ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ...
- Αριθμός ταινιών: 22316
- Αριθμός συν/τών: 759967
- Πρόγραμμα 300 Κινηματογράφων και 18 τηλεοπτικών σταθμών
Περιεχόμενα
Παρ 03 Φεβ 2012
Ζήσε την μαγεία των Oscar μέσα από τη μεγάλη οθόνη του Nova Stars!Σάβ 21 Ιαν 2012
Game of Thrones: Μεγάλη Πρεμιέρα, αυτό το Σάββατο, αποκλειστικά στη Nova!Τετ 21 Δεκ 2011
Game of Thrones: Η σειρά που καθηλώνει αποκλειστικά στη Nova!Παρ 05 Νοε 2010
Τι θα δω (και δεν θα δω) στην τηλεόραση αυτήν την εβδομάδα;Παρ 29 Οκτ 2010
Τι θα δω (και δεν θα δω) στην τηλεόραση αυτήν την εβδομάδα;Cine Tv
Παρ 28 Νοε 2003
τηλεπαράσιτο – SICK CHIC ΣΙΚΕ
Όταν πήγαινε σχολείο, τον αποκαλούσαν λέει σπασίκλα. Τώρα, με 150.000 ευρώ στην τσέπη, οι μισοί συμμαθητές του θα ήθελαν να τον παντρευτούν. Αγόρια, κορίτσια, δεν έχει σημασία. Για να μην αναφερθώ σε εκείνους που μετά χαράς θα τον υιοθετούσαν, ή θα του επέτρεπαν να κλέψει το πολυτιμότερο αγαθό της κόρης τους.
Καθόλου άσχημα σαν εξέλιξη μέσα στο χρόνο. Και αν μη τι άλλω, η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Σαν την κρυάδα που πρέπει να πήραν οι υπεύθυνοι του τηλεπαιχνιδιού “Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος” όταν πληροφορήθηκαν δια στόματος Ευαγγελάτου πως η νικητήρια ερώτηση ήταν λάθος. Μάλλον ορθότερα, πως και οι τέσσερις απαντήσεις ήταν λάθος. «Τι από τα παρακάτω δεν απεικονίζεται στο σύμβολο της Ολυμπιακής Εκεχειρίας» ρωτάει το Τέρας, «Το κλαδί ελιάς» απαντάει ο Στέλιος, και μην τον είδατε τον Εκατομμυριούχο. Και που τον είδαμε όμως, μήπως τον χαρήκαμε; Βρώμισε ο τόπος μετά τη μεγάλη αποκάλυψη ότι το ματσάκι ήταν αβαβά. Στημένο, πώς το λένε. Ή μήπως είναι τυχαίο που αυτή ήταν η δεύτερη συμμετοχή του παίκτη στο συγκεκριμένο παιχνίδι; Πριν από μόλις δύο χρόνια, ο ίδιος μάγκας είχε τσεπώσει έξι εκατομμυριάκια από το Mega, ως ευχαριστώ για τις γνώσεις του. Και, γιασά του μάγκα, όπως λένε στο Βορρά. Όταν όμως κόσμος και κοσμάκης περιμένει στην ουρά, κι εσύ είσαι δυο φορές στο γκισέ, κάτι δεν πάει καλά. Ειδικά δε, όταν το ίδιο το Τέρας μοιάζει να σου φωνάζει “διαλιέχτε” σαν τον Βλάση Μπονάτσο, το βάθος στην τρύπα της φάβας είναι όσο και τα νοήματα στις ταινίες του Bergman: Απύθμενο… Μη με θεωρείτε κακό. Δεν νομίζω ο Στέλιος μας –όπως ηδυπαθώς τον αποκαλούσε σύσσωμο το πάνελ των ειδήσεων του Alter- θα στεναχωρηθεί ιδιαίτερα. Άλλωστε, τα 150.000 ευρώ μπορούν να προσφέρουν μεγαλύτερη παρηγοριά απ` όση μοίρασε στον Τρίτο Κόσμο καθ` όλη την ιεραποστολική της δράση η Μητέρα Τερέζα. Απλά, αυτός είναι ο δικός μου τρόπος να πω: “Stelios, marry me”! Προτού με προλάβει το πάνελ του Ευαγγελάτου…
 |
|---|
| Οδηγίες προς αεροναυτιλομένους... Κυριακή 30/11, 22:45, Mega |
Οι (στημένες) επιλογές της επιτροπής του Cine TV για το επταήμερο 28/11 – 4/12, έχουν ως εξής:
07. EAST IS EAST (1999,Δ:96`)
Τρίτη 2/12, 22:00, ΕΤ3
Διαφυλετικές σχέσεις, οικογενειακή συνοχή, νεανική επαναστατικότητα και αμφισβήτηση των πατροπαράδοτων αξιών, στο Manchester των αρχών της δεκαετίας του `70. Τα ζητήματα με τα οποία καταπιάνεται η παρθενική σκηνοθετική απόπειρα του Ιρλανδού Damien O`Donnell μπορεί να μην είναι απλά και εύκολα στην ανάπτυξη, εκείνος όμως κατορθώνει να τα συμπυκνώσει σε μια απεικόνιση φρέσκια, ζωντανή και συναισθηματικά πλούσια. Ο George (Om Puri) είναι Πακιστανός μετανάστης, παντρεμένος με μια αγγλίδα (Linda Bassett) και έχει 7 παιδιά. Η εμμονή του να τα αναθρέψει με τις παραδοσιακές αξίες της πατρίδας του τη στιγμή που εκείνα προσαρμόζονται ολοένα και περισσότερο στον δυτικό τρόπο ζωής, θα προκαλέσει εντάσεις ικανές να οδηγήσουν ακόμη και στην αποκλήρωση του ένα του γιου. Η επανάσταση μόλις έχει αρχίσει. Συναισθηματισμός, εξαναγκασμός και χιούμορ αναμειγνύονται με επιτυχία στην απεικόνιση μιας διαταραγμένης οικογενειακής συνοχής, που προβληματίζει με ζητήματα ατομικότητας, ανεκτικότητας και προτύπων ζωής. Βασισμένο στο διάσημο θεατρικό έργο του Ayub Khan-Din που έγραψε και το σενάριο, το East is East στέκεται ως μια αξιομνημόνευτη απόπειρα ψυχογράφησης ενός ετερόκλητου συνόλου ατόμων, διαθέτοντας την ευπρέπεια να μην καταφεύγει σε πομπώδεις μελοδραματισμούς ή προβοκατόρικες υπερβολές. - ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ… Ella Khan (Linda Bassett): «Συγχωρέστε τον, κυρία Shah. Έχει κάνει περιτομή…»
- ΟΛΑ ΣΕ ΘΥΜΙΖΟΥΝ… μα περισσότερο η μονάκριβη κόρη που συμπεριφέρεται ως αγοροκόριτσο παίζοντας ποδόσφαιρο και εξοργίζοντας τον πατέρα της, η αναπαράσταση των πολιτιστικών διαφορών και της δυσκολίας αφομοίωσής τους και η ερμηνεία του Om Puri στο ρόλο του αυταρχικού πατέρα που προσπαθεί να διαφυλάξει τη συνοχή της οικογένειάς του.
- ΕΝΑΣ ΚΟΜΠΟΣ Η ΧΑΡΑ ΜΟΥ… εξαιτίας των μικρών κοιλιών της πλοκής που ωστόσο καλύπτονται από τους ενδιαφέροντας ρόλους και τις πολύ καλές ερμηνείες.
- ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ… family viewing >> 7/10
06. ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ (COOKIE`S FORTUNE,1999,Δ:113`) Δευτέρα 1/12, 02:15, Star
Ένας γνήσιος απόγονος.-A SIMPLE PLAN: Από το MASH ως τα Στιγμιότυπα, από το Nashville ως τον Παίκτη, ο Altman αρέσκεται στο στήσιμο κινηματογραφικών τοπίων με πολλούς χαρακτήρες. Πιθανό κατάλοιπο από τις πρώιμες τηλεοπτικές του μέρες (βλ. Bonanza και Matlock μεταξύ άλλων) η συνταγή αυτή όχι απλά επαναλαμβάνεται, μα και χρησιμοποιείται προσκηνιακά ως βασικό στοιχείο των Γυρισμάτων της Τύχης. Γύρω από το κεντρικό σκηνικό της πλοκής, σύμφωνα με το οποίο η αυτοκτονία της Jewel "Cookie" Orcutt (Patricia Neal) στήνεται ως αυτοκτονία από την ανιψιά της Camille Dixon (Glenn Close) για την αποφυγή σπίλωσης του οικογενειακού ονόματος, διακλαδίζονται οι μικρές ιστορίες των κατοίκων μιας κωμόπολης του Mississippi. Οι ζωές τους συνυφαίνονται μεταξύ τους ως ομοίωμα ενός υπερμεγέθους οικογενειακού δέντρου, αποτυπώνοντας τη ζωή μιας παραδοσιακής επαρχιώτικης κοινωνίας όπου όλοι γνωρίζονται με όλους. Η ζεστασιά που εκπέμπει αυτή η συνύπαρξη είναι από τα κύρια στοιχεία που αποπνέουν από την ταινία, με τις διάσπαρτες κωμικές στιγμές να διανθίζουν τους αργούς ρυθμούς της κεντρικής εξέλιξης.
-SWEET AND LOWDOWN: Ο Altman στρέφει την κάμερα επάνω σε κάθε ρόλο ξεχωριστά, προσφέροντας στον καθένα την ευκαιρία να στήσει το δικό του, αυτόνομο προφίλ. Στη φιλμογραφία του σκηνοθέτη, τα Γυρίσματα της Τύχης αποτελούν το θετικό ανθρωποκεντρικό αντίβαρο των Στιγμιοτύπων, ως γνήσια ταινία χαρακτήρων καλοσύνης. Κακοί ή ύπουλοι ρόλοι απουσιάζουν παντελώς από την ιστορία, με τον Willis Richland (Charles S. Dutton), στο ρόλο του ψευδώς θεωρούμενου υπόπτου για τη δολοφονία να συνθέτει ίσως τον πιο αξιαγάπητο ήρωα που έχει υπάρξει ποτέ στο Αλτμανικό σύμπαν. Μπορεί τα Γυρίσματα της Τύχης να μην αποτελούν μια από τις ταινίες «πρώτης γραμμής» του σκηνοθέτη, διακρίνεται όμως από όλα εκείνα τα στοιχεία που αναγνωρίζονται ως ατομικά του γνωρίσματα, δωρίζοντας τελικά ένα ευχάριστο και αν μη τι άλλω ζεστό δίωρο χαλαρής διασκέδασης. Isn`t that what cinema is all about?
-ΜΕΓΑΛΑ ΛΟΓΙΑ: Lester (Ned Beatty): «Είναι αθώος, εμπιστέψου με» - Eddie "The Expert" Pitts (Matt Malloy): «Τι σε κάνει τόσο βέβαιο;» - Lester: «Επειδή… πηγαίναμε για ψάρεμα μαζί.»
-2½ ΓΑΜΟΙ:
1) Charles Dutton, Ned Beatty, Glenn Close, Chris O`Donnell, Julianne Moore, Liv Tyler. Ω τι –κινηματογραφικός- κόσμος μπαμπά…
2) …και τι ενδιαφέροντες, απλοί χαρακτήρες.
+½) Αν μη τι άλλω έχει μια χιτσκοκική αίσθηση. Τουλάχιστον στην αρχή. Κατά τ` άλλα, it`s all Altman to me…
-ΚΑΙ 1½ ΚΗΔΕΙΑ:
1) Μερικές κωμικές στιγμές μοιάζουν άκαιρες, διακόπτοντας απότομα το ρυθμό…
+½) …και ίσως να ‘θελε να είναι Nashville. Δυστυχώς δεν είναι.
-ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7,5/10
05. ΤΡΕΙΣ ΗΡΩΕΣ ( THREE KINGS,1999,Δ:114`)
Πέμπτη 4/12, 21:00, Star
«Ο Bush είπε στον κόσμο να ξεσηκωθεί ενάντια στον Σαντάμ. Πίστευαν ότι θα είχαν την υποστήριξή μας. Δεν την είχαν. Και τώρα σφαγιάζονται.» Η τρίτη ταινία του David O. Russell –και πρώτη χρηματοδοτούμενη από μεγάλο studio- είναι σίγουρα τολμηρή. Και αντισυμβατική. Τοποθετημένη λίγο πριν το κλείσιμο της επιχείρησης Καταιγίδα της Ερήμου –όπως ονομάστηκε η επέμβαση των Αμερικανών στον Περσικό Κόλπο το 1991, δημιουργεί μέσα από τους ήρωες και τις καταστάσεις της μια μικρογραφία των συνθηκών που οδήγησαν, επικράτησαν και επακολούθησαν του πολέμου. Μια αιρετική μικρογραφία. Συγκαλυμμένα μεν, αλλά όχι σε βαθμό που να μην γίνεται εύκολα αντιληπτό, ο Russell χρίζει τρεις στρατιώτες και έναν διοικητή με τον αντικατοπτρισμό της Αμερικάνικης πολιτικής, δελεάζοντάς τους σε ένα κυνήγι θησαυρού στη μέση της Ιρακινής ερήμου. Χρυσάφι ή πετρέλαιο, οι σκοποί παραμένουν ίδιοι. Σε ένα οπλισμένο σαφάρι εν μέσω παύσεως πυρών, οι στρατιώτες Barlow (Mark Wahlberg), Vig (Spike Jonze) και Elgin (Ice Cube) υπό τις διαταγές του Archie Gates (George Clooney), καθοδηγούνται από τα σημάδια ενός χάρτη που εξόρυξαν από τα… οπίσθια ενός νεκρού Ιρακινού αγγελιοφόρου. Ο παραλληλισμός είναι εμφανής όσο και προβοκατόρικος. Το σχέδιο ενός ολόκληρου πολέμου μπορεί να … βρωμάει, ωστόσο γίνεται η αφορμή για μία φιλμική απεικόνιση που κατορθώνει και αναμειγνύει με τις κατάλληλες δόσεις χιούμορ και δράμα, συναίσθημα και ωμό ρεαλισμό, περιπέτεια και πολιτικό υπόβαθρο. Χαρακτήρες καλοστημένοι και έξυπνοι –συμπεριλαμβανομένης και μιας πολεμικής ανταποκρίτριας αντίγραφο της Christiane Amanpour (Nora Dunn), ρυθμοί ζωηροί και μια ιστορία απλή στην εξέλιξη μα πλούσια σε θρασύτατα υπονοούμενα, συνθέτουν μια ταινία που δεν αυτοσυστήνεται ως πνευματικό τέκνο του Oliver Stone ή ως την Αποκαλυψη τωρα των ‘90s, αλλά περισσότερο ως ένα βάρβαρο πορτρέτο υπό τη μορφή μιας larger than life κωμωδίας. Ακόμα και τα πιο πικρά πράγματα αξίζουν μιας συμπονετικής διακωμώδησης…- ΟΛΑ ΣΕ ΘΥΜΙΖΟΥΝ… μα περισσότερο οι αδέσποτες σπόντες στην εξωτερική πολιτική του Bush, η σκηνή ανακάλυψης του χάρτη –τόσο αστεία όσο και τραγική, η αίθουσα τροπαίων πολέμου γεμάτη με… κινητά τηλέφωνα, η διακοπή του γέλιου και της περιπέτειας για μερικές στιγμές συναισθηματισμού.
- ΕΝΑΣ ΚΟΜΠΟΣ Η ΧΑΡΑ ΜΟΥ… επειδή όταν το θέλει, το Hollywood ξαφνιάζει. Ο κόμπος στο «όταν το θέλει».
- ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ… shitty map >> 7,5/10
04. ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ (PHILADELPHIA,1993,Δ:119`)
Τρίτη 2/12, 23:40, Mega
Έπρεπε να περάσει πάνω από μια δεκαετία από τότε που το AIDS αναγνωρίστηκε ως νέα ασθένεια, για να τολμήσει το Hollywood να κολυμπήσει στα βαθιά νερά του με μια big budget παραγωγή. Παρά την πορεία του στα επικίνδυνα μονοπάτια αντιμετώπισης της προκατάληψης και των φοβιών του κοινού ωστόσο, ο Jonathan Demme αναζητά κάποιες ανάσες ασφάλειας μέσα από την οριοθέτηση του φιλμ σε δικαστικά πλαίσια, ιδιαίτερο στο δεύτερο μισό. Ο ήρωάς του Andrew Beckett (Tom Hanks), απολυμένος υπάλληλος της ισχυρότερης νομικής εταιρίας στη Φιλαδέλφεια, αναγκάζεται να προσλάβει έναν άγνωστο δικηγόρο (Denzel Washington) στην αγωγή ενάντια στους εργοδότες του. Η χρωματική αντίθεση δέρματος των δύο αντρών θα προσφέρει το πάτημα στον Demme να αναπτύξει τους προβληματισμούς γύρω από τον κοινωνικό αποκλεισμό, προσεγγίζοντας το νέο και ανεξερεύνητο ζήτημα μέσα από την αντιστοιχία του με το επί χρόνια ανοικτό θέμα του φυλετικού ρατσισμού. Με επιτυχία. Όσο και αν δεν απουσιάζουν οι εμφανείς τακτικές πρόκλησης της ευαισθησίας του κοινού, όσο και αν το υποβόσκων ζήτημα της ομοφυλοφιλίας δεν αναδύεται ποτέ επί της ουσίας στην επιφάνεια, όσο και αν η περπατημένη οδός της δικαστικής αντιπαράθεσης αντανακλά την έλλειψη αποφασιστικότητας του σκηνοθέτη να αφήσει την ιστορία του να κινηθεί σε πιο επικίνδυνα και τολμηρά μονοπάτια, το Philadelphia στέκει ως ένα αξιοπρόσεκτο –πολύ περισσότερο δε, αξιοσέβαστο- δείγμα κοινωνικού σινεμά, που πρωτοπόρο ξόρκισε το δαίμονα της ενασχόλησης με τη σύγχρονη πανούκλα. - ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ… Joe Miller (Denzel Washington) απευθυνόμενος σε μάρτυρα της δίκης: “Are you a homo? Are you a queer? Are you a faggot? Are you a fruit? Are you gay, sir?”
- ΟΛΑ ΣΕ ΘΥΜΙΖΟΥΝ… μα περισσότερο η σταδιακή σωματική αποσύνθεση του εξαιρετικού Tom Hanks στην καλύτερη ερμηνεία της καριέρας του, η σκηνή με την άρια της Μαρίας Κάλλας, το “Streets of Philadelphia” του Bruce Springsteen που τιμήθηκε και με Όσκαρ, η Joanne Woodward στο ρόλο της μητέρας του Andrew Beckett καθώς και οι συναισθηματικές στιγμές έντασης μεταξύ Hanks και Washington.
- ΕΝΑΣ ΚΟΜΠΟΣ Η ΧΑΡΑ ΜΟΥ… εξαιτίας της επιμονής στις σεκάνς του δικαστηρίου, που από ένα σημείο και έπειτα κουράζουν.
- ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ… παρασημοφορείται και μόνο για το τολμηρό της θέμα >> 8/10
03. ΧΑΛΚΙΝΟ ΤΗΛΕΠΑΡΑΣΙΤΟΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΚΥΛΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ (A RIVER RUNS THROUGH IT,1992,Δ:123`)
Πέμπτη 4/12, 01:15, Alpha
Απαίτηση του συγγραφέα Norman Maclean για την κινηματογραφική μεταφορά του διάσημου μυθιστορήματός του, ήταν το ψάρεμα να είναι ο κεντρικός άξονας ανάπτυξης της ιστορίας. Στα χέρια του Robert Redford το όραμά του βρήκε εκφραστή. Η ιστορία δύο αδελφών στην Montana των αρχών του 20ού αιώνα, δύο εκ διαμέτρου ανόμοιων χαρακτήρων με αντίθετες αντιλήψεις για τη ζωή, συχνά μοιάζει να υποτάσσεται στις επιταγές αυτού του ασυνήθιστου όρου, με το φυσικό σκηνικό να πλημμυρίζει ολοκληρωτικά την οθόνη πλανεύοντας το βλέμμα. Η φωτογραφική τέχνη του Philippe Rousselot συχνά κλέβει τον πρωταγωνιστικό ρόλο από τον Brad Pitt και τον Craig Sheffer, σε μια κινηματογράφηση που ούτως ή άλλως ομοιάζει περισσότερο μιας συρραφής στιγμών ενός φωτογραφικού άλμπουμ: Παρακολουθώντας τους κεντρικούς του ήρωες από τα παιδικά τους χρόνια μέχρι και την ενηλικίωση, ο Redford αναλαμβάνει να πλάσει τα πορτρέτα τους μέσα από άρρηκτα συνδεδεμένες με τη φύση παραστάσεις. Είναι αυτή που υπερτονίζει τις διαφορές τους και προδίδει τα σημεία συνάντησης της ψυχοσύνθεσής τους. Ο πράος και προσγειωμένος Norman (Craig Sheffer), σπουδάζει, παντρεύεται και νοικοκυρεύεται, ακολουθώντας τα χνάρια του ιερέα πατέρα. Ο μεγαλύτερος αδερφός του Paul (Brad Pitt), φλογερή προσωπικότητα με πάθος για τον κίνδυνο, προτιμά να ακολουθήσει την καριέρα του δημοσιογράφου, μέχρι που η αγάπη του για το ποτό και την χαρτοπαιξία θα τον οδηγήσουν ως το χείλος του γκρεμού. Το ποτάμι που κυλά ανάμεσά τους, είναι το μόνο που μπορεί και τους φέρνει κοντά: Το ψάρεμα είναι το σημείο ψυχικής συνάντησής τους, η τομή όπου όλες οι διαφορές εκμηδενίζονται στο απλοϊκό επίπεδο της πάλης με το νερό και τα στοιχεία της φύσης. Στη βάση αυτή, ο Redford μαζί με τον σεναριογράφο του Richard Friedenberg, στήνουν μια ιστορία αναμνήσεων, που κατορθώνει μέσα από την απλότητά της να εξυμνήσει τις βασικές αρχές της ζωής. Αξιοπρέπεια, ειλικρίνεια, τόλμη. - ΟΛΑ ΣΕ ΘΥΜΙΖΟΥΝ… μα περισσότερο τα απίστευτης ομορφιάς τοπία της άγριας φύσης, η άλλοτε γλυκιά και άλλοτε πικρή αίσθηση της νοσταλγίας, η ομορφιά μέσα από την απλότητα των εικόνων του Redford, οι απέριττες ερμηνείες και η σταδιακή ανάπτυξη των χαρακτήρων ως την ολότητά τους.
- ΕΝΑΣ ΚΟΜΠΟΣ Η ΧΑΡΑ ΜΟΥ… εξαιτίας της αργής εξέλιξης της ιστορίας ιδιαίτερα στο πρώτο μισό του φιλμ.
- ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ… οι μνήμες του νερού… >> 8/10
02. ΑΡΓΥΡΟ ΤΗΛΕΠΑΡΑΣΙΤΟ
Ένα αγόρι παρακολουθεί τη γαμήλια πομπή των αλεπούδων που λαμβάνει χώρα μόνο όταν συνυπάρχουν ήλιος και βροχή. Εξήντα ζωντανές κούκλες διαδηλώνουν σε μια πλαγιά για το κόψιμο των αγαπημένων τους ροδακινιών. Η φανταστική συνάντηση ενός γέρου με τον Van Gogh (τον οποίο υποδύεται ο Martin Scorsese). Μια μεραρχία νεκρών στρατιωτών διαβαίνει ένα σκοτεινό τούνελ. Πόλεμος και πυρηνική καταστροφή. Τα εκθαμβωτικά χρώματα της φύσης. Οκτώ οράματα απαράμιλλης ομορφιάς και αφηγηματικής δύναμης σφραγίζουν με εικόνες που κόβουν την ανάσα την οικουμενική ελεγεία του Akira Kurosawa. Τα φαντάσματα των Ονείρων του προσκαλούν σε μια κατάνυξη παραστάσεων και ήχων, τόσο φυσική μα ταυτόχρονα και ουτοπική, που αναμειγνύουν το φανταστικό με το αληθινό, την ομορφιά της ζωής με την άβυσσο του θανάτου, τη χαρά της δημιουργίας με την οργή της καταστροφής. Χωρίς έμφαση στη συνοχή, αυτή η πληθωρική διαδήλωση εικόνων που εσωκλείουν τη δυναμική χιλίων λέξεων, μπορεί να αντιμετωπιστεί μονάχα ως μια δίωρη έκθεση ζωγραφικών πινάκων, όμοια της οποίας δεν έχει ξαναστήσει ο σύγχρονος κινηματογράφος. - ΟΛΑ ΣΕ ΘΥΜΙΖΟΥΝ… σαν το ξύπνημα των πιο ζωντανών ονείρων.
- ΕΝΑΣ ΚΟΜΠΟΣ Η ΧΑΡΑ ΜΟΥ… εξαιτίας του μετά-αποκαλυπτικού συναισθηματισμού που εκβιάζει ο Kurosawa με τις τελευταίες του ιστορίες, δείγμα ενός αισιόδοξου οραματιστή που εμπιστεύεται –αφελώς- τη δύναμη της ανθρώπινης συνείδησης.
- ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ… ελεγεία >> 9/10
01. ΧΡΥΣΟ ΤΗΛΕΠΑΡΑΣΙΤΟ
Όσο και αν πολλές υπερπαραγωγές θα ήθελαν να καρπωθούν τον τίτλο του, ένα είναι σίγουρο. To Fight Club είναι ο κινηματογραφικός καθρέφτης της κουλτούρας του 20ού αιώνα: Βίαιο, ευέλικτο, καταιγιστικό, σκοτεινό μα και εφετζίδικο, αινιγματικό, επαναστατικό και πάνω απ` όλα εμπορεύσιμο, σφραγίζει με τις εικόνες του -λίγο πριν ο άσος κλείσει τον κύκλο του ως πρώτο ψηφίο των χρονολογιών- το ανθολόγιο μιας ποπ εποχής, χρησιμοποιώντας στην πράξη αυτό που εκείνη ξέρει να κάνει καλά στον εαυτό της: Σαμποτάζ! Με βασικά υλικά τρία από τα πιο αναγνωρίσιμα –οπτικά και ηχητικά- ονόματα στο χώρο του θεάματος [ήτοι: α) Brad Pitt, μια από τις πιο clean μορφές της μεγάλης οθόνης, υπολείπεται στην κατηγορία μόνο του Tom Cruise ελέω Δωδεκα Πιθήκων και Se7en. β) Edward Norton, το ταχύτερα ανερχόμενο ταλέντο μετά τα Primal Fear και American History X. γ) David Fincher, o χρυσοφόρος σκηνοθέτης των Se7en και The Game και σύμβολο ενός new age κινήματος διαλογισμού], συναρμολογεί και τοποθετεί μια καλοδεχούμενη βόμβα στην καρδιά του ανυποψίαστου Hollywood. Την οποία πυροδοτεί χωρίς να υπολογίσει θύματα και συνέπειες, παίρνοντας στο λαιμό του συμβατικότητα, καθωσπρεπισμούς, ψευδορομαντισμό και ευπρέπεια, χωρίς ωστόσο να χάνει ούτε στιγμή από τη λάμψη του σύγχρονου και του blockbuster. Τι είναι όμως το Fight Club; Είναι ο γιάπης υπάλληλος μιας μεγάλης αυτοκινητοβιομηχανίας που πάσχει από αϋπνία και επισκέπτεται για λόγους ψυχολογικής ανάτασης ομάδες αλληλοϋποστήριξης ασθενών; Είναι ο αλλοπρόσαλλος κατασκευαστής σαπουνιών Tyler Durden μαζί με τον οποίο θα ανακαλύψουν μια νέα μέθοδο αυτοθεραπείας μέσω αγώνων κτηνώδους πυγμαχίας; Είναι η απάρνηση ενός fashion victim lifestyle για την υιοθέτηση μιας ασκητικής ζωής κάτω από τους ρωγμώδεις τοίχους μιας ετοιμόρροπης οικοδομής; Είναι η άφεση στη βία και την κοινωνική αποσύνθεση ως μέσο απάρνησης της υπερκαταναλωτικής κοινωνίας που παρεμποδίζει τη διαδικασία ολοκλήρωσης του ατόμου; Ή μήπως μια καταδίκη του σύγχρονου τρόπου ζωής, του οποίου η αποσυνθετική ισχύς μπορεί να καταπολεμηθεί μονάχα με την αποτίναξη κάθε μανδύα ηθικής μέσω της βύθισης στα πιο πρωτόγονα ένστικτα του πόνου και της επιβολής; Ερωτήσεις που δεν μπορούν να απαντηθούν χωρίς να καταστρατηγήσουν τους πρώτους δύο κανόνες του Fight Club. Δεν μιλάς για το Fight Club: Αυτό το έργο τέχνης που στέκεται εξίσου κοντά στη βίντεο κλιπ αισθητική του MTV και την κοινωνική δυναμική του Κουρδιστού Πορτοκαλιού. - ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ… Marla Singer (Helena Bonham Carter): «Θεέ μου. Έχουν να με πηδήξουν έτσι από το δημοτικό…»
- ΟΛΑ ΣΕ ΘΥΜΙΖΟΥΝ… μα περισσότερο η τελική αποκάλυψη (που ωστόσο δε λειτουργεί ως αυτοσκοπός όπως στην Η εκτη Αισθηση), τα διάσπαρτα στιγμιαία frames, ο ωμός ρεαλισμός πίσω από στρώσεις μαύρου χιούμορ, η εύστοχη σύνδεση σάτιρας και κοινωνικού προβληματισμού, οι παθιασμένες ερμηνείες –ιδίως ενός εξόχως υποτονικού Norton, η σπινταρισμένη μουσική των Dust Brothers, το ενοχλητικό πορτρέτο μιας εφησυχασμένης κοινωνίας, η μαεστρική ενορχήστρωση των πλάνων από έναν Fincher που προσαρμόζει το αναρχικό κείμενο του Chuck Palahniuk στις επιταγές των ταχύρυθμων καιρών, οι 8 κανόνες του Fight Club που ξεμπροστιάζουν την ειρωνική, αυτοχλευαστική διάσταση της σύγχρονης εποχής τυπωμένα επάνω σε promotional T-shirts. If this is your first fight at Fight Club, you Have to fight…
- ΕΝΑΣ ΚΟΜΠΟΣ Η ΧΑΡΑ ΜΟΥ… που βρέθηκαν πολλοί να το καταδικάσουν ως ένα αναίτιο εικονολόγιο βίας. Κάντε μια στροφή γύρω από τον εαυτό σας με τα μάτια ανοιχτά αυτή τη φορά…
- ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ… find your power animal >> 10/10
Ειδικά βραβεία επιτροπής
ΤΗΛΕΠΑΡΑΣΙΤΟ ΓΙΑ ΕΙΔΙΚΑ ΓΟΥΣΤΑΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ (THEATRE OF BLOOD,1973,Δ:104`)
Κυριακή 30/11, 01.00, ET1
Vincent Price. Ένας από τους αρχιερείς του φιλμικού τρόμου, που ωστόσο δεν ευτύχησε ποτέ να δει το όνομά του να αποκτά την εμβέλεια και την αναγνώριση ενός Christopher Lee ή ενός Boris Karloff. Οι θεατρικές του καταβολές, εύκολα αναγνωρίσιμες στους εκάστοτε ρόλους του, χαρακτηρίζονταν από τους κριτικούς της εποχής ως «θεατρινίστικες ερμηνείες», ξεκόβοντας ένα γνήσιο υποκριτικό ταλέντο από την ευκαιρία να αποδείξει τις ικανότητές του σε ταινίες μεγαλύτερου προϋπολογισμού και καταδικάζοντάς τον σε μια σειρά από low budget παραγωγές που με τα χρόνια απέκτησαν τη φήμη του cult. Με την πρώτη του Βρετανική ταινία όμως, ο Price έμοιαζε να παίρνει την εκδίκησή του: Θεατρικός ηθοποιός με λατρεία στον Shakespeare, ο Edward Lionheart, φροντίζει ώστε η κάθε κακόβουλη κριτική να επιστρέφει με τον πιο απεχθή τρόπο στους συγγραφείς της: Φόνος! Γιατί όχι; Η τέχνη απαιτεί θυσίες, τόσο από αυτούς που την εξασκούν, όσο και από αυτούς που καλούνται να την αξιολογήσουν. Τουλάχιστον για ένα διαταραγμένο μυαλό που δεν ανέχεται το χλευασμό της επί σκηνής ψυχικής του κατάθεσης από κάποιους βολεμένους και άσπλαχνους γραφιάδες, η εξίσωση αυτή φαντάζει ιδανική. Ιδανική και για τον ίδιο τον Price: Η ταινία του Douglas Hickox του δίνει την ευκαιρία να πειραματιστεί επί θεατρικής σκηνής με έργα του Shakespeare, να αναπαραστήσει τον Ιούλιο Καίσαρα, να φορέσει κάπα διακωμωδώντας το χαρακτήρα του Δράκουλα. Και μοιάζει να το ευχαριστιέται. Η ικανοποίηση αυτή περνάει πληθωρικά στην οθόνη, χαρίζοντας στους θεατές μερικές μοναδικές κωμικές στιγμές – χαρακτηριστική εκείνη κατά την οποία μεταμφιεσμένος ως gay κομμωτής, ψήνει με ηλεκτρικό ρεύμα ένα από τα ατυχή θύματά του. “Dishy, dishy hair!” Η συνεχής κωμική αύρα ωστόσο δεν στερεί από την ταινία τον κυρίαρχο χαρακτήρα της, που δεν είναι άλλος από αυτόν του τρόμου. Οι ποσότητες αίματος και gore είναι περισσότερο από ικανοποιητικές για την εποχή της και τα εγκλήματα αρκούντως ανατριχιαστικά, ευφάνταστα και μακάβρια ώστε να υποσκελίσουν πολλές σύγχρονες παραγωγές σε ότι αφορά στην πρωτοτυπία μα κυρίως την αίσθηση του τρόμου και της αγωνίας που έχει να προσφέρει. Σεναριακές ανατροπές και εξαίσιες ερμηνείες από ένα διαλεχτό b-movie καστ (Diana Rigg, Ian Hendry, Harry Andrews) ανεβάζουν ακόμη περισσότερο τις μετοχές ενός φιλμ που γυρίστηκε κατά βάση για τους φαν των horror flicks, μα απευθύνει κάλεσμα και σε όσους μπορούν να εκτιμήσουν τα πρωτότυπα και χιουμοριστικά στοιχεία της. - ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ ΘΕΑΤΕΣ… αλλά οι αιματηρές σκηνές και μια σειρά από απεχθείς φόνους μπορεί να οδηγήσει πολλούς θεατές σε κλείσιμο των ματιών.
- ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ… μιας και gore+πλάκα είναι από τα κινηματογραφικά μαθηματικά που λατρεύω >> 7/10
POP CORN-ΠΑΡΑΣΙΤΟ
Άλλοι μαζεύουν γραμματόσημα, άλλοι μαζεύουν μάρκες. Γούστα είναι αυτά…-ΠΑΙΞΕ, ΚΕΡΔΙΣΕ!: O Mike (Matt Damon) είναι φοιτητής της νομικής, έχει μια φοβερή κοπέλα, ένα ωραίο διαμερισματάκι. Τι άλλο να περιμένει κανείς από αυτή τη ζωή; Τίποτε άλλο, εκτός ίσως του εύκολου χρήματος… Το μεγάλο του ναρκωτικό είναι το πόκερ, και αν μη τι άλλω περιττεύει η αναφορά ότι είναι άσος σε αυτό. Και επειδή είναι κολλημένος με τη τσόχα, δεν λογαριάζει ακόμη και την ίδια την υπόσχεση που έδωσε στο κορίτσι του για αποχή από το τζόγο. Με την πρώτη ευκαιρία –τα χρέη του καλύτερού του φίλου και παλιού συμπαίκτη (Edward Norton)- ρίχνεται ξανά στο άθλημα, για να μπλέξει με αδίστακτους μαφιόζους καθώς και με το FBI. Η ταινία του John Dahl δεν προσφέρεται για αναλύσεις κοινωνικού χαρακτήρα. Δεν αποτελεί μία ψυχαναλυτική διατριβή στην ψυχοσύνθεση ενός εξαρτημένου «ασθενή». Είναι ακόμη μία ανάλαφρη αμερικάνικη ταινία, που έχει ως κεντρικό της θέμα τη χαρτοπαιξία, στην οποία επιδίδονται clean cut χαρακτήρες με politically correct χρήση της αγγλικής.
-ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ: Η μεγάλη της διαφορά ωστόσο με τις ταινίες της αντίστοιχης κατηγορίας, έγκειται στο ότι αποφεύγει το εύκολο feelgood φινάλε, μιας και ο Mike δεν απαρνείται το πάθος του, αλλά ακολουθεί τη φωνή της καρδιάς του παραμένοντας ένας συνειδητοποιημένος αλκοολικός του τζόγου. Αιρετικό; Σίγουρα ναι. Αν μάλιστα σε αυτό το στοιχείο προστεθεί και το υπέρλαμπρο καστ (με τους John Turturro, John Malkovich, Martin Landau και –το πρώην Bond Girl- Famke Janssen να συμπληρώνουν το… φλος ρουαγιάλ), τότε έχουμε ως σούμα μία ταινία που παρακολουθείται ευχάριστα μεν, ξεχνιέται γρήγορα δε.
- ΧΑΡΤΙΝΟ ΤΣΙΡΚΟ… με τον Damon να ξεστομίζει οδηγίες του στιλ «αν δεν εντοπίσεις το κορόιδο μέσα στο πρώτο μισάωρο, εσύ είσαι το κορόιδο» και χαριτωμενιές όπως «είναι ο νόμος της φύσης, τα πιράνχας δεν τρώνε άλλα πιράνχας», την πάλαι ποτέ Ξένια Αποπάνοφ (Xenia Onatopp) του Goldeneye ως femme fatale, έναν απολαυστικό John Malkovich στο ρόλο του τζογαδόρικου εκπροσώπου της Ρώσικης Μαφίας με την αντίστοιχη προφορά και πολλές, πάμπολλες σκηνές χαρτοπαιξίας με minimum ηθικοπλαστικές προεκτάσεις.
- ΔΕ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΩ… μα ευτυχώς οι γνώσεις μου για τον τζόγο περιορίζονται ακόμη στο Πάμε Στοίχημα >> 6,5/10
ΠΑΡΑΣΙΤΟΚΤΟΝΟΕΓΩ, ΑΥΤΗ ΚΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ (ME, MYSELF AND IRENE,2000,Δ:112`)
Τετάρτη 3/12, 21:00, ANT1
Δονητές, κακοποίηση ζώων, εμετοί και πορδές, ρεψίματα: Ο αγγελικά πλασμένος κόσμος των αδελφών Farrelly αποβάλλει όσα ενθαρρυντικά στοιχεία ενσωμάτωσε στο Κατι τρεχει με τη Μαιρη, σε μια ολική επαναφορά του πνεύματος του Ηλίθιου και του Πανηλίθιου. Με ίδιο πρωταγωνιστή και την προσθήκη του άρτι αφιχθέντος sex symbol Renée Zellweger, ένα σενάριο κομμένο και ραμμένο στις γκριμάτσες του Jim Carrey και τις χοντροειδείς πλάκες να το διατρέχουν από άκρη σε άκρη, ο ανυποψίαστος θεατής γνωρίζει από τα πρώτα κιόλας λεπτά τι καλείται να αντιμετωπίσει. Σε ένα ανάλογο του δρ. Τζέκιλ και του κύριου Χάιντ, ο Carrey ενσαρκώνει το ρόλο ενός αστυνομικού με διχασμένη προσωπικότητα, ανάμεσα στον καλοκάγαθο, κακόμοιρο Charlie Baileygates και την διαβολική του σκοτεινή πλευρά ονόματι Hank. Όταν θα κληθεί να συνοδέψει την χαριτωμένη φυγάδα Irene μέχρι τη Νέα Υόρκη καταδιωκόμενος από σύσσωμο το αστυνομικό σώμα, οι αδελφοί Farrelly θα ανοίξουν το τριώδιο και μια σειρά από gags με ρυθμούς μυδραλιοβόλου ξεχύνονται στην οθόνη. Δυστυχώς όμως σπάνια κατορθώνουν να εκβιάσουν το γέλιο. Σίγουρα οι γκριμάτσες του άρχοντα του είδους Carrey –ειδικά κατά τις μεταμορφώσεις του από Charlie σε Hank- προσφέρουν ένα γερό πάτημα για την εκπλήρωση των στόχων του φιλμ, ωστόσο από μόνες τους μοιάζουν να μην αρκούν. Σπάνια ξεσπάσματα εμπνευσμένων ιδεών κατορθώνουν να ανυψώσουν το φιλμ από μια διαρκή ληθαργική κατάσταση –οι σκηνές με την αγελάδα και την δύστυχη κότα, τα παθήματα του αγαθιάρη Charlie στο ξεκίνημα, οι τρεις υπερμεγέθεις γιοι που με την πάροδο του χρόνου καταντούν και αυτοί κουραστικοί-, γεγονός ωστόσο παραμένει ότι οι αδελφοί Farrelly δεν βρίσκονται στην καλύτερή φόρμα της καριέρας τους, απογοητεύοντας ακόμη και τους φαν του είδους που μόνοι τους ανέθρεψαν ως τα άκρα. Φαν τα δωδεκάχρονα, τέλος πάντων… - Ο, ΤΙ ΔΕ ΣΕ ΣΚΟΤΩΝΕΙ… όπως π.χ. η παρουσία της Zellweger ως περιποιημένη γλάστρα, η επιστροφή στο ανέμπνευστο μετά το πολύ καλό Κατι τρεχει με τη Μαιρη, οι φάρσες εκκρίσεων που πλέον έχουν κάνει τον κύκλο τους μετά την κινηματογραφική υπερδοσολογία τους και δεν σοκάρουν πια, και γενικότερα η άμετρη απεικόνιση της βλακείας, σε κάνει πιο δυνατό.
- ΓΙΑ ΝΑ Σ` ΕΚΔΙΚΗΘΩ… σε αξιολογώ με βάση το I.Q. σου >> 3/10
ΓΝΩΣΕΟΠΑΡΑΣΙΤΟΦεστιβάλ Θεσσαλονίκης τέλος, και με το γεγονός αυτό θα ασχοληθεί η ΕΤ1 την Κυριακή 30/11 στις 21:00, παρουσιάζοντας την Τελετή Λήξης της φετινής διοργάνωσης. Από το πρώτο κανάλι της κρατικής τηλεόρασης θα έχουμε επίσης την ευκαιρία να μάθουμε για τον βίο και την πολιτεία της Vivien Leigh (Τρίτη 2/12, 21:00), ενώ η ΕΤ3 επιμένει κινηματογραφικά με δύο ντοκιμαντέρ: Το Σαν Παλιό Σινεμά (Σάββατο 29/11, 22:30) που σκιαγραφεί τα πορτρέτα των ανθρώπων που σηματοδότησαν με την παρουσία τους τον παλιό καλό ελληνικό κινηματογράφο, και το Τέρας που Έφαγε το Χόλιγουντ (Δευτέρα 1/12, 01:30), που ξεκλειδώνει τα μυστικά πίσω από τις πολυεθνικές εταιρίες, τους προϋπολογισμούς και τα υψηλόβαθμα στελέχη των στούντιο που ελέγχουν την κινηματογραφική κίνηση στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Εξωκινηματογραφική πρόταση της εβδομάδας, το βιογραφικό ντοκιμαντέρ για τον Νέλσον Μαντέλα που παρουσιάζει η ΕΤ1 την Πέμπτη 4/12 στις 23:45.
Επίλογος, τυπικός και περιεκτικός: Καλή τηλεοπτική εβδομάδα, την Παρασκευή και πάλι κοντά σας. Επιτέλους, τέλος.
signed
τηλεπαράσιτο
Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!
Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.
Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.