---

Τρί 20 Ιαν 2004

Jim Sheridan - Πιο Ιρλανδός δεν γίνεται

Από μικρό παιδί είχα μια περίεργη συμπάθεια για τους Ιρλανδούς την οποία δυνάμωσε η εξαρτημένη μου σχέση με τους U2 αλλά και η συμπάθειά μου προς τον τότε Ιρλανδικό δημοκρατικό στρατό που πάλευε να ανεξαρτητοποιηθεί από τους «κακούς Άγγλους». Τα χρόνια πέρασαν η εξαρτημένη σχέση με τους U2 έγινε αγάπη και η συμπάθεια προς τον ΙΡΑ εξαφανίστηκε. Αυτό που έμεινε ανέπαφο ήταν η σταθερή συμπάθεια στους πεισματάρηδες και ξεροκέφαλους Ιρλανδούς.

Ίσως ο πιο «Ιρλανδός», σκηνοθέτης που γεννήθηκε, να ονομάζεται Jim Sheridan και επανέρχεται στο προσκήνιο με την καινούργια του ταινία In America.

Ο πολυτάλαντος Jim Sheridan (παραγωγός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος παρακαλώ) είναι από τους στυλοβάτες του Ιρλανδικού νέου κινηματογραφικού κύματος. Ο κινηματογράφος του Jim Sheridan είναι μεν mainstream και με αφοσίωση στις φόρμες μα συγχρόνως θέλει και να τις γκρεμίσει μέσα από την θεματολογία των ταινιών του που επικεντρώνονται στην πολιτική και κοινωνική κριτική πάνω σε Ιρλανδικά θέματα.

Γεννήθηκε στο Δουβλίνο το 1949 και παρακολούθησε το πανεπιστήμιο εκεί. Το 1972 παντρεύεται και ξεκινά την οικογένειά του. Σπούδασε στο Abbey School of Acting και ήταν από τους πρωταγωνιστές της ίδρυσης του Dublin Project Theatre. Μετακομίζει στη Νέα Υόρκη το 1981 και γίνεται διευθυντής στο Irish Arts Centre. Στην τελευταία του ταινία In America δεν παρουσιάζεται τίποτα άλλα από την ζωή του στην Νέα Υόρκη όταν μετακόμισε με πολλά αληθινά συμβάντα όπως αυτό του κλιματιστικού. Το σενάριο το έγραψε μαζί με τις κόρες του τα τελευταία 8 χρόνια βάζοντας και μερικές πινελιές δικές του. Νομίζω πως την ταινία αξίζει να τη δείτε όσο θα παίζεται ακόμα στους κινηματογράφους μας.

Μετά από τις νέοϋορκέζικες περιπέτειές του επιστρέφει μαζί με την οικογένειά του στην Ιρλανδία κάνοντας και την πρώτη του ταινία με τίτλο My Left Foot, βασισμένη σε μια αυτοβιογραφική νουβέλα για την ζωή του παραπληγικού ζωγράφου και συγγραφέα Christy Brown. Στην ταινία του ο Sheridan εξετάζει την κοινωνική προκατάληψη και τις αντιθέσεις στην τέχνη μέσα από την ζωή του Christy Brown με τεράστια επιτυχία καλλιτεχνική και εμπορική. Ο άγνωστος, σεμνός και παράξενος πρωταγωνιστής του μέχρι τότε Daniel Day-Lewis και η Brenda Fricker κερδίζουν τα Όσκαρ για τις ερμηνείες τους.

Το 1990 έρχεται για να διασκευάσει ένα βιβλίο του John B. Keane, The Field. Η ταινία έχει ένα πολύ δυνατό στόρυ για έναν Ιρλανδό αγρότη στα χρόνια του μεγάλου λιμού όπου κινδυνεύει να χάσει το αγρόκτημά του από την ιδιοκτήτρια του. Ο Richard Harris παίζει τον αγρότη και ο Sheridan αποσπά μια επίσης άριστη ερμηνεία. Το 1993 μαζί με τον Arthur Lappin ιδρύουν την εταιρία παραγωγής Hell’s Kitchen και κάνουν την πρώτη τους ταινία που δεν είναι άλλη από το In the Name of the Father με πρωταγωνιστή πάλι τον αγαπημένο του Daniel Day-Lewis. Εδώ κτυπά τον αγγλικό φασισμό πάνω στους υπό κατάληψη Ιρλανδούς με την ιστορία της άδικης φυλάκισης καταρχήν του Τζέρι Κόνλον και του πατέρα του αλλά και στη συνέχεια όλης της οικογένειας και πολλών φίλων με αφορμή μια τρομοκρατική ενέργεια του ΙΡΑ. Η ταινία εκτός από την δύναμή της ξεσηκώνει σάλο στην Μεγάλη Βρετανία καθώς η ιστορία είναι αληθινή αλλά ξεχασμένη. Ο Daniel Day-Lewis προτείνεται για Όσκαρ α` αντρικού ρόλου αλλά επίσης προτείνονται και οι Pete Postlethwaite (β` αντρικού), Emma Thompson (β` γυναικείου). Ο Sheridan προτείνεται για Όσκαρ καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και σεναρίου. Είπατε τίποτα;

To 1997 σκηνοθετεί το The Boxer με ποιόν άλλο – τον Daniel Day-Lewis φυσικά μιας και φαίνεται πως τα έχουν βρει μεταξύ τους με ένα πάλι Ιρλανδικό θέμα. Ένας πρώην μποξέρ και πρώην μέλος του ΙΡΑ προσπαθεί να ανοίξει ένα γυμναστήριο στο Μπέλφαστ που θα απευθύνεται και στους καθολικούς αλλά και τους προτεστάντες. Κοινωνική κριτική και αγώνας για ειρήνη προσφέρεται σε αυτή τη δουλειά του Sheridan που αν και δεν είναι η καλύτερή του έχει πάντα αυτή την δύναμη των εικόνων και του λόγου που σε κάνει να θες να σηκωθείς από την καρέκλα και να κάνεις κάτι για να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος.

Περιττό να πω βέβαια πως εκτός από την τελευταία και σχεδόν αυτοβιογραφική του ταινία In America ήταν παραγωγός και στο Bloody Sunday του Paul Greengrass που κέρδισε την Χρυσή Άρκτο στο φεστιβάλ του Βερολίνου αλλά και τις καρδιές του Ελληνικού κοινού.

---