---

Κυρ 23 Μαϊ 2004

57th Cannes Film Festival - Απολογισμος & Τελετη Βραβευσης

Με το κλίμα έντονα ηλεκτρισμένο ξεκίνησε πριν από μερικές ημέρες το φετινό 57ο Φεστιβάλ Καννών, αφού γύρω στους 600 διαδηλωτές φρόντισαν να προσθέσουν τον απεργιακό τους κλοιό στα αξιοθέατα της 57ης διοργάνωσης. Οι κινητοποιήσεις τους μπορεί να πνίγηκαν κάτω από τις δυνάμεις 1000 αστυνομικών, όπως πνίγηκε ο Billy Bob Thornton στις θωπεύσεις των θαυμαστριών του σε ένα από τα πολυάριθμα πάρτυ, αλλά ο Michael Moore δεν έχασε την ευκαιρία να αυξήσει το cult δυναμικό του, συμπορευόμενους με τους διαδηλωτές.

Πέρα απ’αυτά όμως, το φεστιβάλ φέτος μάλλον κατάφερε να ξαναβρεί τον εαυτό του, και να τιμήσει τον άτυπο τίτλο της σημαντικότερης ευρωπαϊκής κινηματογραφικής διοργάνωσης. Το αποτέλεσμα δεν ήταν μικρή έκπληξη, αφού όλοι περίμεναν ο Tarantino και η παρέα του να τιμήσουν το ερωτικό θρίλερ 2046 του Wong Kar Wai, όμως αντ’ αυτού τον 57ο χρυσό φοίνικα της θα φέρει πλέον στην αφίσα του το νέο ντοκιμαντέρ-κατηγορώ του Michael Moore, Fahreneit 911.

Το ντοκιμαντέρ που αποκαλύπτει ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για τις σχέσεις των οικογενειών Laden-Bush (που και οι δύο βρίσκονται στο χώρο του πετρελαίου), αλλά και για τη διαχείριση του σοκ της 11ης Σεπτεμβρίου από την Αμερικανική κυβέρνηση και τον πόλεμο που ακολούθησε, είναι η πρώτη (και ίσως καλύτερη) απόδειξη των ελπίδων για επιστροφή του αιχμηρού πολιτικού κινηματογράφου.

Ενώ σε παρόμοιους δρόμους κινήθηκε και το The Assasination of Richard Nixon με τους Sean Penn και Naomi Watts –με τις δηκτικές δηλώσεις του πρώτου κατά του προέδρου Bush να αποτελούν ένα από τα highlights της φετινής διοργάνωσης-, η ταινία δεν κατάφερε να αποσπάσει κάποιο βραβείο. Το ίδιο συνέβη και με το The Motorcycle Diaries, του Walter Salles, ακόμη ένα από τα φαβορί, ένα road movie στην Αργεντινή του 1952 που έχει το προφίλ που συμπαθούν συνήθως οι επιτροπές.



Αντιθέτως, το σκληρό θρίλερ Old Boy του Κορεάτη Chan-Wook Park, η ταινία που μεταξύ σοβαρού και αστείου λεγόταν ότι θα είναι η αγαπημένη του Quentin, κατάφερε τελικά να αποσπάσει το δευτερο βραβείο. Στο παρασκήνιο πάντως, ο Tarantino μάλλον βρήκε πολύ βαρύ το στρες της φετινής του προεδρείας, μιας και πληροφορίες τον θέλουν να ξεσπά λεκτικά σε σερβιτόρο όταν μπέρδεψε την παραγγελία του. Όχι πως έχει κι άδικο δηλαδή, κι εγώ θυμώνω όταν αντί για White Russian μου φέρνουν Black. Και για την ιστορία, η παραγγελία του ήταν «ένα ποτήρι σαμπάνια, ένα ποτήρι πορτοκαλάδα, κι ένα ποτήρι σαμπάνια, σ’αυτή τη σειρά». Και τι έλαβε; Ένα ποτήρι σαμπάνια, κι ένα ποτήρι πορτοκαλάδα!

Τελικά, η αλλαγή που αποφάσισαν να κάνουν οι διοργανωτές με τη φετινή επιτροπή, μάλλον τους βγήκε σε καλό, αφού το φεστιβάλ απέβαλε το πέπλο της παράδοσης των τελευταίων ετών που την ήθελε να βραβεύει δύσκολες, art-house ταινίες, και έφερε το δυναμικό σινεμά στο επίκεντρο.

Άντε, και του χρόνου καλύτερα!

Διαβαστέ εδώ τους νικητές του Φεστιβάλ

---