Υπόθεση: Ένας Γερμανός εργάτης μετακομίζει στην Μαγιόρκα και ταράζει την ηρεμία των κατοίκων της. Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός ανθρώπου που αισθάνεται ότι τον κατηγορούν για κάτι που δεν είναι υπεύθυνος και κάθε προσπάθειά του να αποδείξει την αθωότητά του τον φέρνει αντιμετώπο με τον ίδιο του τον εαυτό.

Loading Player...

Υπόθεση: Η Louise, οργανωμένη στην Γαλλική αντίσταση, αναγκάζεται να καταφύγει στην Αγγλία μετά την δολοφονία του συζύγου της. Εκεί στρατολογείται από μία Υπηρεσία Μυστικών Πληροφοριών την οποία διευθύνει ο ίδιος ο Churchill. Οι καταστάσεις πιέζουν και η Louise αναλαμβάνει την πρώτη της αποστολή που είναι η εξόντωση ενός βρετανού στρατιωτικού που πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Γερμανούς ενώ σχεδίαζε την απόβαση στη Νορμανδία. Ο βρετανός δεν έχει μιλήσει ακομη αλλά ο χρόνος πιέζει. Η Louise ετοιμάζει μία ομάδα από γυναίκες που θα είναι χρήσιμες στην αποστολή. Προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος όλα επιτρέπονται...

Loading Player...

Κοίτα τι βλέπω: Πλήρωμα μικροσκοπικών εξωγήινων , των οποιών ο καπετάνιος έχει τη μορφή του Έντι Μέρφι, έρχεται στη Γη με διαστημοπλοιο που έχει τη μορφή του...’Εντι Μέρφι, για να αφαιρέσει το νερό από τις θάλασσες, ώστε να χρησιμοποιήσουν το αλάτι για να σώσουν τον πλανήτη τους. Η επαφή τους με τους γήινους όμως θα τους κάνει να αναθεωρήσουν τα σχέδια τους...Την τελευταία φορά που το όνομα του Eddie Murphy φιγούραρε στην αφίσα κωμωδίας επιστημονικής φαντασιας, η τελευταία έγραψε το όνομά της με χρυσά γράμματα στο βιβλίο των εισπρακτικών...καταποντισμών! (Κι όποιος κατόρθωσε να δει το Pluto Nash μέχρι τέλους είναι υπερήρωας...) Γιατί λοιπόν να το ξαναδοκιμάσουν? Για να βάλουν μυαλό! Σε 18 μέρες προβολής ο Ντέιβ μόλις που μάζεψε 10 εκατομύρια δολλάρια και αποτελεί αναμφισβήτητα τη μεγαλύτερη αποτυχία του φετινού καλοκαιριού στις ΗΠΑ. Και τί μας νοιάζει εμάς πόσα ντόλαρς μάζεψε η ταινία στις ΗΠΑ? Περισσότερα>>>
Βαθμολογία:

Κοίτα τι βλέπω: Σαρκοφάγα φυτά, οργισμένοι αυτόχθονες, μια σκοτεινή πυραμίδα και δυο – τρεις κακοχαρακτηρισμένοι (από το σενάριο) Έλληνες. Λίγα στοιχεία φανταστικού, επιφανειακές αλληγορικές αναφορές και μια μικρή δόση γέλιου. Να τι θα λέγαμε αν θέλαμε να δώσουμε μια συνοπτική περιγραφή του The Ruins. Το φανταστικό βιβλίο του Scott B. Smith, το οποίο υποτίθεται έχει και κοινωνικόπολιτικές προεκτάσεις, αποπειράται να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη ο μικρομηκάς Carter Smith, δίνοντας ταυτόχρονα μια φρέσκια και νεανική πνοή στο εγχείρημα του. Αυτό που καταφέρνει τελικά είναι να μετατρέψει το συγγραφικό πόνημα που ανέλαβε σε ένα νεανικό θριλεράκι δευτέρας διαλογής, ικανό ωστόσο να κόψει περισσότερα του αναμενομένου εισιτήρια. Ταυτόχρονα αποτυγχάνει να επαληθεύσει και τη θετικότατη φήμη (ως πολλά υποσχόμενος νεαρός σκηνοθέτης) που τον συνόδευε μέχρι τη μέρα της πρεμιέρας της εν λόγω ταινίας.Περισσότερα>>>
Βαθμολογία:

Κοίτα τι βλέπω: Νεαρός πατέρας επιχειρεί να δώσει απαντήσεις στην 11χρονη κόρη του για το διαζύγιο του με τη γυναίκα του. Ορμώμενος λοιπόν, από το μάθημα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης που παρακολούθησε η μικρή του κόρη στο σχολείο όπου φοιτά, αποφασίζει να της διηγηθεί, υπό μορφή παιχνιδιού, τη ζωή του ή καλύτερα τις ερωτικές του περιπτύξεις – επιτυχίες – σχέσεις, θέτοντας ο ίδιος του όρους με τους οποίους πρέπει να παίξουν σε αυτό. Ως σεναριογράφος ο Adam Brooks, κάτι παραπάνω από καλός, μας έδωσε το έξυπνο, γεμάτο αιχμηρό αγγλικό χιούμορ Wimbledon (δείτε το οπωσδήποτε), μαζί με δύο – τρία ακόμη πετυχημένα κείμενα και ως σκηνοθέτης μερικές αδιάφορες κι ανούσιες δημιουργίες, προϊόντα μετάβασης από το κείμενο στη χρήση της κινηματογραφικής κάμερας. Απόμακρο και παντελώς αδιάφορο το σενάριο του Σίγουρα, Ισως... , ως μόνο λόγο ύπαρξης έχει την εκ νέου ανάδειξη του αδιαμφισβήτητου ταλέντου της μικρής Abigail Breslin.Περισσότερα>>>
Βαθμολογία:

Κοίτα τι βλέπω:Ο Pascal Thomas δύο χρόνια μετά το καθ’ όλα ατυχές Mon petit doigt m`a dit... επιστρέφει με μία ακόμη διασκευή έργου της Agatha Christie, το Towards Zero και ένα δυνατό καστ του οποίου επικεφαλής είναι η Danielle Darrieux. Παρ’ ότι ο σκηνοθέτης, σ’ αυτήν την ταινία, προσπαθεί φιλότιμα να διορθώσει τα κακώς κείμενα της προηγούμενης, τουτέστιν τις κοιλιές, τα ανεπίτρεπτα σεναριακά αδιέξοδα και την έλλειψη ρυθμού στην αφήγηση και εδώ το αποτέλεσμα δεν μετουσιώνει σε εικόνα το πνευματώδες των έργων της Agatha Christie. Βεβαίως παραμένει γεγονός ότι θα παρακολουθήσετε ευχάριστα αυτήν την απόπειρα να μεταγραφεί το βρετανικό φλέγμα με γαλλικά στοιχεία, αλλά δεν θα ενθουσιαστείτε κιόλας. Στον τομέα των ερμηνειών τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα αλλά σε κάθε περίπτωση η ταινία δεν κατορθώνει ούτε την ατμόσφαιρα ούτε την λεπτολόγο παρουσίαση των ηρώων που μας προσφέρει η Agatha σε κάθε κείμενό της.
Βαθμολογία:

Γυμνοί στον Ήλιο (1960)
του Rene Clement

Κοίτα Τι Βλέπω:Όπως σε κάθε ταινία που έχει χρησιμοποιήσει ως έμπνευση μία από τις περιπέτειες του Τομ Ρίπλεϊ, τον αμοραλιστή ήρωα της Πατρίτσια Χάισμιθ, έτσι και στο «γυμνοί στον ήλιο» το κοινώς λεγόμενο «πρώτο επίπεδο» της δράσης αποτελείται από μία ίντριγκα. Με κύρια συστατικά το έγκλημα και την καταδίωξη, κι επικουρικά τη μοναξιά και μια ακαθόριστη ψυχοπαθολογία. Για τη μεγάλη μερίδα του φιλοθεάμονος κοινού, που εξακολουθεί να βλέπει το σινεμά ως οπτικοποιημένη δραματουργία, το στόρι έχει ως εξής : τάζοντας του το ποσό των 5.000 δολαρίων, ο πλούσιος κύριος Γκρίνλιφ στέλνει τον Τομ Ρίπλεϊ στην Ρώμη για να εντοπίσει και να γυρίσει πίσω με τον καλομαθημένο γιο του Φίλιπ. Μόνο που ο τελευταίος δεν φαίνεται διατεθειμένος να απαρνηθεί την ντόλτσε βίτα και τις φροντίδες της αγαπημένης του Μαρτζ. Τότε ο Ρίπλεϊ, ο οποίος είχε ήδη αναπτύξει μια σχέση αμφίδρομης εκμετάλλευσης με τον Φίλιπ, αποφασίζει να τον δολοφονήσει και να οικειοποιηθεί την ταυτότητά του. Η συνέχεια εκτυλίσσεται στη βάση της πλαστογραφίας, του διπλού παιχνιδιού και της ερωτικής πολιορκίας της Μαρτζ.Περισσότερα>>>
Βαθμολογία: