ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ...
- Αριθμός ταινιών: 22316
- Αριθμός συν/τών: 759967
- Πρόγραμμα 300 Κινηματογράφων και 18 τηλεοπτικών σταθμών
Περιεχόμενα
Τρί 11 Οκτ 2016
Home Cinema: οι φρέσκιες κυκλοφορίεςΤρί 07 Ιουν 2016
Home Cinema: οι φρέσκιες κυκλοφορίεςΤρί 10 Μαϊ 2016
Home Cinema: οι φρέσκιες κυκλοφορίεςΤρί 12 Απρ 2016
Home Cinema: οι φρέσκιες κυκλοφορίεςΤρί 08 Μαρ 2016
Home Cinema: οι φρέσκιες κυκλοφορίεςCineDVD
Δευ 27 Δεκ 2004
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΜΠΑΛΩΜΑΤΑ…
Μπορεί την εβδομάδα των Χριστουγέννων που διανύουμε οι τέσσερις από τις πέντε μεγάλες εταιρίες διανομής (η Prooptiki πρόλαβε τα κάλαντα όπως είδαμε το περασμένο επταήμερο) να έστειλαν το πακέτο τους στα βίντεο κλαμπς, ευχόμενες στο κοινό καλές γιορτές, αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πως οι πολλές κυκλοφορίες συνεπάγονται και την αντίστοιχη ποιότητα. Λογικό θα έλεγα αφού αυτές τις ημέρες ο περισσότερος κόσμος προτιμά την έξοδο στο κλαμπ, στον κινηματογράφο ή ακόμη καλύτερα και στην εξοχή, περιορίζοντας σε σημαντικό βαθμό την παραμονή στο σπίτι. Στις αμέτρητες αυτές εκδόσεις υπάρχουν ταινίες για όλα τα γούστα από αισθηματικές κομεντί μέχρι ψυχολογικά θρίλερ και από δυναμικές περιπέτειες ως έξυπνες σάτιρες. Για όσους μείνουν εντός λοιπόν έχουμε και λέμε:
25 λέξεις - Δύο εκ διαμέτρου αντίθετοι χαρακτήρες, μια εσωστρεφής δικηγόρος της Νέας Υόρκης και ένας ακραίων μεθόδων και αντιλήψεων περιφερόμενος σε όλη την αμερικάνικη επικράτεια συνάδελφος της, θα βρεθούν αντιμέτωποι στο δικαστικό ρινγκ, μόνο που στα έδρανα παραμονεύει χαμογελώντας ο Θεός έρωτας. br>Στο Ράφι - Προσπαθώ να προβλέψω τι άλλο θα σκαρφιστούν οι σεναριογράφοι του Χόλιγουντ για να φέρουν κοντά δύο – θεωρητικά – διαφορετικούς ανθρώπους, που φαινομενικά δεν ταιριάζουν, αλλά στο φινάλε, ω τι ανείπωτη χαρά, είναι οι δύο ψυχές που γεννήθηκαν η μία για την άλλη.
Και ας είναι αυτή η γέννηση όχι και τόσο πρόσφατη, αφού από την μια μεριά ο άρτι εγκαταλείψας τα σχέδια της νέας ταινίας της σειράς του James Bond, που τον ανέδειξε σαν αστέρι πρώτου μεγέθους, Pierce Brosnan, αισίως αγγίζει τα εξήντα και από την άλλη μεριά ο κοκκινομαλλούσα Julianne Moore, δεν είναι πια η παιδούλα που είχαμε πρωτογνωρίσει πριν από μια δεκαετία. Ώριμο λοιπόν το ζευγαράκι που φέρνει κοντά η μοίρα, το οποίο γνωρίζεται μέσα στις δικαστικές αίθουσες αφού τόσο ο ένας όσο και η άλλη είναι οι κορυφαίοι στο να χωρίζουν παντρεμένα ζευγάρια, κοινώς να κερδίζουν το διαζύγιο με τους καλύτερους όρους για τον πελάτη τους. Εδώ τελειώνει και η κάθε πρωτοτυπία του σεναρίου, αφού από το μέσον και μετά που η ταινία μεταφέρει την δράση της στην καταπράσινη Ιρλανδία, τα πάντα κυλούν στην γνωστή ράγα της αισθηματικής κομεντί που δύσκολα μπορεί να ξεφύγει κάποιος σκηνοθέτης, πόσο μάλλον ο όχι σπουδαίων δυνατοτήτων Peter Howitt, που είναι υπεύθυνος για το “Laws of Attraction”.
Disc – Δυστυχώς το φιλμ – που είναι μια ανεξάρτητη αμερικάνικη παραγωγή - έχει την ατυχία να διανέμεται στην χώρα μας από την Spentzos που ελάχιστες φορές έχει φερθεί καλά στις κυκλοφορίες της. Οι “Εραστές μετ` εμποδίων” δεν ξεφεύγουν από τον κανόνα, αν και δεν συναντάμε φαινόμενα του τύπου «στερεοφωνικός ήχος» ή «εικόνα πλήρους οθόνης». Από την άλλη μεριά όμως, τόσο στο οπτικό κομμάτι, που δίνεται σε αναμορφικό widescreen κάδρο, όσο και στο ηχητικό, με την μπάντα Dolby Digital 5.1, δεν έχουμε τίποτα τεχνικά χαρακτηριστικά της προκοπής, αφού η εικόνα είναι μέτρια, σημαντικά συμπιεσμένη για να χωρέσει στο δισκάκι και ο ήχος απλά και μόνο διαχωρίζει σωστά τους διάλογους, αφού η περιφέρεια είναι σχεδόν πεθαμένη. Πολύ λίγα είναι και τα πρόσθετα, που περιορίζονται απλά σε κάποιες συνεντεύξεις των συντελεστών, μαζί με κάποια βιογραφικά στοιχεία, ένα υποτυπώδες making of και ένα τρέιλερ.
Μμμμ… - Προσωπικά ποτέ δεν λέω όχι σε μια ανάλαφρη κωμωδιούλα που θα μου περάσει ευχάριστα 90 λεπτά, δίχως να με προβληματίσει διόλου. Αν παίρνει πάντως κάποιο βαθμολογικό μπόνους το “Laws” από κάποιον εκ των πρωταγωνιστών του, αυτό προέρχεται σαφώς από τον άνθρωπο που συνέχισε επάξια τον μύθο του 007 και όχι από την φακιδιάρα και υπερτιμημένη Moore, της οποίας δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου την μονόλεπτη συμμετοχή της στον “Φυγά”, που μου είχε προκαλέσει πολύ αρνητικά συναισθήματα. Χημεία, δυστυχώς, μηδέν!
ΕΙΚΟΝΑ –  |
25 λέξεις – Προκειμένου μια αστική οικογένεια να αντιμετωπίσει τα ψυχολογικά προβλήματα της κυρίας του σπιτιού, της Τζοάνα Έμπερχαρντ, που προέρχονται από την πρόσφατη απόλυση της από την διοικητική θέση ενός τηλεοπτικού σταθμού, μετακομίζει σε μια επαρχιακή πόλη, όπου όμως τα πάντα είναι παράξενα, πολύ παράξενα. Με πιο απίθανο σημείο τις κυρίες της μικρής κοινωνίας, που μοιάζουν υπερβολικά τέλειες για να είναι αληθινές. Στο Ράφι – Πράγματι είναι ένα σενάριο που αν το έβλεπε κανείς πριν από καμιά τριανταριά χρόνια θα το θεωρούσε επιστημονική φαντασία. Και κάπως έτσι είχε εκλάβει το κοινό την πρώτη κινηματογραφική παρουσία των “Γυναικών του Στέπφορντ” που το 1972 είχαν γνωρίσει μια σημαντική εμπορική επιτυχία στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.
Αυτό που δεν μπορώ να κατανοήσω είναι ο λόγος που ένας από τους πιο αντιπαθείς μου δημιουργούς ο Frank Oz, αποφάσισε σήμερα εν έτι 2004, να επαναλάβει την γνωστή πλέον ιστορία, βάζοντας σε πρώτο πλάνο τις καλλίγραμμες και καλοντυμένες επαρχιωτοπούλες που είναι πρόθυμες ανά πάσα στιγμή να υπηρετήσουν τον αγαπημένο τους σύζυγο. Ή μήπως θέλει ο δημιουργός να μας καταδείξει πως στην σημερινή εποχή, μετά την περίοδο της φεμινιστικής επανάστασης, γυναίκα παντρεμένη που να πληρεί τις προϋποθέσεις μπορεί να κανείς να βρει μόνο στο “I, Robot” ή στο “Bicentennial Man”? Πιθανόν!
Το απολύτως βέβαιο είναι πως την λάμψη της Nicole Kidman όπως εμφανίζεται στο δεύτερο μισό του φιλμ ελάχιστες κυρίες διαθέτουν σήμερα στο Χόλιγουντ και ας παίζει σε μια τόσο ανιαρή και δευτερεύουσας σημασίας ταινία. Η Nicole, μέσα σε μια ιδιαιτέρως παραγωγική σεζόν που έπαιξε από μέχρι Trier, κάνει ένα μικρό διάλειμμα, χαρίζοντας λίγη από την εκθαμβωτική της σαγήνη σε μια μάλλον ματαιόδοξη παραγωγή.
Που το πιο πιθανό είναι να απογοήτευσε τους θεατές που την παρακολούθησαν περισσότερο και για την συμμετοχή σε αυτή σημαντικών ονομάτων όπως ο Christopher Walken, η Glenn Close, η Bette Midler ακόμη και αυτός ο Matthew Broderick που πρέπει να παλεύει καμιά εικοσαριά χρόνια μήπως και γίνει πρωταγωνιστής.Disc – Αν και συνήθως οι παραγωγές της Dreamworks που στην χώρα μας διανέμει η Videosonic σε DVD, είναι σημαντικά υψηλής ποιότητας, το “Stepford Wives” δεν μπορώ να πω πως μου άφησε και τις καλύτερες των εντυπώσεων στον τεχνικό τομέα. Έχοντας άποψη από την κινηματογραφική εκδοχή του φιλμ, θα περίμενα από την εικόνα να είναι πάρα πολύ καλή ευκρινείς και με σωστή ρύθμιση των παλ χρωματισμών. Αντιθέτως το θέαμα που παρουσιάζει το αναμορφικό κάδρο σε 1.85/1 είναι σε πολλές περιπτώσεις θόλο και με περιορισμένη λεπτομέρεια και καθαρότητα. Ηχητικά δεν έχουμε κανένα σπουδαίο soundtrack, αφού η μπάντα Dolby Digital 5.1 περιορίζεται απλά στο να διανείμει σωστά τους διάλογους και πολύ λιγότερο στο να δημιουργήσει εντυπωσιακό περιβάλλον.
Μερικές σκηνές που σωστά κόπηκαν, ένα υποτυπώδες making of και τρέιλερς ολοκληρώνουν το δίσκο που δεν αφήνει καλές τελικά εντυπώσεις…
Μμμμ… - Όπως μετριότατη είναι και η γεύση που αφήνει η ταινία αφού σε κανένα της σημείο δεν αποκτά ενδιαφέρον και ελάχιστα κεντρίζει την περιέργεια του έλληνα θεατή. Ίσως το αμερικάνικο χιούμορ και η κουλτούρα που διαθέτει να είναι ότι πρέπει για την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού αλλά όχι και την Ευρώπη που αναζητά σαφώς κάτι πιο σκεπτόμενο και με μεγαλύτερη κινηματογραφική αντίληψη…
|
ΕΙΚΟΝΑ – |
25 λέξεις – Λίγο πριν φτάσει η ώρα για την θανατηφόρο ένεση, ένας μη μετανοημένος δολοφόνος που έχει τιμωρηθεί με την εσχάτη των ποινών, δέχεται να συμμετάσχει σε ένα πείραμα, που σαν σκοπό του έχει να αποδείξει πως ένα νεοσύστατο χημικό σκεύασμα είναι ικανό να επαναφέρει ακόμη και τον πιο αδίστακτο εγκληματία στον δρόμο της αρετής…Στο Ράφι – Φαινομενικά μοιάζει με ένα πολύ όμορφο και ενδιαφέρον σενάριο. Τουλάχιστον μπορεί να αποτελέσει την βάση για κάτι τέτοιο. Στην πραγματικότητα όμως τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά, αφού το όποιο κέντρισμα του θεατή χάνεται πάρα πολύ γρήγορα – στα πρώτα είκοσι λεπτά – και η συνέχεια είναι πολύ ρηχή, πεζή και δίχως καμία έκπληξη. Ακόμη και το (ακαταλαβίστικο ίσως σε πολλούς μη μυημένους στην φαρμακευτική) φινάλε που υποτίθεται είναι ανατρεπτικό έχει προβλεφθεί πριν την συμπλήρωση μιας ώρας ταινίας.
Αυτό που είναι το πιο θετικό στοιχείο του “Control” είναι πως ένας από τους πιο αδικημένους πρωταγωνιστές της γενιάς του, ο Ray Liotta, συνεχίζει μετά την σπουδαία παρουσία του στο “Narc” τις πολύ καλές εμφανίσεις, παίζοντας τον ρόλο του «στρίγκλου» που με την μοντέρνα τεχνολογία σιγά σιγά γίνεται αρνάκι. Πολύ καλές ερμηνείες και από την υπόλοιπη ομάδα που τον περιβάλλει με τον πάντοτε εξαιρετικό Willem Dafoe να σιγοντάρει περίφημα, την Michelle Rodriguez για πρώτη φορά να μην παίζει την macho γκόμενα και τον Stephen Rea πιο απόμακρο να δίνει και αυτός την δική του διάσταση στο σενάριο.
Disc – Την ταινία που υπογράφει εντελώς άνευρα και χωρίς προσωπική σφραγίδα ο Tim Hunter, έχετε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε σε πρεμιέρα στο βίντεο, αφού δεν είχε την χαρά της κινηματογραφικής εξόδου στην χώρα μας, από την Odeon. Ένα πολύ μέτριων δυνατοτήτων DVD που δείχνει πως ο ανεξάρτητος αμερικάνικος κινηματογράφος δεν τυγχάνει της καλύτερης περιποίησης ούτε στην δεύτερη ευκαιρία του Home Cinema…
Ο ήχος είναι πολύ κάτω του μετρίου, απλά στερεοφωνικός, με ελάχιστες περιφερειακές εξάρσεις, αν και οι στιγμές έντασης που θα προδιέθεταν για κάτι τέτοιο είναι πολλές. Ούτε η εικόνα ικανοποιεί, αφού το αναμορφικό κάδρο αντιμετωπίζει πάρα πολλά προβλήματα στις σκοτεινές σκηνές. Τα ανύπαρκτα πρόσθετα αποδεικνύουν πως εκεί στην Odeon δεν έδωσαν και πολύ μεγάλη σημασία στην κυκλοφορία του “Control”…
Μμμμ… - Το θέμα του φιλμ το είχα ξεχωρίσει από τα περισσότερα από 400 όταν μελετούσα στις αρχές τις περιόδου τις ταινίες που θα παρακολουθούσαμε τον φετινό σινε-χειμώνα. Τελικά – σωστά – η ταινία δεν πήγε στην αίθουσα και από ότι προβλέπω δεν θα πάει ούτε στο Βίντεο…
|
ΕΙΚΟΝΑ – |
25 λέξεις – Μηχανόβιος επιστρέφει μετά από καιρό στον τόπο του εξαιτίας προβλημάτων που είχε με έναν βαρόνο διακίνησης ναρκωτικών, βρίσκεται κυνηγημένος τόσο από αυτόν όσο και από μια συμμορία που τον θεωρεί δολοφόνο του αδελφού του αρχηγού της αλλά και από το FBI που τον κατατάσσει ως τον νούμερο ένα σε επικινδυνότητα κακοποιό!Στο Ράφι – όσοι δεν είναι φίλοι των μηχανοκίνητων σπορ, μπορούν να σταματήσουν την ανάγνωση εδώ αφού η ταινία έτσι κι αλλιώς δεν τους ενδιαφέρει διόλου. Όσοι όμως αγαπούν τις γρήγορες μοτοσικλέτες, τις κόντρες, τις σούζες και φυσικά τις αιθέριες υπάρξεις που συνοδεύουν πάντοτε τους οδηγούς μιας ακριβής Triumph, στο “Torque” ίσως βρουν την Βίβλο, που οι αντίστοιχοι φίλοι του αυτοκινήτου βρήκαν στο “ Fast And The Furious”.
Κακά τα ψέματα. Η ταινία από την πρώτη στιγμή της είναι μια ανούσια αρπαχτή. Δεν έχει καμία σεναριακή υπόσταση, ούτε δικαιολογεί την παρουσία της. Όμως όπως υπόσχεται ο σκηνοθέτης της Joseph Kahn, που ουκ ολίγες φορές έφτιαξε μουσικά βίντεο για το MTV, είναι ένα 90λεπτο συνεχές κλιπ, που χρησιμοποιεί και τα τρικς των ειδικών εφέ, Σε μερικά σημεία μάλιστα η κατάσταση ξεφεύγει από τον έλεγχο – όπως στο κυνηγητό των μηχανών πάνω στο κινούμενο τρένο – με αποτέλεσμα ο ενοικιαστής του δίσκου να πατήσει δίχως δισταγμό το STOP της συσκευής του…Πάντως υπάρχουν δύο σημαντικοί λόγοι για να παρακολουθήσετε το “Torque”. Ο ένας είναι ο πάντα ευχάριστος σε ότι κάνει Ice Cube, που εδώ αρχικά παριστάνει τον αρχι-κακό αλλά με τον καιρό ηρεμεί και ο δεύτερος ακούει στο όνομα Monet Mazur, είναι μακριάς ξανθιάς κώμης, δεν γνωρίζω αν έχει ποτέ παρακολουθήσει μαθήματα υποκριτικής, αλλά και ελάχιστα με ενδιέφερε όση ώρα υπήρχε στην οθόνη.
Disc – Φυσικά η συμπαραγωγής της Warner με την Village Roadshow δίνεται σε ένα πολύ προσεγμένο δισκάκι, κυρίως σε ότι αφορά τον ηχητικό τομέα, που κυριολεκτικά οι γκαζιές των πανίσχυρων δίτροχων σκίζουν μέσω της μπάντας Dolby Digital 5.1 το δωμάτιο. Η εικόνα είναι καλή, με πλήρη λεπτομέρεια και σημαντική ευκρίνεια, σε κάδρο αναμορφικό widescreen που αβαντάρεται από τις πολλές φωτεινές σκηνές. Πολλά αλλά όχι τόσο ενδιαφέροντα είναι και τα έξτρας, στα οποία κυριαρχούν οι δύο συνοδευτικοί σχολιασμοί από τους συμμετέχοντες, τα δύο ντοκιμαντέρ για την δημιουργία των σκηνών ειδικών εφέ κι ένα μουσικό κλιπ.Μμμμ… - Είπα. Το φιλμ αφορά μόνο όσους αγαπούν τις μοτοσικλέτες και ότι η παρουσία τους συνεπάγεται. Μάλιστα οι φίλοι των δύο τροχών θα την παρακολουθήσουν με πολύ προσοχή και θα ικανοποιηθούν από το τελικό αποτέλεσμα. Όλοι οι υπόλοιποι ούτε καν να το διανοηθείτε. Εκτός και ανήκετε στο φαν κλαμπ της Κυρίας Mazur. Οπότε…
|
ΕΙΚΟΝΑ – |
ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΑΚΟΜΗ |
- Το δεύτερο μέρος της εξ Ανατολών κουταμάρας “The Eye 2” που όπως διατείνεται κάνει την “6η αίσθηση” να φαντάζει “Ghostbusters”. Καλύτερα που λένε να σου βγει το μάτι, παρά να μιλάς…- Το τόσο ανέλπιστα επιτυχημένο, όσο και κουτό, “Bruce Almighty” που κανονικά θα έπρεπε να έχει κυκλοφορήσει εδώ και δέκα μήνες, αλλά μάλλον ο προγραμματισμός της Audiovisual καλά κρατεί, όπως συμβαίνει άλλωστε και με την “Πολίτικη Κουζίνα” που σε βίντεο θα την δούμε μάλλον όταν η Πόλη μας ξαναέρθει σε ελληνικά χέρια… 
- Η ταινία που με ευκολία παίρνει το Ευρωπαϊκό «Χρυσό Βατόμουρο» και μάλιστα δημιουργήθηκε με τεράστια κεφάλαια από την Warner, είναι το “Double Zero” το οποίο είναι η Γαλλική σατιρική απάντηση στον 007. Επειδή γνωρίζω καλά την γαλλική κουλτούρα πιστεύω πως ο Υπουργός Πολιτισμού της χώρας θα πρέπει να αποκηρύξει τον σκηνοθέτη Gerard Pires. Οι δύο πρωταγωνιστές Eric και Ramzy αθωώνονται λόγω περιορισμένου - μάλλον – πνευματικού επιπέδου. Όποιος το αντέξει για περισσότερο από 10 λεπτά δικαιούται παρασήμου…- Το “Nine Lives” μας επαναφέρει στις ημέρες των b-movies περιπετειών που έκαναν διάσημους πρωταγωνιστές όπως ο Van Damme και ο Steven Seagal. Αυτή την φορά ο Wesley Snipes – που τόσο πολύ εκτίμησα στην τριλογία του “Blade” που τον επίλογο της σε λίγες ημέρες θα απολαύσετε σε πρεμιέρα από το Cine.gr – είναι ο λάθος άνθρωπος στο λάθος σημείο, που βρίσκεται κυνηγημένος από όλες τις αστυνομικο-στρατιωτικές αρχές αλλά και από τον αμείλικτο φονικό χρόνο… |
|
ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΕΙΣ |
- Πριν από δύο δεκαετίες οι περιπέτειες του Μπάστιαν – δια χειρός του Τρωικού Wolfgang Petersen παρακλώ – είναι αλήθεια πως συγκινούσαν τις ευαίσθητες παιδικές ψυχές. Τώρα μάλλον τα παιδάκια προτιμούν τα Smack Down και το Fame Story… - Μπορεί το διήγημα του Δουμά “The Man On The Iron Mask” στην τελευταία από τις πολλές κινηματογραφικές του εκδοχές να είχε μέτρια εμπορική πορεία, εντούτοις όμως είναι από τις σπάνιες φορές που έχουμε την χαρά να δούμε παρέα στην οθόνη μεγαθήρια σαν τον John Malkovich, τον Jeremy Irons, τον Depardieu αλλά και τον γοητευτικό Leo Di Caprio στο διπλό ρόλο βασιλιά και φτωχού αδελφού…- Όταν ο Besson ακόμη δεν είχε παρασυρθεί από την μπόρα του δολαρίου, μας παρουσίαζε ταινίες όπως το “Leon” με τον πολύ σπουδαίο Jean Reno σε μια πολύ καλή στιγμή της καριέρας του. Για πρώτη φορά σε DVD στην χώρα μας… |
|
PREVIEW |
OPEN WATER
Για να είμαι ειλικρινής, όντας έντονα αρνητικά επηρεασμένος από την τελευταία ταινία – και καλά - ντοκιμαντερίστικου αλλά ρεαλιστικού υφακίου που είχε κάνει την εμφάνιση της στις Αθηναϊκές αίθουσες, δηλαδή εκείνο το χείριστο “Blair Witch Project”, δεν είχα δώσει μεγάλη σημασία στην κινηματογραφική έξοδο του “Open Water” τον περασμένο Οκτώβριο.Και από ότι δείχνουν τα πράγματα τώρα που αναγκαστικά το παρακολούθησα σε ένα DVD που πρόθυμα μου απέστειλαν με την κυκλοφορία του οι φίλοι μου οι Βρετανοί, μάλλον πολύ καλά έκανα, αφού ουσιαστικά τέτοιες ταινίες είναι κυριολεκτικά…μια τρύπα στο νερό. Δεν μπορείς να κρίνεις ερμηνείες – που εδώ είναι κάκιστες αλλά έχουν σαν επίσημη δικαιολογία το αυθεντικό του πράγματος – δεν μπορείς να κρίνεις σκηνοθεσία γιατί ο δημιουργός μας κάνει υποτίθεται μάθημα ρεαλιστικότητος, γενικά δεν μπορείς να πεις την άποψη σου σε κανένα σημείο, με το πρόσχημα πως μπροστά σου έχεις ένα υβριδικό στιλ σινεμά, που από ότι φαίνεται κερδίζει εύκολα τους έτσι κι αλλιώς κουτούς αμερικάνους θεατές. Μπορώ όμως να κάνω μια ευχή την επόμενη φορά που ο σκηνοθέτης του “Open Water” αγνώστων λοιπών στοιχείων που θα κάνει μπάνιο στην θάλασσα, ένας καρχαρίας να τον περιποιηθεί καταλλήλως, όπως αυτός για 70 λεπτά περιποιήθηκε τα νεύρα μου με την αηδιαστική του παραγωγή. Μάλιστα πρόκειται για μια ταινία που – όπως διατυμπανίζει στα έξτρας – έκανε να την φτιάξει περισσότερο από τρία χρόνια, κάτι που μου δίνει και την ιδέα για το πόσο διάστημα να αφήσω και τις μέδουσες να τον τσιμπούν πριν τον αφήσω στις άγριες διαθέσεις των υδρόβιων θηλαστικών. Και βασίζεται και σε πραγματική ιστορία… Δεν ντρεπόμαστε λιγάκι… |
Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!
Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.
Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.