---

Παρ 30 Ιουν 2006

ΤΗΣ ΚΟΡΕΑΣ…

Το καλοκαίρι προχωρά ακάθεκτο, η ζέστη συνεχίζει να γίνεται ολοένα και πιο αφόρητη, ειδικά για όλους εκείνους που υποχρεούνται να μένουν εντός του άστυ, δίχως να έχουν την δυνατότητα έστω και μιας μικρούλας απόδρασης σε κάποια παραλία. Οάσεις δροσιάς, παρόλο που διανύουμε την πλέον αντιεμπορική περίοδο του χρόνου, αποτελούν προς μεγάλη μου έκπληξη τα γειτονικά σας βίντεο κλαμπς, που προσφέρουν κάθε εβδομάδα, ολοένα και περισσότερες νέες – και αξιόλογες - DVD εκδόσεις. Ειδικά αυτή την εβδομάδα, το κομφούζιο της κυκλοφορίας είναι πολύ μεγάλο, αφού όλες σχεδόν οι εταιρίες διανομής, επέλεξαν τις τελευταίες ημέρες του Ιουλίου για να μας παρουσιάσουν την πραμάτεια τους. Επίκεντρο των γεγονότων αποτελεί δίχως αμφιβολία η Άπω Ανατολή, αφού οι δύο καλύτερες προτάσεις έχουν – καθεμιά για ξεχωριστό λόγο – σαν κέντρο αναφοράς, εκείνη την μακρινή γωνιά του πλανήτη. Όσο για το επόμενο επταήμερο, το ενδιαφέρον μετακομίζει προς Μόναχο, μεριά… Και όχι μόνο λόγω Μουντιάλ!

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

A BITTERSWEET LIFE

25 λέξεις – Για τον Σαν Γου, τον καλύτερο εκτελεστή της Σεούλ και δεξί χέρι του βαρόνου του υποκόσμου, του Κανγκ, του επονομαζόμενου και Προέδρου, το καθήκον του είναι συνυφασμένο με την ίδια του την ζωή. Την μοναδική φορά όμως που ο Σαν Γου, θα πράξει ακολουθώντας το συναίσθημα και θα παραβεί τις εντολές του αφεντικού του, θα βρεθεί στο στόχαστρο του, κυνηγημένος σαν αγρίμι.

Στο Ράφι – Εκεί που οι υπόλοιπες, οι πιο εμπορικές αν θέλετε κινηματογραφικές σχολές του πλανήτη αποφάσισαν να βάλουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, ένα από τα πιο αγαπημένα είδη, το νέο-νουάρ, ευτυχώς εκεί στην μακρινή Ανατολή, βρέθηκαν πάμπολλοι θιασώτες, που αποφάσισαν όχι μόνο να το διατηρήσουν στην ζωή αλλά και να το παρουσιάσουν στον κόσμο με ακόμη καλύτερο τρόπο. Άλλωστε στο τρίγωνο που ορίζεται από τις κορυφές Κορέα – Χονγκ Κονγκ – Τζαπάν, η φιλμική παράδοση πάνω στις ταινίες με κεντρικά πρόσωπα γκάνγκστερς αντι-ήρωες, μοναχικούς εκδικητές και σκηνοθεσίες που κινούνται σε καταιγιστικούς ρυθμούς, έχει γράψει χρυσές σελίδες στην ιστορία του σινεμά. Και δεν είναι και λίγοι εκείνοι οι δημιουργοί, που «αποσκίρτησαν» από τις χώρες τους –όπως John Woo – ταξιδεύοντας στην αντίπερα άκρη του Ειρηνικού, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη στην Μέκκα του κινηματογράφου.

Μια τέτοια περίπτωση φιλμ, αποτελεί και το Bittersweet Life, ένα δείγμα τυπικό θα έλεγα, φιλμ παραγωγής της κραταιάς πλέον σχολής της Άπω Ανατολής, που ευτυχώς εξακολουθεί να παράγει σε μεγάλες ποσότητες, ταινίες που συνδυάζουν, δράση, περιπέτεια, πολεμικές τέχνες αλλά το κυριότερο, συναίσθημα και ψυχή. Ο ήρωας της ιστορίας μας, δεν είναι ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος. Για να ακριβολογώ δεν είναι καν άνθρωπος, είναι μια μηχανή πολέμου, που κάθε εντολή που δέχεται από τον σκοτεινό του boss, σημαίνει πως δεν είναι λίγοι οι αντίπαλοι που έχουν κλείσει ραντεβού με τον θάνατο. Ο εκτελεστής Σαν Γου, είναι ένα ελάχιστα νοήμων ον, που δεν ξεχωρίζει το καλό από το κακό, τα πάντα είναι ζήτημα καθήκοντος. Γι αυτό και σε κάθε του ξέσπασμα, σε κάθε μια νευρική κρίση, δεν διστάζει να επιδείξει τις γνώσεις του στα δυναμικά αθλήματα, σε όποιον κατά την εκτίμηση του, θεωρείται εχθρός.

Κι όμως αυτός ο αυτοματοποιημένος χαρακτήρας, θα δείξει κατανόηση για την κατάσταση στην οποία έχει βρεθεί η όμορφη Χι Σου, η ερωμένη του εντολέα του, για την οποία μόλις αντιλαμβάνεται πως τον απατά, θα πάρει την στιγμιαία απόφαση να μην την εκτελέσει, αλλά να της δώσει μια δεύτερη ευκαιρία, αφήνοντας την ελεύθερη. Δείγμα συμπάθειας, δείγμα έρωτα προς το πρόσωπο της? Δύσκολο να το πει κανείς. Ο Σαν Γου, από τα πρώτα κιόλας στιγμιότυπα του φιλμ, που υπογράφει ένα ατόφιο δημιουργικό ταλέντο, ο Kim Ji-woon, που δυστυχώς την ταινία του A Tale Of Two Sisters δεν είδαμε στην χώρα μας, μας κοινοποιεί την αναισθησία του, προς οτιδήποτε και οποιονδήποτε και την αντίδραση του, προς οποιαδήποτε απειλή προς το πρόσωπο του σεβάσμιου Κανγκ. Δυστυχώς για εκείνον όμως οι νόμοι του υποκόσμου είναι πολύ σκληροί και η ασέβεια που επέδειξε προς τον μαφιόζο, πρέπει να τιμωρηθεί με αίμα. Λυρισμός, πλάνα που σοκάρουν, φινάλε βγαλμένο από αρχαία ελληνική τραγωδία και εξαιρετικές ερμηνείες, κυρίως από τον σούπερ σταρ στην πατρίδα του την Κορέα Lee Byung-hun, που υποδύεται τον μαχόμενο μέχρι τελικής πτώσης για την τιμή και τα ιδανικά του Σαν Γου, αλλά και την συμπαθέστατη τραγουδίστρια Shin Min A, που κρατά καλύτερα από το αναμενόμενο τον ρόλο τα παλλακίδας.

Disc – Δεν είναι η πρώτη φορά που ένας τίτλος που έχει την ρίζα του στην μακρινή Ασία, δεν κυκλοφορεί σε αντίστοιχης ποιοτικής αξίας DVD σετ. Θα πει κανείς πως δεν υπάρχει και το αντίστοιχο target group, που θα θελήσει να εντάξει στην δισκοθήκη του, ένα πλήρως συλλεκτικό σετ, με 3-4 δισκάκια και πλήρη συνοδεία από booklets και κάρτες και γι αυτό περιοριζόμαστε στην λιτότατη εκδοχή που μας προτείνει η Prooptiki. Αυτό που αποτελεί μοναδικό ενδιαφέρον στην εγχώρια διανομή του Bittersweet Life, είναι η ποιότητα των τεχνικών χαρακτηριστικών, που αποδοτικά δεν μου προκάλεσε ούτε κρύο ούτε ζέστη. Δεν θα προβώ σε συγκρίσεις Ασιατικής και Ελληνικής βεβαίως εκδοχής γιατί τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά για τον δίσκο που οι καταναλωτές μας μπορούν να ενοικιάσουν από τα καταστήματα. Μπορώ όμως να πω πως η εικόνα, σε κάδρο αναμορφικό, είναι απλώς ικανοποιητική, με το κοντράστ να αντιμετωπίζει μερικά προβληματάκια, ειδικά στις σκηνές ταχύτατου ρυθμού, όταν το μαύρο διαχέεται πολλές φορές μέσα στα υπόλοιπα χρώματα του καρέ. Τρανή απόδειξη αποτελεί το κοστούμι του ήρωα, που δημιουργεί «πριονάκι» όταν έρχεται σε επαφή με το κατάλευκο πουκάμισο του.

Ηχητικά, επίσης δεν τα πάμε πολύ καλά, αφού ναι μεν η μπάντα Dolby Digital 5.1 στέκεται κάπως καλά, αναπαράγοντας τους διαλόγους στο κεντρικό κανάλι σωστά, αλλά όταν έρχεται η ώρα να λειτουργήσει η περιφέρεια, εκεί χάνεται μεγάλο μέρος από την τεχνική επεξεργασία, που έκαναν οι Κορεάτες στο σάουντρακ. Θα πρέπει κανείς να απολαύσει την πλήρους εύρους DTS made in Korea, για να καταλάβει ακριβώς τι εννοώ, ειδικά στην σεκάνς του φινάλε, που πρωτίστως σε καθηλώνει ακουστικά και κατόπιν με τα όσα διαδραματίζονται μέσα στο αιματοβαμμένο μπαράκι. Όσο για τα πρόσθετα, εδώ ξεχνάμε παντελώς την ύπαρξη τους, αφού δεν υπάρχει κανένα επιπλέον στοιχείο γύρω από την ταινία (2 DVDs με extras στην αντίστοιχη ξένη εκδοχή) ώστε να πληροφορηθούν και οι εντός των συνόρων θεατές, τον ειδικό τρόπο κινηματογράφησης που χρησιμοποιούν οι ανατολίτες.

Μμμμ… - Κι όμως, παρόλο που ο δίσκος δεν αντικατοπτρίζει σε καμία περίπτωση την αξιότητα ενός φιλμ σαν το A Bittersweet Life, που τα δυτικά στούντιος σφάζονται για το ποιο θα αποκτήσει τα δικαιώματα της μεταφοράς του στο Χόλιγουντ, εντούτοις αποτελεί μια πρώτης τάξης πρόταση για παρακολούθηση, αφού είναι σπάνιες οι ευκαιρίες να δούμε στο πανί μια τόσο καλή ταινία με φόντο τον υπόκοσμο και τα κατάλοιπα του. Για τους φαν του είδους, που έχουν πρόσβαση στα διαδικτυακά καταστήματα της Ανατολής προτείνω ακόμη και την αγορά του!

ΕΙΚΟΝΑ – (7/10) ΗΧΟΣ – (6/10) EXTRAS – (2/10) A BITTERSWEET LIFE – (7/10)

ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΑΚΟΜΗ

MEMOIRS OF A GEISHA

25 λέξεις – Ξεκίνησε από το φτωχικό ψαροχώρι της, μόλις εννιά χρονών, ένα υποχρεωτικό ταξίδι μέχρι την πρωτεύουσα της χώρας το Κιότο, προκειμένου να μεγαλώσει μέσα στο περιβάλλον ενός σπιτιού με γκέισες. Η μικρούλα Τσίγιο, με το σπινθηροβόλο βλέμμα, με τον καιρό θα μετεξελιχθεί σε μια από τις διασημότερες γυναίκες – αρτίστες της πόλης, την Σαγιουρί, που θα μαγνητίζει πάνω της τις ματιές όλων των αντρών της υψηλής κοινωνίας.

Στο Ράφι – Βρισκόμαστε στην διπρόσωπη ταξικά Ιαπωνία, λίγο πριν την είσοδο της – που κατόπιν απέφερε πάμπολλα δεινά στην υπερηφάνεια της – στον μεγάλο πόλεμο. Είναι η περίοδος που δημιουργούνται και οι μεγαλύτερες ανακατατάξεις στις μυστηριώδεις βαθμίδες της γιαπωνέζικης κοινωνίας, από την εποχή που έσβησαν για πάντα οι κάστες των Σογκούν και των Σαμουράι. Τα θύματα αυτών των αλλαγών, στην προκειμένη περίπτωση – λίγο πριν, λίγο μετά τον πόλεμο – θα είναι οι γκέισες, οι γυναίκες δηλαδή που διασκέδαζαν την αρσενική υψηλή κοινωνία, μέσω των άριστων γνώσεων τους στο τραγούδι, το όργανο και τον χορό στα τεϊοποτεία που ήταν διασκορπισμένα σε όλη την χώρα. Αυτή την παρακμή της συγκεκριμένης τάξης, όπως την περιέγραψε στο μπεστ σέλλερ του ο Arthur Golden, επιθυμεί να παρουσιάσει το φιλμ, που υπογράφει ο γνώστης – ελέω Chicago – της αναπαράστασης παρελθουσών εποχών, Rob Marshall.

Υπάρχουν δύο οπτικές γωνίες που μπορεί να αποκωδικοποιήσει κανείς την Geisha. Ο πρώτος είναι ο εικαστικός, να το δει σαν μια παρουσίαση μιας χρονικής περιόδου, που έχει φύγει ανεπιστρεπτί, σε μια χώρα που διατηρώντας την υψηλή της παράδοση, θέλει να ανοιχτεί σε καινούργια πρότυπα, πιο δυτικά. Αυτό το στοιχείο, το φιλμ το πετυχαίνει απόλυτα, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό, που δύσκολα πιστεύω μπορεί να πιστέψει κανείς πως ο πίνακας του Marshall, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και απλά αποτελεί κομμάτι ενός θεατρικούς σκηνικού. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως απέσπασε με χαρακτηριστική άνεση, τα τρία Όσκαρς που αναφέρονται στο συγκεκριμένο κομμάτι του έργου, το πιο καλλιτεχνικό (φωτογραφία, σκηνικά και κοστούμια). Από την άλλη μεριά όμως, η νουβέλα τονίζει και διάφορα άλλα στοιχεία, τις αντιθέσεις, τον ρόλο των ιαπώνων στον πόλεμο, τις κακουχίες, που αυτά στην ταινία περνούν ελαφρώς άψυχα, δίχως να τους δίνεται μεγάλη σημασία.

Αν σε αυτά τα αρνητικά στοιχεία προσθέσω και το διπλό ατόπημα των παραγωγών, να επιλέξουν σαν επίσημη γλώσσα του φιλμ την αγγλική (αν είναι δυνατόν κάτι τέτοιο σε εποχές παγκοσμιοποίησης και σε χρόνους που οι ανατολίτικες γλώσσες δεν μοιάζουν τόσο απόμακρες και ξένες όσο παλιότερα) αλλά και το να αποφασίσουν να δώσουν τους τρεις βασικούς ρόλους σε μη γιαπωνέζες, τότε η συνταγή χαλά για τα καλά. Όσο πειστικές και να είναι η Zhang Ziyi ως Σαγιούρι, η Michelle Yeoh σαν μέντορας της Μάμεχα και η σπάνιας ομορφιάς Gong Li, που παίζει την δισυπόστατη και κακιά Χατσουμόμο, δεν παύουν να προέρχονται από την απέναντι μεριά της Κίτρινης Θάλασσας, την Κίνα και την Μαλαισία, κάτι που τονίζει την αρνητική εντύπωση.

Disc – Η Audiovisual, γνωρίζοντας καλά πως έχει έναν πολύ καλό και εμπορικό τίτλο στα χέρια της, έδωσε μεγάλη σημασία στην κυκλοφορία του DVD, που πραγματικά είναι πάρα πολύ αξιόλογο και τεχνικά και στις επιπλέον πληροφορίες που δίνονται μέσω των έξτρα ντοκιμαντέρς. Αυτό από μια άποψη είναι πολύ καλό για όποιον θέλει να πάρει περισσότερα στοιχεία γύρω από το πώς φτιάχτηκε το φιλμ. Θα μπορούσε όμως να το κάνει, τοποθετώντας την ταινία σε έναν δίσκο και τα πρόσθετα σε έναν ακόμη, ώστε το φιλμ να μην συμπιεστεί τόσο πολύ ώστε να φαίνονται κάποιες ατέλειες, χρωματικά και ποιοτικά στην εικόνα. Το κάδρο της αναπαραγωγής είναι αναμορφικό widescreen και λαμβάνοντας υπόψην σας όσα σας προανέφερα περί βραβεύσεων στον εικαστικό τομέα, αποδίδει το πρωτότυπο πάρα πολύ καλά. Ίσως όχι με τον ονειρώδη τρόπο που το κάνουν οι 2 disk editions της υπόλοιπης Ευρώπης και της Ασίας, αλλά τουλάχιστον στις χαμηλότερες ίντσες δεν χάνεται εκείνη την μαγευτική μίξη χρωμάτων, που αποτελεί και το βασικό όπλο του έργου.

Ηχητικά στην μπάντα Dolby Digital 5.1 δεν υπάρχουν αναλόγου επιπέδου μεγάλες απώλειες, αφού όλα τα κανάλια εργάζονται πολύ σωστά καθόλο την διάρκεια του διώρου, με αποκορύφωμα φυσικά την ανεπανάληπτη σκηνή του χορού της γκέισας, που την θεωρώ μια από τις πιο καλογραμμένες σεκάνς εικαστικά, στην ιστορία του σινεμά. Στον υπόλοιπο χώρο του DVD, εκτός από δύο προαιρετικούς σχολιασμούς που μπορείτε να ακούσετε ταυτόχρονα με το φιλμ (δίχως ενδοιασμό αν είναι να το πράξετε να προτιμήσετε εκείνον όπου μιλούν οι Οσκαρούχοι πλέον Colleen Atwood (ενδυματολόγος), John Myhre (σκηνογράφος) και Pietro Scalia. Στα φιλμάκια όπου ρίχνεται μια επιπλέον ματιά στα παρασκήνια, θα βρείτε τέσσερις ενότητες αφιερωμένες (Το πεδίο εκπαίδευσης των γκεισών, η δημιουργία του Χαναμάτσι, η όψη της γκέισας και η μουσική της ταινίας) η καθεμιά σε ένα σκέλος του πρότζεκτ. Δώστε σημασία στην τελευταία όπου μιλά ο βετεράνος πλέον John Williams, που μας χάρισε ακόμη μια εμπνευσμένη του δουλειά. Για όσους δε αγοράσουν το σετ DVD, μέσα στο διαφημιστικό έντυπο της Audiovisual, υπάρχει ένα πολυσέλιδο μπούκλετ γεμάτο πληροφορίες, που μπορούν να το χρησιμοποιήσουν σαν ένθετο.

Μμμμ… - Καλλιτεχνικά και οπτικά η ταινία αγγίζει το άριστα και αν την δείτε από αυτό το πρίσμα, είναι βέβαιο πως θα σας ικανοποιήσει. Για όσους έχουν μελετήσει το βιβλίο, πιθανότατα να τους περιμένει η απογοήτευση στον τρόπο που προσεγγίζει τα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα στην χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, κατά την διάρκεια του πολέμου. Δείτε την.

ΕΙΚΟΝΑ – (6/10) ΗΧΟΣ – (7/10) EXTRAS – (6/10) MEMOIRS OF A GEISHA – (6/10)

AEON FLUX

25 λέξεις – Σε έναν κόσμο που έχει δεχτεί την επίθεση ενός θανατηφόρου ιού, με συνέπεια να έχει εξοντωθεί το 99% του ανθρώπινου πληθυσμού του πλανήτη, οι επιζώντες έχουν βρει καταφύγιο στην πόλη Μπρένια, ιδιοκτησίας της οικογένειας Γκουντσάιλντ, που διατηρείται ακόμη ανέπαφη από την αρρώστια. Πίσω από το τέλειο πρόσωπο της πόλης όμως, επικρατεί δυσφορία για τον δικτατορικό τρόπο διοίκησης από τους τυράννους, με συνέπεια να έχουν σχηματιστεί επαναστατικοί πυρήνες που ζητούν την απομάκρυνση τους. Ανάμεσα σε αυτούς υπάρχει και η μαχητική εκτελεστής Ίον Φλαξ, που η ρήξη της με τον ηγέτη Τρέβορ Γκουντσάιλντ έχει και προσωπικό χαρακτήρα…

Στο Ράφι – Πλανήτης Γη, 25ος αιώνας. Αυτό είναι το χρονικό τοπίο που μας ταξιδεύει με την συνοδεία της φαντασίας, η ταινία, που στηρίζεται σεναριακά στην ομώνυμη σειρά του μουσικού καναλιού MTV, Που παίχτηκε για χρόνια με σημαντική επιτυχία. Βεβαίως στο μυαλό του κάθε θεατή έρχονται κατευθείαν μνήμες από αναλόγου ύφους κινηματογραφικές παραγωγές, σαν τον πρώτο Matrix ή τον Judge Dredd, που χρησιμοποιούν επίσης το ίδιο μελλοντολογικό ύφος και ήθος στην πορεία τους. Και δεν θα έλεγα πως σαν δομή το Aeon Flux, τα καταφέρνει λιγότερο καλά από εκείνες, ώστε να μας προκύψει μια από τις πιο παταγώδεις αποτυχίες της χρονιάς που μας πέρασε. Το άσχημο στην περίπτωση είναι πως στο γκρέμισμα του στα παγκόσμια box offices, το φιλμ παρέσυρε και την ξανθιά σούπερ καλλονή (εδώ μελαχρινή όμως) Charlize Theron, που είχε σχηματίσει μια αξιοζήλευτη αλυσίδα συνεχόμενων χιτς. Παρόλο που ο περίγυρος της είναι ιδιαίτερα αξιοπρεπής ερμηνευτικά – Frances McDormand, Pete Postlethwaite, Sophie Okonedo, Marton Csokas) εντούτοις η νοτιοαφρικάνα, ακόμη και σε έναν ρόλο, αυτόν της Ίον που δεν έχει και ιδιαίτερες απαιτήσεις, δείχνει πως διατηρεί τον πλήρη έλεγχο των δυνατοτήτων της. Να ήταν και λίγο πιο συμπαγές το σενάριο…

Disc – Η παραγωγή της Paramount, ενώ είχε εξαγγελθεί μετα πολλών δαφνών στο κινηματογραφικό πρόγραμμα της χειμερινής σεζόν, εντούτοις αποφασίστηκε από την διανομή να μην βγει στις αίθουσες, με συνέπεια να κάνει πρεμιέρα κατευθείαν στο βίντεο, στον ψηφιακό δίσκο που μας προσφέρει η Odeon. Ένα πολύ καλό δισκάκι, που καλύπτει πλήρως τις απαιτήσεις των θεατών, τόσο τεχνικά, όσο και στις πρόσθετες παροχές του, που απαιτούν αρκετό χρόνο για να τις μελετήσει κανείς. Μεταξύ των στοιχείων του Aeon Flux, ξεχώρισα την οπτική του πλευρά, που παρότι βοηθιέται υπερβολικά από το συνήθως CGI φόντο, είναι λαμπερό, λεπτομερές και αποδίδει άριστα το πρωτότυπο, σε κάδρο αναμορφικό 2.35/1 με χρωματικούς τόνους του βαθύ γαλάζιου και του μεταλλικού. Ηχητικά δεν υπάρχουν και πολλά που μπορεί να πει κανείς όταν τα εφέ των surrounds μαστίζουν διαρκώς για μιάμιση ώρα το σαλόνι την ώρα που τα τρία κύρια ηχεία στέκονται εξίσου λεβέντικα στον χώρο. Δυναμώστε και λίγο το υπογούφερ και έχετε μια πολύ αξιοπρεπή μπάντα, πιθανότατα την πιο λεπτομερή των τελευταίων εβδομάδων.

Στον τομέα των extras, υπάρχουν δύο σχολιασμοί, στους οποίους συμμετέχει η Theron, οι σεναριογράφοι (προσπεράστε) και η παραγωγός Gale Anne Hurd, το τρέιλερ και πέντε φιλμάκια, που ρίχνουν φως στο Making of του έργου, από το πώς το σκίτσο μετατράπηκε σε ζωντανό χαρακτήρα, το πώς επιλέχθηκαν οι χώροι, τα σκηνικά, τα κοστούμια και το πώς έδρασαν οι κασκαντέρ, που δεν είχαν να επιδείξουν και λίγα κόλπα.

Μμμμ… - Μια ταινία που απευθύνεται μόνο σε όσους αρέσκονται στο να απογειώνουν τις δυνατότητες του οικιακού τους κινηματογράφου, που δεν έχει να προσφέρει και πολλά στον καλλιτεχνικό τομέα και δίκαια πιστεύω πέρασε αδιάφορη στην πρώτη της καριέρα στο theatrical. Το αμερικάνικο σινεμά πλέον, ότι πολιτικό μήνυμα έχει να κάνει, πρέπει να το λέει πλέον ελεύθερα και ανοικτά και όχι να κρύβεται πίσω από κουτές και ανιαρές πολλές φορές μελλοντολλογικές αναζητήσεις…

ΕΙΚΟΝΑ – (8/10) ΗΧΟΣ – (7/10) EXTRAS – (6/10) AEON FLUX – (3/10)

Περιμένω με χαρά απορίες και ερωτήσεις σας γύρω από νέες και παλιότερες κυκλοφορίες στην διεύθυνση gzervopoulos@cine.gr



Το CineDVD είναι μια προσφορά του

---