---

Δευ 16 Σεπ 2002

Manhunter (1986)

Η ταινία είναι η μεταφορά του πρώτου βιβλίου της επονομαζόμενης ‘Τριλογίας του Hannibal Lekter’ (Red Dragon, The Silence of the Lambs, Hannibal) και εξελίσσεται γύρω από το ανθρωποκυνηγητό ενός δολοφόνου από έναν πρώην πράκτορα του FBI. Ο δολοφόνος, ένας ψιλόλιγνος, μυώδης, ασυνείδητος ψυχασθενής με σύνδρομο κατωτερότητας. Ο ήρωας, ένας πρώην πράκτορας του FBI, που βασανίζεται από την ιδέα ότι το ταλέντο του να διαβάζει τις προσωπικότητες των εγκληματιών πηγάζει από την πιθανότητα ο νους του να είναι όμοιος με αυτόν ενός δολοφόνου.

Στο πρώτο αυτό έργο, το λιγότερο βεβηλωμένο από τους επιχειρηματικούς νόες του Hollywood, είναι πλέον εμφανής η προβληματική του συγγραφέα γύρω από την απειλή τέλειων κόσμων, ελεγχόμενων και τακτικών, από δαίμονες χάους και αταξίας και δηλητηριασμένα μυαλά. Η απειλή εισβολής είναι διάχυτη σε όλη την ταινία- εισβολή στα σπίτια και τις ζωές των θυμάτων από των δολοφόνο, η εισβολή στην ήσυχη ζωή του ήρωα από την επιτακτική ανάγκη να ξαναγυρίσει στην ενεργό δράση, εισβολή στο μυαλό του από τον Dr. Lektor που στοιχειώνει τις σκέψεις του, εισβολή στην ασφάλεια της οικογένειάς του, εισβολή στην εξέλιξη της έρευνας.

Το θέμα της εισβολής δεν είναι άγνωστο στον Michael Mann. Στο The Thief, ο Mann σκηνοθετεί ένα κλέφτη και η ταινία του βασίζεται στο βιβλίο The Home Invadors, στο Heat μιλά για μια συμμορία κλεφτών, αλλά ακόμη και στο The Insider, ο ήρωας μαστίζεται από τσιράκια της εταιρείας του που εισβάλουν στη ζωή του, στην οικογένειά του και στο σπίτι του.

Κάτι που επίσης δεν είναι άγνωστο στον Mann, είναι η θεαματική χρήση των χρωμάτων. Στην προκειμένη περίπτωση μας δίνει μια ατμοσφαιρικότατη σκοτεινή ταινία, με εξπρεσιονιστική χρήση χρωμάτων (βλέπε το λυκόφως της σκηνής του Dolarhyde με την Reba (Joan Allen), που σηματοδοτεί την πιθανότητα έναρξης μιας καινούριας ζωής του δολοφόνου). Όμως δεν αρκείται σε όμορφες, ακίνητες εικόνες, ακόμη και τα στατικά του πλάνα είναι αργά, σταθερά, γεμάτα συναισθηματική ή ψυχολογική ένταση, νιώθει κάτι να κινείται από πίσω. Ο Mann δημιουργεί μια τέτοια ένταση που κρατά τον θεατή στην άκρη του καθίσματος, επειδή προτιμά να ψιθυρίζει, παρά να φωνάζει τον τρόμο. Τα εγκλήματα ούτε φαίνονται, ούτε περιγράφονται λεπτομερώς στην ταινία. Αντίθετα, ρίχνει κάποια υπονοούμενα εδώ κι εκεί για την τρομακτική φύση των τραυμάτων, ή το παράδοξο των ευρημάτων, και αφήνει των θεατή να συμπληρώσει τα κενά.

Οι πιο δυνατές στιγμές της ταινίας έρχονται όταν ο Will συναντά τον Lektor (Brian Cox),τον άνθρωπο που τον οδήγησε στην απόφαση να αποσυρθεί, αφήνοντάς του βαθιά σημάδια, τόσο σωματικά, όσο και ψυχικά. Η ένταση κορυφώνεται καθώς οι δύο χαρακτήρες σαρκάζουν ο ένας τον άλλον κυνηγώντας τον ίδιος σκοπό που κανείς του δεν είναι πρόθυμος να ξεστομίσει- να εξασφαλίσουν την βοήθεια του Lektor στην εξιχνίαση ης υπόθεσης. Άλλη μία από τις καλύτερες στιγμές της ταινίας ακολουθεί, καθώς ο ήρωας κατεβαίνει τρέχοντας τον κεκλιμένο διάδρομο τις κάτασπρης κλινικής, όπως θα έτρεχε σε έναν εφιάλτη για να ξεφύγει από τον δαίμονα που τον καταδιώκει.

Ο Petersen δίνει την καλύτερη ερμηνεία της καριέρας του και κρίνοντας από την ταινία αυτή είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί δεν έγινε πολύ μεγαλύτερο αστέρι από τον καρατερίστα ηθοποιό που είναι σήμερα. Εκφέρει τις ατάκες του με στυλ και ποιότητα, αποφεύγοντας να δώσει στον χαρακτήρα του την εικόνα super-cop. Προσδίδει βάθος και εσωτερισμό και στο βλέμα του ζωγραφίζεται ο πόνος του παρελθόντος. Στο ρόλο του Dr. Lektor, ο Sam Cox δεν συγκρίνεται φυσικά με την θρυλική ερμηνεία του Hopkins, αλλά όταν ξεπεράσεις το σοκ του hey-that’s-not-Hopkins, βλέπεις ότι ο Cox φανερώνει πολύ καλά την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση του Hannibal. Την καλύτερη ερμηνεία του μας δίνει και ο Tom Noonan, στο ρόλο του συμπλεγματικού Doralhyde, αντανακλόντας στο φακό όλη την εσωτερική διαμάχη που γίνεται στο μυαλό και στην ψυχή του, δίνοντας έναν τρομακτικά πειστικό και απίστευτα τρομακτικό δολοφόνο, που έχει από καιρό χάσει κάθε δυνατότητα επαναφοράς της ψυχικής του ηρεμίας.

Μια ταινία που αξίζει να δείτε, για να ξαναθυμηθείτε πώς γίνεται ένα παλιό, καλό και δυνατό ψυχολογικό θρίλερ.


Βαθμολογία 8/10

---