---

Δευ 05 Φεβ 2007

36ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρόττερνταμ: Βραβεία

Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί στα μεγάλα Φεστιβάλ τα βραβεία έπρεπε να αποτελούν αναφορά στο βασίλειο της χλωρίδας ή της πανίδας. Φοίνικες, λιοντάρια, αρκούδες... Αλέξανδροι, ορίζουν εμβληματικά τις πόλεις που φιλοξενούν τις διοργανώσεις. Μόνο που οι τίγρεις στο Ρόττερνταμ, ενδεχομένως εμβληματικό κατακάθι της πάλαι ποτέ αποικιοκρατικής δραστηριότητας της Ολλανδίας, παραπέμπει περισσότερο σε σκετσάκι των Monty Python από το Νόημα της Ζωής παρά σε βραβεία που επισφραγίζουν τη λήξη ενός διεθνούς Φεστιβάλ. Οι τίγρεις και αυτή τη χρονιά δάγκωσαν νέους δημιουργούς που συμμετείχαν στο διαγωνιστικό πρόγραμμα με την πρώτη ή τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία τους. Μόνο που για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού, το βάθρο των νικητών απέκτησε και ένα τέταρτο σκαλοπάτι.

Η κριτική επιτροπή, με προεδρεύοντα τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Τορόντο Piers Handling, απένειμε τα βραβεία της τέσσερεις από τις δεκαπέντε διαγωνιζόμενες ταινίες που έκαναν ευρωπαϊκή ή και παγκόσμια πρεμιέρα. Ανάμεσα σε αυτές το Love Conquers All της Tai Chui Mui, ακολουθεί την ιστορία μιας γυναίκας από τη Μαλαισία που έρχεται στη μεγάλη πόλη με αγφαθούς σκοπούς, αλλά σύντομα μπλέκει με τον υπόκοσμο. Η συνταγή μοιάζει γνώριμη, αλλά η επιτροπή δικαιολόγησε την επιλογή της εξηγώντας πως πρόκειται για ένα σπάνιο ψυχογράφημα μιας νέας γυναίκας σε ένα μεταβαλλόμενο κόσμο. Το The Unpolished της πρωτοεμφανιζόμενης Γερμανίδας Pia Marais αποτελεί ένα κλασικό οικογενειακό δράμα. Η έφηβη πρωταγωνίστρια ελπίζει πως οι χίπηδες γονείς της θα αλλάξουν νοοτροπία, μετακομίζοντας από το χωριό στην πόλη. Το Bog of Beasts του Claudio Assis είναι ένα ακόμα δείγμα της σταδιακής αναγέννησης του Βραζιλιάνικου σινεμά, αν και για άλλη μια φορά πρωταγωνιστές δεν είναι τόσο τα φυσικά πρόσωπα, όσο το ρευστό αστικό περιβάλλον της χώρας. Όσο για το AFR του Morten Hartz Klaper, αυτό συνιστά μια μοναδική περίπτωση για τα δεδομένα της κινηματογραφίας της Δανίας, μιας που ο νεαρός σκηνοθέτης διερευνά την περίπτωση της απόπειρας δολοφονίας του πρωθυπουργού της χώρας από έναν νεαρό αναρχικό, αφήνοντας εκκρεμμή θέματα που άπτονται της ηθικής πλευράς της λειτουργίας των Μέσων `Ενημέρωσης`. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης φοβόταν να το πρωτοπροβάλλει στη χώρα του, ελπίζοντας πως μια επιτυχία σε ένα Φεστιβάλ θα εμπόδιζε τους ντόπιους διανομείς από το να αταχωνιάσουν την ταινία σε κάποιο ντουλάπι (από αυτά που ανοιγόκλεισαν ποικιλοτρόπως μετά την περίπτωση των γελοιογραφιών τη χρονιά που μας πέρασε). Πέρα από τις Τίγρεις, τη ζούγκλα των βραβείων συμπληρώνουν το βραβείο κοινού, που δόθηκε στο Οι Ζωές των Άλλων της γείτονος χώρας, το βραβείο της Διεθνούς ένωσης κριτικών FIPRESCI στο ισπανικό Υο (εγώ στα ισπανικά, πόσο δίκαιο, μιας που κάθε τέχνη δεν μπορεί παρά να είναι αυτοβιογραφική), και το βραβείο NETPAC (Network for the Promotion of Asian Cinema) που απευθύνεται αποκλειστικά στην ασιατική παραγωγή απονεμήθηκε στο Fourteen του Hirosue Hiroyama, μια ταινία για την εφηβεία αλλιώτικη απ` τις άλλες - αργή, υπνωτιστική, χτυπά στην καρδιά του θέματος. Αυτό που απομένει να δούμε εμείς, στην άλλη άκρη της Ευρώπης, είναι το να "δούμε" κατά πόσο θα μπορέσουμε να δούμε με τα μάτια μας αν αυτές οι ταινίες δικαολογούν τους τίτλους που θα τις συνοδεύουν στο εξής.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

36ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρόττερνταμ: Τοπίο στην Ομίχλη

Η σημασία του να είναι κανείς εναλλακτικός

---