---

Παρ 17 Οκτ 2008

Πανόραμα-Συζήτηση με θέμα την κριτική και το μέλλον της.

Μια πολύ όμορφη κουβέντα εξελίχτηκε στην αίθουσα "Αντώνης Τρίτσης" του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Αθηναίων. Με θέμα την κριτική και το μέλλον της. Οι ομιλητές που εισηγήθηκαν κατά σειρά ήταν οι: Νίνος Φένεκ Μικελίδης (κριτικός κινηματογράφου) ο οποίος ήταν και συντονιστής της συζήτησης, Ρόμπι Εκσιέλ (κριτικός κινηματογράφου), Γιάννης Οικονομίδης (σκηνοθέτης), Γιώργος Λικιαρδόπουλος (παραγωγός), Νίκος Τριανταφυλλίδης (σκηνοθέτης), Δημήτρης Αθανίτης (σκηνοθέτης), Ανδρέας Τύρος (κριτικός κινηματογράφου). Και ο καθένας απ` τη πλευρά του προσπάθησε να αποκρυσταλλώσει τον θεσμό της κριτικής μέσα στον κόσμο και να εντοπίσει πηγές και αίτια του ξεπεσμού και του "κοινωνικού" παραγκωνισμού του.

Πιο συγκεκριμένα ο κύριος Νίνος Φένεκ Μικελίδης έκανε μια σύντομη εισήγηση. Στην οποία ανέφερε διάφορα ιστορικά στοιχεία για τον θεσμό και την μετεξέλιξη κριτικής. Επιχειρηματολόγησε παραδειγματολογώντας την, ορισμένες φορές, άκυρη και άστοχη τοποθέτηση της κριτικής στις ταινίες του σήμερα. Καταδεικνύοντας την όχι και τόσο αθώα φιλαρέσκεια των μέσων μαζικής ενημέρωσης, των οποίων ο αριθμός έχει εκτιναχθεί με την εισαγωγή του free press και των blogs, σε αμφιβόλου περιεχομένου εμπορικές-γυαλιστερές ταινίες.

Ο Ρόμπι Εκσιέλ που ακολούθησε προσπάθησε να στοιχειοθετήσει τη θέση του κριτικού απέναντι απ` το θέαμα. Τόνισε την ανάγκη της ύπαρξης κριτικών κινηματογράφου με γνώσεις, αλλά ακόμα περισσότερο κριτικών των οποίων η συγγραφική ιδιότητα θα πρέπει να πηγάζει εκ του διαλόγου που αναπτύσσει ο θεατής με το θέαμα.

Ακολούθησε ο Γιάννης Οικονομίδης, στην κατά τη γνώμη μου πιο καίρια εισήγηση. Με αιχμηρό και δυναμικό τρόπο τοποθέτησε το πρόβλημα στο ευρύτερο περιβάλλον. Τα πάντα κινούνται με τους ρυθμούς της αγοράς και η κριτική δε θα μπορούσε να διαφύγει. Είναι βασική επιδίωξη του Δυτικό-καπιταλιστικού συστήματος να δημιουργεί υπεραξία. Και ο κινηματογράφος είναι λεφτά και ενίοτε πολλά. Έτσι στην πλειοψηφία τους τα κίνητρα, τα κριτήρια και οι επιδιώξεις των κριτικών, των μέσων μαζικής ενημέρωσης, των αρχισυντακτών και των λοιπών διαπλεκόμενων μόνο αθώα και ρομαντικά δεν είναι.

Ακολούθησαν οι υπόλοιποι ομιλητές. Που ασχολήθηκαν κυρίως με τα όσα προλέχθηκαν και τόνισαν την ανάγκη ύπαρξης μιας στιβαρής κινηματογραφικής κριτικής. Η οποία θα πρέπει να μένει ανεπηρέαστη των σύγχρονων τάσεων. Ακολούθησαν οι ποικιλόμορφες παρεμβάσεις και οι παρατηρήσεις του κοινού. Που βρήκαν πρόθυμους τους εισηγητές σε μια εκτενή και εποικοδομητική κουβέντα.

Προσωπικά έχω την αίσθηση πως τέτοιες συζητήσεις έχουμε ανάγκη άπαντες κινηματογραφόφιλοι. Από όποια σκοπιά και αν συμμετέχουμε στον κινηματογράφο. Και είναι περισσότερο από ενθαρρυντικό γεγονός, ο προγραμματισμός τέτοιων δρώμενων. Το δυσάρεστο ήταν η ολιγομελή ανταπόκρισή του κοινού, που αποτελεί και τον σφυγμό τέτοιων εκδηλώσεων. Γεγονός που δυστυχώς είναι επαναλαμβανόμενο και καταδεικνύει την ελάχιστη κινηματογραφική παιδεία. Παρ` όλα ταύτα όλοι οι ομιλητές είχαν τη διάθεση να προσφέρουν τις γνώσεις τους, με αποτέλεσμα να αναπτυχθεί ένας πολύ εποικοδομητικός διάλογος.

---