Πρόκειται για ένα πραγματικό αριστούργημα.

 Παρακμιακό και αρρωστημένο όσο δεν πάει, αλλά ταυτόχρονα και άγρια ωραίο, θυμίζει στον καθένα ένα διαφορετικό τρόπο ζωής, μια διαφορετική φιλοσοφία που με τα χρόνια και την πρόοδο(?) του πολιτισμού όλοι μάθαμε να μισούμε και να αποκηρύσσουμε...
κάτι το διαφορετικό σαν κινηματογραφικό θέαμα...


   7/10...

   anfield09...

Εξαιρετικοι συντελεστες αλλα τεραστια διαρκεια και ατελειωτος υπνος!! Ίσως ακουγεται επιφανειακη σαν κριτικη αλλα νομιζω πως ο Ελληνικος κινηματογραφος παντα ειχε αναγκη απο ζωηροτερους ρυθμους και πιο "σφιχτο" μονταζ.
Κριμπάς Βασίλειος

Εξαιρετικο υπερρεαλιστικο φιλμικο ταξιδι.Ονειρικη ατμοσφαιρα σχεδον..κυριολεκτικα!

9/10
kavad

Λοιπον.
Γυρισα αργα το βραδυ απο το γραφειο, πτωμα, και εκνευρισμενος.
Έριξα μια ματια στην εφημεριδα και στην τηλεοραση, καθησα λιγο, εφαγα μετα.
Πριν παω για υπνο, ειπα να ηρεμησω λιγο.
Ξαπλωσα στον καναπε, βολευτηκα, και εβαλα τους "Τεμπεληδες" στο DVD player.

...Θεϊκη ταινια.
Οι ανθρωποι βρηκαν το νοημα της ζωης!!!

Κυριοι, εαν θελετε χαρα και εργασια, να βαλετε την "Δυναμη της Θελησεως" της Λενι Ριφενσταλ! Να δειτε εκει υγιεις και δυνατους Αριους, ολο χαρα και ζωντανια, να... κοβουν ξυλα με τα τσεκουρια στον Μελανα Δρυμο! "Η εργασια απελευθερωνει".

Στο φασιστικο συστημα, προφανως, ο ανθρωπος ειναι μηχανικο εξαρτημα, προορισμενο να εργαζεται.

Το καπιταλιστικο-(νεο)φιλελευθερο συστημα, αντιθετως, υποτιθεται οτι ως υψιστη αξια εχει την ατομικοτητα. Όμως η ατομικοτης τελικως υποτασσεται στους εκτος ανθρωπινου-κοινωνικου καθορισμου απαραβατους-υπερβατικους νομους της αγορας· οποτε η ατομικοτης τελικως εξαφανιζεται και ο ανθρωπος γινεται και παλι εξαρτημα του μηχανισμου της αγορας (και καθοριζεται με τεχνολογικα χαρακτηριστικα, οπως "ανταγωνιστικοτητα", "επιχειρηματικοτητα" (sic), "αποδοτικοτητα", "γουινινγκ ορ λουσερ σπιριτ" κ.α. τριχες κατσαρες (οπως ενα ρουλεμαν απο χαρακτηριστικα οπως "αντοχη υλικου", "συντελεστης τριβης" κ.α.)

Φασισμος, καπιταλισμος (και κομμουνισμος φυσικα) το ενα και το αυτο.

Μονον η αρχαιοΕλληνικη Πολιτεια και η παραδοσιακη Ορθοδοξη Κοινοτητα εχουν παρουσιασει ενα διαφορετικο προτυπο, με βαση τον ανθρωπο-προσωπο.

...
Σκεφτειτε οτι καθημερινως ασχολουμαστε με νοικι-ηλεκτρικο-τηλεφωνο, σουπερ μαρκετ, εφορια, πεθερα, κινηση στον δρομο, ταλαιπωρια, δουλεια, εκνευριστικος προϊσταμενος, φαγητο, υπνος. Καθε μερα.
Ποτε ζουμε;
Ο ανθρωπος θα επρεπε μονον να καθεται, και να φιλοσοφει την ματαιοτητα της υπαρξεως του.
Αντι να φιλοσοφουμε το τρομακτικο γεγονος της υπαρξεως μας, "τρωμε τον χρονο μας", μεχρι να ανακαλυψουμε οτι η ζωη μας τελειωσε, τρεχοντας για το λεωφορειο στην Κηφησιας!! Οποια γελοιοτης!!

Θα επρεπε να φιλοσοφουμε την ματαιοτητα μας.
Και τελικα να παψουμε και να φιλοσοφουμε, διοτι και η φιλοσοφηση της ματαιοτητος ειναι επισης ματαιη!
Η υψιστη φιλοσοφια ειναι ο υπνος!
Και παντοτε η τεμπελια ειχε εναν χαρακτηρα αριστοκρατικοτητος πνευματος.
Φανταστειτε τον Πλατωνα, να... τρεχει να προλαβει το ταξι!

...
Αυτος ο μεγαλος γιος της οικογενειας των "Τεμπεληδων" ειδικα, ειναι μορφη περα απο τα κοινα μετρα. Κατι σαν τους μεγαλους ασκητες του μοναχισμου, θα ελεγα. Συμεων ο στηλιτης, 40 χρονια ασκητης επανω στον στυλο.

ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ

Ταινια που αντεχει στο διαβα του χρονου , ακομη και σημερα μετα την θεαση της δινει το εναυσμα για δημιουργικο προβληματισμο πανω στον κοινωνικο καταναγκασμο της εργασιας(αναρωτιεται κανεις για την ματαιοτητα της εργασιας σε ενα συστημα που δεν κανει ευχαριστη την ζωη των μελων του ),την οριστικη κταπτωση της αστικης ταξης(βλεπε ο πατερας κι οι 3 γιοι του ) και των αξιων της (βλεπε αποτυχημενη προσπαθεια του μικρου υιου να σπουδασει κι ευρεση του βιβλιου της "γαλλικης επαναστασης") οσο και την δουλικοτητα και παθητικοτητα των προλεταριων (που ενσαρκωνεται στο προσωπο της υπηρετριας ). Τεχνικα (δηλαδη απο αποψη φωτογραφιας , ηχου , μουσικης καλλυψης) ,οσον και σκηνοθετικα αλλα κι απο ερμηνειες ειναι απο τις αρτιοτερες συγχρονες ελληνικες ταινιες. Βεβαια ειναι εμφανως επηρεασμενη απο το "μεγαλο φαγοποτι "του Φερερι αλλα η δημιουργικη επιροη δεν ειναι κατι το μεμπτο , μακαρι ο Ν.Παναγιωτοπουλος να ειχε ακομη τον οιστρο εκεινης της εποχης , τα Τελευταια του φιλμ (βλ."βαρεθηκα να σκοτωνω τους αγαπτικους σου" και "BEATIFULL PEOPLE ")ηταν πολυ κατω του μετριου - σε αντιθεση με το νευρωδες (μα κι αυτο με διαφορους ευκολους εντυπωσιασμους κι εμφανεις βερμπαλησμους )"ΑΥΤΗ Η ΝΥΧΤΑ ΜΕΝΕΙ .." ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ πλεον δυστυχως δεν δειχνει ικανος να προσεγγιει την αριστουργηματικη του αυτη ταινια!
Δυστυχως δεν μπορω να πω τα ιδια για "τα χρωματα της `Ιριδας " , ΜΙΑ ΜΑΛΛΟΝ ΞΕΠΕΡΑΣΜΕΝΗ ΤΑΙΝΙΑ.
Georg Natsioyntzik