---

The Phantom of the Opera (2004) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Το Φάντασμα της Οπερας - Γνωστό και ως: Andrew Lloyd Webber`s The Phantom of the Opera (2004)
Μιούζικαλ | 143' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Παρ 10 Δεκ 2004 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 19/4/2005 Διανομή: Προοπτική Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά - Ιταλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (6.82/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Το μεγαλύτερο μιούζικαλ του κόσμου!

---

- Πλοκή:

Η Όπερα του Παρισιού στοιχειώνεται από ένα ιδιόμορφο φάντασμα με υλικές απαιτήσεις. Η όμορφη Κριστίν, μεγαλωμένη στους κοιτώνες της Όπερας, γίνεται ξαφνικά πρωταγωνίστρια με τη βοήθεια του «αγγέλου της μουσικής». Άγγελος και φάντασμα συνυπάρχουν στην ιδιόμορφη προσωπικότητα ενός παραμορφωμένου ιδιοφυή μουσικού που αποφασίζει να πάρει την εκδίκησή του, όταν η Κριστίν ερωτεύεται τον γοητευτικό Ραούλ.

---

- Παραλειπόμενα:

- Η κινηματογράφηση της ταινίας θα ξεκινούσε το 1990 με πρωταγωνιστές τους Michael Crawford και Sarah Brightman, τους αυθεντικούς σταρ του θεάτρου. Λίγο πριν την έναρξη όμως των γυρισμάτων, ο Andrew Lloyd Webber χώρισε από την Brightman και το γύρισμα της ταινίας αναβλήθηκε.
- Ο John Travolta και ο Antonio Banderas ήταν πιθανοί υποψήφιοι για το ρόλο του φαντάσματος. Ο Banderas μάλιστα έκανε πολλά χρόνια φωνητική προετοιμασία για τις απαιτήσεις του ρόλου. Τελικά ο Gerard Butler έγινε το φάντασμα, σε πολλά σημεία όμως η ερμηνεία του θυμίζει τη δυναμικότητα που είχε η ερμηνεία του Banderas στο μιούζικαλ Evita.
- Η Keira Knightley πέρασε από οντισιόν για το ρόλο της Κριστίν, δεν κρίθηκε όμως κατάλληλη
- Η Charlotte Church, η Anne Hathaway και η Katie Holmes κρίθηκαν κατάλληλες για το ρόλο της Κριστίν. Η Katie Holmes μάλιστα μπήκε στο καστ για τον πρωταγωνιστικό ρόλο, όμως ο σκηνοθέτης την απέρριψε γιατί είπε πως ήταν πολύ μεγάλη για να ερμηνεύσει την Κριστίν.
- Ο Joel Schumacher ήταν η πρώτη προτίμηση του Andrew Lloyd Webber από το 1990, παρά το γεγονός πως αναφέρθηκαν και τα ονόματα άλλων σκηνοθετών κατά τη διάρκεια των χρόνων που μεσολάβησαν.
- Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, ο Gerard Butler χρειαζόταν τέσσερις ώρες για να βάλει τα προσθετικά σκευάσματα στο πρόσωπό του και το μακιγιάζ. Ταυτίστηκε τόσο πολύ μάλιστα με τη φριχτή παραμόρφωση του φαντάσματος, που όταν περπατούσε στο πλατό και οι γύρω του τον κοίταζαν περίεργα, τους έβαζε τις φωνές!
- Τα γυρίσματα της ταινίας ξεκίνησαν στις 15 Σεπτεμβρίου 2003 στα Pinewood Studios της Μ. Βρετανίας. Γυρίσματα έχουν επίσης πραγματοποιηθεί στην Πράγα και την Τσεχία.
- Η μουσική της θεατρικής παράστασης ηχογραφήθηκε την πρώτη φορά με ορχήστρα 25 οργάνων και κάποια έξτρα έγχορδα, ενώ η ορχήστρα που ακούγεται στην ταινία απαρτίζεται από συμφωνική 105 συνολικά ατόμων και χορωδία 90 μελών.
- Ο επιβλητικός πολυέλαιος που έχει συνδεθεί με την ιστορία του φαντάσματος της Όπερας δεν μπορεί φυσικά να λείψει και από την κινηματογραφική εκδοχή. Τέσσερις μήνες χρειάστηκαν για την κατασκευή του στα Pinewood Studios και τέσσερις μέρες για τη συναρμολόγησή του. Ζυγίζει 2,2 τόνους και η αξία του ανέρχεται σε περισσότερα από 1,3 εκατομμύρια δολάρια, καθώς είναι στολισμένος με απίστευτη ποσότητα κρυστάλλων Swarovski!

---

The Phantom of the Opera is (??) here…

Ο Andrew Lloyd Webber γεννήθηκε το 1948 στο South Kensington του Λονδίνου από γονείς μουσικούς… Σε ηλικία 3 ετών άρχισε να παίζει βιολί, ενώ μόλις στα 9 του, δημοσίευσε σύνθεση του σε μουσικό περιοδικό… Μετά από παρότρυνση της θειας του, αποφάσισε να ασχοληθεί με τη θεατρική μουσικη… Σε ηλικία 17 ετών, γνώρισε τον Tim Rice¹ και η συνεργασία αυτή έμελλε -4 χρόνια μετά- να καρποφορήσει το φημισμένο -και controversial - μιούζικαλ «Jesus Christ Superstar» το 1969… Το 1976 οι Webber και Rice δημιούργησαν το «Evita», η επιτυχία του οποίου ήταν ταυτόχρονα και το τέλος της εμπνευσμένης τους συνεργασίας… Το 1981 o Webber συνέθεσε το «Cats», απορρίπτοντας πρόταση συνεργασίας του Rice, το οποίο κατέχει ακόμη και σήμερα το ρεκόρ για την πιο μακρόχρονη συνεχή παρουσία στη σκηνή του Broadway…

Ο Andrew Lloyd Webber συνέθεσε το «Φάντασμα της Όπερας» το 1986… Η εμπορική επιτυχία του εν λόγω μιούζικαλ ήταν τεράστια και συγκέντρωσε φανατικούς υποστηρικτές ανά τον κόσμο, όπου μέχρι και σήμερα «ανεβάζονται» αδιαλείπτως παραστάσεις στις μεγάλες θεατρικές σκηνές… Αναμφισβήτητα, το σήμα κατατεθέν της καταπληκτικής δουλειάς του Webber είναι το πασίγνωστο ομότιτλο της κομμάτι στο οποίο συνοψίζεται και ο μουσικός χαρακτήρας του έργου… Πολλά στοιχεία όπερας, κλασσικής μουσικής αλλά και ψήγματα ροκ συμπλέκονται μελωδικά για να αποτυπώσουν την ιστορία του φαντάσματος² που ενσαρκώθηκε μοναδικά από τον Michael Crawford…

Mετά από χρονοβόρες δικαστικές διαμάχες για τα «δικαιώματα της ταινίας», o Webber κατάφερε τελικά να οργανώσει την κινηματογραφική μεταφορά του έργου του… Και ενώ υπήρξε αμφιβολία για το κατά πόσο ο Joel Schumacher ήταν ο κατάλληλος για το ρόλο του σκηνοθέτη, στο θέμα του πρωταγωνιστή υπήρχε σημαντικότερο πρόβλημα… Το πρωτότυπο έργο του 86’ θα’ταν σίγουρα φτωχότερο χωρίς την χαρισματική ερμηνεία του Crawford στο ρόλο του φαντάσματος… Μόλις μαθεύτηκε ότι εν τέλει θα γυριστεί η ταινία, ο Webber κατακλύστηκε από γράμματα και δέχθηκε πιέσεις να ξαναπροσλάβει τον πρωταγωνιστή του original cast που εξαρχής μαγνήτισε το κοινό… Σκεφτόμενος περισσότερο κινηματογραφικά (αν ήμουν κακός θα έλεγα) ή …business-wise, ο Webber αρνήθηκε και με πρόφαση την ηλικία του αμερικανού ηθοποιού, προτίμησε ένα νεότερο -και ελκυστικότερο- ηθοποιό, τον Gerard Butler…

Και εδώ είναι το σημείο που (όπως είναι λογικό όμως) το soundtrack του The Phantom of the Opera (2004) ξενίζει σε όλους όσους εκτιμούν την αρχική του εκτέλεση… Υπάρχει ολότελα διαφορετικός προσανατολισμός και όλα συνηγορούν σε αυτό… Οι ενορχηστρώσεις και η μίξη των ήχων είναι ταγμένες στην υπηρεσία της εικόνας και ο πρωταγωνιστής δεν είναι η μουσική, αλλά η εικόνα και το στυλιζαρισμένο θέαμα του Schumacher... Η πρόσληψη ενός μη επαγγελματία τραγουδιστή για ένα τόσο απαιτητικό ερμηνευτικά ρόλο κρίνεται από ριψοκίνδυνη έως …καταδικαστική, με βάση τα standards που έχουν θέσει οι πολλοί προκάτοχοι του αλλά και το χαρακτήρα του ίδιου του έργου, αλλά και αυτό δείχνει το πόσο διαφορετικός ήταν ο προσανατολισμός των ιθυνόντων ή αντίστοιχα πόσο μεγάλος ήταν ο αποπροσανατολισμός τους… Οι ενορχηστρώσεις του Webber έχουν γίνει πιο πομπώδεις και πιο επιβλητικές (σε σημεία αυτό βγαίνει όντως πολύ καλό) στα πρότυπα των blockbuster soundtracks και η μίξη των ήχων γίνεται εις βάρος των φωνών και της ίδιας της ιστορίας που οι φωνές εξιστορούσαν στο παρελθόν αλλά εδώ κάνουν κυρίως οι εικόνες…

Θύματα της παραγωγής οι πρωταγωνιστές, θύμα των ερμηνειών των πρωταγωνιστών η παραγωγή… Η Emmy Rossum, η 18χρονη ηθοποιός, αντεπεξέρχεται φωνητικά ως Christine, αλλά όχι εκφραστικά ενώ ο Butler υστερεί χαρακτηριστικά στο να αποδώσει το πορτραίτο του φαντάσματος… Ως φωνή, δεν έχει εκείνη την άνεση που θα έπρεπε ναχει σε όλο το περιορισμένο για τις απαιτήσεις εύρος της φωνής του, ενώ ακούγεται βεβαρημένος και κουρασμένος (οι ηχογραφήσεις έγιναν ουσιαστικά μαζί με τα γυρίσματα και η κούραση είναι λογική για μη επαγγελματία)… Και όσο κι αν φυσικά υπάρχουν δικαιολογίες στα καθαρά φωνητικά σκέλη της ερμηνείας του (ας έκαναν casting καλύτερο τραγουδιστή), στα υποκριτικά, η εκφραστικότητα του περιορίζεται σε υπερβολικά αγριεμένα ξεσπάσματα τα οποία δεν ηχούν καλά και ως προς το χαρακτήρα που υποδύεται, ο οποίος πρέπει να είναι και αρκετά θελκτικός (και ως φωνή) ώστε να γοητεύσει την νεαρή Christine και κάτι τέτοιο ο Butler δεν το έχει…

Η αξία των κομματιών ως συνθέσεις είναι αδιαμφισβήτητη και είναι άσκοπο να αναφερθούν εδώ περιγραφικά ένα ένα… Αξίζει να αναφερθεί όμως, ότι ο Webber χρησιμοποίησε 100μελή ορχήστρα σε σχέση με την 60μελή του 86’ ώστε η αναπαραγωγή του μουσικού συνόλου για την μεγάλη οθόνη να ‘ναι όσο πιο εντυπωσιακή γίνεται… Και όπως προανέφερα, οι ενορχηστρώσεις είναι πιο δυναμικές και η ορχήστρα πιο «μπροστά» στη μίξη με τα brass synths να είναι οι πρωταγωνιστές… Σε σημεία, ειδικά στο πασίγνωστο ομότιτλο κομμάτι του έργου το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό…

Η εκτέλεση του “Phantom of the Opera” μπορεί να είναι …“radio edit”, έχει υποστεί σημαντική σμίκρυνση, αλλά μουσικά είναι καταπληκτική… Σε αυτό αλλά και σε άλλα τραγούδια, ο Webber έχει προσθέσει μικρές ορχηστικές πινελιές, η παραλλαγές από τα όργανα των αυθεντικών ηχογραφήσεων, που χτίζουν μαεστρικά αρκετές μικρές ορχηστικές κορυφώσεις οι οποίες παραμένουν καίριες συνθετικά και εντυπωσιακές όπως στο πρωτότυπο… Δεν είναι τυχαία ένα από τα σπουδαιότερα μιούζικαλ όλων των εποχών…

Αξίζει να αναφερθεί ότι το soundtrack κυκλοφορεί σε δυο εκδόσεις… H πρώτη περιλαμβάνει τα highlights ενώ η δεύτερη (την οποία είχαμε εμείς) είναι διπλό cd και περιλαμβάνει την πλήρη μουσικη, μαζί με σπόντες από διάλογους… Όσον αφορά τα νέα κομμάτια που έγραψε ο Webber αποκλειστικά για την κινηματογραφική μεταφορά, αυτά αξίζει να αναφερθούν καθώς είναι η πρώτη απόπειρα του σύνθετη να γράψει καθαρό (action) score μετά από χρόνια και το αποτέλεσμα είναι παρά πολύ καλό… Το «Journey to the Cemetery» είναι ένα μικρό διαμάντι… Σπουδαία σύνθεση με μελαγχολικά περάσματα που ξεδιπλώνονται θριαμβευτικά στην κορύφωση του γνωστού μοτίβου του Phantom of the Opera, ενώ και τα «Il Muto», «The Swordfight» και «Chandelier Crash» είναι αποτελεσματικά για τα action scenes που χρησιμοποιούνται (αν και φαίνεται ότι είναι …έξω από τα νερά του)… Το τραγούδι των τίτλων τέλους, “Learn to be Lonely”, πάντως είναι μια άλλη ιστορία… Μια μπαλάντα σε στυλ … Barbra Streisand (στα πιο γλυκανάλατα της) ερμηνευμένο από την Minnie Driver, το οποίο ήδη πήρε υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα και εγώ να απορώ που κολλάει με το όλο σύνολο… Anyway, κάθε score των καιρών μας που σέβεται τον εαυτό του (τη φήμη του εν προκειμένω?...) πρέπει να έχει και το oscar bait του, όποτε πάσο…

Συμπερασματικά… Ένα σπουδαίο μουσικό έργο στην original εκτέλεση και με το original cast το οποίο προς χάρη της εικόνας μεταλλάχθηκε πραγματικά σε κάτι το οποίο δύσκολα κρατάει ακόμα και τη μαγεία του προκάτοχου, για όσους φυσικά το έχουν σε γνώση… Ο ίδιος ο Webber μονολογεί σχετικά: “it’s not at all based on the theatre visually or direction wise, but it’s still got the same essence”… Shit happens Andrew, ακόμα και στους καλύτερους…



Δεδομένου ότι το original είναι υπεράνω βαθμολογίας…

Βαθμολογία Phantom of the Opera OST (2004) : (5/10)

Tracklisting: Prologue (2:47) / Overture*/Hannibal (7:25) / Think of Me* (6:33) / Angel of Music* (2:59) / Little Lotte/The Mirror* (4:11) / The Phantom of the Opera* (4:23) / The Music of the Night* (5:38) / Magical Lasso (1:19) / I Remember/Stranger Than You Dreamt It (3:21) / Notes/Prima Donna* (10:04) / Poor Fool He Makes Me Laugh/Il Muto (6:12) / Why Have You Brought Me Here/Raoul I’ve Been There (3:04) / All I Ask of You* (4:52) / All I Ask of You (Reprise)* (2:55) / Masquerade*/Why So Silent (8:38) / Madame Giry’s Tale/The Fairground (3:29) / Journey to the Cemetery (3:29) / Wishing You Were Somehow Here Again* (3:41) / Wandering Child (1:47) / The Swordfight (1:48) / We Have All Been Blind (3:55) / Don Juan (4:00) / The Point of No Return*/Chandelier Crash (6:43) / Down Once More/Track Down This Murderer* (14:32) / Learn to be Lonely* (2:27) Τα μαρκαρισμένα με * tracks υπάρχουν στην μόνη έκδοση του soundtrack. Running Time: 120 minutes 24 seconds

Sources – Links
http://phantomthemovie.warnerbros.com/,
http://www.phantomoftheoperasoundtrack.com/(επίσημα site ταινίας και soundtrack),
http://phantomthemovie.warnerbros.com/,
http://www.soundtrack.net/contest/index.html?id=phantom/ (διαγωνισμός του soundtrack.net σχετικά με το The Phantom of the Opera 2004),
http://www.geocities.com/Broadway/8448/alw.html,
http://hem.passagen.se/musicals/bio_and.html,
http://hem.passagen.se/musicals/bio_and.html,
http://www.reallyuseful.com/rug/andrew (βιογραφίες του Andrew Lloyd Webber),
http://www.filmtracks.com/titles/phantom_opera.html ,
http://www.soundtrack.net/soundtracks/database/?id=3835,
http://www.musicfromthemovies.com/review.asp?letter=p&offset=40&ID=4596,
http://www.shef.ac.uk/~cm1jwb/phantomoperacd.htm (κριτικές για το soundtrack)

…Την επόμενη εβδομάδα, ακολουθεί το εξαιρετικό soundtrack του De-Lovely
…

---

¹ Στις 21/4/65 ο Webber έλαβε αυτό το γράμμα: “Dear Andrew, I`ve been told you`re looking for a "with it" writer of lyrics for your songs, and as I`ve been writing pop songs for a while and particularly enjoy writing the lyrics I wonder if you consider it worth your while meeting me.» Tim Rice
² Η υπόθεση αυτή καθαυτή βασίζεται σε ένα βιβλίο, το «Le Fantome de l’Opera» του Gaston Leroux και εκτυλίσσεται σε μια όπερα του Παρισιού στα τέλη του 19ου αιώνα…

Μιχάλης Χαραλαμπάκης (CineSound - 22/12/2004)

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.