ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ...
- Αριθμός ταινιών: 22316
- Αριθμός συν/τών: 759967
- Πρόγραμμα 300 Κινηματογράφων και 18 τηλεοπτικών σταθμών
Περιεχόμενα
Τρί 11 Οκτ 2016
Home Cinema: οι φρέσκιες κυκλοφορίεςΤρί 07 Ιουν 2016
Home Cinema: οι φρέσκιες κυκλοφορίεςΤρί 10 Μαϊ 2016
Home Cinema: οι φρέσκιες κυκλοφορίεςΤρί 12 Απρ 2016
Home Cinema: οι φρέσκιες κυκλοφορίεςΤρί 08 Μαρ 2016
Home Cinema: οι φρέσκιες κυκλοφορίεςCineDVD
Πεμ 05 Μαϊ 2005
ΑΝΟΙΞΗ MADE IN KOREA!
Πρώτη εβδομάδα του Μαΐου και η κίνηση στα βίντεο κλαμπς επανέρχεται στα φυσιολογικά της επίπεδα μετά την περίοδο του Πάσχα. Ταυτόχρονα επανέρχονται και οι εταιρίες διανομής με τις νέες κυκλοφορίες του που σκοπό έχουν να σας συντροφεύουν στα ζεστά ανοιξιάτικα βραδάκια. Πρώτη η Audiovisual έπιασε τον Μάη, με κυκλοφορίες για όλα τα γούστα. Σαφώς και ξεχωρίζει μια από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές εκπλήξεις της περιόδου που διανύουμε, το “Oldboy” από την πολύ μακρινή μας Κορέα, ενώ η ταπεινή δραματική περιπέτεια “Ladder 49” αλλά και το υπερτιμημένο “Ocean`s Twelve” ολοκληρώνουν το πακετάκι της AV. Πάντως προβλέπεται ένας πολύ καυτός μήνας αφού στις οθόνες του οικιακού μας κινηματογράφου θα απολαύσουμε σύντομα φιλμς σαν το “Bad Education”, το “National Treasure” και το “Blade Trinity”!
25 λέξεις – Ένας άντρας κλείνεται βίαια και δίχως προφανή λόγο μέσα σε ένα δωμάτιο για δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια, έχοντας συντροφιά μόνο μια τηλεόραση. Όταν αναπάντεχα απελευθερώνεται θα ζητήσει εκδίκηση προς το άγνωστο, γνωρίζοντας πως έχει μόνο πέντε ημέρες για να τα καταφέρει!Στο Ράφι – Έκπληξη! Μεγάλη έκπληξη! Ομολογώ πως δίχως να γνωρίζω το πλήρες εύρος της Κορεάτικης κινηματογραφικής παράδοσης – μια χώρα που εδώ και πολλές δεκαετίες γνωρίζει τον διχασμό, λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων των υπερδυνάμεων – δεν περίμενα πως μια αμιγώς εγχώρια παραγωγή θα μπορούσε να αγγίξει τόσο πολύ τις ευαίσθητες χορδές των θεατών όλου του κόσμου.
Είναι βέβαιο πως η ραγδαία ανάπτυξη που γνωρίζει η Άπω Ανατολή σε όλους τους τομείς, θα επέφερε θετικά αποτελέσματα και στον καλλιτεχνικό τομέα της περιοχής, κάτι που είναι αντιληπτό και δια γυμνού οφθαλμού, εδώ και μια δεκαετία περίπου. Έτσι μετά την πρωτοπόρο και ανεξάντλητη Κίνα, την Ιαπωνία, το Χονγκ Κονγκ και το Σιαμ που ακολούθησαν κατά πόδας, έρχεται η σειρά της Κορέας να μας συστηθεί κινηματογραφικά και επίσημα. Και με τι συγκλονιστικό τρόπο!
Ο Ο-Ντάε-Σου είναι ένας άνθρωπος που κινείται μέσα στην καθημερινότητα της μεγαλούπολης μέχρι την στιγμή που θα βρεθεί αποκλεισμένος σε μια γκαρσονιέρα, υποχρεωμένος να τρώει καθημερινώς το ίδιο φαγητό και να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα από ένα μικρό μόνιτορ. Από εκεί θα ενημερωθεί και για τον θάνατο της αγαπημένης του γυναίκας, ένα έγκλημα για το οποίο από την πρώτη στιγμή θα θεωρηθεί ο κύριος ύποπτος. Οι μέρες, οι εβδομάδες, τα χρόνια περνούν βασανιστικά, τόσο πολύ ώστε να καταγράφονται σαν χαρακιές πάνω στο βασανισμένο σώμα του. Μέχρι που κάποιο μουντό πρωινό θα βρεθεί και πάλι μόνος σε ένα απόμερο ξέφωτο, με μοναδικό εφόδιο ένα πορτοφόλι κι ένα φορητό τηλέφωνο, και με μυαλό σμπαραλιασμένο από την αχρηστία των ετών, να αναζητά το γιατί βρέθηκε σε αυτή την δεινή θέση. Τον λόγο που τον έκλεισε μέσα σε ένα κοκκινόχρωμο κελί για μιάμιση δεκαετία της ζωής του.
Φυσικά οι απαντήσεις δεν δίνονται άμεσα και απαιτείται πλήρης προσήλωση του θεατή στην οθόνη, ειδικά το τελευταίο συγκλονιστικό τέταρτο της πορείας του φιλμ, για να γίνουν αντιληπτές οι λιτές και σχετικά ασαφείς απαντήσεις που δίνει ο δημιουργός. Ουσιαστικά το έργο που (κυριολεκτικά) προσφέρει ο σημαντικός στην χώρα του σκηνοθέτης Chan-Wook Park είναι μια πορεία εκδίκησης, δίχως όμως τις συνηθισμένες διαδρομές που μας έχει μάθει το Χόλιγουντ. Δεν υπάρχουν οι εύκολοι δρόμοι του “Punisher” ή του “A Man Apart”, όπου στο νου του σωματώδη ήρωα σχηματίζεται η λέξη εξιλέωση, πιθανότατα γιατί έχασε από την επίθεση του εχθρού ένα μέλος της οικογένειας του. Εδώ τα πράγματα είναι θαμπά και σκοτεινά. Ο Ο-Ντάε δεν έχει κάποια ξεχωριστή δύναμη να επιδείξει. Ούτε κάποια ιδιαιτερότητα. Και κανένα περίεργο και παράνομο παρελθόν δεν τον σκιάζει τόσο ώστε να δικαιολογεί στο σαστισμένο κεφάλι του τα δεινά στα οποία υποχρεώθηκε. 
Με θέμα παρμένο από την ανεξάντλητη πηγή των Γιαπωνέζικων manga το “Oldboy” καθηλώνει με την υπερ-ρεαλιστική σκληρότητα των σκηνών προς το πρόσωπο όσων συμμετέχουν σε αυτό. Και για πολύ καιρό υπόσχεται να παραμείνει στην μνήμη αυτού που παρακολούθησε την διαδρομή δύο κινηματογραφικών ωρών, αλλά στην ουσία μιας ολόκληρης ζωής, του φουκαρά Ο-Ντάε, μορφή που ερμηνεύει έξοχα ο (άγνωστος σε εμάς) Choi-Min-Sil.
Disc – Σε αυτό το σημείο δεν θα ήθελα να αναφερθώ στο τι προσφέρει η εγχώρια διανομή της ταινίας από την Audiovisual – η οποία αδίκησε κατάφορα μια από τις πιο σπουδαίες στιγμές της σεζόν 2004-05 – αλλά στο τι χάνουν όσοι δεν έχουν παρακολουθήσει την Special συλλεκτική έκδοση που υπάρχει στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ένα διπλό collector’s edition, που περιέχει στο ένα δισκάκι το φιλμ σε απόλυτη ποιότητα εικόνας και ήχου (γεγονός πως συνυπάρχουν αρμονικά οι δύο πιο σημαντικές σύγχρονες ηχητικές μπάντες Dolby Digital 5.1 EX και DTS 6.1 ES) και στο άλλο ένα πλήρες αφιέρωμα γύρω από την παραγωγή του “Oldboy”, από την αρχική σκέψη μέχρι την σύνθεση του εκπληκτικού μουσικού θέματος.
Anyway! Οι Έλληνες θεατές – λοιπόν – ανταυτού έχουν στην διάθεση τους μια περιορισμένων δυνατοτήτων μονόδισκη έκδοση, που αναπαράγει την ταινία με αρκετά ικανοποιητικό τρόπο. Ο ήχος του DVD είναι επιλεκτικά DD ή DTS 5.1, με μια σαφή προτίμηση προς την δεύτερη μπάντα όπου τα πάντα είναι καταχωρημένα πολύ πιο δυναμικά και λεπτομερή. Σε όλη την διάρκεια του φιλμ κύριος πρωταγωνιστής είναι η περιφέρεια, που συνεργάζεται άριστα με τα μπροστινά που δίνουν την μουσική και το κεντρικό που ξεχωρίζει τους κρυστάλλινους διάλογους. Στον οπτικό τομέα δεν έμεινα ανάλογα ικανοποιημένος αφού υπάρχουν πολλά σημεία που παρατήρησα και Pixelation και θολούρα στο transfer, που δίνεται σε κάδρο αναμορφικό 2.35/1. Δυστυχώς τα πρόσθετα απογοητεύουν – ποιος να κάθεται τώρα να μεταφράζει από τα Κορεάτικα? – αφού δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο για τον θεατή από το να πληροφορηθεί για τα βραβεία που απέσπασε η ταινία στα διεθνή φεστιβάλ. Η σοβαρότητα της όλης κατασκευής πάντως διαφαίνεται καθαρά από το εξώφυλλο όπου υπάρχει φαρδιά πλατιά η ρήση «θα πάθετε την πλάκα σας». Τα σχόλια φυσικά περιττεύουν…
Μμμμ… - Το “Oldboy” δικαιούται οπωσδήποτε τουλάχιστον μιας παρακολούθησης. Ξεφεύγει από τα τετριμμένα της Αμερικάνικης κινηματογραφίας, παρουσιάζοντας ένα σχετικά κοινότυπο θέμα, με εντελώς άλλη ξεχωριστή προοπτική. Δείτε το τώρα και όχι σε έναν περίπου χρόνο στην Χολιγουντιανή του βερσιόν που φήμες λένε θα πρωταγωνιστεί ο Nicolas Cage. Θεός φυλάξει!
ΕΙΚΟΝΑ –  |
25 λέξεις – Τρία χρόνια μετά το άδειασμα του χρηματοκιβωτίου των καζίνο του Τέρι Μπένεντικτ, η συμμορία του Ντάνι Όσιαν επανέρχεται στην δράση, αυτή την φορά για να του επιστρέψει στον απειλητικό μεγιστάνα του τζόγου τα κλοπιμαία!Στο Ράφι – Όταν περίπου το 2000 η πιο λαμπερή ομάδα ηθοποιών που μαζεύτηκε ποτέ στην ιστορία του σινεμά, με σκοπό να αναβιώσει μια άλλη – όχι μικρότερης λάμψης αλλά πιθανότατα μικρότερου εύρους ονομάτων – την περίφημη
Ρατ Πακ που μεσουράνησε την δεκαετία του 60, πολλοί ήταν αυτοί που δεν είδαν με καλό μάτι μια τόσο σπουδαία συνεργασία. Ακόμη περισσότεροι έκαναν λόγο για πλεονασμό, για αδυναμία συνύπαρξης τόσο πολλών αστέρων του Χόλιγουντ και για ανικανότητα από οποιονδήποτε σκηνοθέτη, ακόμη και αν ονομάζεται Soderbergh και μόλις έχει αποσπάσει ένα χρυσό Oscar, να τους κουμαντάρει.
Το τελικό αποτέλεσμα απέδειξε πως οι κακές γλώσσες είχαν άδικο. Το “Ocean`s Eleven” όχι μόνο υπήρξε μια από τις μεγάλες επιτυχίες της περιόδου, αλλά διαθέτει και το χαρακτηριστικό προνόμιο να επιλέγεται ως ιδιαιτέρως ευχάριστη για παρακολούθηση ξανά και ξανά, από όποιον την κατέχει στην βίντεο-συλλογή του. Το γεγονός αυτό καλάρεσε θα έλεγα στις συμπαραγωγούς Warner και Village Roadshow, με αποτέλεσμα μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να θελήσουν να φτιάξουν μια νέα ομάδα σταρς, αποτελούμενη κατά κύριο λόγο από τους ίδιους πρωταγωνιστές, εμπλουτισμένη με ακόμη περισσότερους, με κύριο σκοπό να κοντράρουν στα ήδη προετοιμασμένα box offices την “Συμμορία των Έντεκα”.
Όπως κατά κύριο λόγο συμβαίνει σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, τα σίκουελ, ακόμη και αν έχουν καθοριστεί ακόμη πιο υψηλά μπάτζετς, δεν διαθέτουν την προσοχή του προηγουμένου σε κάθε τομέα, με συνέπεια το αποτέλεσμα να μην είναι το αναμενόμενο. Ειδικότερα όμως στην περίπτωση του “Ocean’s 12” δεν μιλούμε πλέον για κάτι ελαφρώς χειρότερο από αυτό που διαδέχεται, αλλά για μια ολοκληρωτική απογοήτευση, αφού το φιλμ ουσιαστικά κινείται δίχως σενάριο, η ιστορία είναι παντελώς αδύναμη, οι ρόλοι φωνάζουν από μακριά “βαριέμαι” ενώ ακόμη και ο Soderbergh σηκώνει τα χέρια ψηλά μην μπορώντας να ελέγξει την all star ομάδα που (ξανά) μάζεψε.
Εν ολίγοις τι να κάνεις την γοητεία του Clooney, την μελαγχολία του Damon, την λάμψη της Julia Roberts, τον αέρα του Brad Pitt, ακόμη και την απίστευτη ομορφιά της Zeta Jones ή τον ευρωπαϊκό άνεμο του Vincent Cassel, των ρούκι δηλαδή της υπόθεσης, όταν όλοι αυτοί η σπουδαίοι κατά τα άλλα ερμηνευτές κινούνται γύρω γύρω από την μπάλα δίχως σύστημα και σχήμα, ενώ και το κίνητρο τους ακόμη αποδεικνύεται πενιχρό? Από την άλλη μεριά δεν μπορώ να κατανοήσω γιατί όση ώρα παρακολουθούσα το συνοθύλευμα made by Soderbergh στο νου μου στροβιλιζόταν διαρκώς η λέξη «αρπαχτή»! Ακόμη το ψάχνω πάντως…
Disc – Η μεγάλη ειρωνεία – που σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να μετατρέψει ακόμη και τον πιο φιλήσυχο και πράο θεατή σε οργίλο – είναι πως στο εξώφυλλο του ψηφιακού δίσκου που προσφέρει η Audiovisual, υπάρχει φαρδύς πλατύς ο τίτλος «Αριστούργημα» που κυριολεκτικά προβληματίζει για το πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η ακατάσχετη πολυλογία όσων αποκαλούνται σινέ κριτικοί. Τι να πει κανείς?
Το «αριστούργημα» λοιπόν προσφέρεται σε ψηφιακό δισκάκι DVD το οποίο επίσης καμία απολύτως σχέση δεν έχει με τον προκάτοχο του. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος απουσιάζει εντελώς η μουσική θεματολογία του “Ocean`s Eleven” που έδινε άλλο ρυθμό στην υπόθεση, την ίδια στιγμή που η μπάντα Dolby Digital 5.1 του “Twelve” μοιάζει υποτονική, δίχως σαφές σάουντρακ και περιορισμένη περιφέρεια. Από την άλλη μεριά η οπτική των “Δώδεκα” δεν θυμίζει σε κανένα σημείο την σέπια πανέμορφη απόχρωση των “Έντεκα” ενώ το κάδρο σε 2.35/1 αντιμετωπίζει μερικά προβλήματα χάρη της συμπίεσης. Την μετριότατη απόδοση των τεχνικών χαρακτηριστικών έρχεται να συμπληρώσει η μηδενικότητα των πρόσθετων αφού ουδείς από τους πλουσιοπάροχα αμειβόμενους συντελεστές δεν στάθηκε για να πει μια κουβέντα ώστε να γεμίσει ο δίσκος. 
Μμμμ… - Βεβαίως μετά από όλα αυτά η τελική κατάληξη είναι να μην προβείτε καν στην ενοικίαση του “Ocean’s Twelve” αφού εγγυημένα θα σας κοστίσει κάτι παραπάνω από τα ενάμισι – δύο Ευρώ του rental. Θα σας κοστίσει έναν σημαντικό εκνευρισμό, πιθανότατα λόγω των προσδοκιών που δημιουργούν τα σπουδαία ονόματα που συμμετέχουν. Προτιμήστε να ξαναδείτε το “Ocean’s Eleven” και ας μην περνά καμέο ο Bruce Willis, σε μια σκηνή που μου θύμισε ελληνικό σινεμά της δεκαετίας του 60’…|
ΕΙΚΟΝΑ – |
25 λέξεις – Ατρόμητος πυροσβέστης του τμήματος της Βαλτιμόρης, επιδεικνύοντας υπερβάλλοντα ζήλο βρίσκεται εγκλωβισμένος μέσα σε ένα φλεγόμενο κτίριο με τις πυρήνες γλώσσες να τον περικυκλώνουν απειλητικά.Στο Ράφι – Μια ταινία που πιστεύω είναι σαφέστατη συνέπεια των γεγονότων της 11ης του Σεπτέμβρη, όταν δεκάδες πυροσβέστες και διασώστες έχασαν την ζωή τους πάνω στο καθήκον προσπαθώντας να απεγκλωβίσουν από τα Twins παγιδευμένους συνανθρώπους τους.
Έκτοτε στην συνείδηση των ευσυγκίνητων αμερικανών οι μορφές των ΕΜΑΚ έγιναν συνώνυμες των Αρχαγγέλων Σωτήρων με συνέπεια οι περισσότεροι νέοι φαντάζονται να ενταχθούν στο πυροσβεστικό σώμα ακόμη και αν πρόκειται για μια ιδιαίτερα ριψοκίνδυνη επιλογή. Τουλάχιστον από το να γίνονται ρέιντζερς θανάτου σε Σερβία και Ιράκ, νομίζω είναι πολύ καλύτερα…
Το φιλμάκι που υπογράφει ο όχι και τόσο διάσημος Jay Russell λοιπόν, περιστρέφεται γύρω από την ζωή ενός φιλόδοξου πυροσβέστη, του Τζακ Μόρισον, ο οποίος ευρισκόμενος σε κατάσταση συναγερμού μέσα στο φλεγόμενο ετοιμόρροπο κτίριο και ουσιαστικά ανήμπορος να αντιδράσει, επαναφέρει στο νου του στιγμές ζωής από την πρώτη κιόλας μέρα που πέρασε σαν νεοσύλλεκτος την πόρτα του Πυροσβεστικού Σταθμού. Με διαρκή φλασμπακ και όσο διαρκούν οι προσπάθειες των συναδέλφων του να τον απεγκλωβίσουν, μαθαίνουμε τα πάντα για την ζωή του, για την διαδρομή του στο Σώμα, για την γνωριμία του με την όμορφη γυναίκα του, τα δύο τους παιδιά, την δύσκολη απόφαση του να φύγει από την Πυρόσβεση και να αφοσιωθεί στην Διάσωση! Και ουσιαστικά το φινάλε μεγαλοποιεί ακόμη περισσότερο τους ηρωισμούς των ΕΜΑΚ, που δεν νομίζω στην πραγματικότητα η αυτοεκτίμηση τους για την μεγάλη ούτως ή άλλως κοινωνική προσφορά τους, να είναι τόσο πομπώδης.
Σε γενικές γραμμές πάντως η ταινία δεν είναι κακή, κυλά ρυθμικά και διαθέτει συγκινησιακή φόρτιση, όσο περισσότερο ο θεατής μαθαίνει πιο πολλά για τον χαρακτήρα του Τζακ. Ίσως να ήταν και πιο συμπαθής αν στον κεντρικό ρόλο δεν υπήρχε ο Joaquin Phoenix, ένας ηθοποιός που ούτε υψηλά ποιοτικά στάνταρντς διαθέτει, ούτε όμορφος είναι, ούτε τύπο έχει. Μάλλον κάποιο μέσον θα πρέπει να υπάρχει στην Touchstone εξού και οι συνεχείς ταινίες στο συγκεκριμένο στούντιο. Από την άλλη μεριά όμως η συμμετοχή του John Travolta στον ρόλο του γενικού Αρχηγού του τμήματος δίνει εντελώς διαφορετική οντότητα στο φιλμ, τόσο στις δραματικές στιγμές αλλά κύρια σε αυτές που με ελαφρύ χιούμορ σπάει η ένταση. Ιδίωμα άλλωστε του μεγάλου John. Μέσα από το “Ladder 49” γνωρίσαμε και την ομορφούλα Jacinda Jacinda Barrett που δεν βλέπω να έχει σπουδαίο μέλλον!
Disc – Μια μικρή έκπληξη με περίμενε μόλις έβαλα στην συσκευή μου το δισκάκι που προσφέρει στην εγχώρια αγορά η Audiovisual. Από την αρχική κάρτα – κατά της αντιγραφής κλπ –, τα τρέιλερς μέχρι και το τελευταίο μενού τα πάντα είναι γραμμένα στα Ισπανικά, γεγονός που προδίδει βεβαίως την χώρα προέλευσης του DVD. Στον οπτικό τομέα δεν θα έλεγα πως έχουμε κάτι σπουδαίο να δούμε. Τυπική εικόνα του στούντιο – πτυχή που ουδέποτε έχει αριστεύσει – σε αναμορφικό κάδρο widescreen 1.85/1 με ελαφρά προβλήματα στην οξύτητα, ιδίως στα πλάνα εντός του φλεγόμενου κτιρίου και λίγα σημαδάκια αραιά και που στις άκρες της οθόνης. Ηχητικά όμως η ταινία ξεχωρίζει αφού κυριολεκτικά μπάζει τον θεατή μέσα στην υπόθεση είτε μέσα στην πυρκαγιά – η εισαγωγική σκηνή είναι highlight – είτε στα φλασμπάκς – καλύτερες στιγμές αυτές στο μπαρ.Αρκετά και ενδιαφέροντα είναι τα πρόσθετα, με πιο σημαντική στιγμή ένα δεκαπεντάλεπτο φιλμάκι όπου κάνουν την εμφάνιση τους πραγματικοί Διασώστες, εκθέτοντας τις προσωπικές τους εμπειρίες. Ακόμη όμορφο είναι και το τραγούδι (Shine Your Light) που ερμηνεύει ο θρύλος των The Band, Robbie Robertson, αλλά δεν θα πρότεινα να το δείτε πριν από την ταινία, διότι ελαφρώς αποκαλύπτει το τέλος! Ακόμη υπάρχει ένα τυπικό making of και μερικές ανούσιες κομμένες σκηνές.
Μμμμ… - Το “Ladder 49” παρακολουθείται ευχάριστα. Η ζωή άλλωστε των Πυροσβεστών μοιάζει πολύ ενδιαφέρουσα σαν κινηματογραφικό σενάριο, άσχετα αν ουδέποτε έχει υπάρξει επιτυχία που έχει στηριχτεί στις περιπέτειες τους – θυμηθείτε το “Backdraft”. Προτείνεται βεβαίως προς ενοικίαση!|
ΕΙΚΟΝΑ – |
ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΑΚΟΜΗ |
PRINCESS DIARIES 2: ROYAL ENGAGEMENT – ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΙΑΣ ΠΡΙΓΚΗΠΙΣΑΣ 2: ΒΑΣΙΛΙΚΟΙ ΑΡΡΑΒΩΝΕΣ
Την ίδια στιγμή που η υπόλοιπη Ηνωμένη Ευρώπη αγωνίζεται για να φτιάξει ενιαίο νόμισμα, να αποκτήσει κοινό στρατό και να συντάξει Διεθνές Σύνταγμα, η Γενοβία, το μικρό κρατίδιο που οι κάτοικοι του μιλούν Ιταλικά, βασανίζεται από θεόρατα κοινωνικά προβλήματα. Η ώρα της διαδοχής του θρόνου πλησιάζει για την εικοσάχρονη Μία, που από ασήμαντη μαθήτρια σε κολέγιο των ΗΠΑ, έχει εξελιχθεί σε φιλόδοξη πριγκίπισσα, μόνο που για να συμβεί αυτό πρέπει πρωτίστως οπωσδήποτε να παντρευτεί. Δίχως περαιτέρω σχόλια φυσικά για την τελευταία δημιουργία της Disney σε DVD, όπου γίνεται σαφής η δεινή θέση που έχουν περιέλθει οι σεναριογράφοι της, που αναπλάθουν διαρκώς σε πρώτη ζήτηση το παραμύθι της Σταχτοπούτας. Υπογράφει ο Gary – Pretty Woman – Marshall, ενώ η κυρία July Andrews, ως βασίλισσα, δείχνει πως ακόμη και σε προχωρημένη ηλικία παραμένει μια μεγάλη σταρ! Βαθμολογία: (2/10) |
|
ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ |
PURPLE RAIN (20th ANNIVERSARY)
Ο βασικός λόγος που η ταινία αυτή βρίσκεται στις προτάσεις της εβδομάδας είναι νοσταλγικός. Και αυτό διότι μου επανέφερε στο μυαλό, τον επιπλέον κόπο που έκανα πριν από είκοσι ακριβώς χρόνια για να την παρακολουθήσω, στην διάσημη για τις Αθηναϊκές αποκλειστικότητες της αίθουσα του Radio City! Ουσιαστικά είναι η κινηματογραφική μεταφορά του έργου με το οποίο έγινε διάσημος στον κόσμο ο Prince, που το 1985 άλλαξε ολόκληρο τον τρόπο σκέψης της μουσικής Αμερικής.Μπορεί οι ερμηνείες να είναι περιορισμένων δυνατοτήτων (ανάμεσα στις κυρίες που εμφανίζονται είναι η εκθαμβωτική – τότε - Apollonia και η Olga Karlatos) και το σενάριο κατά βάση κοινότυπο, αλλά το φιλμ είναι πλημμυρισμένο από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό με τραγούδια που για πολλούς μήνες μονοπωλούσαν την κορυφή των hit parades. Ταυτόχρονα ένας δεύτερος πολύ ενδιαφέροντας δίσκος, δίνει απίστευτες πληροφορίες γύρω από το συνολικό έργο του Prince και τις δυσκολίες γυρισμάτων της ταινίας. Οι μουσικόφιλοι αξίζει και με το παραπάνω να το παρακολουθήσουν! Βαθμολογία: (5/10) |
Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!
Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.
Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.