---

The Lord of the Rings: The Return of the King (2003) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Ο Αρχοντας των Δαχτυλιδιών: Η Επιστροφή του Βασιλιά
Φαντασίας | 201' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Παρ 19 Δεκ 2003 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 25/5/2004 Ημερομηνία κυκλοφορίας BluRay: 16/7/2010 Διανομή: Village Films Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (8.13/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Δεν υπάρχει θρίαμβος χωρίς χάσιμο. Νίκη χωρίς πόνο. Ελευθερία χωρίς θυσία. - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2003 - 23:04

Εκεί όπου η ανυπομονησία μεταμορφώνεται σε μελαγχολία, εκεί όπου κουρασμένος θα αντικρίζεις το τέλος μιας τριλογίας που ξαναόρισε το επικό, εκεί όπου ακόμα και ο πιο δύσπιστος θα παραδέχεται το όραμα του Jackson, κάπου εκεί βρίσκεται η Επιστροφη του Βασιλια.

Μετά από ένα ενθουσιαστικό ξεκίνημα, μετά από μια αμφισβητήσιμη συνέχεια ήρθε η ώρα ο επόμενος χειμώνας να μοιάζει κάπως πιο πεζός. Το ταξίδι τελειώνει και η οθόνη μοιάζει πιο φτωχή από ποτέ. Ο μύθος εγκαταλείπει τον κινηματογράφο και αφήνει την φαντασία μας που είχε ταξιδέψει πάνω του να αιωρείται νωχελικά. Νομίζω ότι κανείς δεν θα υποτιμήσει τα παραμύθια από εδώ και πέρα…

Που είχαμε μείνει; Α ναι, σε ένα αδικαιολόγητο happy end των Δυο Πυργων! Όσο σκοτεινή δεν ήταν η δεύτερη ταινία, τόσο βασανιστική είναι η αρχή της τρίτης. Το Gollum επιβεβαιώνει την τραγικότητα του χαρακτήρα του και διχάζει τα συναισθήματά μας ανάμεσα στο μίσος και τη λύπηση. Ο θεατής λεηλατείται από την απελπισία και την απογοήτευση των ηρώων, καθώς ο Jackson επιτίθεται στην ελπίδα με ό,τι μέσο του παρέχει ο Tolkien και σκουραίνει εμφανώς τη χρωματική του παλέτα. Ειδικά στην ιστορία του Sam και του Frodo το γκρίζο κυριαρχεί και το φως μοιάζει επιθυμητή πολυτέλεια. Έτσι με οδηγό την απόγνωση φτάνουμε στην θεαματικότερη μάχη που έχει κινηματογραφηθεί ποτέ με μόνο πιθανό αντίπαλο την αντίστοιχη μάχη των Δύο Πύργων. Εδώ όμως δεν υπάρχει η νύχτα και η βροχή για να καλύψουν λίγο όσα θα έπρεπε να αχνοφαίνονται. Εδώ όλα γυαλίζουν και με το άσπρο φόντο της Μίνας Τίριθ ξεχωρίζουν για να γίνουν πιο αποκρουστικά και πιο επικά. Γιατί αν επικό ήταν η πρώτη λέξη που σου ερχόταν για τις προηγούμενες ταινίες, τότε σε αυτή θα βρίσκεις τη γλώσσα πολύ φτωχή για να περιγράψεις αυτά που βιώνεις στην οθόνη. Και ενώ βρισκόμαστε στο αποκορύφωμα των εξελίξεων, και ενώ όλα οδεύουν προς την συγκλονιστική ολοκλήρωσή τους, και ενώ είμαι έτοιμος για μια ακόμη φορά (όπως και με τη Συντροφιά) να γίνω όσο πιο υποκειμενικός και να υμνήσω κάτι που με ενθουσιάζει τόσο, τότε μια ανεξήγητη βιασύνη καταλαμβάνει την οθόνη και τρέχει τα γεγονότα, χωρίς να με αφήνει να χωνέψω τα τεκταινόμενα. Δικαιολογημένα όμως, αφού έχει τόσα πολλά να πει, προσπαθώ αρχικά να παρηγορήσω τον εαυτό μου. Αλλά τότε έρχεται το τέλος να καταστρέψει όλα τα ελαφρυντικά με την ατέρμονη φλυαρία του και να κουράσει με την συνεχή παράταση των τίτλων τέλους.

Η διάρκεια και αυτής της ταινίας (201 λεπτά) μου υπενθυμίζει να γκρινιάξω περισσότερο για το τραβηγμένο πολύ πέρα από τα όρια του βαρετού τέλος και να σταματήσω να γκρινιάζω για βιασύνη. Εξάλλου οφείλω να ομολογήσω ότι έτσι επιτυγχάνεται και μια κορύφωση της έντασης και παρόλο το «στρίμωγμα» τα πάθη των ηρώων αναπτύσσονται πλήρως και βρίσκουν τον θεατή συνοδοιπόρο. Αλλά δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι η μισή ταινία είναι τα 7 πρώτα κεφάλαια του βιβλίου και η άλλη μισή όλα τα υπόλοιπα (12). Ναι ξέρω έπεσα στην παγίδα της σύγκρισης, αλλά δυστυχώς αυτή η τριλογία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πρώτη ύλη της και αν έχεις διαβάσει το βιβλίο δεν μπορείς να είσαι αντικειμενικός. Με περισσότερο σεβασμό λοιπόν από το παρεκκλίνων δεύτερο και με μοναδική «προδοσία» το τέλος (αντίθετα με το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου, στο οποίο η μελαγχολία συνεπαίρνει κάθε κύτταρό σου, εδώ τα πράγματα αποπροσανατολίζονται με ένα συμβατικό τρόπο) μάλλον πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι όσο απέχει η ταινία από τον Tolkien, άλλο τόσο απέχει και από το Hollywood και να παραδεχτούμε ότι αυτό είναι το καλύτερο σημείο που θα μπορούσε να βρεθεί το αντικινηματογραφικό αυτό μυθιστόρημα.

Μακριά από οποιοδήποτε συμβολισμό, παρά μόνο αυτόν που ο θεατής θέλει να εφαρμόσει, και κοντά στην απολυτότητα συναισθημάτων και ιδεών αναπλάθεται για τρίτη και τελευταία φορά η Μέση-Γη με όλη της την μεγαλοπρέπεια και ποιητικότητα. Η Μόρντορ και το σκοτάδι της, η Μίνας Τίριθ και η λαμπρότητά της (η πιο εκπληκτική πόλη που έχει αντικρίσει ο κινηματογράφος), η Μίνας Μόργκουλ και η μοχθηρία της συνθέτουν μια απίστευτη οπτική αίγλη και ποικιλία που πληρεί, αν όχι ξεπερνά, τα υψηλά στάνταρ των προηγούμενων ταινιών. Αντάξιος αυτής της εικόνας στέκεται και ο λόγος, ο οποίος κρατά τις λογοτεχνικές καταβολές του και ενώνεται με την γνωστή πλέον μουσική του Howard Shore (δυστυχώς ή ευτυχώς η μουσική είναι σχεδόν η ίδια) για να προσθέσει στην μαγεία.

Εντωμεταξύ το παράλληλο μοντάζ που υιοθετήθηκε στους Δυο Πυργους τελειοποιείται στην Επιστροφη του Βασιλια. Γιατί αν έμοιαζε κάπως άτοπο ή μπερδεμένο στην πρώτη περίπτωση εδώ δένει αρμονικά, καθώς οι πράξεις των πρωταγωνιστών αλληλεπιδρούν. Με τη βοήθεια του σκηνές ανθολογίας είναι δύσκολο να ξεφύγουν της δημιουργίας τους με χαρακτηριστικότερη αυτή του Denethor, του Faramir και του τραγουδιού του Pipin.

Ερμηνευτικά ο Άρχοντας δεν μπορούσε ουδέποτε να παινευτεί, πέρα από έναν Christopher Lee που διέπρεπε. Βέβαια αυτό απέχει πολύ από το να κατακρίνεις όλες τις υπόλοιπες ερμηνείες, αφού αντιθέτως, αν έχεις διαβάσει το βιβλίο, εκπλήσσεσαι με το πόσο έχουν κατανοήσει οι ηθοποιοί τους χαρακτήρες τους. Ναι, ακόμα και το μαύρο πρόβατο Elijah Wood, ο οποίος μπορεί να μοιάζει εκτός τόπου και χρόνου, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι αυτό του ζητά ο ρόλος (περίπου τουλάχιστον).

Ενορχηστρωτής βέβαια όλων των παραπάνω, ο Jackson χειρίζεται με αξιοζήλευτη μαεστρία το υλικό του και υπογράφει, όσο δύσκολο και αν έχει καταντήσει αυτό σε ένα blockbuster, κάτω βέβαια από την υπογραφή του Tolkien που τόσο φροντισμένα ανέδειξε.

Πως τελειώνουν τα παραμύθια; Η δεύτερη φορά που αναφέρω τη λέξη παραμύθια σε αυτή την κριτική είναι αρκετή για να με εξοργίσει: Ποια παραμύθια; Πόσες περισσότερες αποδείξεις χρειάζομαι για το ότι ο όρος μυθολογία είναι απείρως πιο κατάλληλος. Και αν το λέω οργισμένος αυτό είναι γιατί πολύ συχνά χρησιμοποιήθηκε υποτιμητικά η λέξη παραμύθι. Γιατί κατά τα άλλα δεν έχουν τίποτα κακό τα παραμύθια…Πως τελειώνουν είπαμε; Α, ναι: Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!

Βαθμολογία: (9/10)

Στάμος Δημητρόπουλος

---

Έφτασε πάλι εκείνη η εποχή του χρόνου, που μας πιάνει η γνωστή επιθυμία να προσπαθήσουμε ξανά να διαβάσουμε τα βιβλία του Τόλκιν, όσοι τουλάχιστον δεν το έχουμε κάνει. Ο Πήτερ Τζάκσον, το παιδί θαύμα από την Αυστραλία, έρχεται να κλείσει τη μεγάλη ιστορία που είχε αρχίσει πριν από δύο χρόνια, τέτοιες μέρες περίπου, και να μας ταξιδέψει για μια τελευταία φορά στη Μέση Γη. Η συντροφιά του Δαχτυλιδιού –εκτός από τον Φρόντο, το Δαχτυλιδοκουβαλητή, και τον πιστό του Σαμ- συγκεντρώνεται ξανά για να προστατέψει την πρωτεύουσα της Γκόντορ και να βοηθήσει τον Φρόντο να καταστρέψει το Δαχτυλίδι. Η σκηνοθεσία και τα εφέ, κινούνται στα γνωστά άψογα επίπεδα που μας έδειξαν οι δημιουργoί κυρίως στην δεύτερη ταινία, με τους μαγευτικούς ήρωες σε φαντασμαγορικές μάχες που αποσπούν την προσοχή από το κάπως χαλαρό σενάριο που αφοσιώνεται κυρίως στο κλείσιμο των χαρακτήρων. Η τρεισήμισι ώρες διάρκειας ίσως λειτουργήσουν απωθητικά στους μη φανς και αφροδισιακά για όσους πίνουν νερό στο όνομα του Τζάκσον, αλλά σίγουρα το φινάλε που δε λέει να… τελειώσει, θα τους κουράσει και τους δυο.

Ιωσήφ Πρωιμάκης

---

Επιστροφη του Βασιλια = Μεγάλη (κυριολεκτικά) ταινία. Grandeur, Οpus Magna σε όλη του την έκφανση. Το Fellowship ήταν μια άνευρη εισαγωγή. Το Two Towers μια σφριγηλά χορογραφημένη μάχη σε σκοτεινό καμβά. Το Return of the King είναι η αναπόδραστη αλαζονεία της σκηνοθετικής virtuosite σε βάρος του Μύθου. To τελευταίο σαραντάλεπτο μεθά τον αμφιβληστροειδή, με σύσσωμο το cast να κάνει υποκλίσεις και αμέτρητα encore. Τα CGI είναι μαγικά, ο Howard Shore ανατριχιαστικά συναισθηματικός στο score του, όμως…όμως….Είναι πιότερο ανατριχιαστικό για τον λάτρη του κινηματογράφου να διαπιστώνει ότι ο πιο ουσιαστικός χαρακτήρας, βαθύς και δισυπόστατος, είναι ο…τρισδιάστατος Gollum. Δύο μεγάλοι ερμηνευτές όλοι κι όλοι μέσα στη μετριότητα (θεωρώντας ότι η Cate Blanchett δεν είχε ουσιώδη ρόλο), ο Lee και ο McKellen, και τελικά τι απέγιναν; O πρώτος έμεινε εκτός του τρίτου installment (αναμείνατε το dvd) και ο δεύτερος παροτρύνθηκε από τον Jackson να παίζει οργισμένα για να γράφει καλύτερα στο φακό!

Τι θέλω να πω; O Jackson ολοκλήρωσε ένα μέγα κατόρθωμα με αυτήν την τριλογία, με όλο το ανάλογο καλλιτεχνικό τίμημα. Η συγκλονιστική αναπαράσταση της Μέσης Γης κονιορτοποίησε την –εκ του αποτελέσματος, σχεδόν ανύπαρκτη – χαρακτηρολογία. Ο Tolkien με τα βιβλία του έθεσε το ζήτημα της αντίκρουσης των σκοτεινών δυνάμεων της εποχής του από τις υγιείς εφεδρείες της ανθρωπότητας ενάντια στον ολοκληρωτισμό. Η τριλογία παράγει τον θρίαμβο του φανταστικού, υστερώντας καθοριστικά στην ολοκλήρωση της ανθρώπινης διάστασης των ηρώων – συμβόλων της. Κι αυτό θα στοιχίσει (που δεν το εύχομαι επ` ουδενί) come oscar time.

Βαθμολογία: (8/10) (για το σκηνοθετικό κατόρθωμα του Jackson)

Τάκης Γκαρής

---

Επί τρεις ώρες, έφαγα 1 μεγάλο κουτί ποπ κορν, μία μεγάααααλη σακούλα καραμελάκια (από αυτά τα υγιεινά) και μισό κιλό παγωτό από το Plaisir. Η ταινία ήταν η καταστροφή μου.

Την απήλαυσα δε όσο λίγες. Πως τις γυρίζουν ρε παιδιά αυτές τις ταινίες? Τι καταπληκτικό παραμύθι ήταν αυτό? Για το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας νόμιζα ότι ζούσα στην οθόνη. Μη σας πω πόσες φορές στριφογύρισα στο κάθισμά μου για να αποφύγω το τσίμπημα αυτής της κωλοαράχνης (ήταν ανάγκη να είναι αράχνη ε?)!!!!! Μαγεύτηκα με την σκηνή που άναβαν οι φωτιές, ερωτεύτηκα την Μίνας Τίριθ (η πιο ωραία κινηματογραφική πόλη ever) λάτρεψα τον Γκάνταλφ και αν ο Φρόντο δεν είχε σε κάποιες σκηνές αυτό το ηλίθιο βλέμμα θα είχα μείνει εκστατική.

Ποιός νοιάζεται για το πόσο σεβάστηκε το βιβλίο του Tolkien? Εγώ προσωπικά, καθόλου. Η ταινία ήταν ένα υπέροχο παραμύθι, ένα πραγματικό έπος. Και να σας πω και κάτι?

Έφυγα με θλίψη που δεν έχω να περιμένω άλλη συνέχεια και με πόνο για αυτούς που δεν μπορούν να απολαύσουν αυτήν την φαντασμαγορία.

Άλκηστις Χαρσούλη

---

CineDVD

Η τελική μάχη για την σωτηρία της Μέσης Γης αρχίζει… Ο Φρόντο και ο Σαμ, καθοδηγούμενοι από το δαιμόνιο Γκόλουμ, συνεχίζουν το επικίνδυνο ταξίδι τους στην κόλαση της Μόρντορ, στην προσπάθειά τους να φτάσουν στο Βουνό του Χαμού και να καταστρέψουν το Ένα Δαχτυλίδι!

Ενώ η Σκοτεινιά της Μόρντορ απλώνεται απειλητικά στη Μέση Γη, αποκαλύπτεται πως ο Άραγκορν είναι ο χαμένος βασιλιάς της Γκόντορ και ταξιδεύει προς τη Μίνας Τίριθ, μαζί με όσους έχουν απομείνει από την Συντροφιά, προκειμένου να υπερασπιστεί τούτη την αρχαία πόλη, μέχρι θανάτου.

Η συνέπεια αυτής της ταινίας είναι αξιοθαύμαστη. Συνεπέστατη καταρχάς στην λογοτεχνική πρώτη ύλη θα δώσει το περιθώριο μόνο στους κακοπροαίρετους θαυμαστές τους Tolkien να παραπονεθούν και να γκρινιάξουν. Διότι, όταν δικαιολογημένα αδυνατεί να αναπαραστήσει το βάθος και τις λεπτομέρειες του βιβλίου, τουλάχιστον σέβεται τον Θεό του κόσμου της και χωρίς τύψεις παραδέχεται ενώπιον Του ότι αν είχε και άλλο χρόνο θα εντρυφούσε. Αλλά ανάθεμα στους κινηματογραφικούς κανόνες και τις αντοχές μας που επιτρέπουν σε αυτό το γοητευτικό παραμύθι να τελειώσει. Συνέπεια και στα κινηματογραφικά μας κριτήρια με τη συναισθηματική μεστότητα να αναδεικνύεται σε κάθε πλάνο και την επική διάσταση του έργου να σκίζει την ψυχή. Σκηνοθετική μεγαλοπρέπεια και σεναριακή ευγένεια περιποιούνται την δεσποτική εικόνα. Γιατί η συνέπεια προς το οπτικό μεγαλείο που καθιέρωσαν οι προηγούμενοι Άρχοντες είναι δεδομένη. Στην περίπτωση μας μάλιστα εμπλουτίζεται από εικόνες και σκηνικά που αναγκάζουν να κοιτάμε με μελαγχολία τη μίζερη πραγματικότητά μας. Και όποιος αρνείται την καλλιτεχνική υπόσταση σε όλους τους τομείς της δημιουργίας αυτού του έπους μάλλον αναγνωρίζει την τέχνη σε σκονισμένους τόμους και όχι στην πιο ζωντανή μορφή της. Ή μήπως ο χαρακτηρισμός blockbuster αρκεί για να αποδείξει την ιδιοτέλειά του. Και αν η ιδιοτέλεια φέρνει τέτοιο πάθος, τότε όχι μόνο ανεκτή είναι, αλλά και επιθυμητή. Γιατί αν έχει μια ασυνέπεια η ταινία κάπου εδώ εντοπίζεται: πως καταφέρνει να ξεπεράσει τα δημιουργικά όρια που επιβάλει ο προϋπολογισμός της και να χαρίσει στον κινηματογράφο κάτι τόσο αυθεντικό και μαγικό.

Τεχνικά Χαρακτηριστικά:

2 δίσκοι απαράμιλλης ποιότητας ήχου και εικόνας φέρουν την απαράμιλλη ποιότητα του έργου και την όχι και τόσο απαράμιλλη ποιότητα των extras. Πιο συγκεκριμένα ελληνικοί υπότιτλοι χρησιμοποιούνται για να παρακολουθηθούν τα εξής:

The Quest fulfilled: A director’s vision, δηλαδή έναν ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ που, εκτός από making of της Επιστροφής του Βασιλιά, διηγείται όλη την επική περιπέτεια της δημιουργία ενός τόσο μεγαλόπνοου οράματος του Jackson

A Filmmaker’s Journey: Making “The Return of the King”, δηλαδή επανάληψη του προηγούμενου ντοκιμαντέρ με περισσότερη έμφαση στα making of. Αλλά κυριολεκτική επανάληψη με την έννοια ότι κομμάτια και συνεντεύξεις αντιγράφονται αυτούσια από το προηγούμενο

National Geographic Special: The Lord of the Rings – The Return of the King ή αλλιώς ένας άκυρος συνδυασμός των γεγονότων που περιγράφει ο Tolkien με ιστορικά συμβάντα. Άκυρος μεν από τη στιγμή που ο προσωπικός συμβολισμός του Tolkien δεν αφήνει περιθώρια για αντικειμενικούς συσχετισμούς, αλλά τουλάχιστον ενδιαφέροντας

Lordoftherings.net featuretes που σημαίνει έξι ολιγόλεπτα ντοκιμαντέρ για διάφορα θέματα που έχουν προφανώς σχέση με το τρίτο μέρος του Άρχοντα και περιλαμβάνουν από την μοίρα του Aragorn μέχρι τους ψηφιακούς doublers των αλόγων

2 trailer, ικανοποιητικά μεν, αλλά όχι σαν εκείνο το αριστουργηματικό των Δύο Πύργων που μας έχει σημαδέψει (Ρέκβιεμ για ένα όνειρο μουσική και τα ρέστα)

13 αδιάφορα και ομοιόμορφα TV Spots

Trilogy Supertrailer, πραγματικά ανατριχιαστικό trailer και των τριών ταινιών, για κάποιο περίεργο λόγο θα σας θυμίσει τα τρία τελευταία χρόνια της ζωής σας

συμπερασματικά...

...και ας αργεί να τελειώσει παραμένει η επική κατακλείδα ενός έργου τέχνης που θα περιμένει το συλλεκτικό DVD για μια αντίστοιχη κατακλείδα και σε δισκάκι.

DVD – (7/10)
The Lord of the Rings: The Return of the King -



Στάμος Δημητρόπουλος

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.