Είμαι ο μόνος που έχω πει πολλές φορές και με τον Μικρούτσικο μαζί, όποιος νομίζει ότι είναι επώνυμος… Να βάλουμε ας πούμε ένα γνωστό κι εμένανε. Να πάμε στο Κολωνάκι, στο Μπραχάμι, σε καλές γειτονιές και να βάλουμε δυο ανθρώπους με κασετόφωνα και να κάνουν γκάλοπ. Και να δούμε σε ποιον θα λένε «γεια σου, μεγάλε» και ποιον θα αγκαλιάζουνε. Γιατί εμένα μ’ αγκαλιάζουνε. Εγώ έχω δει πολλές φορές άντρα που είναι με τη γυναίκα του και της λέει «φίλησε τον!», «μα ρε Μάκη…», «φίλησέ τον, είναι ο Σουγκλάκος!». Θέλω να σου πω ότι έχω συμπάθειες, γιατί αυτό που έκανα, το έκανα καλά και το ‘βλεπε ο κόσμος. Θα σου πω μια απλή ιστορία και θα γελάσεις. Κι είναι αληθινό. Ο κουνιάδος μου έχει ένα αυτοκίνητο ξεσκέπαστο. Και πήρε τηλέφωνο τη γυναίκα μου και της είπε «ρε Πόπη, πες στον Απόστολο να πάρει το αυτοκίνητο απ’ το καράβι…» και λέω ας πάω, να του το φέρω σε ένα πάρκινγκ στην Αχαρνών, μεσημέρι, Κυριακή. Και παίρνω το ξεσκέπαστο απ’ το καράβι κι έρχομαι στην Πειραιώς. Στα φανάρια οι ταξιτζήδες μου λέγανε «καλά, δε ντρέπεσαι ρε Σουγκλάκο; Εσύ με ξεσκέπαστο;». Κι έψαχνα να βρω το κουμπί για να κλείσει και δεν το έβρισκα. Για να μη με δούνε. Δεν μπορούν να με δουν εμένανε χλιδάτο και μπουρζουά. Εμένα αν με δούνε αβέρτα οικονομικά, θα πούνε ότι πουλήθηκα. Έτσι και να μου κάτσει στη ζωή να κάνω λεφτά, που δεν το επιδιώκω, πάλι θα είμαι στην κακομοιριά, γιατί έτσι με γουστάρουνε. Εγώ είχα ένα λάντα για χρόνια, αυτά που έχουνε οι γύφτοι, ένα κίτρινο που για μένα ήταν «αρχηγός», έβαζα τους παλαιστές και πήγαινα περιοδεία, μου έχει μείνει ακόμα το «λαντάκιας». Ενώ έχω πάρει ένα άλλο, τώρα μου λένε «πού είναι το λάντα»; Είμαι λαός, είμαι γύρω από κει, δε ζηλεύω κανέναν, όλοι να περνάνε καλά, όλοι να ‘χουν λεφτά κι εγώ να μην έχω… Είναι σοβαρά αυτά που σου λέω. Δεν έχουν συνειδητοποιήσει αυτοί οι βλάκες ότι όταν φεύγεις από εδώ, δεν παίρνεις τίποτα.

Κι εκεί που λέγαμε ότι το Cult πέθανε, ξαφνικά είδαμε καινούργια παιδιά να γυρίζουν ταινίες…
Μακάρι τα παιδιά να κάνουνε… είναι ωραίο. Γιατί μπορεί απ’ αυτούς όλους να βγει κάποιος που να ξεφύγει απ’ τους άλλους και να γίνει πρώτος ας πούμε και να ‘χει σαν πρότυπο τις ταινίες αυτές.

Τι έχεις να τους πεις;
Να αντέχουνε στα οικονομικά, γιατί για να κάνεις μια ταινιούλα, όσο να ‘ναι… Και το παιδί αν δεν έχει και λεφτά, πρέπει να τα μαζέψει σαν τον Φωκίωνα (Μπόγρη)… Ξέρεις, κάναμε την ταινία (Επιστροφή των Καθαρμάτων) και σκέψου ότι εγώ κράταγα το μικρόφωνο όταν δεν έπαιζα. Εμένα μ’ αρέσουν αυτά γιατί τα θυμάμαι από μωρό. Θέλει να έχεις το πάθος, να έχεις την κ***α να κάνεις κάτι τέτοιο αλλά αυτό που σε κωλώνει είναι το οικονομικό. Εάν κάποιοι μπορούν να το ξεπερνάνε αυτό με χορηγίες κλπ, να προχωρήσουνε γιατί δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα απ’ το να κάνεις μια ταινία και να κάθεσαι να τη βλέπεις και να λες «αυτή την έκανα εγώ». Νομίζω ότι από τη μεριά του σκηνοθέτη, μέσα τους έχουν μια άλλη κουλτούρα. Βλέπουν εμένα ή τον άλλο και λένε «αυτό είναι δημιούργημα δικό μου». Ανεξάρτητα αν εγώ έχω γράψει ιστορία. Να προχωρήσουνε και να μην κωλώσουνε με τίποτα, να κάνουνε ταινίες. Είναι ό,τι καλύτερο και για μας και για όλους. Δε βλέπεις τα σήριαλ τι κάνουνε; Παίρνουν τους παλιούς ηθοποιούς για να «σηκωθούν». Άμα κάνει κάποιος ταινίες, κάποια στιγμή θα παίξω κι εγώ. Εγώ δεν περιμένω πότε θα κάνει αυτός ταινία, εγώ έχω παίξει κι έχω κλείσει. Αλλά θέλω να σου πω ότι και αυτό μου αρέσει εμένα. Γιατί θα μου βγάλει ένα ψώνιο, γιατί εγώ είμαι ψωνάρα! Το να πάω να κάνω τώρα μια ταινία σε τέτοιο στυλ με πιτσιρικάδες, το γουστάρω, μ’ αρέσει. Και μόνο που θα μου λέει «θα κάνεις αυτό, θα κάνεις εκείνο…», επειδή τα έχω κάνει αυτά σε πολλές ταινίες, είμαι σε θέση να κάτσω απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ, χωρίς να φάω, δεν μ’ ενδιαφέρει και να κάτσω σε μια καρέκλα και να περιμένω να μου πει ο σκηνοθέτης. Ξέρεις ποια είναι η ομορφιά της ταινίας, η ηδονή; Τώρα έχει βγει το βίντεο και το βλέπεις κι είναι άσχημο για μένα που έχω κάνει με το φιλμ. Δεν το ‘βλεπες τότε. Το φιλμ είναι η αγωνία, πώς είσαι, τι είσαι, θα σου κρατήσουν τα πλάνα αυτά που νόμιζες ή θα τα κόψει ο γ******ς ο σκηνοθέτης… Και πήγαινες στο σινεμά και καθόσουν και περίμενες κι έβλεπες τη φάτσα σου κι έλεγες «Παναγίτσα μου!». Είναι μεγάλο πράγμα ο σινεμάς! Κι εγώ που δεν έχω αλλάξει τη διαδρομή της ζωής μου και κάνω μόνο πράγματα γύρω απ’ αυτά, το ψώνιο μου είναι πολύ αυξημένο και δε θα γίνω καλά ποτέ. Και θα γουστάριζα να κάνω μια άλλη ταινία με έναν άλλο Φωκίωνα ή με τον Φωκίωνα. Και με το παιδί έχουμε συζητήσει, μου λέει «Αποστόλη δεν έχω λεφτά»… Αλλά κι αυτός έχει την ψωνάρα μέσα του, έκανε μια δουλειά στην αρχή, ήταν μια τελείως χύμα ταινία αυτή που έκανε, για τελείως «χεβυμεταλάδες»… Καλή δουλειά, μ’ άρεσε και δημιούργησε κι ένα κοινό. Τώρα πιστεύω ότι στις επόμενες ταινίες του θα είναι πολύ καλύτερος.


Έχουν ήδη περάσει 4 χρόνια. Τελικά η ιδέα του Νίκου (Τριανταφυλλίδη) για το Cult Festival ήταν καλή;
Βέβαια. Εγώ θέλω να τον ευχαριστήσω το Νίκο μέσα από το “νταλαβέρι” αυτό που κάνουμε γιατί με είχε πάρει ένα τηλέφωνο και μου λέει «Αποστόλη, ξέρεις, θα κάνω καλτ φεστιβάλ και θέλω να σε βραβεύσω». Του λέω «τι να με βραβεύσεις;». Και μετά μπήκα στο πετσί. Όλα αυτά ήταν ιδέα του Νίκου. Εγώ απλά συμμετείχα και θέλω να τον ευχαριστήσω γιατί έφερε ανάσταση και γύρισε τα πράγματα τα πάνω-κάτω. Από αυτό το κατεστημένο, την κακομοιριά, τη δυστυχία, από την τηλεόραση, τις ταινίες και τις μαλακίες, ο Νίκος έφερε νεολαία στο χώρο αυτό και έβαλε σε άλλους οράματα και σκέψεις και ιδέες να προχωρήσουν και να κάνουν κι αυτοί μια ταινία. Να μιλήσουν για το σινεμά αυτό. Και ξέθαψε πολλούς. Ξέθαψε ας πούμε εμένα. Ποιος ήξερε ότι έχω κάνει τη δεκαετία του ’80 το «Ρεμάλι της Αθήνας» ή τα «Καθάρματα»;

Είχα πάθει σοκ στο Ρεμάλι της Αθήνας.
Στην προβολή είχε γίνει χαμός με τα εισιτήρια τότε. Κι ήταν ταινία λιτή. Εγώ δεν είχα ρούχα! Ένα τζιν και μια μπλούζα. Και λέγανε οι σινεματζήδες στον παραγωγό, τον Σπέντζο, «καλά, ο πρωταγωνιστής δε μπορεί να βάλει τίποτα ρούχα;». Εγώ ήμουνα αυτός που ήμουνα. Και τώρα ο Νικολάκης με ξαναγυρνάει πάλι πίσω.

Τι να περιμένουμε την Παρασκευή;
Θα παίξει κομμάτια από διάφορες ταινίες μου και θα βγω εγώ, θα κάνω κάτι χάπενινγκ, θα προλογίσω, θα τραγουδίσω κάτι ραπ τραγούδια με τη χρυσή φωνή μου που είναι για τους κουφούς, έχω βγάλει κι ένα τραγούδι που λέει «άδικο, δεν είναι άδικο, αυτή η Ελλάδα να θυμίζει ένα τρελάδικο;», θα το πω σαν πρώτη εκτέλεση, θα παρουσιάσω και διάφορους. Τον μεγάλο παρουσιαστή και τραγουδιστή Κώστα Βενετσάνο που θα πει την «Στέλλα». Ο Βενετσάνος είναι ο παρουσιαστής του Καρναβαλιού του Μοσχάτου. Και στην παλιά εποχή ήταν ο Οικονομίδης, ο Μαστοράκης κι ο Βενετσάνος. Θα έχω τον φίλο μου το Λουιτζέλο που θα κάνει ταχυδακτυλουργικά, θα πει ένα τραγούδι ο Ταμπάκης… Ό,τι μου ‘ρθει! Ένα μπάχαλο! Θα μπαίνει ο ένας, θα βγαίνει ο άλλος, θα ‘ναι ωραία γιατί δε θα ‘ναι εκείνο το στημένο, το «πάρτε κύριε λαχεία». Θα ‘ναι τα λαχεία χύμα και πας και παίρνεις.

---