---

Κυρ 16 Ιουλ 2006

Αγάπησα Μια Πολυθρόνα

Θυμάστε την εποχή που κανείς δεν κατέθετε τις εισπράξεις του και γενικά τα μετρητά του στις τράπεζες; Όχι; Προφανώς έχετε απλά ακούσει ιστορίες από παππούδες και γιαγιάδες για τότε που φοβόντουσαν (λόγω άγνοιας και διάφορων πολέμων) να εμπιστευτούν τα χρήματά τους σε κάποιον άλλον και τα έκρυβαν συνήθως κάτω από τα κρεβάτια τους και σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του σπιτιού όπου ήλπιζαν ότι δεν θα κλαπούν. Το ελληνικό μυαλό σε μεγάλη εγρήγορση, οι παππούδες σε ρόλο Μαγκάιβερ και οι απόγονοί τους σε ρόλο Ιντιάνα Τζόουνς ψάχνοντας να βρουν τον κρυμμένο θησαυρό. Ο μύθος του κρυμμένου θησαυρού βέβαια δεν είναι και τόσο μυθοπλαστικός αλλά σε πολλές περιπτώσεις Έλληνες κληρονομούσαν αντικείμενα που αργότερα ανακάλυπταν πως έκρυβαν χρυσές λίρες και άλλα αντικείμενα αξίας.

Έξυπνο σενάριο του Λάκη Μιχαηλίδη για τον Ντίνο Δημόπουλο που αποφάσισε να το μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη με πρωταγωνιστές τον Κώστα Βουτσά και την Ελένη Ερήμου. Ο Βουτσάς ανακαλύπτει πως μία από τις τέσσερις πολυθρόνες που άνηκαν σε πρόγονό του κρύβει ένα κουτί με διαμάντια. Οι πολυθρόνες όμως έχουν πουληθεί και έχουν αλλάξει κάτοχο. Αρχίζει λοιπόν- μαζί την Ερήμου- να τρέχει πίσω από τις πολυθρόνες για να ανακαλύψει τον θησαυρό. Θα μπλέξουν σε περίεργες καταστάσεις ουκ ολίγες φορές, όμως η ανάγκη τους για λεφτά δεν τους σταματάει με αποτέλεσμα να ζουν ολοένα και πιο εξωφρενικές στιγμές από την ‘αγάπη’ τους για μια πολυθρόνα.

Κωμωδία και Κώστας Βουτσάς – Ντίνος Δημόπουλος συνήθως υπόσχεται σίγουρη επιτυχία, όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση πρόκειται για μια μεγάλη αποτυχία και των δύο. Ο Δημόπουλος που νωρίτερα, το 1967, είχε κερδίσει τέσσερα βραβεία στη Θεσσαλονίκη για το ‘Πυρετός στην ‘Ασφαλτο’ και αργότερα, το 1978, τιμήθηκε με δύο βραβεία για το ‘Ήλιος του Θανάτου’, εδώ κάνει μια μεγάλη δημιουργική πτώση. Ο Κώστας Βουτσάς που έχει αναμφισβήτητο ταλέντο στην κωμωδία φαίνεται πως το 1971 δεν ήταν από τις χρονιές του. Με πολλές επιτυχίες τα προηγούμενα χρόνια (και λιγότερες τα χρόνια που ακολούθησαν) ευτυχώς γρήγορα επανήλθε την επόμενη χρονιά (το 1972) με το αξιόλογο ‘Αγάπη Μου Παλιόγρια’ στο οποίο πρωταγωνιστεί με την Ξένια Καλογεροπούλου. Ήταν άλλωστε και χρονιές παρακμής του (παλιού) ελληνικού κινηματογράφου...

Η σκηνοθεσία δεν παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον, τα αστεία- όσο κι αν τα περιμένουμε- δεν έρχονται ποτέ, η Ελένη Ερήμου ανακαλύπτει πως είναι καλύτερη στο δράμα και ο Κώστας Βουτσάς κάνει αδιάφορη κωμωδία, όσο κι αν φαίνεται εξωπραγματικό!. Καλή ιδέα, καλές κι οι πολυθρόνες όμως δεν βρήκαν πρόσφορο έδαφος.

Βαθμολογία: (4/10)

---