ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ...
- Αριθμός ταινιών: 22316
- Αριθμός συν/τών: 759967
- Πρόγραμμα 300 Κινηματογράφων και 18 τηλεοπτικών σταθμών
Περιεχόμενα
Τρί 11 Οκτ 2016
Home Cinema: οι φρέσκιες κυκλοφορίεςΤρί 07 Ιουν 2016
Home Cinema: οι φρέσκιες κυκλοφορίεςΤρί 10 Μαϊ 2016
Home Cinema: οι φρέσκιες κυκλοφορίεςΤρί 12 Απρ 2016
Home Cinema: οι φρέσκιες κυκλοφορίεςΤρί 08 Μαρ 2016
Home Cinema: οι φρέσκιες κυκλοφορίεςCineDVD
Σάβ 02 Απρ 2005
ΜΕΤΡΙΟΠΑΘΕΙΑ!
Δεν θα μπορούσα να φανταστώ ιδανικότερη λέξη που να αντικατοπτρίζει πιο σωστά το τελευταίο πακετάκι DVD που προσφέρει αυτήν την εβδομάδα η ODEON στους φίλους του οικιακού κινηματογράφου. Τα κύρια ονόματα της τελευταίας κυκλοφορίας, δηλαδή το “Sky Captain” και το “Manchurian Candidate” σε καμία περίπτωση δεν είναι σούπερ τίτλοι, πόσο μάλλον όταν καλούνται να αντιμετωπίσουν το βαρύ πυροβολικό που ονομάζεται “The Incredibles”, ίσως τον ποιοτικότερο δίσκο μέχρι τώρα για το 2005, για τον οποίο θα μιλήσουμε τις επόμενες ημέρες. Πάντως σαφώς καλύτερα είναι τα πράγματα στα δύο ντοκιμαντερίστικου στυλ φιλμς που ήδη βρίσκονται στις προθήκες, το απίθανο μουσικό “Festival Express” και το εξαιρετικό ποδοσφαιρικού επιπέδου “Football Factory”…
25 λέξεις – Ένα παράξενο μυστικό κρύβεται πίσω από μια σειρά απαγωγών επιστημόνων που έχει οργανώσει ένας παρανοϊκός Δόκτορας. Μόνο ο ατρόμητος Sky Captain Μπορεί να το αποκαλύψει και να σώσει την γη, συντροφιά με την καλή του φίλη Πόλι, μια δαιμόνια και άφοβη ρεπόρτερ.Στο Ράφι – Η κλασσική περίπτωση μιας ταινίας που τα πάντα, από το στόρι, το σενάριο, τις ερμηνείες, τον ρυθμό, τις ανατροπές μέχρι το φινάλε, περνούν σε δεύτερη μοίρα αφού ουσιαστικά πρόκειται για το πρώτο εξ ολοκλήρου φιλμ που είναι γυρισμένο με την παρουσία πραγματικών ηθοποιών, προσαρμοσμένων ψηφιακά σε τεχνητό φόντο. Δηλαδή έχουμε να κάνουμε με ένα τεχνολογικό επίτευγμα, που κάποτε υπήρχε μονάχα στο πίσω μέρος του μυαλού, του Lucas, την περίοδο της μεγάλης του έμπνευσης και των πρώτων “Star Wars”.
Το γεγονός πως στην προηγούμενη παράγραφο όμως η προσωπική μου γκρίνια προηγήθηκε του κατορθώματος, σημαίνει πως στον σημερινό – υποψιασμένο σχετικά – θεατή, δεν αρκεί να καθίσει αναπαυτικά στον καναπέ του σαλονιού του και να παρακολουθήσει ένα έργο που πιθανότατα θα σταθεί μπροστάρης για παρόμοιες ή και καλύτερες παραγωγές στο μέλλον. Πλέον έχει απαιτήσεις μιας πιο ολοκληρωμένης πρότασης στην οποία έχει θέση και η υπόθεση αλλά και - κυρίως - οι ερμηνευτές. Τα δύο σημεία δηλαδή που το “Sky Captain” υστερεί δραματικά.Ουσιαστικά το στόρι μας μεταφέρει σε έναν παρελθοντικό κόσμο, σε μια υποφωτισμένη και μουντή μεγαλούπολη, χωρίς όμως να την διασχίζουν καθημερινά τεράστια πλήθη ανθρώπων. Είναι περισσότερο μια μητρόπολη – φάντασμα, που την κίνηση της καθιστούν ακόμη πιο απαγορευτική οι τεράστιες Μηχανές που επιτίθενται κατόπιν εντολής του Δόκτορα Τότενκοπφ, ο οποίος έχει τον δικό του λόγο να εντοπίσει τον τελευταίο μιας σειράς επιστημόνων που στο πρόσφατο παρελθόν έχει απαγάγει.
Την ίδια στιγμή που τα ρομπότς παρελαύνουν στις λεωφόρους ανάμεσα στους τεράστιους ουρανοξύστες, μέσα στα πόδια τους τριγυρνά μια δαιμόνια ρεπόρτερ που αναζητά την τέλεια ιστορία και τα φωτογραφίζει, ενώ ο Τζο, κατά κόσμον Sky Captain, καταφέρνει να τα κατατροπώσει, πετώντας τριγύρω τους με ένα δικινητήριο προπολεμικό αεροπλανάκι, που μεταξύ μας, μοιάζει περισσότερο με φτερό στον άνεμο! Αυτό ήταν! Η εισαγωγική σεκάνς, αποτυπώνει με τεράστια ακρίβεια αυτό που θα ακολουθήσει. Ένα μετριότατο στόρι (προσοχή, όμως) σε ένα εκπληκτικά δημιουργημένο σκηνικό.
Προφανώς ο “Κόσμος του Αύριο”” θα ήταν καρφωμένος στο μυαλό του δημιουργού του Kerry Conran εδώ και πολλά χρόνια, αφού ουσιαστικά το αποτέλεσμα τον δικαιώνει, τουλάχιστον στο κομμάτι που υπήρξε απαιτητικός: το οπτικοακουστικό. Στην διανομή των ρόλων στηρίχθηκε σε μερικά πολύ μοντέρνα ονόματα, αλλά δεν κατάφερε να τα δέσει με την μπλε παραμυθένια οθόνη και εδώ χάνει και το δεύτερο στοίχημα μετά το ανούσιο στόρι. Ο μορφονιός Jude Law, είναι αξιολάτρευτος για όλες τις κυρίες φορώντας την στολή του πιλότου Sky Captain, αλλά εκεί τελειώνει η οποιαδήποτε σχέση του με την λέξη ερμηνεία. Προφανώς δεν κατάφερε να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις όχι του ρόλου αλλά του περίεργου συνόλου της όλης παραγωγής και μάλλον βαρέθηκε. Για την Gwyneth Paltrow, δεν έχω λόγια να πω. Η λέξη «άχαρος» βρίσκει στο πρόσωπο της – ακόμη μια φορά – το πραγματικό της νόημα, αφού για δύο ώρες που την παρακολουθούσα με έκδηλη αγωνία δεν βρήκα πάνω της κάτι που να με προσελκύσει, να με θέλξει. Το Oscar πάνω στο τζάκι της πιθανότατα θα έλιωσε, την ώρα που σκίζει την μακριά της φούστα για να γίνει πιο ευκίνητη. Τρομάρα της! Δεν ξέρω γιατί τον πρώτο ρόλο δεν πήρε η περαστική Angelina Jolie, που τελευταία βλέπει την επιτυχία με το κιάλι! Μην ξεγελαστείτε πάντως με την μορφή του μεγάλου Laurence Olivier. Δεν είναι ούτε σωσίας ούτε φυσικά ο μεγάλος βρετανός ηθοποιός αναστήθηκε. Εδώ ολόκληρη ταινία με ψεύτικό φόντο φτιάξαμε σε έναν ηθοποιό θα κολλούσαμε?
Disc – Ακολουθώντας την γνωστή πεπατημένη των τελευταίων μηνών, η Odeon προσφέρει το φιλμ σε νηστίσιμο DVD για την περίοδο της ενοικίασης. Δηλαδή ένα απλοϊκό δισκάκι, που δεν περιέχει τίποτα απολύτως παρά μόνο την ταινία. Οι υποσχέσεις φυσικά είναι πολλές για την επερχόμενη κυκλοφορία και της Special Edition προς αγορά, αλλά μέχρι τότε που οι μισοί θεατές θα έχουν ψιλο-απογοητευτεί – και από το μέτριο κατά κοινή αποδοχή θέμα – πόσοι θα είναι αυτοί που θα τρέξουν να την προμηθευτούν.Θα πρέπει πάντως να ομολογήσω πως το οπτικοακουστικό αποτέλεσμα της παραγωγής της Paramount είναι ένα όνειρο. Ξεπερνώντας το βασικό μενού, με τα αεροπλάνα να σχίζουν τον ουρανό της μεγαλούπολης, εισερχόμαστε στο κυρίως θέμα που ελάχιστες λεπτομέρειες με αποτρέπουν από το να το χαρακτηρίσω τέλειο. Στο οπτικό κομμάτι, που δίνεται σε κάδρο 1.85/1 σχεδόν είναι άψογο. Πως θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά όταν ολόκληρη η παραγωγή είναι βγαλμένη από τον σκληρό δίσκο ενός (πολύ πολύ μεγάλου) υπολογιστή. Τόσο όμως η τεχνητή θόλωση, προκειμένου ο θεατής να πιστέψει πως παρακολουθεί μια παραγωγή περασμένων δεκαετιών αλλά και ελάχιστα σφαλματάκια της – σημαντικής – συμπίεσης, δεν χαρίζουν στην εικόνα το άριστα. Κάτι που δίχως καμία επιφύλαξη αποσπά ο ήχος, που είναι με μια λέξη καθηλωτικός. Σε όλη την διάρκεια του φιλμ όλα τα ηχεία λειτουργούν ακατάπαυστα με τα μπροστά να παίρνουν φωτιά στις επιθέσεις του Sky Captain, αλλά το sub να έχει παραδώσει ψυχή από πολύ νωρίς στην παρέλαση των ρομπότ! Οι φόρμες που δίνεται ο ήχος επίσης διαφέρουν σύμφωνα με τις εκδόσεις, αφού στην rental υπάρχει μόνον η – εξαιρετική κατά τα άλλα – Dolby Digital 5.1 ενώ στην Special Edition τα αυτιά «ταλαιπωρεί» η σούπερ DTS!!!
Τα πρόσθετα που δεν υπάρχουν παρά μόνο στο sell through είναι αρκετά και ξεκινούν από τον πολλαπλό σχολιασμό του φιλμ από την παραγωγική ομάδα που συνθέτουν ο σκηνοθέτης, ο παραγωγός Jon Avnet και οι υπεύθυνοι για τα εφέ και τα Computer Graphics. Στο ωριαίο “Brave New World” που ανοίγει τον επιπλέον δίσκο παρελαύνουν όλοι οι πρωταγωνιστές, δίνοντας τις δικές τους προσωπικές εκτιμήσεις για το πώς φτιάχτηκε το φιλμ. Σχετικά πιο ενδιαφέρον είναι το “The Art Of World Of Tomorrow” όπου ο Kevin Conran υπεύθυνος παραγωγής δίνει τις δικές του εκδοχές για το πώς στήθηκε η ταινία, ενώ μερικές κομμένες σκηνές, αστεία πλάνα από τα γυρίσματα και τρέιλερς ολοκληρώνουν τον χορταστικό ψηφιακό δίσκο.
Μμμμ… - Δεν αξίζει να επαναλάβω πως ότι μου είπε το “Sky Captain” το οφείλει στο πρωτοποριακό της στήσιμο, κάτι για το οποίο χαρακτηρίζεται ως ορόσημο. Δυστυχώς η προσοχή των δημιουργών και στα υπόλοιπα στοιχεία του δεν ήταν η αναμενόμενη και στο σύνολο απογοητεύει. Την βάση πάντως την παίρνει…
ΕΙΚΟΝΑ –  |
25 λέξεις – Βετεράνος του πολέμου του Κόλπου, αισθάνεται παράξενες οπτασίες και οράματα, την ίδια στιγμή που αντιλαμβάνεται πως η μυστηριώδης αλλά και ηρωικά τιμώμενος λοχίας του είναι ο νυν υποψήφιος για την θέση του Αντιπροέδρου της χώρας.Στο Ράφι – Σαράντα χρόνια μετά από την πρώτη έκδοση του “Manchurian Candidate” με την υπογραφή του Frankenheimer και τον Sinatra στην πιο δημιουργική περίοδο της ζωής του, το παραμύθι με τον προβληματισμό γύρω από τα μυστικά βιολογικά πειράματα πάνω σε στρατεύσιμους εν καιρώ πολέμου, μεταφέρεται στις ημέρες μας από έναν εκ των πιο σημαντικών δημιουργών της περασμένης δεκαετίας.
Είναι αναμφισβήτητο το γεγονός πως ο Jonathan Demme παρουσιάζοντας το 1993 το “Silence Of The Lambs” κατάφερε να μπει στο σκηνοθετικό πάνθεον όλων των εποχών, ενώ λίγο καιρό αργότερα με την προκλητική και μελαγχολική “Philadelphia” εδραιώθηκε σαν ένα σπουδαίο σκηνοθετικό όνομα. Έκτοτε ακολούθησαν πολύ κακές επιλογές και ουσιαστικά η πορεία του ακολούθησε εντελώς κατηφορικό δρόμο με αποκορύφωμα το ανεκδιήγητο “The Truth About Charlie” – ριμέικ κι αυτό – που ουσιαστικά τον απομυθοποίησε στην αίσθηση του κοινού.
Η φετινή απόπειρα του Demme για ανάκαμψη με την εκμοντερνοποίηση μιας σημαντικής επιτυχίας πολύ περασμένων δεκαετιών, που φαντάζομαι ελάχιστοι θα θυμούνται, δεν είναι κακή, ούτε στερείται ενδιαφέροντος σαν θέμα. Και πάλι όμως δεν κατάφερε να ξεπεράσει έναν ικανοποιητικό αριθμό εισιτηρίων όπου προβλήθηκε ώστε να μην θεωρηθεί αποτυχία. Προσωπικά εκτιμώ πως ο Jonathan Demme επιμένει υπερβολικά στο προσωπικό του στιλ που τον έχει καθιερώσει, δίνοντας σαφή δυναμική στους πρωταγωνιστές του, βάζοντας τους όμως να μιλούν διαρκώς κατά πρόσωπο στον θεατή, κάτι που κι ενοχλητικό αλλά και κουραστικό είναι. Δεν επεξεργάζεται πλέον τόσο δυναμικά πρόσωπα σαν την Κλαρίσα Στέρλινγκ ή τον Χάνιμπαλ Λέκτερ που ο κόσμος στην πλατεία του θεάτρου να αποζητά και την κινηματογραφική ταυτοποίηση μαζί τους.
Αντίθετα ο ταγματάρχης Μάρκο από την πρώτη στιγμή του φιλμ είναι αποδεδειγμένα ένα θύμα και ως αυτό κινείται σε όλη την διάρκεια του, ρόλος (του θύματος) που ουδέποτε προσέλκυσε το κοινό. Πάντως θα πρέπει να ομολογήσω πως ο Denzel Washington (με τα περιττά κιλά να θεωρούνται πλέον δεδομένα) στην δεύτερη συνεργασία του με τον Jonathan Demme μετά την “Philadelphia” κινείται με χαρακτηριστική άνεση σε έναν σχετικά απαιτητικό ρόλο. Ομοίως με πολύ άνεση κινείται μέσα στα πολύ μοντέρνα ταγιέρ της και η Meryl Streep που δεν χρειαζόταν φυσικά η παρουσία της στον “Candidate” για να καταλάβουμε την αξία της. Δυστυχώς όμως ο ρόλος κλειδί του φιλμ, αυτός του ίδιου του βετεράνου λοχία - υποψήφιου έχει αποδοθεί (άγνωστο γιατί, αφού η audition που πέρασε υπάρχει αυτούσια στα έξτρα και δεν είδα κι εκεί σημαντικές ερμηνευτικές ικανότητες) στον μετριότατο Liev Schreiber που συγκρινόμενος με τα μεγαθήρια δίπλα του αποδεικνύεται τραγικά λίγος. Ίσως με μια καλύτερη επιλογή αλλά και έχοντας λίγο πιο σύγχρονο ρυθμό, η ταινία θα είχε και καλύτερη διαδρομή στα box offices.
Disc – Ο δίσκος που διανέμεται στην Ελλάδα από την Odeon με ευκολία χαρακτηρίζεται προσεγμένος σε όλους τους τομείς. Αν και σε κανέναν δεν αριστεύει εντούτοις προσφέρει ικανοποιητική οπτικοακουστική απόλαυση σε όποιον την επιλέξει από το ράφι του βίντεο κλαμπ. Το μενού που μας οδηγεί στο κυρίως θέμα δεν είναι τόσο πρωτότυπο ούτε κινούμενο. Παρακολουθώντας το φιλμ παρατήρησα μερικά ενοχλητικά σημεία που τα προβλήματα της συμπίεσης κάνουν την εμφάνιση τους. Κατά τα άλλα το τράνσφερ σε κάδρο αναμορφικό widescreen 1,85/1 από το πρωτότυπο είναι καλό δίχως μεγάλες αποκλίσεις σε ευκρίνεια και χρωματική λεπτομέρεια. Ηχητικά πιστεύω πως έχουμε καλύτερη συμπεριφορά από τον δίσκο αφού η μπάντα Dolby Digital 5.1 συμμετέχει ενεργά σε όλη την διάρκεια της ταινίας, κυρίως στις παρεμβαλλόμενες σκηνές της μάχης, ή όταν οι σκέψεις πλημμυρίζουν το μυαλό του ψυχικά διαταραγμένου στρατιώτη. Εκτός αυτού μπορεί ο θεατής να επιλέξει να παρακολουθήσει το φιλμ με συνοδεία του σχολιασμού από τον δημιουργό της. Πάμπολλα τα πρόσθετα αλλά και ιδιαιτέρως τυπικά. Δεν προσφέρουν κάτι καινούργιο απλά τα τυπικά «παρασκήνια» (The Enemy Within), συνεντεύξεις των πρωταγωνιστών (The cast), κομμένες σκηνές ενώ το πιο σημαντικό σημείο των έξτρας είναι κάποιες συνεντεύξεις σημαντικών προσώπων που καταθέτουν την προσωπική τους άποψη πάνω στο φιλμ.
Μμμμ… - Η Αμερική από ότι φαίνεται μετρά τις πληγές των αμέτρητων πολέμων που έχει μπλέξει και προσπαθεί να διασκεδάσει καταστάσεις και γεγονότα εκθέτοντας περιπτώσεις μυστικών πειραμάτων που πιθανόν να λαμβάνουν χώρα σε αυτές τις «ειρηνευτικές» επιχειρήσεις. Το “Candidate” προσφέρει ένα δίωρο καλών ερμηνειών δίχως να καταφέρει όμως να συναρπάσει. Περιμένω προσωπικά ένα πιο προσεγμένο επόμενο βήμα από τον σκηνοθέτη της “Σιωπής των Αμνών”…|
ΕΙΚΟΝΑ – |
25 λέξεις – Το 1970 ένα τρένο γεμάτο με τους σημαντικότερους μουσικούς της ροκ της περιόδου, ξεκίνησε μια περιοδεία στην οριζόντια διαδρομή του Καναδά με στάσεις στις μεγαλουπόλεις για συναυλίες…
Στο Ράφι – Ουσιαστικά πρόκειται για ένα από τα πιο ξεχασμένα εμπορικά εγχειρήματα της ιστορίας των συναυλιών όλων των εποχών, όταν ένας υπέρ του δέοντος φιλόδοξος οργανωτής εκδηλώσεων, μάζεψε μερικούς από τους πιο σπουδαίους καλλιτέχνες των 70s, πάνω σε μια αμαξοστοιχία που μέσα σε χρονικό διάστημα λίγων εβδομάδων θα διέσχιζε τον Καναδά από Ανατολή προς Δύση, σκορπίζοντας νότες στο διάβα του.
Δυστυχώς η μουσική συνεύρεση των περίφημων Band με την αστείρευτη Janis Joplin, των μοναδικών Grateful Dead με τον Buddy Guy ακόμη και των Flying Burritos με τους Sha Na Na δεν είχε την επιτυχία που θα μπορούσε να προβλέψει ο χρηματοδότης, κυρίως λόγω του πολύ υψηλού αντιτίμου του εισιτηρίου. Από την άλλη μεριά όμως εμείς οι λίγο νεότεροι που (δυστυχώς) δεν ζήσαμε από κοντά το σπουδαιότερο μέχρι σήμερα κομμάτι της ιστορίας της ροκ, έχουμε μέσω του εκπληκτικού αυτού ντοκιμαντέρ να παρακολουθήσουμε ένα μουσικό ταξίδι με το τρένο και με επιβάτες τρομερά, σπουδαία ονόματα της μουσικής σκηνής. Ουσιαστικά πρόκειται για την επιλογή από τον των καλύτερων στιγμιότυπων από τον κινηματογραφιστή Bob Smeaton που εντόπισε αυτόν τον μουσικό θησαυρό καταχωνιασμένο στα σκονισμένα αρχεία των Καναδέζικων υπηρεσιών. 
Ως τελικό αποτέλεσμα και μέσα από τις μουσικές γέφυρες, δηλαδή τις συναυλίες που ουσιαστικά είναι τα διαλείμματα από τα ατελείωτα κονσέρτα της διαδρομής, παρακολουθούμε το σκεπτικό των μουσικών αστεριών της εποχής, που αφορά αποκλειστικά και μόνον το καλλιτεχνικό κομμάτι, πασπαλισμένο με κοινωνικές έννοιες όπως ελευθερία, ισότητα και δικαιώματα. Βεβαίως στην διαδρομή Τορόντο - Κάλγκαρι και σε κάθε στάση μελετούμε και το ποιες είναι οι κοινωνικές τάσεις της συγκεκριμένης χρονικής περιόδου, από το μουσικόφιλο κοινό, όπως ήταν η έντονη αντίδραση στην Αρχή, η αμφισβήτηση και η αναζήτηση της ειρήνης στον πλανήτη.
Disc – Το ροκ αυτό μνημείο που δυστυχώς (αλλά λογικά) πέρασε απαρατήρητο στην θεατρική του διαδρομή στην χώρα μας, προσφέρεται από την Odeon σε ένα εκπληκτικό σετ, αφιερωμένο σε κάθε γνήσιο θιασώτη του σπουδαιότερου μουσικού κινήματος της ιστορίας. Σπουδαίο όχι φυσικά σε ότι αφορά τα τεχνικά του στοιχεία αφού ένα εξ αυτών, η εικόνα, όσο και να έχει υποστεί μεταποιήσεις δεν μπορεί να αποδώσει καλύτερα την ποιότητα της πενιχρών δυνατοτήτων κάμερας που ακολουθούσε τους μουσικούς ταξιδιώτες σε κάθε τους βήμα. Ηχητικά – λογικό – τα πράγματα είναι πολύ πιο προσεγμένα. Η πρωτότυπη μπάντα έχει υποστεί τεράστια επεξεργασία και προσφέρεται ακόμη και σε DTS 5.1 ένα μικρό θαύμα θα έλεγα συγκρινόμενο με την ποιότητα των ηχογραφήσεων πριν από 35 (!!!) χρόνια.Το σετ πάντως περιλαμβάνει και δεύτερο δίσκο, στον οποίο περιέχονται πολλές σκηνές που δεν χώρεσαν στο φιλμ αλλά και πάμπολλα έξτρα κομμάτια, που ανεβάζουν κατά μια δεκάδα το σύνολο των 24 που ακούγονται στο φιλμ.
Μμμμ… - Προσωπικά το συναίσθημα που ένιωσα παρακολουθώντας το “Festival Express” ήταν αυτό της ζήλιας, που στην παράξενη και αμφιλεγόμενη δεκαετία του 70 δεν βρισκόμουν στην κατάλληλη ηλικία που να μπορώ να παρακολουθήσω αυτά τα μουσικά τεκταινόμενα. Σήμερα μέσα από βινύλιο, βιντεοκασσέτες και φυσικά τέτοιες παραγωγές σαν το “Express” έχουμε κι εμείς οι (σχετικά) νεότεροι την δυνατότητα να δούμε ένα μικρό μέρος του τι σήμαινε πραγματικό και όχι δήθεν ροκ. Ένα συλλεκτικό απόκτημα για τους φίλους της καλής μουσικής!
|
ΕΙΚΟΝΑ – |
ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΑΚΟΜΗ |
FOOTBALL FACTORY
Έρχεται το Σάββατο! Οι περισσότεροι περιμένουν με αγωνία να παρακολουθήσουν τον ποδοσφαιρικό αγώνα της αγαπημένης τους ομάδας επιζητώντας το καλό θέαμα αλλά και ταυτόχρονα την νίκη. Οι περισσότεροι, αλλά όχι όλοι. Αφού ένα ποσοστό εξ αυτών, εκτιμά πως το Σαββατιάτικό ματς είναι ένα μικρό μέρος του πολέμου που έχει κηρυχθεί εδώ και χρόνια με τους οπαδούς της αντίπαλης ομάδας. Το κοινωνικό φαινόμενο του χουλιγκανισμού, που στην Βρετανία έφτασε πριν από μια δεκαετία στο πιο ακραίο του σημείο, όπως αναλύεται στην ταινία - ντοκιμαντέρ που υπογράφει ο Nick Love και είναι βασισμένη στο ομώνυμο μπεστ σέλλερ του John King. Η άλλη άποψη πάνω στο κοινωνικό πρόβλημα που μαστίζει το πιο υπέροχο παιχνίδι! THE FIRST DAUGHTER – Η ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ 
Και η πρόταση της εβδομάδος για τις κοπέλες πολύ νεότερη ηλικίας που θα επισκεφτούν το γειτονικό κλαμπ, αναζητώντας μια ελαφριά κομεντί, κοριτσίστικου και ρομαντικού περιεχομένου. Η κόρη του προέδρου των ΗΠΑ αναζητά διέξοδο από τα προβλήματα που την καταπιέζουν όπως είναι η διαρκής και στενή παρακολούθηση των σωματοφυλάκων της. Τα πάντα θα αλλάξουν όταν θα αγαπήσει έναν συμμαθητή της στο κολέγιο που θα της γνωρίσει τι σημαίνει ελευθερία. Η γλυκιά Katie Holmes σε έναν ρόλο που της ταιριάζει απόλυτα, ενώ τον Πλανητάρχη – το είδαμε και αυτό – παίζει ο Michael Keaton, εμφανώς σπασμένος από την εποχή που υποδυόταν τον ατρόμητο Μπάτμαν. Αποκλειστικά για teenagers… |
Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!
Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.
Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.