η νέα θεωρία επικαλείται στοιχεία των οποίων την ύπαρξη η αστυνομία ουδέποτε επιβεβαίωσε. Θα πρέπει να πω ότι αυτή η θεωρία είναι σαφώς πιο «κινηματογραφική» και συσχέτιζε το φονικό της Ντάλιας με ένα άλλο παρόμοιο που είχε διαπραχθεί λίγο καιρό πριν. Αυτό της Suzanne Degnan από τον William Heirens. Αυτή λοιπόν η θεωρία κατ` αρχάς υποστήριζε ότι η Ντάλια είχε μία ψύχωση με την δολοφονία της Suzanne Degnan και με τον δράστη της William Heirens. Ήξερε τα πάντα για την υπόθεση και ασχολούνταν με αυτήν ως χόμπι, περίπου με τον τρόπο που ακόμη και σήμερα ασχολούνται άνθρωποι με την δική της δολοφονία. Λίγους μήνες πριν τον θάνατό της είχε γνωρίσει ένα μυστήριο τύπο ονόματι Ed Burns. Αυτός την ερωτεύτηκε αμέσως, αυτή πάλι τον αντιμετώπιζε όπως κάθε άντρα. Ως υποψήφιο μέσο επιβίωσης. Για αυτόν η Ντάλια ήταν το ιδεώδες πλάσμα, τον έκανε να νιώθει άντρας, τον έκανε να αντιπαρέρχεται τις ανασφάλειές του. Για αυτήν ήταν απλώς μία υπόμνηση της εξουσίας που είχε πάνω στους άντρες. Ο Ed τη συντήρησε οικονομικά για μεγάλο χρονικό διάστημα αυτή όμως γρήγορα κουράστηκε από την κτητικότητα, την ζήλια και τις ανασφάλειές του. Σχεδόν την τρόμαζε. Διχασμένη ανάμεσα στον να τον παρατήσει και να συνεχίσει να τον εκμεταλλεύεται έχασε πολύτιμο χρόνο. Κι ενώ η ίδια συνέχισε να κυκλοφορεί κάθε βράδυ και με διαφορετικό συνοδό και όποτε την βόλευε καλούσε τον Ed, αυτός σχεδίαζε την δολοφονία της και μάλιστα πάνω στα χνάρια της δολοφονίας Degnan. O Ed πραγματοποιεί το τελετουργικό φονικό, με κύριο κίνητρο προφανώς την απόρριψη που είχε δεχθεί, και περιμένει. Η αστυνομία δεν καταλήγει ποτέ σ` αυτόν. Ούτε καν μέσα από τα τρία ανώνυμα γράμματα που τους στέλνει (αυτό υποστηρίζει η θεωρία, η αστυνομία δεν επιβεβαίωσε ποτέ την ύπαρξη αυτών των γραμμάτων). Δύο μήνες μετά την δολοφονία της Short αυτοκτονεί. Τίποτε από τα παραπάνω που αφορούν στον Ed Burns δεν επαληθεύτηκε μέχρι σήμερα.

Ο απόηχος
Η δολοφονία της Elisabeth Short οπωσδήποτε αποτελεί μία από τις πιο περίεργες δολοφονίες στα χρονικά του σύγχρονου εγκλήματος και είναι μόνο λογικό η προσπάθεια εύρεσης μίας ικανοποιητικής εξήγησης να λειτουργεί ως πρόκληση. Ως εκ τούτου, αντιλαμβάνεστε ότι η Μαύρη Ντάλια επηρέασε την λογοτεχνία, τον κινηματογράφο ακόμη και την μουσική. Ας δούμε τις πιο γνωστές αναφορές στην υπόθεση.
Black Dahlia Anenger: The true story του Steve Hodel. Ο συγγραφέας, συνταξιούχος της αστυνομίας, άρχισε να ασχολείται συστηματικά με την υπόθεση μετά την συνταξιοδότηση του και όταν ανακάλυψε ένα στοιχείο που θεώρησε ότι θα τον οδηγούσε στην λύση. Στο βιβλίο του υποστηρίζει ότι έχει βρει την άκρη και θεωρεί ότι ο δολοφόνος της Ντάλιας ήταν υπεύθυνος για 12 άλλα εγκλήματα στην περιοχή του Λος Άντζελες. Επίσης, κατηγορεί την αστυνομία του LA για διαφθορά και για προσπάθεια συγκάλυψης του φόνου. Νομίζω ότι κάπου εκεί έμπλεκε και την μαφία.
Severed: The true story of the Black Dahlia Murder του John Gilmore. Ο συγγραφέας αναπτύσσει μία θεωρία του τι έγινε στην πραγματικότητα στηριζόμενος σε στοιχεία της έρευνας αλλά και στα πορίσματα της σήμανσης. Άλλη μία εκδοχή που δεν ξέρουμε αν είναι η αληθινή, είναι όμως ενδιαφέρουσα.
The Black Dahlia του James Ellroy. Το διάσημο μυθιστόρημα του Ellroy βασίστηκε στην υπόθεση της Μαύρης Ντάλιας όμως είναι fiction. Είναι υπέροχα γραμμένο αλλά μην περιμένετε νέες θεωρίες και ατράνταχτα στοιχεία θα οδηγούν στον δράστη. Ως λάτρεις των μυθιστορημάτων θα το απολαύσετε. Ως υποψήφιοι ψυχωτικοί με τον φόνο της Ντάλιας θα σας απογοητεύσει. Δεν προσφέρει καμία καινούρια πληροφορία
Daddy was the Black Dahlia Killer της Janice Knowlton. Η συγγραφέας, ένα κακοποιημένο από το πατέρα του παιδί, δηλώνει σ` αυτό το βιβλίο ότι ο πατέρας της σκότωσε την Μαύρη Ντάλια. Τα στοιχεία με τα οποία υποστηρίζει τον ισχυρισμό της δεν είναι αρκετά, το βιβλίο της όμως είναι ένα σκοτεινό ανάγνωσμα και κανείς αναρωτιέται ειλικρινά για το ποιόν του πατέρα της ακόμη και αν δεν υπήρξε ο δολοφόνος της Ντάλιας.
True Confessions του John Gregory Dunne. Ένα δημοφιλές μυθιστόρημα που ο πυρήνας του ήταν βασισμένος στην υπόθεση της Ντάλιας.

Φυσικά, δεν λείπουν και οι κινηματογραφικές αποδόσεις της υπόθεσης. Η πρώτη ταινία ήταν το Who is the Black Dahlia (1975), μία τηλεταινία που προσπαθούσε να ρίξει φως στην ζωή και στον θάνατο της Elisabeth Short με έναν ομολογουμένως όχι πολύ ολοκληρωμένο τρόπο. Η πιο γνωστή κινηματογραφική απόδοση μέχρι στιγμής είναι το True Confessions (1981- Robert De Niro, Robert Duvall) το οποίο ήταν μεταφορά του ομότιτλου μυθιστορήματος και αν και στηρίχτηκε στην υπόθεση, το έκανε με μία χαλαρότητα, οπότε αυτό που θα δείτε είναι μία εντελώς fiction εκδοχή του εγκλήματος. Το ντοκιμαντέρ Medford Girl σε τριάντα λεπτά μας διηγείται την υπόθεση παραθέτοντας στοιχεία που προέκυψαν κατά την έρευνα.

Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες του αγαπητού και πάντα ενημερωμένου cineργάτη μας Θοδωρή Σαρλά, αυτήν την στιγμή ετοιμάζεται μία κινηματογραφική παραγωγή βασισμένη στο βιβλίο του Ellroy. Πιθανός σκηνοθέτης θα είναι ο Brian De Palma καθώς ο Fincher, πού ήταν ο πρώτος υποψήφιος σκηνοθέτης της, αποχώρησε. Ένα άλυτο μέχρι σήμερα μυστήριο σκηνοθετημένο από τον De Palma? Δεν μου ακούγεται και άσχημο.

Εδώ και 56 χρόνια διατυπώνονται θεωρίες, ανακαλύπτονται νέα στοιχεία, ξαναμαγειρεύονται τα παλιά, επισημαίνονται νέες οπτικές γωνίες, δημιουργούνται κύκλοι συζητήσεων και ανταλλαγής πληροφοριών στο διαδίκτυο, γράφονται άρθρα, γυρίζονται ντοκιμαντέρ, εκδίδονται βιβλία και παραδόξως… οι άνθρωποι που ασχολούνται με την δολοφονία της Μαύρης Ντάλιας πολλαπλασιάζονται συν τω χρόνω…

Care to pick up where they left off?

Υ.Γ. Θα ήθελα να σημειώσω ότι η ιστορία που διαβάσατε είναι διαγραμματική. Στοιχεία και σημαντικές πληροφορίες παραλείπονται καθώς σε ένα άρθρο αυτής της έκτασης δεν είναι δυνατόν να καλυφθούν τα πάντα που αφορούσαν στην υπόθεση.

---