---

Δευ 26 Ιαν 2004

Christine, John Carpenter

Πολλές οι συμμετοχές στο mailbox μου, με μερικές επιλογές να ξαφνιάζουν ευχάριστα! Χθες το βράδυ, έλειξε η προθεσμία του μεγάλου διαγωνισμού Ringu, και προέκυψαν οι παρακάτω τυχεροί:

Νικολέττα Κουτσιουμάρη, για τα σχόλιά της στο Μάτι
mary st, για την κριτική της στην Ονειροπαγίδα
Σταύρος Γρηγοριάδης, για την κριτική του στο Event Horizon
Γιάννης Παπάζογλου, για τα σχόλιά του στο The Ring
Γιώργος Σαβόγλου, για την κριτική του στον Θρύλο του 1900

Οι νικητές θα ενημερωθούν μέσω mail, για τον τρόπο παραλαβής των δώρων τους. Ευχαριστούμε για τη συμμετοχή!

---

Christine

Ποτέ δε μοιράστηκα την παθιασμένοι σχέση που εκδηλώνουν αρκετοί γνωστοί μου με τα αμάξια. Μεγαλύτερα και μικρότερα κομμάτια μετάλλου, εκλεπτυσμένα συστήματα γραναζιών και μοχλών, που μετατρέπουν υγρό καύσιμο σε κινητική ενέργεια, για να ικανοποιήσουν την ανάγκη και τη βούλησή μας για μετακίνηση. Το πώς όλα αυτά τα στοιχειώδη, συνδυάζονται με τις ικανότητες και το ταλέντο σχεδιαστών για να αποκτήσουν ένα κατά το δυνατόν πιο καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα, είναι μια άλλη ιστορία, και για μένα μάλλον η μόνη ενδιαφέρουσα. Φυσικά, όπως προείπα, πολύ έχουν μια διαφορετική σχέση για τα αυτοκίνητα, που ποικίλει από την απλή –και απολύτως κατανοητή- αγάπη προς κάτι που αποτελεί ιδιοκτησία τους, έως τις –παντελώς ακατανόητες- εκδηλώσεις λατρείας προς μια «ύπαρξη» που η μεγαλόψυχη μοίρα έφερε στη μέχρι τότε ανούσια ζωή τους. Κάτι σαν τη σχέση του Arnie (Keith Gordon) με την Christine…

Ο Arnie, ένα κλασικό σπασικλάκι της αμερικανικής δεκαετίας του ’80, στο δρόμο της επιστροφής από το λύκειο, έπεσε με το φίλο του πάνω σε ένα ημικατεστραμένο Plymouth Furry του ’58. Για κάποιο λόγο μαγεμένος από το σαπισμένο σκαρί, αποφασίζει εκείνη τη στιγμή να το αγοράσει, από τον αδερφό του προηγούμενου ιδιοκτήτη του, που ο θρύλος τον θέλει να έχει αυτοκτονήσει στο τότε πολυτελές σαλόνι της Christine μετά το μυστηριώδη θάνατο της κόρης και της συζύγου του στο ίδιο μέρος. Βέβαια, ο τρομακτικός γεράκος που κάνει την πώληση, δε λέει ποτέ την ιστορία αυτή στον Arnie, ο οποίος επιστρέφει περιχαρής σπίτι με το νέο του απόκτημα. Οι έντονες αντιδράσεις της οικογένειάς του, είναι μόνο η αρχή των προβλημάτων του…

Μετά από έναν έντονο καυγά, ενδεικτικό της αναπόφευκτης μετάλλαξης του χαρακτήρα του, ο Arnie μεταφέρει την Christine σε ένα Do It Yourself γκαράζ, όπου αρχίζει η διαδικασία του bonding με το αμάξι του. Καθώς ο Arnie το σουλουπώνει, αρχίζει και ο ίδιος να αλλάζει, για να αποκτήσει το τελικό σκοτεινό και τρομακτικό του ύφος, συγχρόνως με την τελική όψη της Christine. Έχοντας ήδη απομακρυνθεί από τον παλιό του κολλητό (ο John Stockwell στο ρόλο του Dennis), κατορθώνει με το νέο λουκ και το νέο του αμάξι να πάρει κάτω από τη μύτη του και το πιο καυτό κορίτσι του σχολείου. Η Christine όμως, δεν είναι και πολύ ικανοποιημένη από τη σχέση του Arnie με τη Leigh (Alexandra Paul), και αρχίζει να εκδηλώνει τα κτητικά της συναισθήματα με μια απόπειρα δολοφονίας της.

Τα φονικά ένστικτα του αμαξιού, είναι το κεντρικό θέμα της ταινίας του John Carpenter, που όταν βγήκε στις αίθουσες το 1983, συνάντησε ψυχρή υποδοχή από κοινό και κριτικούς, για να αποκτήσει όμως αργότερα cult following που το μετέτρεψε σε ένα από τα αγαπημένα κλασσικά θρίλερ των ‘80s. Το «αμάξι από την κόλαση» όπως χαριτωμένα μεταφράστηκε στην Ιταλία, βασισμένο σε νουβέλα του Stephen King, σκηνοθετείται αριστοτεχνικά από τον Carpenter, που έχοντας πίσω του ταινίες όπως το ιστορικό Halloween, την Απόδραση από τη Νέα Υόρκη και το The Thing, έρχεται εδώ να στήσει στο σκοτεινό του καμβά μια ιστορία που αδικείται μόνο από τα χρονικά της κενά.

Οι πολύ καλές ερμηνείες των πρωταγωνιστών, η εξαιρετική απόδοση προσωπικότητας στο σατανικό αυτοκίνητο μέσα από τις εκλεκτές rock ‘n’ roll εμμονές του, και η μοναδική χρήση του χώρου από τον Carpenter για την απόδοση σασπένς στην εικόνα του, χάνουν από τη λάμψη τους λόγω του κακού μοντάζ που αποπροσανατολίζει το θεατή, και στερεί συνεκτικότητα από της μεταβολές των χαρακτήρων της ιστορίας.

Βαθμολογία: 8.5/10

---