---

Δευ 10 Ιουν 2002

Alfred Hitchcock

Άρχοντας της Αγωνίας. Σκηνοθέτης του Τρόμου. Μάγος του Thriller. Τα λόγια στερεύουν όταν καλούνται να παρουσιάσουν το μεγαλείο του Alfred Hitchcock. Οι ταινίες του αποτελούν τους μάρτυρες της ικανότητας του και τον τοποθετούν στο θρόνο του ικανότερου σκηνοθέτη σε ταινίες θρίλερ, που πέρασε ποτέ από τα κινηματογραφικά πλατό.

Ο Alfred Joseph Hitchcock γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου του 1899, στο Leytonstone της Αγγλίας. Οι γονείς του βαθιά θρησκευόμενοι τον στέλνουν στο Saint Ignatius College. Στα 14 του χρόνια, ο πατέρας του William Hitchcock, πεθαίνει και ο νεαρός, τότε, Alfred σταματάει το σχολείο και αρχίζει να δουλεύει. Παράλληλα συνεχίζει το διάβασμα και σιγά σιγά αρχίζει να παρακολουθεί μαθήματα στο απογευματινό σχολείο. Το 1920 η αμερικανική εταιρεία Famous Players-Lasky ανοίγει ένα studio της στο Λονδίνο και ο Hitchcock καταφέρνει να προσληφθεί εκεί ως title designer (επιμελητής τίτλων). Χρησιμοποιώντας το κοφτερό μυαλό του ανεβαίνει σταδιακά στην ιεραρχία του studio και φτάνει να γίνει Βοηθός Σκηνοθέτη.

Το 1921 γνωρίζει την γυναίκα της ζωής του, την Alma Reville, την οποία και παντρεύεται 5 χρόνια αργότερα. Άρχισε να σκηνοθετεί την ταινία Number 13 το 1922 η οποία δεν ολοκληρώθηκε, καθώς και το Always Tell Your Wife του 1923, το οποίο ανέλαβε αφού αρρώστησε ο σκηνοθέτης του, ολοκλήρωσε τα γυρίσματα, αλλά δεν συμπεριλήφθηκε το όνομά του στα credits. Η πρώτη «πραγματικά» δική του ταινία ήρθε το 1925 και ήταν το Pleasure Garden, μία ταινία Βρετανό-Γερμανικής παραγωγής. Ακολούθησε το The Mountain Eagle το 1926 της ίδιας παραγωγής. Την ίδια χρονιά έμελλε να γίνει ευρύτερα γνωστός, όχι όμως για το The Mountain Eagle, αλλά για το The Lodger, την ιστορία του Jack The Ripper. Η ταινία του προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις, τόσο στους κριτικούς, όσο και στους θεατές. Η ταινία είχε πρωτοποριακό, για την εποχή, περιεχόμενο καθώς πραγματευόταν θέματα, όπως το φόνο, την υποψία ακόμα και τη σεξουαλική έλξη. Το The Lodger είχε ακριβώς το «στυλ» για το οποίο ο Hitchcock έγινε διάσημος. Ακολούθησαν κι άλλες βουβές ταινίες μέχρι το 1929, χρονιά την οποία έκανε την πρώτη του ημι-ομιλούσα ταινία, το Blackmail. Ακολούθησαν 13 ακόμα ταινίες με ήχο, μεταξύ των οποίων, τα Murder! (1930), Waltzes From Vienna (1933), The Man Who Knew Too Much (1934), The 39 Steps (1935), Sabotage (1936), και The Lady vanishes (1938). Το 1939 ο Hitchcock αφήνει την Βρετανία για να επισκεφτεί τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η πρώτη του αμερικανική ταινία, το Rebecca του 1940, κερδίζει Oscar Καλύτερης Ταινίας. Οι ταινίες του άρχισαν να διαδέχονται η μία την άλλη με ταχύτατους ρυθμούς και ο Hitchcock, άρχισε να κατακτά το κοινό του. Στην δεκαετία του ’40 ο Hitchcock πειραματίζεται με καινούργιες τεχνικές κινηματογράφησης και φωτισμού σε ταινίες όπως τα Foreign Correspondent (1940), Suspicion (1941), Saboteur (1942), Shadow Of A Doubt (1943), Notorious (1946) και Rope (1948), με την τελευταία να είναι και η πρώτη του έγχρωμη «πειραματική» ταινία.

Την περίοδο 1950-1958 συνεχίζει τους πειραματισμούς του κυρίως με ταινίες που είχαν έντονα στοιχεία προδοσίας, κατασκοπίας και δόσεις black humor. Ταινίες όπως τα Strangers on a Train (1951), Dial M for Murder (1954), Rear Window (1954), To Catch a Thief (1955), The Trouble With Harry (1955), The Man Who Knew Too Much (1956), The Wrong Man (1957). Στο διάστημα αυτό (1940-1958) συνεργάζεται με μεγάλους ηθοποιούς της εποχής, όπως με τον Cary Grant, τον James Stewart, την Ingrid Bergman και την Grace Kelly. Η καλύτερη 5ετία του Hitchcock, είναι όμως αναμφισβήτητα από το 1958 μέχρι το 1963. Στα 5 αυτά χρόνια δίνει στο κοινό του 4 από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Vertigo (1958), North By Northwest (1959), Psycho (1960) και The Birds (1963). 4 αριστουργήματα χαρακτηριστικά της μεγαλοπρέπειας και της σκηνοθετικής δεινότητας και ιδιοφυΐας του Hitchcock. Τα τελευταία του δημιουργήματα Marnie (1964), Torn Curtain (1966), Topaz (1969) και Frenzy (1972) ήταν ταινίες λίγο μπροστά από τον καιρό τους και δεν γνώρισαν όλες την αναγνώριση που τους άξιζε.

Ο Alfred Hitchcock δεν κέρδισε ποτέ Oscar, παρά τις 5 φορές που προτάθηκε, αλλά τιμήθηκε για την προσφορά του στον κινηματογράφο από το American Film Institute (το 1979) και παρέλαβε το τιμητικό βραβείο Irving Thalberg Memorial το 1976. Το 1980 του αποδόθηκε η ύψιστη τιμή που μπορεί να δοθεί σε Βρετανό, καθώς χρίστηκε Ιππότης του Ηνωμένου Βασιλείου και έγινε ένας από τους αθάνατους Sir. Στις 29 Απριλίου του 1980 σε ηλικία 81 ετών, αφήνοντας πίσω του μία βαριά κληρονομιά για τους νεότερους σκηνοθέτες του είδους του.

---