---

Παρ 23 Σεπ 2005

Brothers Quay Shorts

Οι φερόμενοι ως πρωτοπόροι του stop-motion animation αδερφοί Quay έρχονται να κυριαρχήσουν στον κόσμο του σκοτεινού υποσυνειδήτου μας με μία σειρά ταινιών μικρού μήκους, που καλύπτουν την δουλειά τους από το 1986 έως το 2000. Στα ονειρικά σκηνικά των κόσμων στην απόχρωση του γκρι, μαριονέτες κινούνται σαν υπνοβάτες, περιπλανώμενες χωρίς σκοπό και γνώση της ύπαρξής τους, καθώς έρχονται σε επαφή με αντικείμενα- σύμβολα και άλλες μαριονέτες σε σουρεαλιστικής διάθεσης διαντιδράσεις. Η παντελής έλλειψη κάποιας προφανούς πλοκής στις μικρού μήκους αυτές ταινίες δεν έρχεται για να μειώσει την αξία τους ως έργα τέχνης, αλλά να ενισχύσει την αισθητική και εικονοπλαστική τους δύναμη.

Βαθιά επηρεασμένοι από την ευρωπαϊκή λογοτεχνία, κυρίως των Bruno Schulz, Franz Kafka και Lewis Carroll, οι Stephen και Timothy Quay, απόφοιτοι του Philadelphia College of Art, έφτασαν στην Βρετανία για να σπουδάσουν την τέχνη του φιλμ στο Royal College of Art του Λονδίνου. Εκεί γνώρισαν τον Keith Griffiths, ο οποίος είναι παραγωγός των ταινιών τους από τότε. Το 1979 δημιούργησαν το “Nocturna Artificialia”, το 1984 το σατιρικό “This Unnameable Little Broom”, το 1986 το πιο γνωστό και αναγνωρισμένο έργο τους “Street of Crocodiles”, καθώς και, μεταξύ άλλων, τα “De Artificiali Perspectiva ή Anamorphosis” (1990), τα μουσικά βίντεο “Stille Nacht” (1990), “Are We Still Married? (Stille Nacht II)” (1991), “Can`t Go Wrong Without You (Stille Nacht IV)” (1993), το μεγάλου μήκους “Institute Benjamenta” (1994), το κατά-παραγγελία “The Phantom Museum” (2002), το “In Absentia” (2000) και κάποιες διαφημίσεις για την Coca-Cola, το MTV και την Fox Sport. Το 2005 τους βρίσκει με άλλη μία μεγάλου μήκους ταινία, το “The Piano Tuner of Eathquakes”.

Το μυστήριο που καλύπτει τις φιγούρες και τις προσωπικότητες των διδύμων αδερφών Quay είναι και ο ενισχυτής της Escher ατμόσφαιρας, που κυριαρχεί στα clips τους και η οποία έχει επηρεάσει την αισθητική πολλών άλλων καλλιτεχνών, μεταξύ των οποίων τα συγκροτήματα Tool και Porcupine Tree. Η έννοια του αφηρημένου και του παραλόγου στη συνοχή τους προκαλεί τον θεατή να πάψει να ασχολείται με την ιδέα του σεναρίου, αλλά αφού δώσει θέση στο μυαλό του στα πρώτα αντικείμενα τις μαριονέτες και την ατμόσφαιρα, να αφεθεί σε αυτά και να τους επιτρέψει να τον κατακλύσουν, οδηγώντας τον ή σε ένα καθαρτικό ταξίδι μέσα από το σκοτάδι ή σε μία ερεβώδη νοητική φυλακή, με τις πιθανότητες να κλίνουν προς το δεύτερο.

---