---

Δευ 18 Οκτ 2004

Nouveau Cineastes - Με Γαλλική φρεσκάδα…

Πιστό, όπως πάντα άλλωστε, στην υπόσχεση που έχει δώσει στο κινηματογραφόφιλο κοινό, το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, ξεκινά έναν νέο κύκλο προβολών, σε συνέχεια των πολύ δημοφιλών και επιτυχημένων “Avant premieres της Τετάρτης”. Αυτή την φορά και μέχρι το τέλος του χρόνου ο αεικίνητος φορέας που σκοπό έχει να μας φέρει σε επαφή με την Γαλλική κουλτούρα, έχει προγραμματίσει μια σειρά εκδηλώσεων, που αφορούν σε όλους τους τομείς της Τέχνης. Στα κινηματογραφικά δρώμενα η αρχή γίνεται το τριήμερο 19-20 και 21 Οκτωβρίου με την παρουσίαση του προγράμματος “Nouveaux Cineastes – Νέοι Σκηνοθέτες” στο οποίο θα παρουσιαστούν έξι ταινίες νέων ταλαντούχων και πολλά υποσχόμενων Γάλλων δημιουργών.

Το αφιέρωμα που καλύπτει όλα τα είδη του σινεμά – από την κωμωδία στο δράμα και από την κοινωνική αναζήτηση στην καυστική σάτιρα – θα παρουσιαστεί στο Auditorium του Γαλλικού Ινστιτούτου, φυσικά με πλήρη υποτιτλισμό στα ελληνικά, ενώ οι επισκέπτες του μίνι φεστιβάλ μπορούν να παρακολουθήσουν με ένα εισιτήριο δύο ταινίες. Το πρόγραμμα των προβολών περιλαμβάνει ταινίες δημιουργών όπως ο Guillaume Canet, οι Munz και Bitton, ο Christophe Honore, ενώ στην οθόνη θα παρελάσουν διάσημοι ερμηνευτές όπως ο Jean-Pierre Darroussin, η Beatrice Dalle, ο Bernard Campan, o Richard Berry.

Πιο συγκεκριμένα θα προβληθούν.

- AH! SI J’ETAIS RICHE – Αν Ήμουν πλούσιος (2002) κωμωδία των Michel Munz και Gerard Bitton.

Ο Άλντο είναι ένας βαριεστημένος περιφερόμενος πωλητής ειδών κομμωτηρίου, που η προσωπική του ζωή βαδίζει ολοταχώς στην καταστροφή. Η σχέση του με την όμορφη Αλίς είναι μισοδιαλυμένη και απομένει μόνο η έκδοση του διαζυγίου για να τερματιστεί οριστικά. Μέχρι την στιγμή που ένα ηλιόλουστο πρωινό θα αντιληφθεί πως είναι ο μεγάλος νικητής της κλήρωσης του Λόττο και κάτοχος μιας περιουσίας…δέκα εκατομμυρίων Ευρώ! Το απόγευμα της ίδιας ημέρας όμως, εντελώς αναπάντεχα θα ανακαλύψει πως η γυναίκα του διατηρεί ερωτική σχέση με το καταπιεστικό αφεντικό του. Ο πλούσιος πλέον Άλντο βρίσκεται μπροστά σε ένα ηθικό δίλημμα: Να κρατήσει κρυφό από όλους τον απρόσμενο θησαυρό και να μην αναγκαστεί να μοιραστεί τα κέρδη με την εν διαστάσει σύζυγό του ή να κάνει μια τελευταία απόπειρα να σώσει ότι απομένει από το γάμο του?

Μια καλοστημένη κωμωδία, που φέρει και με το παραπάνω την τυπική Γαλλική γραφή, είναι το “Αν ήμουν πλούσιος”. Μια ταινία που διαθέτει όμορφο ρυθμό και πλήθος χιουμοριστικών στιγμών, κάτι που αποτελεί άλλωστε χαρακτηριστικό του σκηνοθετικού διδύμου Michel Munz και Gerard Bitton, που γνωρίσαμε στο παρελθόν με το εξίσου διασκεδαστικό “La Verite Si Je Mens”.

Στον φοβισμένο και ταλαιπωρημένο μεσήλικα πωλητή συμβαίνει κάτι που οποιοσδήποτε άντρας θα θεωρούσε Θείο δώρο. Ένα τεράστιο ποσό στην τσέπη και η σύζυγος να απομακρύνεται με την δική της θέληση. Και όμως η κρυφή του μεγάλη αγάπη για την Αλίς – ή μήπως και η ανάγκη επανάκτησης της από τα χέρια του περιφρονητικού Ζεράρ - δείχνει να υπερισχύει.

Η επιλογή του Jean-Pierre Darroussin είναι η ενδεδειγμένη αφού τόσο το στιλ του όσο και οι γκριμάτσες του ταιριάζουν απόλυτα με την μορφή του Άλντο. Η πρώην σταρ της πασαρέλας Valeria Bruni Tedeschi, αν και ο χρόνος έχει αφήσει τα σημάδια του πάνω της, διαθέτει ακόμη μια αινιγματική ομορφιά ενώ ο εξαιρετικός ρολίστας Richard Berry είναι έξοχος ερμηνεύοντας το «τρίτο πρόσωπο»…

- MON IDOLE – Το είδωλο μου (2002) σάτιρα του Guillaume Canet

«Η ώρα των χαρτομάντιλων»: Το νέο τηλεπαιχνίδι της τηλεόρασης που κάθε εβδομάδα καθηλώνει μπροστά στις οθόνες εκατομμύρια θεατές και αποφέρει στα ταμεία της εταιρίας Μπρουστάλ, ανυπολόγιστα κέρδη. Για τον νεαρό και φιλόδοξο Μπαστιέν όμως, τον άνθρωπο που κρατά συντροφιά στο ζωντανό κοινό που βρίσκεται στο στούντιο, την ώρα των διαλειμμάτων, η συμμετοχή του σε μια τέτοια μετριότητα δεν αποτελεί παρά την γέφυρα προς την επιτυχία, αφού στο μυαλό του υπάρχουν μερικές υπέροχες ιδέες. Κάτι που έχει αντιληφθεί πολύ νωρίς ο Ζαν Λουίς Μπρουστάλ, ιδιοκτήτης του καναλιού και είδωλο του επιπόλαιου Μπαστιέν, που με το πρόσχημα πως θα μελετήσουν τις προτάσεις του, θα τον καλέσει να περάσουν μαζί ένα Σαββατοκύριακο, στην απομονωμένη βίλα του, κάπου στην ύπαιθρο.

Το “Mon Idole” είναι ουσιαστικά μια κλεφτή ματιά στο τι κρύβεται πίσω από τα λαμπερά φώτα των τηλεοπτικών υπερπαραγωγών. Μια ταινία που ξεκινά περισσότερο σαν διαδρομή σε ένα ευχάριστο όνειρο για τον μεγαλεπήβολο καλλιτέχνη και καταλήγει σε έναν δίχως αδιέξοδο εφιάλτη. Οικονομικά συμφέροντα, δολοπλοκίες, σεξ, ναρκωτικά περιπλέκονται σε μια δίνη που φαινομενικά ίσως να ξενίσει τον αδαή. Πρόκειται για το σκηνοθετικό ντεμπούτο του τριαντάχρονου Guillaume Canet, ενός πολυτάλαντου νέου, που πολύ πρόσφατα είδα σε ταινίες όπως το “Vidoqc” και το “ Love Me If You Dare”. Στο “Mon Idole” ο Canet αν και πολύ νέος στα πράγματα, φωτογραφίζει τον κόσμο της σόου μπιζ με έναν ιδιαίτερο, ξεχωριστό τρόπο – άγριο και αδηφάγο - που δεν θα ταίριαζε – συμφεροντολογικά σκεπτόμενος - σε έναν ανερχόμενο άνθρωπο του σινεμά.

Μαζί με τον υπερδραστήριο Guillaume συμπρωταγωνιστούν ο Francois Berleand, εξαίρετος στον ρόλο του μεγιστάνα των media Μπρουστάλ που τα βρίσκει όμως σκούρα ενάντια στον πρωτάρη πιτσιρικά, αλλά και η σπάνιας ομορφιάς Diane Kruger, που αρκούν μερικά ολόσωμα πλάνα της για να την επιλέξει κανείς να παίξει την Ωραία Ελένη στην σύγχρονη απόδοση της “Τροίας”…

- UNE PART DU CIEL – Ένα κομμάτι ουρανού (2002) κοινωνική ταινία της Benedicte Lienard

Η Τζοάνα πληρώνοντας τα ξεσπάσματα του βίαιου χαρακτήρα της βρίσκεται πίσω από τα κάγκελα της φυλακής. Ακόμη κι εκεί όμως είναι πολύ δύσκολο να συγκρατηθεί, αντιλαμβανόμενη τις αδικίες που λαμβάνουν χώρα στον περίγυρο της. Η Κλοντίν, είναι εργάτρια σε εργοστάσιο τροφίμων και επικεφαλής του συνδικάτου που διεκδικεί καλύτερες συνθήκες εργασίας. Οι δρόμοι των δύο γυναικών θα διασταυρωθούν ξανά όταν η Κλοντίν θα κληθεί να καταθέσει υπέρ της έγκλειστης Τζοάνα, γεγονός που αντιτίθεται στους κανόνες λειτουργίας του σωματείου.

Στην πραγματικότητα το “Une part du ciel” είναι μια αντιπαράθεση εικόνων ανάμεσα σε δύο καταστάσεις ζωής που δύσκολα μπορεί να κανείς να εντοπίσει διαφορές. Την καθημερινότητα της φυλακής, με τους περιορισμούς των δικαιωμάτων, την απομόνωση την ψυχολογική βία και την ρουτίνα της φάμπρικας που οι παροχές είναι μηδαμινές και η συνεχής επανάληψη των ίδιων διεργασιών τσακίζει την προσωπικότητα. Μια πολύ δυνατή ματιά – σύγκριση του «μέσα»και του «έξω» από την Benedicte Lienard που συμμετείχε στο επίσημο πρόγραμμα των Καννών του 2002. Αφήνει περισσότερο να μιλούν οι εικόνες και οι εκφράσεις των προσώπων και λιγότερο τα λόγια…

Συγκλονιστική η ερμηνεία της Severine Caneele, ανάλογη της παρουσίας της στο “ L` Humanite ” του Dumont, στον ρόλο της περιορισμένης Τζοάνα, που δεν διστάζει να εκραγεί, γνωρίζοντας πως η φυλακή θα στενέψει ακόμη περισσότερο γι αυτήν. Εξαιρετική και η Sophie Leboutte ως δυναμική αλλά και μελαγχολική συνάμα Κλοντίν…

- 17 FOIS CECILE CASSARD – 17 Φορές Σεσίλ Κασάρ (2001) δραματική ταινία του Christophe Honore

Τι άλλο εκτός από συντρίμμια, μπορεί να έχει αφήσει στην θλιμμένη ψυχή της Σεσίλ, ο αιφνίδιος θάνατος του αγαπημένου της? Και πως θα μπορέσει να επανέλθει στην ζωή και να ξεπεράσει τα φαντάσματα του παρελθόντος? Η μετακόμιση στην όμορφη Τουλούζη είναι απλά και μόνο η αφετηρία, ένα καινούργιο ξεκίνημα. Οι καινούργιες παρέες, οι νέοι φίλοι, η έγνοια για ένα παιδί που μεγαλώνει μακριά της θα δημιουργήσουν άλλες παραστάσεις, πιο ευχάριστα στιγμιότυπα. Δεκαεπτά πρωτοφόρετα ενσταντανέ που αλλάζουν έναν ολόκληρο εσωτερικό κόσμο.

Διαθέτοντας έναν από τους πιο πρωτότυπους τίτλους που έχω συναντήσει, το “17 Fois Cecile Cassard ” είναι μια ταινία αναζήτησης του ανοικτού παραθύρου που θα οδηγήσει έναν διαλυμένο συναισθηματικά χαρακτήρα στο να διαγράψει - στα όρια του εφικτού - το δραματικό παρελθόν και να κάνει μια νέα αρχή. Τυπικό δείγμα γραφής του Christophe Honore ενός φιλόδοξου σκηνοθέτη που η φήμη του ήδη έχει ταξιδέψει και πέραν του Ατλαντικού και που πρόσφατη δουλειά του ήταν και το “Novo” με τον Eduardo Noriega, ένα φιλμ που διανεμήθηκε και στην χώρα μας.

Η ταινία κινείται σε χαρακτηριστικά αργούς ρυθμούς, με την πρωταγωνίστρια να δίνει την δική της μάχη να αντεπεξέλθει από το δυσβάσταχτο κτύπημα και τελικά να επιβεβαιώνεται η ρήση που θέλει τον χρόνο να είναι ο καλύτερος γιατρός. Η Beatrice Dalle, μια εποχή ερωτικό σύμβολο του Γαλλικού σινεμά, προσδίδει στην ερμηνεία της την δική της έντονη και ιδιαίτερα χαρακτηριστική γοητεία. Από τους περιφερειακούς ρόλους ξεχωρίζει ο Romain Duris που ερμηνεύοντας τον απελευθερωμένο σε κάθε τομέα Ματιέ, δείχνει ένα σημαντικό εύρος ταλέντου.

- SE SOUVENIR DES BELLES CHOSES – Αναμνήσεις ωραίων πραγμάτων (2002) αισθηματικό δράμα της Zabou Breitman

Μια νέα κοπέλα, η Κλερ, που έχει πέσει θύμα κεραυνοπληξίας, μεταφέρεται σε ένα θεραπευτικό άσυλο, εμφανίζοντας έντονα συμπτώματα αμνησίας. Με την βοήθεια της Μαρί της νοσηλεύτριας που έχει αναλάβει την φροντίδα της, η όμορφη γυναίκα θα προσπαθήσει να βρει διέξοδο από τον λήθαργο που έχει περιπέσει. Τα πάντα θα αλλάξουν όταν θα γνωρίσει τον Φιλίπ, που πάσχει και αυτός από απώλεια μνήμης, μετά από ένα τρομακτικό αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Οι δυο τους με φόντο ένα ερωτικό παιχνίδισμα, θα ενώσουν τις αδυναμίες τους με απώτερο σκοπό το ξεκαθάρισμα στο μυαλό τους του θολερού παρελθόντος.

Η Zabou Breitman, ή απλά Zabou, είναι από τα πιο διάσημα τηλεοπτικά πρόσωπα της Γαλλίας. Με πρωταγωνιστική συμμετοχή σε πολύ επιτυχημένες σειρές της μικρής οθόνης, η σαρανταπεντάχρονη ηθοποιός αποφασίζει να ρισκάρει και να καθίσει στην σκηνοθετική καρέκλα. Το πείραμα της χαρακτηρίζεται το λιγότερο επιτυχημένο αφού καταφέρνει με επιδεξιότητα να φτιάξει μια ταινία χαρακτήρων, που οδηγεί τον θεατή σε ακραία συναισθήματα συγκίνησης. Τελικά η μνήμη είναι ένα από τα πιο υποβαθμισμένα αγαθά. Ένα στοιχείο του εγκεφάλου που δίχως αυτό δεν μπορεί να υπάρξει – ξεκάθαρο τουλάχιστον – μέλλον.

Η εκθαμβωτική παρουσία και μόνο της υπέροχης Isabelle Carre, δύσκολα σε αφήνει να πάρεις τα μάτια σου από πάνω της. Η ανερχόμενη Γαλλίδα σταρ – που πρόσφατα είδαμε στο “La Buche” και στο “ He Loves me, He Loves me Not ” – με την λαμπερή της εμφάνιση δεν αφήνει περιθώρια κρίσης της ερμηνείας της. Με τέτοιο ζωντανό όραμα στο πλάι του, η επανάκτηση της μνήμης του άτυχου Φιλίπ, που υποδύεται ο Bernard Campan (Le Coeur des Hommes), είναι ζήτημα χρόνου…

- BORD DE MER – Ακροθαλασσιά (2002) δραματική ταινία της Julie Lopes-Curval

Η Μαρί, είναι μια γυναίκα γεμάτη όνειρα που φαντάζεται πως το μέλλον είναι όλο δικό της. Μακριά από το παραθαλάσσιο θέρετρο που ναι μεν να καλοκαίρια να σφύζει από ζωή, τους χειμώνες όμως ερημώνει, μακριά από την καταπίεση του Πολ του αγαπητικού της και της ελαφρόμυαλης μητέρας του, μακριά από την μονοτονία της δουλειάς της στο τοπικό εργοστάσιο. Η παρουσία στην πόλη του σαγηνευτικού Αλμπέρ, στα βάθη του μυαλού της θα αποτελέσει την έξοδο διαφυγής από το βαρετό κι επαναλαμβανόμενο μοτίβο της καθημερινότητας.

Η Julie Lopes-Curval είναι μια νέα δημιουργός που ήδη στο παλμαρέ της είναι καταχωρημένο το βραβείο Χρυσής Κάμερας του φεστιβάλ των Καννών. Με έντονα μελαγχολική ματιά απεικονίζει την βασανιστική ηρεμία που επικρατεί στην παράξενα όμορφη πολίχνη, φωτογραφίζοντας ένα περιβάλλον απαισιόδοξο για έναν απροσδόκητο χαρακτήρα όπως η ηρωίδα της.

Στον κεντρικό ρόλο της Μαρί συναντάμε την Helene Fillieres, ενώ ξεχωριστή είναι η ερμηνεία της Bulle Ogier, ως μητέρα του Πολ και γυναίκα που έχει ξοδέψει ολόκληρη την ζωή της με θέα στην επαρχιακή ακροθαλασσιά…

Το πρόγραμμα των προβολών

Τρίτη 19 Οκτωβρίου
20.00΄: Αναμνήσεις ωραίων πραγμάτων (110΄)
22.00΄: 17 φορές Cécile Cassard (105΄)

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου
20.00΄: Το είδωλό μου (110΄)
22.00΄: Ένα κομμάτι ουρανού (85΄)

Πέμπτη 21 Οκτωβρίου
20.00΄: Αν ήμουν πλούσιος! (105΄)
22.00΄: Ακροθαλασσιά (88΄)

---