Τροφη για σκεψη πραγματικα με σκηνοθετικο στυλ εξαιρετικο.
Ερασιτεχνες ηθοποιοι,ελαχιστο σεναριο.Ρεαλισμος!
kavad

Η ταινια δινει τα γεγονοτα στη πιο ρεαλιστικη τους διασταση: Μια αδιαφορη ημερα, σε ενα αδιαφορο σχολειο, περισσοτερο η λιγοτερο αδιαφοροι πρωταγωνιστες και ξαφνικα ορμαει το παραλογο. Η βια, η παρανοια, ο θανατος. Ο θεατης μενει να αναρωτιεται. Ευστοχο. Αν ημασταν μελη της τοπικης κοινωνιας, θα αναρωτιομασταν με το ιδιο τραγικα αμηχανο βλεμμα. Γιατι;


viewmaster

Ενα σχολειο,μερικοι μαθητες και δασκαλοι,η καθημερινοτητα και τα προβληματα τους.Μια στιγμη αρκει ολα να αλλαξουν.Την ημερα αυτη θα τη γνωρισουμε μεσα απο τα ματια των μαθητων καθως περιφερονται στους ατελειωτους διαδρουμους του σχολικου κτηριου.
Ποιο αραγε ειναι το γεγονος που οφειλεται η αλλαγη και ποια η αιτια και ο σκοπος;
Στα συν τις ταινιας ειναι η αξιοπροσεχτη σκηνοθεσια,οι αβιαστες ερμηνειες και η μικρη φυσικα διαρκεια.Και στο background ο Μπετοβεν...
stelios

Ένα καθημερινο σχολειο με τους πολυαριθμους μαθητες του να αναλωνονται σε κουβεντες και πραξεις ρουτινας. Μεσα στο πληθος ο καθενας μοναδικος μεσα στην μυστικη του διαφορετικοτητα. Η καμερα ακολουθει την σιωπη της μοναχικης προσωπικοτητας οχυρωμενη πισω απο επαναλαμβανομενες κινησεις, τυπικες συναναστροφες, αδιακοπα βηματα στους ατελειωτους διαδρομους του δαιδαλωδους συγκροτηματος.

Επαφες φευγαλεες, πλημμυρισμενες με την ρουτινα της συνηθειας, με τις ιδιες ανουσιες κουβεντες και εργασιες καθε μερα ξανα και ξανα. Ένα μικροκοσμος της κοινωνιας με τα πλεον αντιπροσωπευτικα δειγματα ως θαμωνες του. Τα ησυχα παιδια που κοιτανε τη δουλεια τους εκτελωντας τις οδηγιες που τους δινονται με ακριβεια και συνεπεια. Τα κοριτσια που φλυαρουν ακατασχετα για ψωνια και για γκομενους. Οι λατρες της τεχνης που προσπαθουν να χωρεσουν την ομορφια της ζωης σε φωτογραφιες αφιερωμενοι διαρκως στην βελτιωση του ταλεντου τους. Και τελος οι μυστικοπαθεις τυποι, αυτοι που οι αλλοι τους θεωρουν σπασικλες και τους πειραζουν στα μαθηματα χλευαζοντας τους η πετωντας τους αντικειμενα.

Η σκηνοθεσια ανθρωποκεντρικη. Οι κινησεις, οι λεξεις, οι εκφρασεις προβαλλονται καθε φορα απο διαφορετικη οπτικη γωνια ξεχωριζοντας στον θεατη τα ατομα που αποτελουν το πληθος. Γνωριζοντας τα στον μικροκοσμο τους επαψαν πια να ειναι αγνωστοι, μια αμυδρη συμπαθεια κατακλυζει το θεατη για τις τοσο διαφορετικες και απλες προσωπικοτητες. Όλα φανταζουν να κυλουν απαλα, καθημερινα…

Οι αντιδρασεις σε μια «ιδανικη» κοινωνια ερχονται συνηθως απο τις πιο περιθωριακες ομαδες που κατατρεγμενοι και παραγκωνισμενοι δεν εχουν να χασουν τιποτα απο μια επερχομενη καταστροφη παρα μονο να κερδισουν: την απολαυση. Την απολαυση να εκδικηθουν οσους τους περιγελουσαν (δικαιους και αδικους), να ισοπεδωσουν ενα συστημα που παντοτε τους θεωρουσε αποβλητους και αχρηστους ενεργοποιωντας τον εκρηκτικο μηχανισμο της βιας που γνωριζουν οτι θα τελειωσει αφηνοντας νεκρους και τους ιδιους. «Αποψε πεθαινουμε» τα τελευταια λογια των δημιουργων του μακελειου λιγο πριν μετατρεψουν τον παραδεισο της συνηθειας σε κολαση μιας πραγματικοτητας που οι πολλοι αρνουνταν να δουν. Ακομα κι αν αυτη ειχε το μεγεθος ενος ελεφαντα.

Όσοι δεν μπορουν να πεταξουν βρισκουν ως μονη ηδονικη διεξοδο να παρασυρουν οσο το δυνατον περισσοτερους στον λακκο τους. Με την βοηθεια ενος κοσμου που τους παρεχει απλοχερα τα εργαλεια του φονικου μεσω παραγγελιας (!!) το μακελειο αρχιζει να σχεδιαζεται μυστικα και μεθοδικα. Όλα τα συμπαθητικα προσωπα που συντροφεψαν τον θεατη μεσα απο τις διαφορετικες γωνιες ληψης της καμερας αρχιζουν ενα μετα το αλλο να σκοτωνονται βαρβαρα. Τα μοναδικα ατομα, οι ξεχωριστοι χαρακτηρες, ο ανομολογητος εσωτερικος πλουτος που το καθενα κουβαλα εντος του, μεμιας σβηνει με το ασπλαχνο πατημα της σκανδαλης. Η αξια του μεγαλειου της ζωης μοιαζει να τιμολογειται με αξια μηδενικη.

Στη χωρα ενος ακρατου ηδονισμου που διακατεχεται απο την καταναλωση του απεριοριστου υλισμου, οι πραγματικες αξιες παραμενουν στην αφανεια και στην ανεργια. Τα ψωνια, οι γκομενες, το αλκοολ, τα βιαια παιχνιδια αποτελουν καποια απο τα αστερια της Αμερικανικης σημαιας. Όσο για τις ζωες που αναιτια χανονται; Ενδιαφερον της επικαιροτητας που θα χαθει με το επομενο περιεργο γεγονος της επομενης ημερας. Άλλωστε ποιος θα νοιαστει για το φονο μερικων ατομων σε μια αχανης χωρα την στιγμη που τα εργαλεια του φονου κυκλοφορουν ευρυτερα κι απ’ την Coca Cola;

Μετεωρος Άγγελος



M.A

Μικρο,μα περιεκτικο οσο ενα δοκιμιο,το φιλμ του Βαν Σαντ αναφερεται σε πρωτο επιπεδο στο δολοφονικο διδυμο "βια και εφηβοι",αφηνοντας σου περιθωρια και διεξοδους για περαιτερω αναλυσεις.Ελλειπτικη αφηγηση,φυσικες ερμηνειες,κινηματογραφηση που αφουγκραζεται τις "εσωτερικες φωνες" των ηρωων και ιδιαιτερη χρονικη προσεγγιση υπο τους ηχους του Μπετοβεν.Αριστουργημα,χωρις δευτερη κουβεντα.
citizenswt