---

Κυρ 12 Νοε 2006

Ο Δραπέτης

Η δεκαετία του ’50 βρίσκει την εγχώρια βιομηχανία να ακολουθεί τις εξελίξεις του κινηματογράφου και να προωθεί την τέχνη της μεγάλης οθόνης σε Αθήνα και επαρχία. Το κοινό του θεάτρου σκιών εγκαταλείπει το παραδοσιακό θέαμα και κλείνεται στις κινηματογραφικές αίθουσες. Ο Αντώνης Μπάρκας (Κώστας Καζάκος), καραγκιοζοπαίχτης, προσπαθεί να κρατήσει ένα κομμάτι της ρομαντικής αυτής τέχνης ζωντανή, όμως οι εξελίξεις προλαβαίνουν κάθε του προσπάθεια και το κοντινό του περιβάλλον όλο και απομακρύνεται από τα πιστεύω του. Ο «Δραπέτης» είναι μια αθώα καταγραφή της ασυμβίβαστης πορείας του Αντώνη μέχρι τον θάνατό του.

Ο Λευτέρης Ξανθόπουλος μεταφέρει τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του στην Αθήνα του ’50. Καταγράφει μια μεταβατική εποχή όπου οι εξελίξεις στο χώρο της τέχνης, όσο και στη κοινωνία, πολιτική και οικονομία, γίνονται με εξαιρετική ταχύτητα πριν καν προλάβουν να αφομοιωθούν από τους ανθρώπους. Η μάχη του κινηματογράφου με μορφές τέχνης και ψυχαγωγίας που επικρατούσαν στον ελλαδικό χώρο έως τότε καθώς και με την τηλεόραση, είναι μια μάχη επιβίωσης του παραδοσιακού, αυθεντικού και συχνά ρομαντικού προσώπου της Ελλάδας μπροστά στα ξενόφερτα, άγνωστα «μέσα». Είναι μία μάχη που δίνεται σε κάθε ρευστή περίοδο στην ιστορία και παρουσιάζει εξαιρετικό κοινωνιολογικό ενδιαφέρον. Ο σκηνοθέτης καταφέρνει να συνδυάσει τα στοιχεία αυτά και να παρουσιάσει μια ιστορία που είναι εύστοχη και επαρκής αλλά ταυτόχρονα και συγκινητική.

Ο Κώστας Καζάκος ερμηνεύει με πάθος τον ρομαντικό καραγκιοζοπαίχτη που βλέπει την τέχνη του να χάνεται με την εισβολή του κινηματογράφου. Η θλίψη και η αντισυμβατικότητα του χαρακτήρα του, δίνονται με τόσο εύστροφο τρόπο που είναι αδύνατο να μη συνεπάρει τους θεατές. Μαζί του παίζει ο Στράτος Τζώρτζογλου, που προθέτει το σύγχρονο πνεύμα της εποχής και ο Γιώργος Νινιός, που συμπαραθέτει το ρομαντικό και παραδοσιακό πρόσωπο της κοινωνίας. Δίπλα τους είναι επίσης οι Δώρα Μασκλαβάνου και ο Βλάσης Μπονάτσος.

Βαθμολογία: (7/10)

---