---

Δευ 27 Ιαν 2003

The Rocky Horror Picture Show

Dr. Frank: "Even a smile makes my face ache..."

Η ιστορία της γένεσης του Rocky Horror, είναι πλέον η ιστορία της γένεσης ενός θρύλου. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, ο θεατρικός ηθοποιός Richard O` Brien με συμμετοχές σε παραγωγές όπως το Jesus Christ Superstar και Hair, αποφάσισε να γράψει ένα θεατρικό έργο που θα αποτελούσε φόρο τιμής στα μεταμεσονύχτια B-movies με τα οποία μεγάλωσε και θα συνοδευόταν από πιασάρικες ροκ μελωδίες δικής του σύνθεσης. Έτσι δημιουργήθηκε το Rocky Horror Show, που ανέβηκε στο Λονδίνο το 1973, αποσπώντας αρκετά καλές κριτικές από διακεκριμένους επαΐοντες και κέρδισε τον τίτλο του Καλύτερου Μιούζικαλ για το 1973. Το έργο πήγαινε τόσο καλά, που τα δικαιώματα για την ταινία κατοχυρώθηκαν και η παραγωγή της ξεκίνησε σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, τον Οκτώβρη του 1974.

Η κινηματογραφική εκδοχή τιτλοφορήθηκε The Rocky Horror Picture Show και κυκλοφόρησε το 1975, για να αποτύχει παταγωδώς στα ταμεία. Αν έφταιγε η αδυναμία της Fox να προωθήσει την ταινία στο σωστό κοινό, ή αν το κοινό δεν ήξερε ακριβώς πώς να αντιμετωπίσει την ταινία, δεν διευκρινίστηκε ποτέ, η ουσία όμως είναι ότι πάτωσε... Οποιοδήποτε κι αν ήταν το συστατικό του θεατρικού που είχε κερδίσει το κοινό, φαίνεται ότι δεν είχε περάσει στην ταινία και η Fox γρήγορα την απέσυρε από τις αίθουσες.

Ένα χρόνο αργότερα, κάτι μαγικό άρχισε να συμβαίνει. Μικρός αριθμός από κόπιες του φιλμ άρχισαν να μοιράζονται σε αίθουσες και να κυκλοφορούν σε μεταμεσονύχτια σόου σε όλη την αμερικανική ήπειρο και τότε ήταν που η ταινία βρήκε ένα εντελώς διαφορετικό κοινό. Ένα κοινό που αρέσκονταν να ντύνεται όπως οι ήρωες της ταινίας, να παίζει τμήματά της μέσα στην αίθουσα, να φωνάζει υβριστικά σχόλια προς την οθόνη, να τραγουδά, να χορεύει και γενικά να διασκεδάζει με έναν πρωτοφανή τρόπο, οριακό με την παραφροσύνη! Γρήγορα η φήμη γι’ αυτό το διαδραστικό κινηματογραφικό φαινόμενο διαδόθηκε παντού και γεννήθηκε το απόλυτο cult classic, μια ταινία με τους πιο φανατισμένους και πιστούς οπαδούς, το The Rocky Horror Picture Show.

Και για όσους δεν ξέρουν για τι πράγμα μιλάμε (αυτούς που οι οπαδοί της ταινίας θα αποκαλούσαν «παρθένες»), η ιστορία επικεντρώνεται σε ένα αγαπημένο, πρόσφατα αρραβωνιασμένο ζευγάρι, τον Brad Majors (Barry Bostwick) και την Janet Weiss (Susan Sarandon), που ξεκινούν για ένα ταξίδι από την πόλη τους το Denton, προς τον Dr. Everet Scott (Jonathan Adams, ο αφηγητής του θεατρικού), τον άνθρωπο που οδήγησε στη συνάντησή τους. Στη διαδρομή και εν μέσω μιας φοβερής καταιγίδας, το αυτοκίνητό τους χαλάει και αποφασίζουν να περπατήσουν προς το κάστρο που είδαν να περνούν λίγο πριν, με την ελπίδα ότι αυτοί που μένουν εκεί θα τους βοηθήσουν να τηλεφωνήσουν για βοήθεια.

Σύντομα μαθαίνουν όμως, ότι το κάστρο είναι η κατοικία μιας περίεργης φυλής εξωγήινων, που προέρχονται από τον πλανήτη Transsexual (στο γαλαξία της Transylvania). Ηγέτης τους, ένας εκκεντρικός τρελο-επιστήμονας, με φετίχ του τα μαύρα δικτυωτά καλσόν, ονόματι Dr. Frank N. Furter. Ο Dr. Frank (Tim Curry) έχει βρει τον τρόπο να δημιουργήσει τη ζωή και οι φίλοι μας έφτασαν στη δεξίωση για τη δημιουργία του Rocky (Peter Hinwood), ενός όντoς που ο Dr. Frank σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει ως αντικείμενο πάθους. Καθώς ο Brad και η Janet βρίσκονται στο έλεος των σατανικών σχεδίων του Dr. Frank, κανείς δεν καταλαβαίνει ότι ο πιστός υπηρέτης του γιατρού, Riff-Raff (Richard O` Brien, ο συγγραφέας του θεατρικού) και η αδερφή του Magenta (Patricia Quinn) είναι στην πραγματικότητα εξωγήινοι κατάσκοποι με αποστολή να σταματήσουν τον Dr. Frank από το να εξαπλώσει στη Γη την εξωγήινη κακία του.

Παρακολουθώντας την ταινία, είναι πραγματικά εξίσου απίστευτο και εντυπωσιακό το πώς έφτασε ως τις μέρες μας. Το The Rocky Horror Picture Show είναι η υλοποίηση της έκφρασης «κακή ταινία, με την καλή έννοια», αλλά με μεγαλοπρεπέστατα σκηνικά και μερικά εξαιρετικά πιασάρικα τραγούδια που βοηθούν στο να γίνει η ταινία εξαιρετικά αρεστή και δημοφιλής. Από τη στιγμή που αρχίζουν να πέφτουν οι πρώτοι τίτλοι, είναι πολύ εύκολο να απορροφηθεί κανείς από την ταινία και τους ήρωες, ενώ η αγάπη του O` Brien για τα B-movies μυρίζει από μίλια μακριά.

Όταν μιλάμε για πιασάρικα τραγούδια, εννοούμε ότι όποιος δει έστω και μια φορά την ταινία, τα τραγούδια θα χαρακτούν στον εγκέφαλό του μέχρι το τέλος των ημερών του. Το Time Warp είναι αναμφίβολα το πιο δημοφιλές όλων και μπορεί να είναι γνωστό ακόμη και σε μερικούς από τους «παρθένους», αλλά όποιος έχει δει την ταινία, ξέρει ότι υπάρχουν και άλλα τραγούδια εξίσου αξιαγάπητα, όπως το Sweet Transvestite με τα απίστευτα εκπληκτικά φωνητικά του Tim Curry, ή το δικό μου αγαπημένο Dammit Jannet.

Η μακροβιότητα της ταινίας ωστόσο, οφείλεται ακριβώς σ’ αυτό το τρελαμένο μαζί της κοινό. Παρά τα αξιαγάπητα τραγούδια της, η ταινία θα είχε από καιρό ξεχαστεί αν δεν ήταν οι άνθρωποι που κάθε Παρασκευή ή Σάββατο μεσάνυχτα ντύνονται με τα πούπουλα και τις ζαρτιέρες τους, για να πάνε σε μια αίθουσα και να λάβουν μέρος στο δικό τους show. Τέτοιες εκδηλώσεις λατρείας προς το δημιούργημα του O` Brien, συνεχίζονται ακόμη και σήμερα σε περίπου 25 πόλεις της Αμερικής και μερικές Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όπως το Παρίσι. Απ’ ό,τι ακούω από τους μυημένους, το να δεις την ταινία αυτή στο σπίτι, δε συγκρίνεται ούτε κατά διάνοια με την εμπειρία που σου προσφέρει μια προβολή ανάμεσα σε εκατοντάδες φανατικούς οπαδούς –εκτός και αν καλέσεις τους φίλους σου και τους αφήσεις να πετούν κουβάδες με νερό, ή αυγά και αλεύρι κατά τη διάρκεια της ταινίας!

Βαθμολογία: 7/10

---