Awards
Τετ 31 Δεκ 2003
ΗΟ! ΗΟ! ΗΟ! ΤΟ OSCAR ΔΕΝ ΧΩΡΑΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΛΤΣΑ!
Oscar Preview
Γιατί το κάνω αυτό; 31 Δεκεμβρίου, ένα βήμα πριν από τη λήξη ενός
Μatrix έτους (όπου
Matrix σημαίνει ότι στην αρχή προμηνυόταν πολύ καλό, μετά με προσγείωσε ανώμαλα και τελικά κατάφερε να με κάνει να λέω «άντε, τελείωνε») και εγώ ξεκινάω ένα ακόμα
Oscar Predictions. Σαν τα προηγούμενα; Όχι. Ο λόγος είναι ότι πλέον έχουμε ένα ελάχιστο βαρόμετρο όσον αφορά αυτό το ψάρεμα στα-σχεδόν-τυφλά, τις
υποψηφιότητες για τις Χρυσές Σφαίρες. Δεν είναι η απάντηση σε όλα, αλλά συνήθως η απουσία από τις κατηγορίες των
Σφαιρών σημαίνει ότι δεν υπάρχει κανένας ιδιαίτερος λόγος να προβάρεις τα καλά σου δάκρυα για την βραδιά των
Οσκαρ. Βέβαια φέτος, μια απλή ματιά στους υποψήφιους των σφαιρών θα σας οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι στις κυριότερες κατηγορίες όλοι μέσα είναι, αλλά για να δούμε τι θα καταφέρουμε να βγάλουμε απ’ το καπέλο του ταχυδακτυλουργού.
BEST FILM: Να σας πω την αμαρτία μου; Τρομερό το
Return Of The King. Καταπληκτικό, με σκηνές που είναι ικανές να παρασύρουν έναν γνήσιο φαν του
Tolkien σε ένα όργιο αυτοερωτισμού... αλλά δεν πιστεύω ότι θα το χτυπήσει το αγαλματίδιο. Προς θεού, δεν του λείπει τίποτα, το κρεσέντο των χαρακτήρων και της έντασης είναι τέλειο, αλλά σαν ταινία είναι πραγματικά ό,τι απεχθάνεται η ακαδημία. Τα κακεντρεχή σχόλια δίνουν και παίρνουν («οτιδήποτε παρεμβάλλεται ανάμεσα στα ειδικά εφέ είναι για γέλια»), και έχω αρχίσει να σκέφτομαι ότι δεν θα του δοθεί το Όσκαρ, ούτε καν από υποχρέωση.. Προσανατολίζομαι περισσότερο προς το
Mystic River, το οποίο αν και έχει καιρό που βγήκε, παραμένει το αγαπημένο των κριτικών-και είναι σημαντικό το γεγονός ότι συζητιέται ακόμα- και ότι απαντά χτύπημα -χτύπημα στα βραβεία που έχει κερδίσει ως τώρα ο
Άρχοντας. Χλωμότατο πλέον το
Cold Mountain, το οποίο δεν προκάλεσε ουδεμία αίσθηση με την έξοδο του (αντιθέτως, οι κριτικές ήταν από μέτριες μέχρι αδιάφορες), με κύριο μείον το ότι απ’ ότι φαίνεται είναι μια ταινία ψυχρή όσο και το βουνό του τίτλου. Εντάξει,
Miramax από πίσω αλλά κάποια στιγμή πρέπει να κρατηθούν και τα προσχήματα γιατί οι
Weinstein έχουν γίνει αντικείμενο μίσους με τις επιθετικές τους καμπάνιες και την PR λογική τους. Ψυχρό βέβαια είναι και το
Master And Commander (στο οποίο περιέργως πολλοί αναφέρονται ακόμα ως «
η ταινία με τους πειρατές»), αλλά έχει περισσότερες συμπάθειες από την καινούρια απόπειρα του
Minghella να βουτήξει με βουντού το Όσκαρ. Η αξία και η καλλιτεχνική αρτιότητα της ταινίας του
Weir είναι δεδομένη αλλά το
Master And Commander είναι λίγο απ’ όλα, λίγο δράμα, λίγο περιπέτεια, λίγο ντοκιμαντέρ, με το άθροισμα να είναι λιγότερο από τα επιμέρους. Στις χρυσές σφαίρες είναι και το
Seabiscuit αλλά συνεχίζω να επιμένω ότι οι ελπίδες του είναι ελάχιστες (πάντως η κίνηση να βγει σε DVD αυτή την περίοδο ήταν πολύ σοφή, μιας που είχε σχεδόν ξεχαστεί). Στην κατηγορία των κωμωδιών βρίσκουμε και τα
Lost In Translation και
Big Fish, αλλά δύσκολα και τα δύο θα χωρέσουν στην πεντάδα των nomination. Μάλλον το
Lost In Translation θα επιβιώσει. Να σημειωθεί φυσικά η παντελής έλλειψη από την πεντάδα των υποψηφιοτήτων καλύτερης δραματικής ταινίας των
Thirteen και κυρίως του
In America, που απ’ ότι φαίνεται ενθουσίασαν τους λάθος κύκλους. Θα είναι κρίμα πάντως τα φετινά Όσκαρ να είναι υπόθεση μόνο των Big Boys. Η εκδίκηση του Hollywood απέναντι στις μικρές ταινίες, που τόλμησαν να αμφισβητήσουν την απαγόρευση των screenings; Θεωρίες συνομωσίας ε; Α, και κάτι τελευταίο. Το
The Last Samurai το είδε κανείς πουθενά;..
Εδώ τα πράγματα είναι απλούστερα. Πολύ, πολύ απλούστερα. Όλα ξεκινάνε και τελειώνουν στον
. O Nεοζηλανδός σκηνοθέτης είναι ο μοναδικός υπεύθυνος του ότι το
δεν έγινε ένα επικό μπάχαλο και ΔΕΝ - ΔΕΝ γίνεται να αγνοηθεί. Η ταινία μπορεί, αλλά αυτός όχι. Με δεδομένο αυτό, το υπόλοιπο (ας πούμε το 40%) των πιθανοτήτων μοιράζεται ανάμεσα τον
, αντιπρόσωπος μιας παλιάς καλής κινηματογραφικής σχολής. Η
θα παρηγορηθεί με τη σκέψη ότι έχει καιρό μπροστά της. Πάντως η μονομαχία
