ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ...
- Αριθμός ταινιών: 22316
- Αριθμός συν/τών: 759967
- Πρόγραμμα 300 Κινηματογράφων και 18 τηλεοπτικών σταθμών
Le Crime de Monsieur Lange (1936)- Μεταφρασμένος Τίτλος: Το Εγκλημα του Κυρίου Λανζ - Γνωστό και ως: The Crime of Monsieur Lange |
|
| Μαύρη Κωμωδία | 80' | |
 |
Χρώμα: Ασπρόμαυρο Ήχος: Mono Γλώσσα: Γαλλικά |
| Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση: n/a (<3 ψήφοι) |
|
ΣΧΟΛΙΟ του ΚΓΠ στο [http://www.cine.gr/film.asp?id=706533&page=4]
Le crime de Monsieur Lange (ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΛΑΝΖ) (1936)
ΠΛΟΚΉ: Σε ένα Παρισινό αίθριο, στους χώρους τους οπίου ζουν άνθρωποι και στεγάζονται επιχειρήσεις (ένα μικρόκοσμο όπως αυτό που γεννηθήκαμε το 1950 και είδαμε να καταστρέφεται στο όνομα της ..προόδου και της εξέλιξης...), ο αυτοκρατορικός κ. Μπαταλά (Jules Berry), ιδιοκτήτης επιχείρησης τυπογραφίας, εκβιάζει καταστάσεις, υπο-πληρώνει τους υπαλλήλους του, κυνηγά ασύστολα γυναίκες, κάνει τράκες (ως και σε τσιγάρα) και φεσώνει αδιάντροπα τους πιστωτές του...
Η επιχείρηση ουσιαστικά συντηρείται από τον οραματιστή κειμενογράφο κ. Lange (Rene Lefevre), ο οποίος ονειροπολώντας την Αριζόνα και τους πιστολέρο της δημιουργεί ένα κόμικ που γίνεται ανάρπαστο.
Κάποια στιγμή ο Μπαρταλά, που αισθάνεται την Αστυνομία στο κατόπι του, την κοπανά, αλλά ...σκοτώνεται (ψεύτικα) σε σιδηροδρομικό δυστύχημα. Η επιχείρηση- με τη σύμφωνη γνώμη των καπιταλιστών πιστωτών (!)- φτιάχνει μία σοσιαλιστικού τύπου κοοπερατίβα και συνεχίζει να εκδίδει με μεγάλη επιτυχία.
Ένα πρωί, όμως, ο κ. Μπαταλά επιστρέφει και απαιτεί να του αποδοθεί η επιχείρηση και τα κέρδη της. Ο κ. Lange, σε βαθιά συναισθηματική φόρτιση, έχει διαφορετική γνώμη....
ΚΡΙΤΙΚΉ: Κάτι μεταξύ κοινωνικής ταινίας, φαρσοκωμωδίας ελληνικού τύπου του 1960 (με Κωνσταντάρα και Τσαγανέα), ο σπουδαίος Jean Renoir βάζει μία εκπληκτική πινελιά σε μία παραπαίουσα Γαλλία, με την βοήθεια των ηθοποιών του Lefevre και Berry, αλλά και όλων των υπόλοιπων που ερμηνεύουν με μεγάλη αληθοφάνεια...
Στο αίθριο, που διαδραματίζεται το 95% του έργου, ο Renoir χτίζει χαρακτήρες με μεγάλη λεπτομέρεια και συναισθηματικότητα -εστιάζοντας βέβαια στον αρχέτυπο απατεώνα Μπαταλά (ο οποίος εν έτει 1936, υιοθετώντας πρωτοποριακές τεχνικές μάρκετινγκ, μετασχηματίζει στα κόμικ του τους χαρακτήρες του Ουγκώ, ώστε να διαφημίζουν ...χάπια ευεξίας!).
Στην πλοκή δεν λείπουν και οι έξυπνες ατάκες, δείγμα της επιρροής των Αμερικάνικων νουάρ στους δημιουργικούς διάλογους του σεναριογράφου Jacques Prevert, όπως εκεί που ο μεθύστακας ανθρωπάκος θυρωρός της πολυκατοικίας μονολογεί και όταν τον ρωτάνε γιατί απαντάει : "#86 ...Μιλάω μόνος μου, γιατί μόνο εμένα εκτιμώ...."!.
Σπουδαίο έργο με ανθρωπιά, δημοκρατικότητα, διορατικότητα, κατανόηση μιας κοινωνίας που πάλευε και δεχόταν κτυπήματα από παντού...[ΚώσταςΚΓΠ20191224](8/10)
Το επεξεργάστηκε ο/η kprncs συνολικά 2 φορές