---

Παρ 20 Σεπ 2002

Νυχτες Πρεμιερας
(18/9)

Μαρια Βουγιουκαλακη - Ιωσήφ Πρωιμάκης

Gerry

Υπόθεση
Ο Gerry (Casey Affleck) και ο... Gerry (Matt Damon), ξεκινούν για έναν περίπατο σε κάποιο απομακρυσμένο φυσικό δρυμό. Στο δρόμο της επιστροφής χάνονται και αρχίζουν να περιφέρονται στα άγρια τοπία, για να έρθουν αντιμέτωποι με την άγρια φύση αλλά και τον με τον εαυτό τους.

Κριτική
Ο Gus Van Sant συνεργάζεται ξανά με μέρος της παρέας που μας έδωσε το Good Will Hunting. Με τον Matt Damon και τον Casey Affleck, γράφουν το σενάριο -που δεν θα ξεπερνά τις 10 σελίδες, αν πραγματικά υπάρχει- του υπνωτιστικού “Gerry” και μετά τους αφήνει ελεύθερους να σέρνονται στην έρημο.

Μέσα από την αφαιρετική του ματιά, ο Van Sant ψάχνει να βρει την ιστορία δυο ανθρώπων, που χάνονται σε μια αφιλόξενη ερημική τοποθεσία και προσπαθώντας να βρουν το δρόμο τους, έρχονται αντιμέτωποι με τα ανελέητα στοιχεία της φύσης αλλά και με τις αντοχές και τις δυνάμεις τους.

Δεν ξέρω αν καταφέρνει να δει αυτό που θέλει, αλλά σίγουρα καταφέρνει να μας παρουσιάσει την πιο αργή, άνευρη και ανιαρή ταινία της καριέρας του. Έχουμε ξαναδεί ιστορίες χαμένων ανθρώπων, αλλά συνήθως ο σκηνοθέτης είχε την έμπνευση να περιορίσει τις περιπλανήσεις σε έναν μικρό αριθμό σκηνών, ή τουλάχιστον να τις τοποθετήσει στα πλαίσια κάποιου υπαρκτού story. Αντιθέτως, το “Gerry” δεν είναι τίποτε άλλο παρά η περιπλάνηση των δύο αυτών ηρώων στην έρημο, που όσο η ταινία προχωρά, χάνονται όλο και πιο πολύ, διψούν όλο και πιο πολύ, ο ένας απελπίζεται, ο άλλος τον σκοτώνει και, ως εκ θαύματος, τελικά σώζεται. The end. Ηθικό δίδαγμα; Ο επιμένων νικά.

Πάντως καταφέρνει να μας χαρίσει ένα μαγευτικό οπτικό ταξίδι, παρουσιάζοντας υπέροχα τοπία άγριας ομορφιάς που διακόπτονται από ελάχιστους διαλόγους (το 80% σχεδόν της ταινίας είναι speech-free). Εμπνευσμένη η σκηνή της ανατολής, αλλά και αυτή όπου η δυο ήρωες περπατούν πλάι-πλάι, σε έναν σχεδόν μουσικό ρυθμό, ο οποίος όμως, λόγω της μεγάλης διάρκειάς του, καταλήγει υπνωτιστικός. Δυστυχώς η λέξη `υπνωτιστικός` επικρατεί ως χαρακτηρισμός για όλη την ταινία, αφού τα εκπληκτικά τοπία είναι τόσο μακρόσυρτα, που αναπόφευκτα αντί για αγαλίαση και θαυμασμό, μάλλον χασμουρητά φέρνουν και υπνηλλία. Και οι λίγοι διάλογοι πάντως είναι αρκετά ευχάριστοι και διασκεδαστικοί, για όσους καταφέρουν να μείνουν ξύπνιοι για να τους ακούσουν.

Πολλοί θα θεωρήσουν αυτήν την ταινία ως έναν μινιμαλιστικο-αφαιρετικό ύμνο στη δύναμη της φύσης απέναντι στην αδυναμία και τη μικρότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, μια μελέτη στην επιρροή της απομόνωσης στον άνθρωπο και τη δύναμη των αντίξοων συνθηκών να κάμψουν τη θέλησή του για ζωή. Ίσως. Ίσως το ‘Gerry’ του Van Sant και της παρέας του, να είναι ένα δείγμα κινηματογραφικού μεγαλείου. Αλλά δεν το νομίζω, όπως δεν νομίζω να το πιστεύουν και οι θεατές με τα νυσταγμένα βλέμματα, που έβγαιναν με χασμουρητά απ’ την αίθουσα περπατώντας σαν υπνωτισμένοι. Αντιθέτως, πιστεύω ότι αν δεν φιγουράριζαν τα ονόματα Van Sant, DamonDamon και Affleck, στους συντελεστές, μάλλον η ταινία δεν θα είχε γυριστεί ποτέ.

Βαθμολογία: 3/10

Πρωιμάκης Ιωσήφ

---