---

Δευ 20 Οκτ 2008

Τελετή Λήξης 21ου Πανοράματος

Μαζευτήκαμε όλοι λοιπόν για να παρακολουθήσουμε την επίσημη τελετή λήξης του 21ου Πανοράματος Ευρωπαικού Κινηματογράφου από την Ελευθεροτυπία. Το κλίμα παρόμοιο με την τελετή έναρξης. Αρκετά διάσημα πρόσωπα μεταξύ των οποίων φυσικά και οι τιμώμενοι που θα διαβάσετε παρακάτω, αρκετές κάμερες οι οποίες άγχωναν εμάς τους ανώνυμους μην τυχόν μας δείξει το γυαλί και τους επώνυμους σε τι πόζα θα τους αποθανατίσουν, μικρόφωνα, φώτα και μετά από μία μισάωρη καθυστέρηση η τελετή ξεκίνησε.

Εισηγητής ήταν ο κ. Μικελίδης ο οποίος και έκανε μία μικρή παρουσίαση της τελετής και κάλεσε τον κ. Παναγόπουλο, διευθυντής της Ελευθεροτυπίας, να αποστείλει έναν χαιρετισμό και ευχαριστίες σε όσου τίμησαν το Φεστιβάλ. Χάρηκε πολύ με τον κόσμο που γέμισε τις αιθουσες, στο οποίο εγώ προσωπικά θα διαφωνήσω αλλά λέω να μην του χαλάσω χατήρι, και με λακωνικό τρόπο παρέδωσε το μικρόφωνο στους επόμενους ομιλητές.

Ακολούθησαν τα βραβεία από τα οποία το Βραβείο Κοινού απέσπασε το Νορβηγικό δράμα Mirush , το Βραβείο FIPRESCI από τους κριτικούς κινηματογράφου δώθηκε στο 4 nights with Anna , αν και οι δύο κυρίες από την Βουλγαρία και την Ρωσία που άνηκαν στην κριτική επιτροπή μας ενημέρωσαν ότι τους άρεσε εξίσου και το Τούρκικο 2 Lines αλλά δεν μπορούσαν να δώσουν δύο βραβεία. Συμπαθέστατες και οι δύο, πήραν για λίγο το μικρόφωνο και μας ευχαρίστησαν για το Φεστιβάλ και την επιλογή ταινιών. Να στε καλά σας περιμένουμε και πάλι!

Το βραβείο της Ελευθεροτυπίας δώθηκε στην ταινία της Κλερ Σιμόν Τα γραφεία του Θεού το οποίο και παρέδωσε ο κ. Παναγόπουλος στον Ακόλουθο Οπτικοακουστικών Μέσων της Γαλλικής Πρεσβείας Nicolas Peyre ο οποίος μας ευχαρίστησε ακόμα μία φορά για το Φεστιβάλ.

Στην συνέχεια ακολούθησαν οι τιμητικές πλακέτες για τα πρόσωπα που πραγματικά αξίζουν την προσοχή μας.
Την πρώτη τιμητική πλακέτα παρέδωσε η αντιδήμαρχος κ. Μυτιληναίου στον βετεράνο ηθοποιό Λευτέρη Βογιατζή. Η τελευταία εμφάνιση του Λευτέρη Βογιατζή ήταν στο έργο «Αθήνα-Κωνσταντινούπολη» του Νίκου Παναγιωτόπουλου, ένα ενδιαφέρον road-movie στο οποίο και πρωταγωνιστεί.
Ακολούθησε ο μεγάλος τιμώμενος Γιάννης Βόγλης, στον οποίο παραδώθηκε η πλακέτα από τον Ροδόλφο Μαρώνη, ο οποίος αναπόφευκτα έκανε και μία αναδρομή στο παρελθόν και μας ενημέρωσε ότι παρ’όλο το πλούσιο παρελθόν του έχει ακόμα αρκετά να δώσει στο μέλλον. Ένα ακόμα παράπονο για τον σύγχρονο εγχώριο κινηματογράφο? Μάλλον...

Επόμενος τιμώμενος ήταν ο σκηνοθέτης και πρώην διευθυντής του ΕΚΚ Μάνος Ζαχαρίας για το συνολικό έργο του κα την προσφορά του στον κινηματογράφο.
Στην συνέχεια ακολούθησαν οι δύο μεγάλοι ξένοι τιμώμενοι, Alain Corneau και Ken Loach. Η Valeria Golino, ηθοποιός όπου συμμετείχε και στην ταινία Ήρεμο Χάος που ακολούθησε μετά την τελετή, παρέδωσε με μεγάλη τιμή το βραβείο στον Alain Corneau ο οποίος και μας έστειλε τις ευχαριστίες του για την θερμή υποδοχή σε αυτό το φεστιβάλ.
Έπειτα ακολούθησε ο τεράστιος για μένα Ken Loach, ο οποίος και καταχειροκροτήθηκε από την αίθουσα. Το βραβείο παρέδωσε ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, δύο μεγάλοι σκηνοθέτες πάνω στην σκηνή. Ο Ken Loach σχολίασε την κατάσταση του σημερινού Ευρωπαικού Κινηματογράφου, την αποξένωση του από τον Αμερικάνικο και ότι ειναι στο χέρι μας να του ξαναδώσουμε την αίγλη και την προσοχή που του αξίζει. Τέτοια λόγια από έναν τέτοιο σκηνοθέτη είναι πάντα δεκτά και σημαντικά...

Και με την τελευταία αυτή τιμητική πλακέτα, έκλεισε η τελετή λήξης, έσβησαν τα φώτα, όλοι κάθισαν στις θέσεις τους για να παρακολουθήσουμε την ταινία Ήρεμο Χάος του Antonio Grimaldi.

---

ΗΡΕΜΟ ΧΑΟΣ

Υπόθεση: Ο Pietro έρχεται αντιμέτωπος με τον ξαφνικό θάνατο της γυναίκας του και μαζί με την μικρή κορούλα του προσπαθεί να ξεφύγει από την θλίψη και τον πόνο με τον δικό του προσωπικό τρόπο. Σταματάει σχεδόν οποιαδήποτε δραστηριότητα και απλά αφήνει τον χρόνο να κυλάει. Όμως οι εξελίξεις προχωράνε και σύντομα θα πρέπει να πάρει μία απόφαση, να ξεσπάσει, να συνέλθει κυρίως για το χατήρι του παιδιού του...

Ένα ανύπαρκτο ξέσπασμα: Σε όλη την ταινία παρακολουθούμε ένα μικρό θέατρο του παραλόγου. Από το πρώτο λεπτό της ταινίας μέχρι λίγο πριν το τέλος, ο πρωταγωνιστής ακροβατεί σε έναν κόσμο κωμωδίας και δράματος. Ομολογώ ότι ο πρωτότυπος τρόπος απεικόνισης της κατάστασης ενός ανθρώπου που υπέστη ένα μεγάλο σοκ, στην αρχή με συνεπήρε και μου αύξησε το ενδιαφέρον. Στην πορεία όμως κάτι δεν κολλούσε τόσο καλά.
Ο τρόπος με τον οποίο όλοι προσεγγίζουν τον πρωταγωνιστή, στον οποίο ο Nanni Moretti δίνει όση περισσότερη προσοχή μπορεί και μπορούμε να πούμε ότι τα καταφέρνει μία χαρά, μας θυμίζει ένα one man show στο οποίο όμως πιο πολύ ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι δεύτεροι χαρακτήρες παρά ο ίδιος ο πρωταγωνιστής. Η νευρωτική κουνιάδα του, ο αστείος και πανταχού παρών αδερφός του, οι αγχωτικοί σνυεργάτες του, η μυστήρια κοπέλα στο πάρκο.
Η κοιλιά στο έργο δυστυχώς είναι αναπόφευκτη, και η άλλοτε πρωτότυπη ιδεά τώρα αρχίζει και ξεφτίζει. Το γενικό συναίσθημα δεν χαλάει, αλλά δεν μας παρουσιάζει και τίποτα το πρωτότυπο πλέον.

Τελικό πόσο ήρεμο ήταν αυτό το χάος; Μάλλον υπερβολικά ήρεμο. Ένας τρόπος για να αντιμετωπίσεις τέτοιες καταστάσεις πάντα παραμένει η απομώνοση και η φαρσοκωμωδία, αλλά δεν μπορείς να αποφύγεις το ξέσπασμα. Και στο έργο αυτό, βλέπουμε ότι κάτι λείπει, κάτι κάπου ξεχάστηκε στον δρόμο και δεν εμφανίστηκε ποτέ. Παρ’όλα αυτά παραμένει ένα συμπαθητικό και ευχάριστο (όσο παράδοξο κι αν ακούγεται αυτό) έργο το οποίο αξίζει να παρακολουθήσετε αλλά μην περιμένετε κάτι συγκλονιστικό...

Βαθμολογία: (6.5/10)

---

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Μ’αυτά και μ’αυτά τελείωσε και αυτό το φεστιβάλ. Πολλές αξιόλογες ταινίες, λίγες οι επιλογές που μπορείς να κάνεις σε μία τρελή καθημερινότητα που σε τρέχει συνέχεια, και δυστυχώς ακόμα πιο λίγος ο κόσμος που φιλοτιμήθηκε να τις παρακολουθήσει.
Όσο καλή διάθεση κι αν έχει ο κ. Παναγόπουλος λέγοντας μας ότι οι αίθουσες γέμισαν, εγώ προσωπικά είδα το αντίθετο. Δεν το κατηγορώ, η σινεφιλική όρεξη των περισσότερων κορέστηκε από τις «Νύχτες Πρεμιέρας», αλλά να μην ξεχνάμε και τέτοια φεστιβάλ τα οποία έχουν σαν μοναδικό σκοπό την προώθηση του Ευρωπαικού και Ελληνικού κινηματογράφου. Είναι κομμάτι μας, και έτσι πρέπει να παραμείνει. Αυτά από εμάς, ελπίζουμε να απολαύσατε τις προβολές όσο κι εμείς και να σας άρεσε το αρθράκι μας...έστω λίγο από αυτό ;).

---