Υπόθεση: Η ιστορία μιας οικογένειας που ζει σε μια πόλη της Τουρκίας, ξεχασμένη από το Θεό, μέσα από τα μάτια μικρών παιδιών που αγωνίζονται να αντεπεξέλθουν στις δυσκολίες της ενηλικίωσης.

Υπόθεση:Καλοκαίρι του 1983, στην Αγγλία. Ο 12χρονος Shaun, είναι ένα παιδί από φτωχή οικογένεια, που έχασε τον πατέρα του στον πόλεμο των Φόκλαντ. Δεν έχει φίλους και τώρα που έκλεισαν τα σχολεία, θα βρει καταφύγιο στη τοπική συμμορία της πόλης, της οποίας τα μέλη θα τον κάνουν να νιώσει ότι ανήκει κάπου.

Loading Player...

Υπόθεση:Η Anne-Marie είναι παντρεμένη με έναν πλούσιο πλαστικό χειρουργό και ζει σε ένα υπέροχο σπίτι με όλες τις ανέσεις. Κάτι λείπει όμως από τη ζωή της, καθώς δεν είναι πλέον ερωτευμένη με τον άντρα της ενώ καρδιοχτυπά για τον εραστή της, Leo. Μια μέρα ο σύζυγός της σκοτώνεται σε ατύχημα και η Anne-Marie μπορεί να ξεκινήσει μια νέα ζωή με τον Leo. Πρίν γίνει όμως αυτό θα πρέπει να υποδυθεί τη θλιμμένη χήρα.

Loading Player...

Υπόθεση: Η Alice είναι παντρεμένη τα τελευταία 20 χρόνια με έναν ταξιτζή, δουλεύει σε ένα ινστιτούτο ομορφιάς και έχει τρία παιδία. Ο μεγαλύτερος γιος της υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία, και η μητέρα της Alice ζει στο σπίτι τους και ασχολείται με τις καθημερινές δουλειές του σπιτιού. Κανένα από τα παιδιά της δεν της δίνει σημασία, ενώ φέρονται στη γιαγιά τους με ασέβεια.

Loading Player...

Κοίτα Τι Βλέπω: Όλες οι ταινίες λένε από μια ιστορία. Και τη λένε συνήθως με σκοπό και για να περάσουν συγκεκριμένα μηνύματα στο κοινό που θα τις δει. Το How to get rid of others στην προκειμένη περίπτωση είναι μια ταινία που πραγματεύεται πολιτικά θέματα, με κωμικό κυρίως τρόπο, και που σκοπεύει να μας αφυπνίσει και να μας ανοίξει τα μάτια, προβάλλοντας καυστικές εικόνες και σχολιάζοντας έννοιες όπως κακόβουλη διακυβέρνηση, πολιτική ιδεολογία, κυβερνητικά συμφέροντα, πολιτοφυλακή, ανθρώπινα δικαιώματα, αντίδραση, πολιτικός ακτιβισμός κ.α. Πρόκειται για ένα σατιρικό δράμα ή αλλιώς για μια μαύρη κωμωδία που σημαδεύει την επικίνδυνη κλίση της Ευρώπης του 21ου αιώνα προς τη δεξιά πολιτική ιδεολογία και τις συντηρητικές πεποιθήσεις. Περισσότερα>>>

Βαθμολογία:

Κοίτα Τι Βλέπω:Δεν ξέρω πολλά για τον Iron Man, εκτός από το ότι είναι ένας ιδιοφυής δισεκατομμυριούχος που μέσω μιας παντοδύναμης μεταλλικής στολής μετατρέπεται σε υπερήρωα και ότι σε ένα επεισόδιο κινουμένων σχεδίων που είχα δει πολεμούσε εναντίον ραδιενεργών ζόμπι-ναυτών (!!!). Ορίστε, μόνο αυτά ξέρω και ειλικρινά, είναι όσα χρειάζεται να ξέρετε και εσείς. Παρά τις αμφιβολίες που είχαμε όταν ανακοινώθηκε το Project ( O Robert Downey Jr. πρωταγωνιστής ; Ο Jon Favreau στη σκηνοθεσία;;;) το trailer που έσπασε τα κοντέρ όταν πρωτοβγήκε στο youtube αποδείχθηκε καλός δείκτης για το τι θα έπρεπε να περιμένουμε: To Iron Man είναι μια πολύ καλή ταινία-όχι απλά μια πολύ καλή superhero ταινία. Ο Downey ανασύρει το χαρισματικό του ταλέντο και δίνει ρέστα ως Tony Stark, o Jeff Bridges μας δείχνει μια άγνωστη πλευρά του ως Obidiah Stane και ο Favreau, έχοντας μάθει από τα λάθη του με το Zathura, δεν χάνει ούτε την αίσθηση του ρυθμού, ούτε αυτή του εντυπωσιασμού. Τα εφέ είναι εξαιρετικά, η δράση πανέμορφη ( θυμηθείτε μας όταν ο Iron Man κάνει μπίλιες τον Raza και τα τσιράκια του) και, αν ψάχνετε για ένα απολαυστικό blockbuster (που θα γεννήσει πολλαπλά sequel), μην ψάξετε πιο μακριά από τον Iron Man.
Βαθμολογία:

Cinema, Aspirinas e Urubus (2005)
του Marcelo Gomes

Κοίτα Τι Βλέπω:Το μεξικανικό σινεμά βρίσκεται σε μεγάλη άνθηση και το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Marcelo Gomes ανήκει στις ταινίες που επιχειρηματολογούν υπέρ αυτής της άποψης. Το μικρό (και υποθέτω φτηνό) διαμαντάκι αφηγείται την ιστορία ενός γερμανού πωλητή που διασχίζει την βορειανατολική Βραζιλία πουλώντας την θαυματουργή ασπιρίνη στους ντόπιους την εποχή που στην Ευρώπη μαίνεται ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Εκεί συναντά και παίρνει μαζί του έναν βραζιλιάνο που προσπαθεί να ξεφύγει από την μιζέρια. Το εν λόγω road movie στηρίζεται σε ένα καλογραμμένο σενάριο που προσέχει ιδιαιτέρως τους χαρακτήρες του και προβαίνει σε αναλύσεις βάθους, σε μία συνετή και λιτή ερμηνευτική προσέγγιση και σε μία ξεχωριστή φωτογραφία που σε αυτού του είδους τις ταινίες αποτελεί στοιχείο/κλειδί. Δύο τρισδιάστατοι χαρακτήρες αναπνέουν, σκέφτονται και αντιδρούν με τρόπο κανονικό, και ως εκ τούτου ο δημιουργός, που θέτει τα πάντα στην διάθεση των ηρώων του, δεν έχει ανάγκη να προβοκάρει ούτε την σχέση τους που κάτω από άλλες συνθήκες θα έμοιαζε (και θα ήταν) ασύμβατη ούτε και τους κοινωνικοπολιτικούς προβληματισμούς που αναδύονται από αυτήν. Η «μυρωδιά» αυτής της επικοινωνίας βρίσκει μόνη της τον δρόμο προς τον θεατή. Αν αυτό δεν είναι ένδειξη καλογραμμένου σεναρίου δεν ξέρω τι είναι… Και αν αυτός ο λόγος δεν σταθεί ικανός να σας οδηγήσει στην αίθουσα που προβάλλεται η ταινία, θυμηθείτε τα γιατρικά…. ασπιρίνη για τον πόνο και σινεμά για την μιζέρια…
Βαθμολογία: