---

Τετ 05 Φεβ 2003

ΑΣΤΡΟΝ (Αμπελοκηποι)

A Night at the Movies

Η κινηματογραφική πιάτσα των Αμπελοκήπων αποτελείται από 8 κινηματογράφους, 4 εκ των οποίων έχουν χωριστεί σε δύο αίθουσες και με μερικές από αυτές να προβάλλουν δύο ταινίες την ημέρα, προσφέρει κατά μέσο όρο 15 συνολικά διαφορετικές κινηματογραφικές προτάσεις στους cineφιλ αυτής και των γειτονικών περιοχών. Το Cine.gr, σε μια προσπάθεια να αγκαλιάσει όλες αυτές τις αίθουσες και να τις γνωρίσει στο κοινό, συνεχίζει αυτή τη φορά την παρουσίαση με τον κινηματογράφο Άστρον.

Το Αστρον, είναι ένας ιστορικός κινηματογράφος των Αθηνών και ο πρώτος των Αμπελοκήπων. Άρχισε τη λειτουργία του τον Ιανουάριο του 1957 και με τις 1360 θέσεις του, εισέβαλε δυναμικά στις προτιμήσεις του κινηματογραφόφιλου αθηναϊκού κοινού. Το καλοκαίρι του ’96, γίνεται ριζική ανακαίνιση: τα παλιά ξύλινα καθίσματα δίνουν τη θέση τους σε 780 ευρύχωρες πολυθρόνες (ισπανικές τύπου Euroseating) –410 στην «πλατεία», 370 στον «εξώστη»-, που εξασφαλίζουν άνετη θέαση οποιασδήποτε ταινίας προβάλλεται στην 77 τετραγωνικών οθόνη. Προστίθεται σύστημα Dolby Digital με ιδιαίτερη προσοχή στα τελευταίας τεχνολογίας ηχητικά φίλτρα, καθώς και σύστημα κλιματισμού για να σας ζεσταίνει στις χειμωνιάτικες, αλλά και να σας δροσίζει στις καλοκαιρινές προβολές του.

Το Άστρον αγκαλιάζει τον επισκέπτη από την είσοδό του κιόλας. Αφού ο ευγενέστατος Βασίλης κόψει το εισιτήριό σας, κάντε μια βόλτα στα δύο μεγάλα φουαγιέ. Με τα 120 τετραγωνικά κάτω και τα 180 που σας περιμένουν στην κορυφή της μεγαλοπρεπούς μαρμάρινης σκάλας προς τον επάνω όροφο, το Άστρον μπορεί δικαίως να περηφανεύεται για τους μεγαλύτερους εν Ελλάδι κινηματογραφικούς χώρους υποδοχής. Αφού απολαύσετε το ποτό ή το τσάι σας στο ζεστό Άστρον Corner του επάνω ορόφου, κάντε μια βόλτα στο χώρο και δείτε την υπέροχη συλλογή από ντοκουμέντα του Άστρον, όπως τα αποκόμματα εφημερίδων που ακολουθούν την ιστορία του, εισιτήρια από αλλοτινές εποχές και η παλιά μηχανή προβολής, πάντα υπό τα ζωντανά ακούσματα που προσφέρει το μουσικό group Jazz the Two of Us και η Maria Morris, μια ελληνική και πιθανώς παγκόσμια καινοτομία. Ίσως κάπου εκεί συναντήσετε και τον κύριο Πέτρο Ιωαννίδη, τον αιθουσάρχη του Άστρον.

Εμείς τον συναντήσαμε και συζητήσαμε μαζί του για την ενασχόλησή του με το σινεμά, τόσο φιλοκινηματογραφικά, όσο και επιχειρηματικά. Ο κύριος Ιωαννίδης, ένας άνθρωπος με ζωντανή και ουσιαστική άποψη και προθυμία να τη μοιραστεί μαζί μας, μας μίλησε για τη στροφή προς τον πιο ποιοτικό και καλλιτεχνικό κινηματογράφο που αποφάσισε να κάνει, για να διαφοροποιηθεί από τους υπόλοιπους κινηματογράφους της περιοχής και να απευθυνθεί σε ένα κοινό διαφορετικό. Τα τελευταία χρόνια, ο κινηματογράφος Άστρον απέκτησε το επώνυμο Filmcenter μπαίνοντας στο δίκτυο αιθουσών του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και έκτοτε προβάλλει ταινίες που οι αιθουσάρχες αποκαλούν «κυριλάτες», εμείς προτιμούμε να τις θεωρούμε πιο «ψαγμένες», πιο ουσιαστικές. Με την κίνηση αυτή ανέβασε και τον ηλικιακό πήχη του κοινού του, στοχεύοντας στους μεγαλύτερους κινηματογραφόφιλους της περιοχής.



Ο κύριος Ιωαννίδης δεν δίστασε να μας εκφράσει τη δυσφορία του όταν του μιλήσαμε για τον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο και την απογοήτευσή του για την κακοδιαχείριση του επιδοματικού προγράμματος του ΕΚΚ, πρόγραμμα που εν ολίγοις καλεί τους αιθουσάρχες να προβάλλουν τις παραγωγές του ΕΚΚ, επιστρέφοντάς τους ως αντάλλαγμα μέρος του ειδικού φόρου που πληρώνουν στο κράτος. Μια καλή ιδέα που πήγε στραβά, μια ιδέα που είτε η αδιαφορία, είτε η εμμονή και προσκόλληση των ιθυνόντων σε λάθος κινηματογραφιστές, έχει οδηγήσει τον κινηματογράφο της Ελλάδος στα άλλοτε ανούσια, άλλοτε αναποτελεσματικά έργα που παρουσιάζει σήμερα και σε αυτόν το βάλτο της δημιουργικής ανυπαρξίας. Είναι μια κατάσταση που τρέφεται από τον εαυτό της και θα συνεχίσει να υπάρχει αν οι κρατικοί υπεύθυνοι δεν φροντίσουν να την αλλάξουν, πειραματιζόμενοι με νέους καλλιτέχνες που έχουν πραγματικό όραμα και ικανότητες.

Εξέφρασε επίσης την αντίθεση και την πικρία του προς το κύμα εμπορευματοποίησης που έχει πλήξει τα τελευταία χρόνια το χώρο του κινηματογράφου και ακούει στο όνομα πολύ-αίθουσες. Από τη μια, τα λεγόμενα cineplex, που ελαττώνοντας όλο και περισσότερο τη χωρητικότητα των αιθουσών για να αυξήσουν το πλήθος τους, έχουν αφαιρέσει τη συλλογικότητα της κινηματογραφικής εμπειρίας, στερώντας έτσι τη μαγεία της από αυτούς που έμαθαν να αγαπούν τον κινηματογράφο. Από την άλλη, οι ταινίες-προϊόντα που παράγουν τα μεγάλα κινηματογραφικά στούντιο για να προωθήσουν στους παραπάνω χώρους, φροντίζοντας έτσι το κοινό που τώρα έρχεται σε επαφή με τον κινηματογράφο, να μην τον αγαπήσει ως μια μορφή ψυχαγωγίας με την ετυμολογική έννοια της λέξεως, αλλά να τον γνωρίσει απλά ως άλλη μια μορφή ελαφράς διασκέδασης. Κάτι σαν pop-corn δηλαδή.

«Τον κινηματογράφο δεν τον σκότωσε η τηλεόραση, δεν τον σκότωσε το αυτοκίνητο, δεν τον σκότωσε το βίντεο... και θα τον σκοτώσει ο ίδιος ο κινηματογράφος...»

---