---

Τετ 20 Ιαν 2010

Οι Σφαίρες χρύσωσαν τον πρωταθλητή...

Η Κύπρος συγκλονίζεται από το πρωτόγνωρο χτύπημα στην καρδιά της πληροφόρησης της και η Ελλάδα από την διαφορά εφτά βαθμών που πήρε ο Παναθηναϊκός! Τι να κάνουμε, δεν έχουμε κάτι το τρέχων στα δικά μας. Πάμε, λοιπόν, στα κινηματογραφικά, που ξεχωρίζει η επικράτηση του θριαμβευτή της χρονιάς, του Avatar. Υποψιάζομαι πως η νίκη ήρθε πιο εύκολα από ότι ήθελαν οι προβλέψεις κι άλλο τόσο εύκολα θα επαναληφθεί στα Όσκαρ. Μπορεί και να είχα τις ενστάσεις μου για το είδος της ταινίας, αλλά δεν έχω ούτε μισή, αφού αυτή, όπως όλα δείχνουν, είναι η καλύτερη αγγλόφωνη ταινία του 2009. Και γιατί, παρακαλώ, τα βραβεία να μη επικροτούν ένα μπλοκ-μπάστερ; Αν είναι Άρχοντας ή Avatar επιτρέπεται και με το παραπάνω. Πιο πολύ, όμως, με χαροποίησε η νίκη της Λευκής Κορδέλας στο ξενόγλωσσο. Ακόμα κι αν συνεχίζεται η χαρακτηριστική αμερικανοποίηση των εκεί βραβείων, είναι ωραίο να επιλέγονται τα καλύτερα του παγκόσμιου κινηματογράφου, έστω κι έτσι. Έγινε η Sandra Bullock οσκαρική ηθοποιός; Αυτό θέλω να το δω με τα μάτια μου, χωρίς να το ειρωνεύομαι...

Η ταινία της βδομάδας έχει ήδη πάρει το βραβείο της από Βενετία και δεν είναι καν η επιλογή της χώρας της για τα Όσκαρ, πολύ εύλογα. Ο Λίβανος είναι μια ευρεσιτεχνική σκηνοθετικά ταινία, η σημαντικότερη αντιπολεμική για το 2009. Ο Samuel Maoz τα βάζει με την φρίκη που προκαλεί η ίδια του η χώρα, τόσο στους γείτονές της (εσωτερικούς κι εξωτερικούς), όσο και στον ίδιο της τον απλό λαό. Σινεμά με άπλετο θάρρος κι αμεσότητα. Σημαντική είναι και η αμερικανική Στη Χώρα των Μαγικών Πλασμάτων του Spike Jonze. Ακόμα κι αν ονομάζω ορθόσωστη την άποψη του Γιώργου Ευθυμίου πάνω στο θέμα των χαρακτήρων, δεν παύω να θεωρώ την ταινία μια παταγώδη αποτυχία. Δεν είναι το έργο που πρέπει να αποφεύγετε και σίγουρα είναι πανέμορφο για τα παιδιά σας. Όμως, είναι συγκλονιστικά βαρετό και το σενάριο του το κάνει δύσκολα παρακολουθήσημο. Αν δεν έχει από δίπλα τον Kaufman...

Αγαπητό από το κοινό πιστεύω θα γίνει το ισπανικό Κελί 211 του Daniel Monzon. Πρώτον, έχει ως θέμα τις -συνήθως δημοφιλείς- φυλακές, δεύτερον αγγίζει τις αρσενικές χορδές και τρίτον έχει ρεαλισμό και βία. Εγώ θα έλεγα πως δεν έχει ιδιαίτερο σενάριο, αλλά δεν θα τα χαλάσουμε εκεί. Μέγα απογοήτευση η νέα ταινία της Mira Nair, που όσο μπαίνει βαθύτερα στα του Χόλιγουντ τόσο γίνεται και πιο πλαστική και προβλεπόμενη. Μόνο η Hilary Swank διασώζεται από την βιογραφία-Βατερλό της Αμέλια Έκχαρτ, με τίτλο… Αμέλια (σκέτο). Ο Βασίλης μας (σ.σ. Καγιογλίδης) συνεχίζει πιστός στις μεταφορές των μπεστ-σέλερ του συγχωρεμένου Stieg Larsson κι επιλέγει το σίκουελ από το πρώτο μέρος στις λεπτομέρειες. Εγώ θα σας το απλοποιούσα και θα σας έλεγα πως αν σας άρεσε το πρώτο μέρος, το Κορίτσι που Έπαιζε με τη Φωτιά θα συνεχίσει επιτυχημένα την θριλερική σας αναζήτηση στην Σουηδία.

Για τα παιδιά όλων των ηλικιών προτείνεται το Ταχάαν, Το Παιδί με τη Χειροβομβίδα, μια ταινία από την Ινδία. Γυρισμένη από τον διάσημο φωτογράφο Santosh Sivan, παρουσιάζει την ιστορία ενός αγοριού στο χτυπημένο από τον πόλεμο Κασμίρ. Για τα παιδιά προτείνεται και το Γερόλυκοι, αλλά αυτά που είναι κάτω των 15. John Travolta και Robin Williams βγάζουν το ΕΦΑΠΑΞ τους με μια κωμωδία χαμηλών απαιτήσεων κι αποδόσεων, με τους δύο σταρ να καταδυναστεύονται από δύο εφτάχρονα. Αν το έκαναν θρίλερ...

Και προσεχώς βρέχει κεφτέδες τέταρτου τύπου στην αγορά της ανίκητης πόλης της ζωής και του θανάτου. Αν δεν καταλάβατε γρι, σας παραπέμπω στις ταινίες της επόμενης βδομάδας κι ως τότε σας χαιρετώ...

---