Όσο για την ταινία, λίγο πολύ τα πράγματα είναι γνωστά. Ουσιαστικά αποτελεί την επανάληψη μιας σημαντική πυγμαχικής μάχης, εν μέσω της μεγάλης depression που μάστιζε την Αμ,ερική στη δεκαετία του Τριάντα. Καλά σκηνικά, μελετημένοι χώροι και αυτό είναι όλο. Οι χαρακτήρες πεζοί και αδιάφοροι ειδικά αυτός της νοικοκυρούλας Zellweger που την περίμενα πιο εκλεκτική πλέον στις επιλογές της.

Ακόμη, είχα την τύχη να συναντήσω και όλο το σετ του Proof από κοντά, καλλιτέχνες μεγάλης αξίας, σε μια πολύ σπουδαία ταινία. Όλο και από κοντά; Όχι ακριβώς αφού η Gwyneth Paltrow αντιμετωπίζοντας ένα προσωπικό της πρόβλημα υποχρεωτικά βρέθηκε μακριά από το Lido, με αποτέλεσμα να μιλά στην αίθουσα μέσω του κινητού του σκηνοθέτη John Madden. Απίσυετα πράγματα προσφέρει τελικά η τεχνολογία. Πάντως άφησε καλούς παραστάτες να προωθήσουν το φιλμ, τον βετεράνο και πολύ μεγάλο Βρετανό Anthony Hopkins, πάντοτε κομψό μέσα στο λινό του κοστούμι, με το πουκάμισο απέξω, θυμίζοντας έντονα την ειρωνική φιγούρα του Δρ Λέκτερ, αλλά και τον υπερβολικά ανερχόμενο Jake Gyllenhaal, ο οποίος δεν χαμογελά αλλά παραμένει σοβαρός και σιωπηλός - πιθανότατα και κουρασμένος από τις συνεχείς συνεντεύξεις.

---