---

Τρί 08 Μαρ 2005

ΤΑ ΣΕΒΗ ΜΟΥ ΚΥΡΙΕ SHYAMALAN!

Μαζική έξοδος όλων σχεδόν των εταιριών διανομής στις προθήκες την εβδομάδα που μας πέρασε, γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα και την ταυτόχρονη κυκλοφορία μερικών αρκετά ικανοποιητικών τίτλων που θα σας κρατήσουν συντροφιά τις πρώτες ημέρες του Μάρτη. Δίχως συναγωνισμό φυσικά ξεχωρίζει από μακριά η τελευταία δημιουργία του M.Night Shyamalan “The Village” που κινείται για ακόμη μια φορά στο γνωστό μεταφυσικό επίπεδο των περασμένων ταινιών του, όπως την διανέμει σε δίσκο η Audiovisual, ενώ τόσο η Odeon με τα “Around The World In 80 Days” και “The Clearing” όσο και η Prooptiki με τo “The Forgotten” δεν προσφέρουν και ότι το καλύτερο σε όσους θελήσουν να περάσουν ένα ευχάριστο home cinema βράδυ. Όλα αυτά βέβαια εν αναμονή της κυκλοφορίας σε DVD των “Νυφών” που έχει εξαγγελθεί για τις προσεχείς ημέρες.

THE VILLAGE – ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΧΩΡΙΟ

25 λέξεις – Οι λιγοστοί κάτοικοι ενός απομονωμένου χωριού της Πενσυλβάνια του προπερασμένου αιώνα, παραμένουν αποκλεισμένοι από τον πολιτισμό, εξαιτίας των απειλών που δέχονται από κάποια παράξενα όντα που τους περιορίζουν στα στενά όρια της κοινότητας τους. Ένας αποκλεισμός που όμως κρύβει ένα θανάσιμο μυστικό…

Στο Ράφι – Τρεις βασικές εντολές είναι ικανές για να μας καθορίσουν το περιβάλλον στο οποίο ζουν οι κάτοικοι του “Σκοτεινού Χωριού”.

- Ποτέ μην προσελκύσετε το ενδιαφέρον τους με τα απαγορευμένα χρώματα.
- Ποτέ μην μπείτε στο δάσος, σας περιμένουν
- Έχετε τον νου σας στην προειδοποιητική καμπάνα όταν χτυπά. Έρχονται!

Πουθενά δεν καθορίζεται ποιοι είναι αυτοί. Ποια είναι η μορφή τους? Η σύστασή τους? Αν έχουν ποτέ πειράξει κάποιον συντοπίτη τους. Αν έχουν ξεσπάσει σε κάτι άλλο πιο σημαντικό από κάποια κατοικίδια. Κάθε πότε διαλέγουν να επισκεφτούν τους μικρούς χωμάτινους δρόμους που κινείται η μικρή επαρχιακή κοινωνία.

Και πίσω από όλα ένα μυστικό. Ένα μυστικό που σκεπάζει τα πάντα από το πρώτο ακριβώς δευτερόλεπτο που ξεκινά η ταινία. Από τις πρώτες κιόλας στιγμές της. Πάντοτε στο φόντο πίσω από το πορτοκαλοκόκκινο σύνορο κρύβεται καλά φυλαγμένο ένα απίστευτο δεδομένο. Μέχρι την στιγμή που η τυφλή αλλά και θαρραλέα Άιβι, μια από τις κοπέλες που έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει σε αυτό το περιοριστικό περιβάλλον, θα πάρει την μεγάλη απόφαση. Θα σπάσει τα σύνορα που περιβάλλουν το μικρό χωριουδάκι επιζητώντας να ταξιδέψει στις πολιτείες προκειμένου να βρει το γιατρικό που θα αποκαταστήσει την υγεία του αγαπημένου αρραβωνιαστικού της Λούσιους, ενός φιλόδοξου νεαρού που πάντοτε ήλπιζε να είναι ο πρώτος που θα κάνει το μεγάλο ταξίδι. Που θα επιχειρήσει την υπέρβαση.

Σε καμία περίπτωση το “The Village” δεν είναι μια μεγάλη ταινία. Οι περισσότεροι φίλοι του Home Cinema που ζητούν κάτι πιο ζωντανό, πιο περιπετειώδες, ίσως την προσπεράσουν αδιάφορα χάρη στο πολύ αργό τέμπο που κινείται. Το απολύτως βέβαιο πάντως από το τελευταίο πόνημα του 35χρονου πλέον M.Night Shyamalan είναι πως πρόκειται για ακόμη ένα κινηματογραφικό μάθημα του πώς να παρουσιάζει κανείς ενδιαφέρουσες ταινίες, δίχως ίχνος σεναριακού λάθους. Είναι άλλωστε μια αρχή που ακολουθεί απαρέγκλιτα ο Ινδός από την πρώτη μεγάλη του επιτυχία, την “6η Αίσθηση”, που εκτός από την παγκόσμια καταξίωση του χάρισε και ένα Oscar σεναρίου: Να παρουσιάζει ιστορίες δίχως ίχνος κενού, τρύπας ή απορίας μετά την ολοκλήρωση τους και όταν θα έχει πλέον πέσει η αυλαία, αφού έχει προηγηθεί η κλασσική έκπληξη του φινάλε.

Προσωπικά θα διαφωνήσω και μάλιστα κάθετα με όσους λένε πως οι ταινίες του Shyamalan είναι μιας χρήσεως. Είναι για μια παρακολούθηση κι έξω, αφού η ανατροπή του τέλους δεν μπορεί να προκαλέσει την ίδια έκπληξη στην δεύτερη και την Τρίτη της αναπαραγωγή. Τα φιλμ του Shyamalan παρακολουθούνται με το ίδιο ακριβώς ενδιαφέρον σε κάθε τους επανάληψη αφού μόνο εκεί μπορεί να δει πιο ξεκάθαρα κανείς το πόσο καλή δουλειά κάνει στην συγγραφή των σεναρίων του. Το πόσο προσεκτικά επιχειρεί το κάθε επόμενο βήμα του. Και με το πόση τελικά ευλάβεια εκθέτει στον θεατή μια ανατροπή των όσων τόσο καλοστημένων είχε παρακολουθήσει μέχρι το σημείο μηδέν του τέλους.

Μελετώντας όμως τα θετικά, θα πρέπει να σταθώ και στα αρνητικά στοιχεία του φιλόδοξου M.Night και που δεν έχουν βελτιωθεί ούτε στο ελάχιστο από τις μέρες της πρώτης έκπληξης με την “Αίσθηση”. Σε καμία ταινία του δεν έχει καταφέρει να πάρει καλές ερμηνείες από τους βασικούς, τους κεντρικούς του πρωταγωνιστές. Γεγονός που μειώνει σημαντικά την αίσθηση του μεταφυσικού περιβάλλοντος που ο ίδιος θέλει να φτιάξει. Ούτε ο Bruce Willis στο “Sense” και το “Unbreakable” φτάνει σε κάποιο ικανοποιητικό επίπεδο, ούτε φυσικά ο Gibson στο “Signs”, πόσο μάλλον ο άκρως υπερτιμημένος Joaquin Phoenix, που εδώ κρατά τον ρόλο του Λούσιους, του άντρα που για την αγάπη του η Άιβι είναι έτοιμη να κάνει τα πάντα.

Αντιθέτως για ακόμη μια φορά οι δεύτεροι ρόλοι έχουν προσεχθεί ιδιαίτερα, για τον σκοπό αυτό άλλωστε έχουν επιλεγεί μερικά πολύ σημαντικά ονόματα όπως ο William Hurt, η Sigourney Weaver και ο Brendan Gleeson. Συμμετοχή - έκπληξη από την Bryce Dallas Howard που κερδίζει με ευκολία τις εντυπώσεις ακόμη και από τον αγαπημένο Adrien Brody, που ερμηνεύοντας τον τρελό του χωριού, κάνει το κάτι παραπάνω και χαλά την συνταγή.

Disc – Ο δίσκος που περιέχει το “The Village” και διανέμεται από την Audiovisual είναι πραγματικά πολύ αξιόλογος. Η παραγωγή της Touchstone συμπεριφέρεται στο οικιακό κινηματογραφικό σύστημα με υπέροχο τρόπο προκαλώντας μάλιστα μια ευχάριστη έκπληξη, που ακολουθεί όμως την μικρή απογοήτευση της απουσίας της σφραγίδας THX που συμβαδίζει με την μπάντα DTS στην ευρωπαϊκή έκδοση. Η έκπληξη αυτή αφορά στο άναμμα στον ενισχυτή του σήματος EX κατά την διάρκεια της αναπαραγωγής, κάτι το οποίος δεν αναφέρεται καν στο λιτό εξώφυλλο – αναφέρει απλά το σάουντρακ Dolby Digital 5.1 – γεγονός που με οδηγεί στο αρχικό συμπέρασμα πως οι τεχνικοί που ασχολήθηκαν με την δημιουργία του δίσκου μάλλον δεν αντιλήφθηκαν την συγκεκριμένη διαφορά.

Ο ήχος διαθέτει πολύ πλούσιο διαχωρισμό, δίχως να προκαλεί έντονη βαβούρα και θόρυβο στην περιφέρεια. Χαρακτηρίζεται δε από πανέμορφη μίξη ήχων, που ανεβάζει ακόμη περισσότερο την αγωνία για την εξέλιξη της υπόθεσης. Εντυπωσιακά συνυπάρχει τέλος και το μουσικό θέμα του James Newton Howard για το οποίο η ταινία απέσπασε την μοναδική φετινή υποψηφιότητα της για τα Oscars. Είναι κρίμα πάντως που το ελληνικό κοινό δεν μπορεί να χαρεί μια ακόμη καλύτερης ποιότητας ηχητική μπάντα όπως η πανευρωπαϊκή DTS που είναι από τις πιο καλογραμμένες που έχω ακούσει μέσα στον χρόνο που διανύουμε.

Σε ανάλογα καλά επίπεδα κινείται και η εικόνα του “Village” που στο αναμορφικό κάδρο 1.85/1 προσφέρει εξαιρετική χρωματική λεπτομέρεια που επικεντρώνεται στις απόλυτες τιμές του μαύρου. Όλη η ταινία δίνεται πίσω από ένα έντονο σέπια φίλτρο που ανεβάζει αισθητά το κοντράστ, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ενοχλεί στην θέαση.

Στον τομέα των extras υπάρχουν φιλμάκια από την παραγωγική διαδικασία (γυρίσματα, μουσική, εφέ, σκηνικά) που βρίσκονται κάτω από την επικεφαλίδα «Αποσυνθέτοντας το χωριό». Στο πεντάλεπτο «Ημερολόγιο της Bryce» η νεαρή ηθοποιός εξομολογείται κάποιες από τις εμπειρίες της δίπλα στους σπουδαίους συμπρωταγωνιστές της. Τέλος υπάρχουν κομμένες σκηνές, περίπου σαράντα φωτογραφίες και η πρώτη ταινία του Shyamalan που εγώ προσωπικά αν ήμουν στην θέση του θα ντρεπόμουν να εκθέσω στο κοινό.

Μμμμ… - Μια παραγωγή που ενδείκνυται για παρακολούθηση στο Home Cinema. Και αυτό χάρη στην υπέροχη μπάντα που την συνοδεύει και μπορεί καλύτερα να αποδοθεί από ένα πολυκάναλο οικιακό σύστημα. Προτείνεται ανεπιφύλακτα προς παρακολούθηση, αφού σε κανένα σημείο των δύο περίπου ωρών δεν κουράζει, ενώ θα συνιστούσα σε όσους αρέσκονται στην μελέτη των ηχητικών σάουντρακς να εντοπίσουν την ευρωπαϊκή βερσιόν του DVD που η μπάντα είναι ένα όνειρο.

ΕΙΚΟΝΑ – (7/10) ΗΧΟΣ – (8/10) EXTRAS – (5/10) THE VILLAGE – (6/10)

THE CLEARING – ΤΟ ΞΕΦΩΤΟ

25 λέξεις – Πλούσιος και επιτυχημένος επιχειρηματίας απαγάγεται, δίχως οι δράστες να κάνουν σαφές από την πρώτη στιγμή στην προβληματισμένη σύζυγο του τις απαιτήσεις τους. Και οι μέρες περνούν βασανιστικά δίχως κανένα ευχάριστο νέο…

Στο Ράφι – Αντιθέτως θα έλεγα πως μόνο δυσάρεστα νέα παίρνει κανείς παρακολουθώντας το “Ξέφωτο”, του οποίου τον ελληνικό τίτλο δύσκολα καταλαβαίνει κανείς ακόμη και μετά το πέρας της παρακολούθησης του. Πιστεύω πως ο εγχώριος μεταφραστής, που κινείται σε πολύ ελεύθερα μονοπάτια, πρέπει λιγάκι να δει το θέμα της απόδοσης κάποιων λέξεων με την στενότερη έννοια τους που στην συγκεκριμένη περίπτωση σημαίνει το “Ξεκαθάρισμα”. Τέλος της παρένθεσης!

Τα πρώτα κακά μαντάτα που φτάνουν για το “Clearing” κάνουν την εμφάνιση τους πολύ γρήγορα στην ταινία και έχουν να κάνουν με το πρωταγωνιστικό δίδυμο, του Robert Redford και της Helen Mirren που σε καμία στιγμή δεν κερδίζουν τον θεατή. Και πώς να συμβεί άλλωστε αυτό όταν ο κεντρικός ήρωας της υπόθεσης, που βρίσκεται στα χέρια ενός αινιγματικού απαγωγέα, στην εξωτερική του όψη θυμίζει κακοδιατηρημένο ογδοντάχρονο, ενώ σε όλη την διάρκεια του φιλμ μόνο καλά λόγια δεν ακούγονται για την συμπεριφορά του χαρακτήρα του. Από την άλλη μεριά η πάλαι ποτέ πανέμορφη προθιέρεια του “Calligula”, έχει ξεπεράσει από καιρό το χρονικό σημείο που η επίδειξη των σωματικών της προσόντων ξεπερνούσε τις ερμηνευτικές της ατέλειες και μάλλον δεν πολυπείθει ως προβληματισμένη και απογοητευμένη από την μακρόχρονη σχέση της με τον ασταθή σύζυγό της. Τελικά ο χρόνος είναι αμείλικτος ακόμη και για κάποια από τα σύμβολα του παλιού Χόλιγουντ.

Ούτε όμως και η ιστορία που εκθέτει ο άσημος Pieter Jan Brugge, χρήσει κάποιας ιδιαίτερης μνείας. Οι χρόνοι που χρησιμοποιεί ο σκηνοθέτης είναι ασύνδετοι και μπερδεύουν τον θεατή, ειδικά όταν η ταινία προχωρά προς την τελική κορύφωση της, όπου τελικά άλλα έχει αντιληφθεί και άλλα έχουν στην πραγματικότητα συμβεί. Ο μοναδικός ίσως που αποτελεί σταθερή αξία σε όλο το εγχείρημα είναι ο Willem Dafoe, ο οποίος με χαρακτηριστική άνεση παίζει έναν ρόλο – του κακού – που στο παρελθόν έχει ξαναπαίξει δεκάδες φορές.

Disc – Ρίχνοντας μια μικρή ματιά στις κομμένες σκηνές, που αποτελούν και το μοναδικό πρόσθετο τμήμα του δίσκου που προσφέρει η Odeon, αντιλαμβάνομαι πολύ εύκολα πως ο δημιουργός προβληματίστηκε πάρα πολύ στην διαδικασία του μοντάζ. Και πιθανότατα το μπέρδεμα του να είναι και ο λόγος του σχετικά ασύνταχτου φιλμ που μας παρουσίασε. Σε γενικές γραμμές και σε ότι αφορά τον τομέα τουDVD, η παραγωγή της Fox Searchlight είναι σχετικά καλή, με ήχο Dolby Digital 5.1 που ελάχιστες φορές κάνει σαφή την παρουσία του και εικόνα αναμορφική widescreen που ζορίζεται αρκετά στα πολλά σκοτεινά – ιδίως προς το φινάλε – πλάνα.

Μμμμ… - Στην παρούσα περίπτωση θα σας πρότεινα να αποφύγετε το “Clearing” που δεν έχει κάτι σπουδαίο να προσφέρει. Αντιθέτως ίσως σας θλίψει η εικόνα ενός από τους πιο σημαντικούς «γητευτές» των 70s που με πρόσωπο πλισέ δεν πείθει ούτε καν για επιχειρηματίας καριέρας. Προτιμείστε το ανεπανάληπτο “Way We Were” με τον ξανθό Redford όταν σκόρπιζε ρίγη συγκίνησης στον γυναικείο πληθυσμό και αφήστε το “Ξέφωτο” καλά να αναμένει στην προθήκη τον επόμενο ενοικιαστή…

ΕΙΚΟΝΑ – (6/10) ΗΧΟΣ – (5/10) EXTRAS – (2/10) THE CLEARING – (4/10)

AROUND THE WORLD IN 80 DAYS – Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ 80 ΗΜΕΡΕΣ

25 λέξεις – Οι περιπέτειες του Πασπαρτού, ενός μικροαπατεώνα άριστου γνώστη πολεμικών τεχνών, που βοηθά το αφεντικό του έναν Λονδρέζο ευγενή να κερδίσει ένα στοίχημα που έχει βάλει με τα υπόλοιπα μέλη της λέσχης του.

Στο Ράφι – Ναι! Πολύ καλά διαβάσατε στις «25 λέξεις». Στην παρούσα μεταφορά του τόσο σημαντικού παιδικού διηγήματος που έγραψε ο Ιούλιος Βερν, τον πρωταγωνιστικό ρόλο αναλαμβάνει ο βοηθός του Φιλέα Φογκ, ο Πασπαρτού, που πλέον δεν είναι ο πανέξυπνος σύντροφος του παλιομοδίτη τζέντλμαν, ο οποίος σκαρφίζεται την λύση στο λεπτό, αλλά ένας πολεμιστής του καράτε, που ο μόνος τρόπος που γνωρίζει για να λυθούν τα προβλήματα είναι το ξύλο.

Αυτά τα ταπεινά, αλλά και άλλα πολλά, συναντά κανείς στο ναυάγιο της μεταφοράς του πρωτοπόρου Γάλλου συγγραφέα, που πιθανότατα από εκεί ψηλά θα πρέπει να νιώθει αποτροπιασμό για την μορφή που θέλησε να δώσει το σύγχρονο Χόλιγουντ στο έργο του. Και μιλώ για σύγχρονο διότι η αντίστοιχη εκδοχή του παρελθόντος με πρωταγωνιστές τον αξεπέραστο David Niven και τον υπέροχο Candiflace κατέχει την δική της ξεχωριστή θέση στην κλασσική ταινιοθήκη.

Δυστυχώς στην προκειμένη περίπτωση οι πρωταγωνιστές αποδεικνύονται υπερβολικά λίγοι για να σηκώσουν το φορτίο μιας μεγάλης παραγωγής και το φιλμ τελικά ναυαγεί μέσα στην ίδια του την φιλοδοξία. Ελπίζω δε να είναι η τελευταία φορά που από το μυαλό του εξηντάχρονου πλέον Jackie Chan, πέρασε η ιδέα της καρατέκα εκδοχής ενός κλασσικού έργου όπως ο “Γύρος του Κόσμου σε 80 Ημέρες”. Τραγωδία που επεκτείνεται και στο πρόσωπο του Steve Coogan που οι πρόσφατες παρουσίες του είχαν αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις αλλά και στις καμέο παρουσίες όπως του Schwarzenegger που πραγματικά θλίβει τους απειράριθμούς οπαδούς των ταινιών του με το σύντομο πέρασμα του ως Τούρκος Αγάς!!!

Disc – Η έκδοση που έρχεται από την Odeon μου θυμίζει εκείνη την παλιά παροιμία με το κλίμα που ήταν στραβό, πέρασε και ο γάιδαρος και το αποτελείωσε. Δεν φτάνει που το θέμα της ταινίας που παρουσιάζει στο DVD διανομής της είναι το λιγότερο απαράδεκτο, αποφάσισε να το εκδώσει και σε δύο διαφορετικές βερσιόν, μια προς ενοικίαση και μία προς πώληση. Πώληση? Αυτό και αν αποτελεί φιλοδοξία!

Πάντως οι διαφορές των δύο εκδοχών συναντώνται μόνο ως προς τα extras αφού στην special edition υπάρχει επιπλέον χώρος με πολυάριθμα πρόσθετα στα οποία μπορεί ο αγοραστής να μάθει περισσότερες λεπτομέρειες από την παραγωγική διαδικασία.

Από τα τεχνικά χαρακτηριστικά της ταινίας που υπογράφει ο εντελώς άγνωστος Frank Coracci έμεινα σχετικά ικανοποιημένος. Στην εικόνα η χρωματική παλέτα που χρησιμοποιείται ευνοείται από τα πολύ καλά φωτισμένα πλάνα, με αποτέλεσμα να βελτιώνεται ελαφρώς η διάθεση του θεατή. Ελαφρό πίξελ παρατηρήθηκε στις σκηνές που το φόντο δεν είναι αποτέλεσμα ψηφιακής επεξεργασίας από κομπιούτερ. Ο Dolby Digital 5.1 ήχος δεν παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο και η μπάντα περιορίζεται απλά και μόνο στο να αποδώσει με τον σωστό τρόπο τους διάλογους και την μουσική.

Μμμμ… - Μια λέξη μόνο ταιριάζει στον χαρακτηρισμό της πιο πρόσφατης μεταφοράς του “Γύρου του Κόσμου σε 80 ημέρες”: Τραγωδία! Αυτές είναι οι συνέπειες βεβαίως όταν ένας γερασμένος ανατολίτης θέλει να αποδώσει σε ελεύθερη απόδοση κουνγκ φου τον Ιούλιο Βερν. Απομακρυνθείτε!

ΕΙΚΟΝΑ – (6/10) ΗΧΟΣ – (6/10) EXTRAS – (6/10) AROUND THE WORLD IN 80 DAYS – (2/10)

THE FORGOTTEN – Η ΕΜΜΟΝΗ

25 λέξεις – Ο πόνος για την απώλεια του μικρού της παιδιού, σε αεροπορικό δυστύχημα, πριν από έναν ακριβώς χρόνο, μετατρέπεται σε παράνοια για την Τέλι Παρέτα, από την στιγμή που ολόκληρος ο περίγυρος της προσπαθεί να την πείσει πως ο 9χρονος Σαμ είναι δημιούργημα της φαντασίας της.

Στο Ράφι – Προσωπικά προσπάθησα πολύ να πιαστώ από ένα και μοναδικό καλό σημείο του “Forgotten” και να απορρίψω όλα τα λοιπά άσχημα, προκειμένου να το δω με μια θετική αντίληψη. Αρχικά ξεκίνησα από την μελέτη του θέματος. Πολύ ενδιαφέρον πράγματι. Και πολύ πρωτότυπο. Ειδικά αν το συνολικό στόρι εκινείτο πάνω στην ράγα που καθόριζε η παραψυχολογία και η μεταφυσική των πρώτων δεκαπέντε λεπτών. Από την στιγμή όμως που ο θεατής αντιλαμβάνεται πως η ηρωίδα διαθέτει σώας τα φρένας τότε το μόνο που μπορεί να σώσει το φιλμ από την ολική καταστροφή, μετά την αποτυχία του FBI και των μυστικών υπηρεσιών, είναι ο από μηχανής Θεός που ακούει στο όνομα εξωγήινοι. Και εκεί το “Forgotten” πέφτει στην μεγάλη παγίδα, αφού σε καμία περίπτωση του προμόσιον δεν πλασάρεται ως υποκατάστατο των Χ-Files. Αλλά και έτσι απλοϊκά να ήταν τα πράγματα σιγά μην μας έπειθαν για την alien εξέλιξη οι συγκεκριμένοι πρωταγωνιστές.

Η Julianne Moore που παίζει την τραγική πράγματι μητέρα κατά το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας της δεν με έχει ενθουσιάσει ερμηνευτικά, πόσο μάλλον εδώ που βρίσκεται έξω από τα γνωστά δραματικά νερά της. Ο Gary Sinise είναι ίσως ο πιο προβλέψιμος σύγχρονος ηθοποιός αφού κατά συντριπτικό ποσοστό οι ρόλοι του ξεκινούν ως συμπαθείς και καταλήγουν ακραία κακοί. Όσο για τον Dominic West που ερμηνεύει έναν ομοιοπαθόντα πατέρα ενός μικρού κοριτσιού, ο οποίος δίνει ελπίδες ζωής στην ψυχωσική Τέλι, μάλλον η παρουσία του κρίνεται κάτω του μετρίου.

Όπως είναι αντιληπτό μετά την σεναριακή αλλά και την υποκριτική αποτυχία η ταινία δεν μπορεί επ ουδενί να στηριχτεί ούτε στις ανύπαρκτες εμπνεύσεις του σκηνοθέτη Joseph Ruben ούτε στα τραγικά οπρτικά εφέ που θυμίζουν κακογυρισμένη τηλεοπτική σειρά των 80s. Συνεπώς η αποτυχία της στην θεατρική της διαδρομή πρέπει να κρίνεται ως φυσιολογική και αναμενόμενη.

Disc – Η τελευταία ταινία παραγωγής Columbia Tristar που βγαίνει σε ψηφιακό δίσκο DVD από την Prooptiki, δεν διαφέρει σχεδόν σε κανένα σημείο από αντίστοιχες παραγωγές του ίδιου στούντιο. Δηλαδή χαρακτηρίζεται από υπέροχο ήχο και εικόνα παρουσιάζοντας όπως συνήθως ένα δυναμικό σετ οπτικοακουστικής απόλαυσης. Η μπάντα Dolby Digital 5.1 χαρακτηρίζεται από δυναμικότητα στα κεντρικά ηχεία γεγονός που προσδίδει ειδική βαρύτητα στις σκηνές έντασης. Το αναμορφικό κάδρο 1.85/1 διαθέτει πολύ υψηλή οξύτητα και δεν δυσκολεύεται διόλου στο κοντράστ ούτε στα πολύ σκοτεινά πλάνα του δάσους περίπου στο μέσον του φιλμ. Στα χορταστικά πρόσθετα μπορείτε να ακούσετε σχολιασμό από τον σκηνοθέτη και τον σεναριογράφο Gerald Di Pego, αλλά και να παρακολουθήσετε ένα ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ με τον τίτλο “Remembering The Forgotten” από το οποίο παρελαύνουν όλοι οι συντελεστές, ένα ακόμη μικρότερο σε χρονική έκταση making of και μερικές κομμένες σκηνές.

Μμμμ… - Προσωπικά πιστεύω πως το “Forgotten” έχει το πιο καλογυρισμένο τρέιλερ που είδα κατά την φετινή περίοδο. Αλλά και το πιο αποπροσανατολιστικό. Εκεί που ο θεατής είναι πανέτοιμος να δει ένα θρίλερ που να διαφέρει από τον μηνιαίο συρφετό που του προσφέρουν τα βίντεο κλαμπ, ξαφνικά με το πάτημα ενός κουμπιού βρίσκεται στην Ζώνη του Λυκόφωτος. Και σε αυτόν τον τομέα δεν είναι ούτε ο Ruben ούτε η Moore ι ειδικοί να μας ξεναγήσουν…

ΕΙΚΟΝΑ – (710) ΗΧΟΣ – (710) EXTRAS – (710) THE FORGOTTEN – (310)

PREVIEW

SAW Μόλις μερικές ημέρες πριν την θεατρική της προβολή στην σχετικά καθυστερημένη Ελλάδα μας, αλλά και την επίσημη πρεμιέρα του cine.gr στην οποία οι προσκλήσεις αποτελούν μαγικό χαρτάκι, έφτασε στα χέρια μου από την Γηραιά Αλβιόνα η έκδοση σε ψηφιακή μορφή μιας ταινίας που φέτος έχει προκαλέσει ποικίλα σχόλια. Το SAW είναι ένα φιλμ που κινείται στον χώρο του αστυνομικού θρίλερ μυστηρίου, ενός genre Που έφτασε στο αποκορύφωμα του ακριβώς μια δεκαετία πριν με το τόσο σπουδαίο “Se7en”! Και θα έλεγα πως η ταινία του δεν τα πηγαίνει άσχημα συγκρινόμενο με την ναυαρχίδα του είδους. Η συνύπαρξη για μια ολόκληρη ημέρα, δύο φαινομενικά άγνωστων μεταξύ τους ανθρώπων, σε έναν βρωμερό χώρο, με ένα αποκρουστικό στην όψη πτώμα ανάμεσα τους κι έναν μανιακό δολοφόνο που παρακολουθεί κάθε τους κίνηση είναι πραγματικά μια αξιόλογη σεναριακή βάση να στηριχτεί ένα καλό θρίλερ. Εδώ υπεισέρχεται όμως η πιο σημαντική κινηματογραφική παράμετρος που λέει πως «τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται» που παραμερίζει σε κάποιο βαθμό ακόμη και αυτές τις κάκιστες ερμηνείες των πρωταγωνιστών της ταινίας. Η ευρωπαϊκή έκδοση χαρακτηρίζεται από εκπληκτικό ήχο Dolby Digital 5.1 – η Αμερικάνικη διαθέτει ακόμη και DTS 6.1 – ενώ η εικόνα είναι ότι πιο κακοτυπωμένο έχω δει φέτος στην οικιακή μου οθόνη.

---