---

Τετ 29 Απρ 2009

Τελικά, είναι αργία ή απεργία;

Φυσικά και δεν θα κάτσω να σας εκφράσω τις απόψεις μου περί αργίας και απεργίας. Το καλύτερο είναι να πιάσουμε τον Μάη από τα κέρατα (δεν μιλάω σε εσάς κύριε, συγκεκριμένα…) και να τον αδράξουμε ποικιλόμορφα. Η βδομάδα αυτή έχει μονάχα τέσσερις ταινίες και αυτό είναι κάτι που προσωπικά με χαροποιεί. Θεωρώ ότι από 4 έως 6 ταινίες είναι ο αριθμός μιας ορθής βδομάδας διανομής, ώστε οι σινεφίλ να μπορούν να δουν κάτι παραπάνω και να μη νιώθουν ότι άφησαν πίσω τους τα μισά. Εγώ στα νιάτα μου, βέβαια, θα τα είχα φάει σε μία ημέρα, αφού ήμουν ικανός μέσα σε δύο ημέρες να δω 5-6 ταινίες, από την μία αίθουσα κατευθείαν στην άλλη.

Από σήμερα Τετάρτη κάνουν την επανεμφάνιση τους οι X-Men και είμαι σίγουρος πως σε αρκετούς έλειψαν. Πράγματι, ως σειρά, καθιέρωσε έναν πιο εσωτερικό δρόμο για τους σούπερ ήρωες της οθόνης, αν και πλέον δεν έχουμε τον Bryan Singer, που έθεσε τις ορθές βάσεις. Η απώλεια των Μάρτιν Λούθερ Κινγκ-Μάλκολμ Χ, αν προτιμάτε Μαγκνέτο-Ξαβιέ, είναι καταφανέστατη, όπως και λείπει ο προβληματισμός περί διαφορετικότητας-ρατσισμού. Είναι εδώ, όμως, ο Hugh Jackman και είναι πλέον σαφές ότι είναι «ερωτευμένος» με τον ήρωα που τον έκανε διάσημο. Ο Γούλβεριν έχει αναλλοίωτες τις ιδιότητες του δυναμισμού και της ευαισθησίας, ικανές να μας τρέχουν και πάλι στις αίθουσες.

Και η δεύτερη, εν τάξη, πρόταση για αυτήν την βδομάδα έρχεται από το Χόλιγουντ. Η Κατάσταση των Πραγμάτων (καμία σχέση με την ομώνυμη του Wenders) είναι μια ευπρεπής και τίμια αστυνομική ιστορία. Θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε δημοσιογραφικό θρίλερ, αλλά φοβάμαι ότι ο όρος είναι όσο αδόκιμος τόσο, όμως, και με παρελθόν. Παλιός, καλός Russell Crowe (πότε, αλήθεια, πρόλαβε και πάλιωσε κι αυτός ή εμείς γερνάμε;). Οι δύο υπόλοιπες ταινίες είναι από δύο χώρες, που τα τελευταία χρόνια επιδεικνύουν μια δυνατή συγγένεια. Το γερμανικό Όνειρα Απατηλά είναι ένα τυπικό δείγμα σύγχρονου σινεμά της χώρας των Βαλκυρίων, με σκηνοθετική άποψη, αλλά και τα όρια που χωράει η λέξη «τυπικό». Όσοι είδαν το προπέρσινο Yella, μπορούν να ακολουθήσουν εκ νέου τα χνάρια του Christian Petzold, ενός σκηνοθέτη που έχει αποδείξει ότι αγαπάει ιδιαίτερα την πατρίδα μας. Το τούρκικο Πληγές του Φθινοπώρου προβληματίζει. Πολιτικά μπορεί να κάνει πολλούς Έλληνες ευτυχισμένους, αφού θα συνειδητοποιήσουν ότι υπάρχει ορθή πολιτική στάση και εντός Τουρκίας, σε θέματα που ιστορικά μας πονάνε. Δραματουργικά, είναι σαν να βλέπετε ένα ποιοτικό σίριαλ της κρατικής...

Όλα αυτά εν αναμονή της επόμενης εβδομάδας και του reload του αγαπημένου πληρώματος του Έντερπραϊς, τουτέστιν Star Trek, αλλά και της συνέχειας των άγριων περιπετειών του Μερίν. Πάλι, πάντως, οχτώ ταινίες θα έχουμε...

---