---

Τρί 13 Ιουν 2006

ΑΑΑΧ! ΜΥΡΙΣΕ ΜΟΥΝΤΙΑΛ...

Εμ! Οκτώ χρόνια αναμονής ήταν αυτά. Βλέπετε όσο και αν συμπαθώ κινηματογραφικά τους καλούς μου Ασιάτες, άλλο τόσο τους αντιπάθησα σε εκείνο το ποδοσφαιρικό έκτρωμα που παρουσίασαν το 2002 στα γήπεδα της Κορέας και της Τζάπαν, με συνέπεια η δίψα για θέαμα, φέτος στα στάδια της Γερμανίας να είναι περισσότερη από ποτέ. Με γεμάτο πρόγραμμα λοιπόν καθημερινό, από τις 4 μέχρι τις 6, από τις 7 έως τις 9 και από τις 10 στα μεσάνυκτα, που να βρεθεί χρόνος για το DVDάκι, που μοιραίως σαν οικιακή διασκέδαση περνά σε κατά πολύ υποδεέστερη μοίρα σε σχέση με τα φάλτσα του Totti και του Beckham. Παρόλα αυτά για τους ελάχιστους που δεν θα ασχοληθούν με την στρογγυλή θεά, οι εταιρίες έχουν φροντίσει για ένα σπέσιαλ μενού ψηφιακών δίσκων, που θα βρουν στις προθήκες των βιντεολεσχών ώστε να την σπάσουν – με το home cinema στο τέρμα - στους δίπλα, που με πίτσες και μπύρες, ασχολούνται με εκείνους τους 22 που κλωτσούν άτεχνα ένα παλιοτόπι…
PS – Πρέπει να είμαι ο μόνος παγκοσμίως που έχει στοιχηματίσει σε αποκλεισμό της παράς του Ronaldinho από τον πρώτο κιόλας γύρο…

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

JARHEAD

25 λέξεις – Για τον οπλίτη Σουόφορντ, που κατετάγη στις δυνάμεις καταδρομών του αμερικάνικου στρατού, προκειμένου να έχει κάθε μήνα έναν σταθερό μισθό, το όραμα της συμμετοχής σε μια εμπόλεμη σύρραξη είναι πολύ κοντά από την στιγμή που οι ΉΠΑ κήρυξαν τον πόλεμο στο ατίθασο Ιράκ. Ενώ η διμοιρία του όμως ήταν από τις πρώτες που μετέβη στην έρημο της Μέσης Ανατολής, εντούτοις μετά από την πάροδο μηνών, ο αντίπαλος παραμένει ακόμη άφαντος.

Στο Ράφι – Ένα ακόμη κομματάκι του τόσο όμορφα πολιτικοποιημένου παζλ που μας παρουσίασε η φετινή χολιγουντιανή χρονιά, αποτελεί το Jarhead, που σατιρίζει με πικρό τρόπο, τις δύσκολες ημέρες που πέρασαν οι φαντάροι της υπερδύναμης, που συμμετείχαν στην επιχείρηση καταιγίδα της Ερήμου, πριν από δώδεκα χρόνια, πολεμώντας ουσιαστικά έναν εχθρό – φάντασμα. Το φιλμ που στηρίζεται στις αναμνήσεις των όσων διαδραματίστηκαν κάτω από τον καυτό αραβικό ήλιο, του στρατιώτη Άντονι Σουόφορντ, που χάρη στην απίστευτη ικανότητα του στην σκοποβολή, τοποθετήθηκε στο ειδικό σώμα ακροβολιστών, που θα σημάδευαν από κάθε απόσταση τους ιρακινούς εχθρούς. Όλα αυτά βέβαια με καθαρά φιλολογικό τρόπο, αφού η ταινία του Sam Mendes, ενός εκ των μεγαλύτερων δημιουργικών ταλέντων που έχει αναδείξει την τελευταία δεκαετία η βιομηχανία του κινηματογραφικού θεάματος, παρακολουθεί έναν ολόκληρο χρόνο πολέμου με την συμμετοχή της Αμερικής, δίχως όμως στην ουσία να υπάρχει εχθρός.

Βαθύτατα ειρωνική η ματιά του σκηνοθέτη του American Beauty, αντικατοπτρίζει σε απόλυτο βαθμό το σήμερα και τον ρόλο παγκόσμιου αστυνόμου που ετσιθελικά έχει αυτοβαπτιστεί η πατρίδα του, αναζητώντας για δικούς της προσωπικούς λόγους, επίδειξης και αυτοσυντήρησης, αντιπάλους που απειλούν την παγκόσμια ασφάλεια και στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Το Jarhead – η λέξη που χρησιμοποιούν στον στρατό για να παρομοιάσουν το κεφάλι του νεοσύλλεκτου πεζοναύτη, που είναι σαν βάζο λόγω κουρέματος, αλλά και άδειο από οποιαδήποτε λογική και σκέψη – είναι χωρισμένο σε τρία μέρη, αυτό της βασικής εκπαίδευσης, που θυμίζει έντονα το αδικημένο Full Metal Jacket, με την σκληρότητα του, στους πρώτους μήνες στην έρημο, που οι φαντάροι προκειμένου να μην μείνουν δίχως έργο, κάνουν ότι μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους για να περνά με στρατιωτικό τρόπο η ώρα τους και στον επίλογο, όπου γίνεται αντιληπτό προς όλους, πως για άλλο πατριωτικό σκοπό ταξίδεψαν τόσες χιλιάδες μίλια και άλλα τελικώς συμφέροντα εξυπηρέτησαν.

Την κύρια δυναμική του, το Jarhead, αντλεί από τις καταπληκτικές του ερμηνείες, που αρχικά μου προκάλεσαν έκπληξη από τον αποκλεισμό τους από τις πεντάδες των Όσκαρς, μέχρι που ξανακοίταξα τα όλα όσα καταμαρτυρά ενάντια στην Αμερικάνικη στρατιωτική μηχανή το φιλμ. Ο Jake Gyllenhaal, δεν είναι απλώς ο οπλίτης Σουόφορντ, είναι κυριολεκτικά η ψυχή της ταινίας και δυσκολεύομαι να κατανοήσω πως θα ήταν το Jarhead δίχως αυτόν. Φυσικά η έξοχη εμφάνιση του, στηρίζεται και από τις παρουσίες κάποιων πολύ έμπειρων ρολιστών, όπως του Οσκαρούχου Jamie Foxx, ως εκνευριστικού λοχία Σάικς και του Peter Sarsgaard, ως μελαγχολικού «κολλητού» συμπολεμιστή, που είναι τουλάχιστον αξιομνημόνευτες.

Disc – Η Videosonic όπως πάντοτε συνεπής στον έλληνα καταναλωτή, προσφέρει ένα αξιοπρεπέστατο δισκάκι, εισαγωγής, με υψηλά στάνταρντς αναπαραγωγής και αρκετά σημαντικών πρόσθετων για περαιτέρω μελέτη. Μελανό σημείο όπως πάντοτε το εξώφυλλο του πακέτου, που μοιάζει σαν…φωτοτυπία και επιτέλους θα πρέπει να βελτιωθεί κάποια στιγμή από την συγκεκριμένη εταιρία. Το μενού του δίσκου λιτό κι εύκολο στην πλοήγηση, δεν δυσκολεύει τον χειριστή, στο να μεταβεί στο σημείο που εκείνος θέλει να επιλέξει. Σε ότι αφορά τα τεχνικά στοιχεία του δίσκου, το θυμόμουν και από την εμπειρία της αίθουσας, πως ήταν πάρα πολύ ποιοτικά, δημιουργώντας μια εκπληκτική αίσθηση στον θεατή την ώρα της παρακολούθησης. Ξεκινώντας από την εικόνα, να πω πως το αναμορφικό κάδρο σε πλήρη έκταση 2.35/1, χαρακτηρίζεται από κάποια τεχνητά καψίματα της εικόνας – είναι οι στιγμές που η ίριδα των στρατιωτών αντιμετωπίζει προβλήματα από τον καυτό ήλιο – που δίνουν στο πάνελ, πλήρους λεπτομέρειας και ανάλυσης μια εντυπωσιακή όψη. Ακόμη πιο εντυπωσιακή είναι η περίπτωση της ηχητικής κάλυψης του Jarhead, αφού από την ώρα που οι φαντάροι αποβιβάζονται στην Σαουδική Αραβία, ξεκινά ταυτόχρονα και ένας μαραθώνιος λειτουργίας όλων των ηχείων που συμμετέχουν στο σύστημα μας, του κεντρικού, που αποδίδει τις άγριες φωνές του αρχιλοχία, των κύριων front, με βασικό χαρακτηριστικό την απόδοση κάποιων νοσταλγικών μουσικών αναμνήσεων της περιόδου, των surrounds που δεν ξεχνούν να μας θυμίζουν πως ζούμε σε εμπόλεμη ζώνη και του sub που σε κάθε οβίδα που πέφτει ταράζει ολόκληρο το δωμάτιο.

Με το παράπονο της απουσίας της διπλής συλλεκτικής έκδοσης που απολαμβάνουν όλοι οι θεατές του υπόλοιπου πλανήτη, είναι υποχρεωμένος να αποδεχτώ τα βεβαίως περιορισμένα extras, που απαριθμούνται στον σχολιασμό από τον Sam Mendes με τους συγγραφείς του, που τον περίμενα πιο ζωντανό και πληροφοριακό, ένα σύνολο από 11 κομμένες σκηνές, που δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη αξία, στο δεκαπεντάλεπτο βίντεο των εξομολογήσεων των στρατιωτών στο τηλεοπτικό κανάλι, που δίνεται δίχως να έχει υποστεί (υποτίθεται) μοντάζ και τέλος κάποιες εναλλακτικές σκηνές από το φιλμ, που δείχνουν την πραγματικότητα μέσα από τα μάτια του Σουόφορντ, όταν φαντάζεται εκείνους που τον ενοχλούν – κυρίως τον διμοιρίτη του - να παθαίνουν διάφορα δεινά… Στα μείον του δίσκου η λιανική τιμή του, που κυριολεκτικά είναι εξωφρενική!!!

Μμμμ… - Βεβαίως και μιλάμε για μια ταινία που στα Box Offices tης Αστερόεσσας πέρασε παγερά αδιάφορη, πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά από την στιγμή που έκρινε τόσο έντονα τον τρόπο δράσης του φιλοπόλεμου Υπουργείου Εθνικής Αμύνης και των επιτετραμμένων του. Ένας λόγος δηλαδή παραπάνω για να μην την χάσετε τώρα που κυκλοφορεί στο βίντεο και μάλιστα σε πολύ ποιοτική έκδοση…

ΕΙΚΟΝΑ – (8/10) ΗΧΟΣ – (8/10) EXTRAS – (4/10) JARHEAD – (7/10)

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

SAW 2 - ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΞΑΝΑ

25 λέξεις – Καινούργιο παιχνίδι για τον παρανοϊκό Jigsaw. Αυτή τη φορά προκαλεί θρασύτατα σε έναν αγώνα εξόντωσης ψυχής, τον αστυνομικό διώκτη του, έχοντας κλείσει μέσα σε ένα ερμητικά σφραγισμένο σπίτι, μια ομάδα ατόμων – ανάμεσα στους οποίους και τον ανήλικο γιο του, απειλώντας να τους δηλητηριάσει με θανατηφόρο αέριο, αν δεν δεχτούν να λύσουν τους γρίφους του.

Στο Ράφι – Η αναμενόμενη συνέχεια της τόσο μεγάλης επιτυχίας που έκανε με πολύ έξυπνο τρόπο την εμφάνιση της προ διετίας, ανοίγοντας έναν καινούργιο δρόμο για τις ταινίες τρόμου, βασισμένη σε ένα σενάριο γεμάτο σασπένς και ανατροπές. Με κεκτημένη ταχύτητα από την θετική εντύπωση που προκάλεσε στο κοινό, αυτή την φορά ο Leigh Whannell, δεν είναι ούτε ο σκηνοθέτης αλλά ούτε και ο πρωταγωνιστής της, αλλά διατηρεί την θέση του βασικού παραγωγού, επιθυμώντας βεβαίως να αποσπάσει όσο το δυνατόν περισσότερα κέρδη από το έξυπνο franchising της ομολογουμένως πρωτότυπης ιδέας του. Όπως συμβαίνει όμως σε αυτού του είδους τις ταινίες, το περιεχόμενο δεν είναι το ίδιο φρέσκο και απρόβλεπτο όπως του προκατόχου του, αφού πέφτει σε πολλές επαναλήψεις των ίδιων και των ίδιων παγίδων, γεγονός που προκαλεί η παρουσία πολύ περισσότερου παγιδευμένου πληθυσμού, μέσα στο σπίτι της φρίκης.

Παρόλα αυτά δεν μπορώ να πω πως δεν υπάρχουν επίσης πολλές και σημαντικές ανατροπές, άλλωστε αυτό είναι μάλλον το στοιχείο που μελέτησαν περισσότερο κατά την συγγραφή του σεναρίου οι υπεύθυνοι. Το νεωτεριστικό στοιχείο της υπόθεσης είναι πως από το δεύτερο κιόλας επεισόδιο του, το σίριαλ με το όνομα Saw (θεωρώ δεδομένες τις πολλές συνέχειες του) είναι πως ο Jigsaw, με το απίθανο ελληνικό προσωνύμιο Παζλάκιας, βγάζει εκείνη την φρικαλέα μάσκα και εμφανίζεται με το πραγματικό του πρόσωπο, όπου μαθαίνουμε και τους λόγους που τον οδήγησαν στις ακραίες πράξεις του. Όπως πάντως συνέβη και στο πρώτο Saw έτσι κι εδώ δεν υπάρχουν βαρύγδουπα ονόματα στο καστ, γνωστότερος όλων είναι ο Donnie Wahlberg, που για πρώτη φορά είχαμε γνωρίσει στην πολύ καλή πολεμική σειρά Band Of Brothers, ο οποίος κρατά και τον ρόλο του διαφθαρμένου αστυνομικού και προβληματισμένου πατέρα.

Disc – Πολύ καλή σε ότι αφορά τα τεχνικά στοιχεία της είναι η έκδοση της Audiovisual, που αναδεικνύει για ακόμη μια φορά τους λόγους που μια τέτοιου ύφους παραγωγή, είναι πολύ καλύτερα να την παρακολουθεί κανείς εντός της οικείας του από το να επισκεφτεί την σκοτεινή αίθουσα. Ξεκινώντας από το μενού θα ήθελα να πω πως είναι έξοχα δομημένο, αφού στην πλοήγηση ο χρήστης του δίσκου, κινείται στους σκοτεινούς διαδρόμους του οικήματος που έχει επιλέξει για παγίδα ο Jigsaw, δημιουργώντας την απόλυτη αίσθηση ανατριχίλας. Στο επίπεδο της αναπαραγωγής, το στοιχείο που σίγουρα ξεχωρίζει είναι εκείνο του ήχου, αφού η ταινία προσφέρεται στις δύο δυναμικές μπάντες Dolby Digital και DTS 5.1, από τις οποίες και βέβαια θα επιλέξετε την δεύτερη που έχει πολύ περισσότερη δυναμική και πληροφορία. Από την πρώτη στιγμή, που πέφτει το σήμα της Lions Gate Films και ανάβει η ένδειξη DTS στον ενισχυτή, γίνεται αντιληπτό πως για την επόμενη μιάμιση ώρα, ο χώρος μας θα γεμίσει με απίθανα ηχητικά εφέ, που θα ανεβάσουν την αίσθηση του θρίλερ.

Η συγκεκριμένη μπάντα χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη αμέτρητων παρεμβάσεων από στρίγγιους ήχους που στις σκηνές εντάσεις ξεσηκώνουν τον τόπο. Το κεντρικό κανάλι αποδίδει έξοχα τους διαλόγους αλλά και τα μπροστινά λειτουργούν υπέροχα δίνοντας την εντύπωση ενός πολύ καλά γραμμένου σάουντρακ. Η εικόνα αποδίδεται όμορφα σε κάδρο αναμορφικό, αν και δεν δημιουργεί και τις καλύτερες συνθήκες παρακολούθησης αυτή επιλεγμένη πρασινίλα που προκαλεί το υποφωτισμένο τοπίο μέσα στις κατακόμβες της αυτοσχέδιας φυλακής. Από την άλλη μεριά πολύ κακή εντύπωση μου δημιούργησε η πλήρης ανυπαρξία πρόσθετων υλικών, αφού το τρέιλερ της πρώτης ταινίας με τον τίτλο Saw δεν μπορεί να λογιστεί ως σοβαρό extra. Περιμένω μια καλύτερη έκδοση στο μέλλον από την AV Που να απευθύνεται στους φανατικούς της σειράς…

Μμμμ… - Δεν με κέρδισε τελικά το Saw 2 παρόλο που είχα δημιουργήσει μέσα μου εκείνες τις αισιόδοξες προϋποθέσεις, που είχαν προκληθεί από την αξιόλογη παρουσίαση του πρώτου τεύχους. Δεν αρκούν δηλαδή κάποιες ανατροπές και λίγο ύφος αγωνίας για να πούμε πως έχουμε μπροστά μας μια αξέχαστη ταινία τρόμου. Απλά και μόνο για μια ενοικίαση…

ΕΙΚΟΝΑ – (6/10) ΗΧΟΣ – (8/10) EXTRAS – (1/10) SAW 2 – (3/10)

THE DESCENT

25 λέξεις – Μια ομάδα γυναικών, που τρέφουν μεγάλη αγάπη για την εξερεύνηση των σπηλαίων, οργανώνεται μετά από μια περίοδο απραξίας, προκειμένου να επιδοθούν στο αγαπημένο τους Extreme sport. Η ανευθυνότητα όμως ενός μέλους τους γκρουπ, να τις οδηγήσει σε δύσβατο και απρόσιτο μονοπάτι, θα τις οδηγήσει μπροστά σε μια τεράστια δολοφονική έκπληξη.

Στο Ράφι – Τρίτη ή τέταρτη ταινία φέτος που ασχολείται με την κάθοδο στο άγνωστο, μέσα στο βάθος ενός βράχου, που πίσω από τους σταλακτίτες του κρύβει κυριολεκτικά το άγνωστο. Αυτός είναι ο βασικός παράγοντας που γοήτευσε τις δυναμικές κυρίες της ιστορίας μας, να οπλιστούν και πάλι με τα σύνεργα της ορειβασίας και να ταξιδέψουν στα έγκατα της γης, ώστε να μελετήσουν ένα από τα πιο ονομαστά σπήλαια της Αμερικής. Βεβαίως για ακόμη μια φορά, θα πέσουν πάνω σε κάποιους βάρβαρους και αιμοβόρους οργανισμούς που βρίσκονται καλά κρυμμένοι μέσα στην σπηλιά, που μία προς μία θα εξολοθρεύουν τις άτυχες εξερευνήτριες. Το κακό με το The Descent είναι πως στερείται οποιασδήποτε πρωτοτυπίας αφού αυτό το Alienοειδές στυλ το έχουν ακολουθήσει ουκ ολίγες δημιουργίες στο παρελθόν. Από την άλλη μεριά όμως η επιλογή ανάμεσα στα υποψήφια προς βορά θύματα να υπάρχουν μόνο γυναίκες δημιουργεί μια ξεχωριστή αίσθηση, αφού ο φακός παρακολουθεί από πολύ κοντά τις ιδιαίτερες φοβίες τους αλλά και τον τρόπο που η καθεμιά επιλέγει για την επιβίωση. Μεταξύ των πρωταγωνιστριών δεν υπάρχει κάποια που να ξεχωρίζει ερμηνευτικά – ούτε βεβαίως και σαν κάποιο γνωστό στο ευρύ κοινό όνομα – αποδεικνύοντας πως η δημιουργία του Neil Marshall περισσότερο στηρίχτηκε στην ομαδικότητα, παρά στις εξάρσεις ενός εκ των μελών του καστ.

Disc – Καλή δουλειά έχει γίνει από την Prooptiki στην έκδοση του φιλμ σε ψηφιακό δίσκο, αν και υπήρχαν οι δυνατότητες από την κινηματογραφική φόρμα του Descent που ήταν επίσης πολύ καλά δομημένη τεχνικά. Το στατικό μενού, που δείχνει μια από τις κοπέλες έντρομη στην θωριά ενός εκ των τεράτων, οδηγεί στις επιλογές, δηλαδή το κυρίως θέμα, τις ρυθμίσεις και τα πρόσθετα, που όμως δεν γεμίζουν από την αρχή το μάτι. Στην αναπαραγωγή το έργο δίνεται σε μια δυναμικότατη μπάντα Dolby Digital 5.1 που βασικό της χαρακτηριστικό έχει την σωστή διασπορά των ήχων στον χώρο, δίνοντας πολύ υλικό για επεξεργασία στα περιφερειακά κανάλια. Πράγματι, μπορεί τα surrounds να μην έχουν τον όγκο δουλειάς μια περιπέτειας δράσης, όμως τονίζουν ωραιότατα κάποιες λεπτομέρειες που κανείς συναντά μόλις μπει σε ένα σπήλαιο. Τα νερά, οι σταγόνες, τα γκρεμίσματα, τα ποδοβολητά και στις πιο δυνατές σκηνές κάποια έξοχα εφέ, βρίσκονται σε μόνιμη διάταξη, στην μιάμιση ώρα που διαρκεί το φιλμ. Αυτό που προσωπικά θα ήθελα περισσότερο, θα ήταν η λειτουργία του υπογούφερ να ήταν πιο μεστή, αφού είναι ένα από τα βασικά ηχητικά συστατικά μιας ταινίας τρόμου αυτού του είδους.

Στο οπτικό κομμάτι, το αναμορφικό widescreen κάδρο, δυστυχώς υποφέρει αρκετά από την συμπίεση που έχουν κάνει οι τεχνικοί στο πρωτότυπο, με συνέπεια να υπάρχουν αμέτρητα artifacts, στα πλάνα που το φως τείνει στο μηδέν. Κύριο αποτέλεσμα αυτού είναι το μαύρο χρώμα να είναι περιορισμένη ποιότητας γεγονός που διαφαίνεται στις πολύ μεγάλες ίντσες, στην σεκάνς που η σπηλαιολόγος έχει παραμείνει σφηνωμένη μέσα στο στενό τούνελ και η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει την καλύτερη στιγμή τεχνικά του DVD, αφού ο ήχος σε αυτό το κομμάτι είναι πολύ αξιόλογος. Τα πρόσθετα δεν εμφανίζουν κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφού περιορίζονται απλώς σε κάποια τρέιλερς της ίδιας διανομής.

Μμμμ… - Μπορεί να το έχουμε χιλιωδεί το θέμα που παρουσιάζει το The Descent, αυτό όμως δεν του στερεί σε καμία περίπτωση την ιδιαιτερότητα μιας ξεχωριστής προσέγγισης, που αφορά βεβαίως στο απόλυτα θηλυκό κομμάτι της ομάδας. Αν και χωλαίνει τεχνικά από αντίστοιχες ταινίες, όπως το πολύ πρόσφατο The Cave, εντούτοις καταφέρνει να κερδίσει κάποιους πόντους περισσότερους, λόγω της σχετικής μελέτης που επιχειρεί στον εσωτερικό κόσμο των φοβισμένων γυναικών. Να το δείτε!

ΕΙΚΟΝΑ – (5/10) ΗΧΟΣ – (7/10) EXTRAS – (4/10) THE DESCENT – (6/10)

THE PRODUCERS – ΔΥΟ ΤΡΕΛΟΙ ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ

25 λέξεις – Ένας ξεπεσμένος παραγωγός του Μπροντγουέι, ο Μαξ Μπιαλιστόκ κι ένας φοβισμένος λογιστής που θέλει να ξεφύγει από την τυπικότητα της καθημερινότητας του, ο Λίο Μπλουμ, ονειρεύονται πως μέσα από το ανέβασμα της μεγαλύτερης θεατρικής…αποτυχίας, θα γίνουν πάμπλουτοι.

Στο Ράφι – Η διασκευή της αξιόλογης μουσικής επιτυχίας της ταινίας που είχε παρουσιάσει ο μεγάλος Mel Brooks, πριν από περίπου τρεις δεκαετίες, με πρωταγωνιστές τους Zero Mostel και Gene Wilder, επανέρχεται στο κινηματογραφικό σήμερα, ομολογώ δίχως να έχω αντιληφθεί καλά καλά τους λόγους που συνέβη αυτό. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια σκηνή προς σκηνή απεικόνιση του πρωτότυπου, σε τόσο βαθμό πιστότητας που αναπαραγάγει ακόμη και κάποιες μικρολεπτομέρειες των σκηνικών ή των κοστουμιών ακόμη και των αυτούσιων διαλόγων. Πάντως αν και καλογυρισμένο, το πόνημα της σκηνοθέτιδος Susan Stroman, δεν μπορώ να πω πως πιάνει χιουμοριστικά τον σύγχρονο παλμό, ακόμη και αν οι σεναριακές ενέσεις πάνω στον βασικό καμβά του Brooks – δηλαδή ο χαρακτήρας της Σουηδέζας αρτίστας Ούλα, που υποδύεται η εκθαμβωτική και σούπερ σέξι Uma Thurman και κάποια μουσικοχορευτικά κλιπς που παρεμβάλλονται ανάμεσα στην πρόζα – υποτίθεται είναι νεωτεριστικές.

Παρακολουθώντας το Producers, διαρκώς μου περνούσε από το μυαλό το ερώτημα, του πως καταφέρνει ο Matthew Broderick, ένα από τα πιο γνήσια ταλέντα, που έχει δοκιμαστεί σχεδόν σε όλα τα κινηματογραφικά είδη και εκτός της κωμωδίας, δεν έχει καταφέρει, είκοσι χρόνια μετά το Ladyhawke, δεν έχει καταφέρει να εξελιχτεί σε ερμηνευτική προσωπικότητα πρώτης γραμμής. Εδώ υποδυόμενος τον λογιστή που κινείται μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας, ξεχωρίζει μακράν από τον συμπαίκτη του Nathan Lane, που επαναλαμβάνει για ακόμη μια φορά τον ρόλο του εξυπνάκια, που στο τέλος την πατά. Δίχως να προσφέρει τίποτα περισσότερο περνά απαρατήρητος και ο υπερβολικά κρύος Will Ferrell, που παριστάνει τον νεοναζί, συγγραφέα του έργου «Άνοιξη με τον Χϊτλερ», που αποφασίζουν να ανεβάσουν οι φιλόδοξοι για αποτυχία συμπαραγωγοί.

Disc – Όχι μια από τις καλύτερες στιγμές της Sony Home Entertainment το DVD των Producers, αφού τα στάνταρντς που μας έχει συνηθίσει το στούντιο, είναι πολύ υψηλότερα από όσα αντικρίζουμε εδώ. Για να γίνω πιο σαφής από το μενού, που είναι ακριβώς το ίδιο με την παγκόσμια κυκλοφορία, που σαν φανφαρόνικο κινηματογραφικό πάνελ, απεικονίζει μερικά από τα πιο μουσικά πλάνα του έργου, γίνεται αντιληπτό πως η έκδοση δεν έχει προσεχθεί ιδιαίτερα. Την άποψη αυτή επιβεβαίωσε η είσοδος μου στο section των extras, που εκτός του ότι είναι λιγοστά, είναι και αδιάφορα. Δηλαδή δεκαπέντε λεπτά από γκάφες των πρωταγωνιστών στα γυρίσματα, οκτώ κομμένες σκηνές (από την στιγμή που η ταινία έχει τον ατελείωτο σε διάρκεια) και η ανάλυση της πιο ενδιαφέρουσας σκηνής, όπου ο λογιστής παίρνει το ρίσκο της διαφθοράς, εξαιτίας του καταπιεστικού προϊστάμενου του, δεν είναι δα αυτά που θα περίμενε κανείς να παρακολουθήσει για να ενημερωθεί για το φιλμ.

Τεχνικά, η ταινία είναι σαφέστατα πάνω από το μέτριο, αφού οπτικά που είναι και η κύρια δυναμική της, το widescreen κάδρο 2.35/1 είναι ζεστό και με τα αμέτρητα πλην γήινα χρώματα αγκαλιάζει τον θεατή, δίχως να αντιμετωπίζει προβλήματα από την συμπίεση, ενώ και ο ήχος είναι αξιοπρεπέστατος, με ειδικό βάρος στα πιο δυναμωμένα μπροστινά κανάλια της Dolby Digital 5.1, στις στιγμές που πέφτει στην μάχη η μουσική και το τραγούδι. Νομίζω πως στο μιξάζ, μάλλον δεν υπολογίστηκαν σωστά τα surrounds, με συνέπεια σε πολλά σημεία της ταινίας να παραμένουν νεκρά.

Μμμμ… - Πρεμιέρα στο βίντεο για μια ταινία που - λογικά – ουδέποτε βγήκε στις αίθουσες μας. Μακριά από τον σφυγμό του έλληνα θεατή, πολύ δύσκολα θα καταφέρει να κερδίσει κοινό και εκτιμώ πως παρόλες της προσπάθειες του Broderick και τον μαγευτικό χορό της Thurman, θα περάσει απαρατήρητη και στην δεύτερη της ευκαιρία στο βίντεο…

ΕΙΚΟΝΑ – (6/10) ΗΧΟΣ – (6/10) EXTRAS – (3/10) THE PRODUCERS – (4/10)

Σχόλια, ερωτήσεις περί των επερχόμενων κυκλοφοριών και απορίες σας θα χαρώ να σας απαντήσω στην διεύθυνση gzervopoulos@cine.gr



Το CineDVD είναι μια προσφορά του

---