---

Δευ 04 Σεπ 2006

PUBLIC FEARS IN PUBLIC PLACES (COEURS) – Με την εγγύηση ενός μεγάλου μαέστρου

Ο μεσήλικας Τιερί εργάζεται σε μεσιτικό γραφείο. Εδώ και χρόνια έχει χάσει κάθε ερωτική διάθεση, εργαζόμενος βαριεστημένα στο να δείχνει τα υπό πώληση σπίτια σε δύστροπα ζευγάρια όπως ο Νταν και η Νικόλ. Όλος ο χώρος στην καρδιά του είναι αφιερωμένος στην μοναχοκόρη του, την Γκαέλ, που κι εκείνη, κλείνεται διαρκώς στον εαυτό της, δίχως να διαθέτει κοινωνικές συναναστροφές, προσεγγίζοντας τους άντρες μέσα από αγγελίες γνωριμιών. Συνεργάτης του στην δουλειά είναι η μόνιμα χαμογελαστή Σαρλότ, που τον τελευταίο καιρό το έχει ρίξει στις θρησκευτικές αναζητήσεις γυρνώντας ολοένα με ένα προσευχητάρι στο χέρι. Τα βράδια της πάντως τα έχει αφιερωμένες στην φύλαξη ηλικιωμένων κυρίων, όπως τον δύστροπο πατέρα του του Λιονέλ, ενός ευγενέστατου μπάρμαν.

Προσωπικά αν θα μου ζητούσε κανείς να κατονομάσω εκείνον τον δημιουργό που έχει επεξεργαστεί καλύτερα τον ψυχισμό των ανθρώπων σε δύσκολες πλην καθημερινές καταστάσεις, δίχως δεύτερη σκέψη θα επέλεγα τον Alain Resnais. Τον Γάλλο βετεράνο δημιουργό μεγάλων στιγμών του ευρωπαικού σινεμά, όπως το Marienbad και το Hiroshima Mon Amour, που ακόμη και σήμερα στα 84 του, καταφέρνει περίφημα, αυτό που κάνει τόσο χρόνια. Να μας προσφέρει όμορφες, ζεστές, ανθρώπινες, άλλοτε λυπητερές και άλλοτε γελαστές εικόνες, προσώπων, που δεν ξεχωρίζουν από τον κοινό καθημερινό πολίτη. Έτσι κι εδώ, ο Resnais, αποσπά από το σύνολο έξι διαφορετικούς χαρακτήρες, κτίζοντας το δικό του παζλ καταστάσεων, που στο φόντο του υπάρχει μόνο ένα συναίσθημα: Η μοναξιά!

Στον καμβά ο αγαπημένος δημιουργός, ρίχνει όλων των λογιών τους σύγχρονους προβληματισμούς του ατόμου. Σκέψεις που έχουν να κάνουν με την οικογένεια κυρίως, είτε πρόκειται για τα παιδιά (οποιασδήποτε ηλικίας), είτε για τον γονιό, με την εργασία, που μέρα με την μέρα οι συνθήκες της δυσκολεύουν ή ακόμη και με το απότερο ταμπού την θρησκεία, που ελάχιστοι την προσεγγίζουν με τον ίδιο τρόπο. Γέφυρα όλων αυτών των άλλοτε ζεστών και άλλοτε προβληματικών σκηνών της ζωής, το χιόνι που παγώνει τις καρδιές, αλλά ταυτόχρονα μας φέρνει και πιο κοντά, μας κάνει να αναζητούμε συντροφιά. Μόνον ο Resnais θα μπορούσε να προσφέρει μια τέτοια συγκινησιακή μίξη.

Συνεργοί του στο ποιητικό κρεσέντο, έξι πολύ σημαντικοί ευρωπαίοι ηθοποιοί, πέντε συμπατριώτες του και μια Ιταλίδα σταρ, η Laura Morante, που δείχνει ελαφρώς να μην ταιριάζει σε προφίλ με την υπόλοιπη παρέα. Άσχετα αν οι άλλες δύο κυρίες, η εκφραστικότατη Sabine Azema και η κούκλα, πιθανή αντικαταστάτης της Deneuve, Isabelle Carre, της δίνουν όλα τα απαιτούμενα στηρίγματα για να επιτύχει. Από την απέναντι όχθη, την αρσενική, οι Andre Dussolier και Pierre Arditi, είναι απολαυστικοί, ειδικά ο πρώτος σκορπίζει το πικρό γέλιο, κάθε φορά που έρχεται αντιμέτωπος με την οθόνη του σέξι προσωπικού βίντεο, που κατά λάθος (;) του πρόσφερε η καλή του συνάδελφος στο γραφείο. Αντίθετα ο Lambert Wilson, αν και κατέχει νομίζω τον πιο αβανταδόρικο ρόλο (του πρόσφατα απολυόμενου από το στράτευμα, που πρέπει να καλύψει τις ανάγκες της νευρωσικής αρραβωνιαστικιάς του) μένει στα ίδια χαλαρά επίπεδα, με το Palais Royal, που είχε παραστήσει τον βασιλιά της Γαλλίας...

---