---

Superman Returns (2006) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Superman: Η Επιστροφή
Υπερήρωες | 154' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 7 Σεπ 2006 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 28/11/2006 Ημερομηνία κυκλοφορίας BluRay: 12/6/2007 Διανομή: Village Films Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά - Γερμανικά - Γαλλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (5.42/10) Aντιφατικότητα ψήφων:

---

- Πλοκή:

Κι ενώ o Σούπερμαν έψαχνε επί πέντε χρόνια για τον πλανήτη από τον οποίο κατάγεται, τα πράγματα στον πλανήτη που τον «υιοθέτησε» έχουν αλλάξει ριζικά. Η Γη συνέχισε τη ζωή της χωρίς αυτόν. Η Λόις Λέιν τώρα έχει γιο, αρραβωνιαστικό και ένα βραβείο Πούλιτζερ για το άρθρο της «Γιατί ο Κόσμος Δεν Χρειάζεται τον Σούπερμαν». Και ο Λεξ Λούθερ έχει ένα σχέδιο που θα εξοντώσει εκατομμύρια, αν όχι... δισεκατομμύρια, ζωές.

---

- Παραλειπόμενα:

Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου 2006
Ο Superman επιστρέφει στη γη μετά από πέντε χρόνια απουσίας. Γυρνώντας όμως θα βρει τη Lois Lane αρραβωνιασμένη και με ένα παιδί, ενώ ο αιώνιος εχθρός του Lex Luthor έχει βάλει μπρος ένα ακόμα υποχθόνιο σχέδιο. Θα καταφέρει να τακτοποιήσει όλα τα προβλήματά του ή τον περιμένουν ακόμα χειρότερες καταστάσεις;
It’s a bird, it’s a plane…

«Δεν υπάρχει καμία χώρα που δεν ξέρουν τον Superman», λέει ο σκηνοθέτης της ταινίας «Superman Returns», Bryan Singer. «Η μόνη περίπτωση είναι να δείξεις το χαρακτηριστικό «S», το σήμα κατατεθέν της φόρμας του, σε ανθρώπους που ζουν στη ζούγκλα. Εκεί ίσως να το αναγνωρίσουν μονάχα οι μισοί. Μ’ αυτή την έννοια είναι ένας παγκόσμιος Σούπερ Ήρωας». «Όλοι μας μεγαλώσαμε με κάποια εκδοχή ενός διαφορετικού Superman», λέει ο Dan Harris, ο οποίος έγραψε το σενάριο μαζί με τον Michael Dougherty. «Είτε τον γνωρίσαμε από τα κόμικς είτε από τη μικρή ή τη μεγάλη οθόνη, γεγονός είναι ότι όλοι ξέρουμε τον Άνθρωπο από Ατσάλι. Τόσο απλά»! «Ο συνδυασμός της αγνής ψυχής, του άφθαρτου σώματος και της ικανότητάς του να πετάει είναι που τον κάνει τόσο αγαπητό σε μένα και σε πολλούς άλλους ανθρώπους», λέει ο Bryan Singer. «Το να κάνεις το σωστό, να είσαι ικανός να αντιμετωπίσεις οτιδήποτε βρεθεί μπροστά σου και να έχεις την ικανότητα να ανεβείς πετώντας στον ουρανό… ε, όλοι έχουμε φανταστεί κάποια στιγμή στη ζωή μας, πώς θα ήταν να ήμασταν σαν κι αυτόν».

Από τη στιγμή που έκανε το ντεμπούτο του το 1938 στα κόμικς, ο Superman παρέμεινε μία ανεξίτηλη φιγούρα στην παγκόσμια κουλτούρα αλλά κι ένα σύμβολο όλης της ανθρωπότητας. «Ήταν ο πρώτος που ήρθε από έναν άλλο πλανήτη και διαθέτει ένα σωρό πράγματα που εμείς, ως ανθρώπινα όντα, ονειρευόμαστε, με κυριότερο ανάμεσά τους την ικανότητα να πετάει», λέει ο εκτελεστής παραγωγής Chris Lee. «Αλλά υπάρχει επίσης η σούπερ δύναμή του, η ικανότητά του να βλέπει μέσα από αντικείμενα και η τάση του να κάνει πάντα το καλό. Αυτό το χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς του είναι ιδιαίτερα γοητευτικό, κι έχει παραμείνει αναλλοίωτο στη διάρκεια της πορείας των 70 χρόνων της ύπαρξής του». Μετά τα περιοδικά κόμικς, ο ήρωας μεταφέρθηκε σε συνέχειες στα εικονογραφημένα σκίτσα των εφημερίδων, για περισσότερες από τρεις δεκαετίες, και ακόμη και σήμερα συνεχίζει να διασκεδάζει εκατομμύρια θαυμαστές κάθε μήνα στα περιοδικά της «DC Comics», τα οποία διανέμονται σε παραπάνω από 40 χώρες σε όλο τον κόσμο και μεταφράζονται σε 25 γλώσσες.

Στη μεγάλη οθόνη, ο Άνθρωπος από Ατσάλι εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1941 σε 17 πρωτοπόρες, για την εποχή τους, μικρού μήκους ταινίες, παραγωγής των περίφημων Fleischer Studios, μαζί με δυο συνέχειες με αληθινούς ηθοποιούς. Από τότε, ο ήρωας πρωταγωνίστησε σε πέντε μεγάλου μήκους ταινίες, αναρίθμητες πετυχημένες σειρές για την τηλεόραση και 35 τίτλους βίντεο και DVD. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία ήταν η «Superman and the Mole-Men», το 1951, με πρωταγωνιστή τον George Reeves, η οποία έδωσε και το έναυσμα για την τηλεοπτική σειρά που ακολούθησε. Η πρώτη, πιο πρόσφατη στην εποχή μας, μεγάλου μήκους ταινία, η «Superman: The Movie» του Richard Donner, με πρωταγωνιστές τον Christopher Reeve, στο ρόλο του Ανθρώπου από Ατσάλι, και το θρύλο του κινηματογράφου Marlon Brando στο ρόλο του πατέρα του, Jor-El, προβλήθηκε το 1978. Ο σκηνοθέτης Bryan Singer είδε για πρώτη φορά την ταινία με τη μητέρα του σε ένα επαρχιακό κινηματογράφο του Νιού Τζέρσεϊ το πρώτο Σαββατοκύριακο που βγήκε η ταινία. «Το λάτρεψα», θυμάται. «Ζωντάνεψε τον ήρωα με έναν απίστευτο τρόπο, αντιμετώπιζε με σεβασμό το κόμικς, αλλά ταυτόχρονα παρέμενε πολύ σύγχρονη. Αναμείγνυε με πολύ άνεση τις διαφορετικές εποχές».

Σε καιρούς ραγδαίων αλλαγών – στην κουλτούρα, τη βιομηχανία ή την τεχνολογία - ο Superman υπερασπίζεται ακλόνητα την αλήθεια, τη δικαιοσύνη και ο,τιδήποτε είναι σωστό. «Το 1941 ο κόσμος ήταν πολύ διαφορετικός απ’ ό,τι το 1978, και πολύ πιο διαφορετικός απ’ ό,τι είναι σήμερα», λέει ο Singer. «Νομίζω όμως ότι ο θρύλος του Superman αφορά λιγότερο την αλλαγή και περισσότερο την εξέλιξη. Σίγουρα, έχει παλέψει με διαφορετικούς κακούς και υπήρξαν αμέτρητες αλλαγές στο κοστούμι του στη διάρκεια των ετών. Και στη δική μας ταινία υφίσταται μεγάλες αλλαγές μετά την εξαφάνισή του για πέντε χρόνια. Όμως ένα πράγμα παραμένει σταθερό: το έμφυτο γνώρισμά του να χρησιμοποιεί τις ξεχωριστές ικανότητές του, να είναι ηγετική φιγούρα και να κάνει καλό στους ανθρώπους». Επί γενιές ολόκληρες λειτούργησε τόσο σαν υπενθύμιση, ώστε να υπάρχει περισσότερη καλοσύνη ανάμεσα στους ανθρώπους, όσο και ως ένας παντοδύναμος σωτήρας στον οποίο μπορούν όλοι να πιστέψουν. Στην ταινία του Richard Donner «Superman: The Movie», ο Jor-El που ερμηνεύει ο Brando, ομολογεί στο γιο του, Kal-El, τον οποίο έχει στείλει να ζήσει ανάμεσα στους ανθρώπους της Γης, ότι τα ανθρώπινα όντα είναι ικανά να δώσουν καλοσύνη, μόνο που τους λείπει το φως που θα τους δείξει το δρόμο.

Το «Superman Returns» του Bryan Singer είναι ο πνευματικός απόγονος των «Superman: The Movie» και «Superman II», και χρησιμοποιεί στοιχεία από την ερμηνεία του Marlon Brando ως Jor-El. «Νομίζω ότι η απόφασή μας να κάνουμε ένα είδος sequel στην ταινία του Donner μάς έδωσε την ευελιξία και την εμπιστοσύνη να προχωρήσουμε τα πράγματα περισσότερο», λέει ο σεναριογράφος Michael Dougherty. «Αισθανθήκαμε ότι όλοι, είτε το έχουν συνειδητοποιήσει είτε όχι, γνωρίζουν την αρχική, τη βασική ιστορία. Όλοι ξέρουν, έστω και σε διαφορετικό βαθμό, ποιος είναι ο Superman. Εμείς απλά θέλαμε να πάμε παρακάτω την ιστορία του». Ο Singer πάντα αισθανόταν μία συναισθηματική συγγένεια για το Σούπερ Ήρωα και είχε ένα ξεκάθαρο όραμα για το πώς ήθελε τον ήρωα σ’ αυτήν την ταινία. «Ο Superman ταιριάζουμε στο ότι είμαστε κι οι δυο υιοθετημένοι», λέει. «Είμαι μοναχοπαίδι και το ίδιο είναι κι αυτός. Γι’ αυτό τον πολύ βασικό λόγο, πάντοτε ένιωθα μία αληθινή σύνδεση μ’ αυτόν κι αυτή είναι η αιτία που είναι ο αγαπημένος μου Σούπερ Ήρωας. Γι’ αυτό ήταν πολύ σημαντικό για μένα να αφηγηθώ την ιστορία του Superman με το δικό μου τρόπο».

Ο παραγωγός Jon Peters θυμάται την πρώτη φορά που άκουσε την ιστορία που ήθελε να αφηγηθεί ο Singer. «Θυμάμαι που είχα ενθουσιαστεί και είπα, «Τέλειο! Αυτή η ιστορία είναι ό,τι καλύτερο», λέει. «Είναι σύγχρονη, γεμάτη συναίσθημα και δράση. Καλύπτει όλα όσα θέλουμε για μία ταινία για τον Superman». «Ο Bryan είναι ένας καταπληκτικός δημιουργός», λέει ο παραγωγός Gilbert Adler. «Η μεγάλη του επιτυχία στο παρελθόν, πηγάζει από το γεγονός ότι είναι γεννημένος για να λέει ιστορίες. Ο Bryan είναι καθηλωτικός όταν σου αφηγείται μία ιστορία, είτε την ώρα του διαλείμματος στο γύρισμα είτε στη μεγάλη οθόνη. Είναι ιδανικός σ’ αυτό»! Από το παιδί που φοράει την κάπα και τις πιζάμες Superman ως το φανατικό συλλέκτη κόμικς και θεατή που περιμένει δυο δεκαετίες για να πιστέψει ξανά ότι ο άνθρωπος μπορεί να πετάξει, η ώρα του Superman ήρθε και πάλι. «Η κοινωνία και ο κόσμος έχουν αλλάξει δραστικά τα τελευταία τριάντα χρόνια ή κάπου τόσο, από την εποχή της ταινίας του Richard Donner», λέει ο Frank Langella, μέλος του καστ των ηθοποιών στο «Superman Returns». «Νομίζω ότι είναι υπέροχο που ο Superman ξαναγυρίζει τώρα. Επιστρέφει σε μια εποχή που οι άνθρωποι έχουν την αληθινή ανάγκη, πιστεύω, να καθίσουν σε μια αίθουσα για δυο ώρες με ένα μεγάλο κουτί ποπ-κορν και ένα αναψυκτικό και να δουν για μια ακόμη φορά κάποιον να τους απογειώνει στον ουρανό».


A Superman is born

Από τη δεκαετία του 1970, όταν ο Richard Donner σκηνοθέτησε το «Superman: The Movie», η τεχνολογία έχει φτάσει σε επίπεδα τα οποία για εκείνη την εποχή ήταν όνειρο για τους δημιουργούς των ταινιών. Με όλη αυτή την πρόοδο στις δυνατότητες της κάμερας και το πεδίο των οπτικών εφέ, ο Bryan Singer θεωρεί ότι «όλοι θα πιστέψουν ότι ένας άνθρωπος μπορεί να πετάξει». Ο Singer και η δημιουργική του ομάδα το πρώτο που έψαξαν ήταν να δημιουργήσουν τους νόμους που διέπουν το σύμπαν του ήρωα. «Μαζί με τον Brandon δημιουργήσαμε τους δικούς μας φυσικούς νόμους οι οποίοι λειτούργησαν ως οδηγός για τις σκηνές που ο ήρωας πετάει», λέει ο Singer. «Για παράδειγμα, πόση δύναμη απαιτείται για να πιάσει ένα αεροπλάνο εν ώρα πτήσης ή για να πραγματοποιήσει ένα άλμα ή για να επιπλεύσει; Τι κινήσεις χεριών θα πρέπει να κάνει ο Superman για να κατευθύνει τον εαυτό του την ώρα που βρίσκεται στον αέρα; Χάρη στις ατέλειωτες συζητήσεις ανάμεσα σε μένα, τον Brandon και τους συνεργάτες κασκαντέρ, αλλά και την ίδια την τεχνολογία, θα δείτε τον Brandon να πετάει με τρόπο που κανένας προηγούμενος Superman δεν πέταξε μέχρι τώρα».

«Η τελευταία λέξη της τεχνολογίας που χρησιμοποιήσαμε για να φτιάξουμε αυτή την ταινία δεν υπήρχε καν δυο χρόνια πριν», λέει ο Singer. «Η πρόοδος που έγινε στον τομέα των οπτικών εφέ είναι εκπληκτική. Σε αντίθεση με ένα Σούπερ Ήρωα όπως ο Spiderman, τα μαλλιά και το πρόσωπο του Superman είναι ακάλυπτα και εκτεθειμένα, και ως εκ τούτου είναι και ο ίδιος εκτεθειμένος στις κάθε είδους συνθήκες ακόμη και την ώρα που πετάει». Οι δημιουργοί της ταινίας έδωσαν μεγάλη προσοχή ως και στην τελευταία λεπτομέρεια τόσο στην κινηματογράφηση του Routh όσο και στην ψηφιακή του επεξεργασία, το σκανάρισμα και την επέμβαση των εφέ πάνω στον ήρωα, με σκοπό να απεικονίσουν με ρεαλισμό έναν άντρα ο οποίος μπορεί να πετάει στον αέρα με μεγάλη ευκολία.

Ίσως το πιο πρωτοποριακό μηχάνημα που χρησιμοποιήθηκε στην ταινία είναι η ψηφιακή κάμερα Genesis, μία κοινή εφεύρεση των εταιρειών Sony και Panavision. Το «Superman Returns» είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία που κινηματογραφήθηκε εξ ολοκλήρου με το σύστημα της κάμερας Genesis. «Η ιδέα ότι ίσως θα μπορούσαμε να κάνουμε χρήση της κάμερας Genesis μου ήρθε αφού επέλεξα τον Brandon για το ρόλο», θυμάται ο Singer. «Κάναμε ένα δοκιμαστικό με Super 35mm και ένα δοκιμαστικό με 70mm. Όταν εμφανίσαμε το φιλμ και από τις δύο κάμερες, είδαμε πρώτα το 35mm και μετά φορτώσαμε στη μηχανή προβολής το 70mm. Η καθαρότητα της εικόνας, το βάθος πεδίου και η παντελής έλλειψη κόκκου στα 70mm ήταν τόσο εξαιρετικά, που αν το έβλεπες σε σύγκριση με το αποτέλεσμα των 35mm ήταν λες και είχαμε χρησιμοποιήσει χαλασμένο φιλμ ή κάτι τέτοιο! Τόσο διαφορετικά δείχνουν αυτά τα δύο format. Έτσι άρχισα να ψάχνω τρόπους για να γυρίσω την ταινία στα 70mm, αλλά πολύ γρήγορα είδα ότι, για ένα εκατομμύριο διαφορετικούς λόγους, θα ήταν πρακτικά αδύνατο και πολύ περιοριστικό, σε σχέση με τις κινήσεις της κάμερας και τις διαθέσιμες ποσότητες του αντίστοιχου φιλμ».

Περίπου εκείνη τον καιρό, ο παλιός συνεργάτης του Singer, ο διευθυντής φωτογραφίας Newton Thomas Sigel τού είπε ότι η Sony και η Panavision είχαν δημιουργήσει την κάμερα Genesis. «Τότε νομίζω ότι υπήρχε μία μόνο τέτοια κάμερα στο Λος Άντζελες, κι έτσι γυρίσαμε με αυτήν ένα από τα πρώτα δοκιμαστικά που έκανε ο Brandon με το κοστούμι του», λέει ο Singer. «Κατόπιν ξεκινήσαμε ένα από τα πιο σχολαστικά συγκριτικά τεστ που έγιναν ποτέ. Με την κάμερα Genesis, κάναμε δοκιμαστικά σε εξωτερικούς χώρους με απαλό φως, δυνατό φως, νυχτερινό ή μεσημέρι, σούρουπο ή ξημέρωμα, σε εσωτερικούς χώρους, με κοστούμια, χτενίσματα και μακιγιάζ, με ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Ύστερα, εγώ κι ο Thomas, πήγαμε σε μια αίθουσα και είδαμε όλα τα δοκιμαστικά, και από αυτές τις συγκρίσεις, πήραμε την απόφαση από κοινού να γυρίσουμε όλη την ταινία με την κάμερα Genesis». Ήταν απλά θέμα χρόνου να φτιαχτούν και άλλες κάμερες για να χρησιμοποιηθούν στο «Superman Returns». «Τον καιρό που αρχίσαμε γυρίσματα στην Αυστραλία, είχαμε μία με δύο», λέει ο Singer. «Μετά από δύο μήνες γυρισμάτων, είχαμε οκτώ με δέκα στη διάθεσή μας».

Αν και τόσο ο Singer όσο και ο Sigel παραδέχονται ότι η κάμερα Genesis τους παρείχε πολλές τεχνικές ευκολίες, δεν μπορούσαν να φανταστούν το τελικό αποτέλεσμα. «Η Sony και η Panavision δούλεψαν πολύ σκληρά για να δημιουργήσουν μία κάμερα και ένα σύστημα κινηματογράφησης που να συναγωνίζεται το εύρος και τη χρωματική παλέτα του φιλμ», λέει ο Thomas Sigel, «χωρίς να παραλλάζουν το φωτισμό της ταινίας. Επειδή το ακατέργαστο υλικό της κάμερας Genesis δείχνει κάπως επίπεδο, αποφασίσαμε αντί να προβούμε σε συνολική επεξεργασία και διορθώσεις πάνω του, να κάνουμε γυρίσματα με φωτιστικές διαβαθμίσεις, βασισμένες σε φωτογραφίες που θα έστελνα στους τεχνικούς που θα επεξεργαζόταν τα χρώματα. Μ’ αυτό τον τρόπο βάλαμε στους εαυτούς μας τα όρια που θέλαμε να φτάσουμε κι επιπλέον αρχίσαμε να καταλήγουμε στο τι θα κάναμε στην τελική επεξεργασία της ταινίας για να φτιάξουμε το τελικό αισθητικό αποτέλεσμα. Ένα επιπλέον πλεονέκτημα ήταν ότι όλα τα εργαστήρια οπτικών εφέ διαθέτουν υλικό και δυνατότητες που προσεγγίζουν κατά πολύ το τελικό επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, κάτι που ήταν μεγάλη βοήθεια γι’ αυτούς, και για μας φυσικά, ώστε να γίνουν τα εφέ. Σε μια ταινία σαν κι αυτή ήταν σημαντικό να έχουμε μία ουσιαστική επικοινωνία με τα τμήματα των ειδικών εφέ, με σκοπό όχι μόνο να δημιουργήσουμε αυτό το ύφος αλλά και να το διατηρήσουμε ίδιο σ’ ολόκληρη την ταινία».

Όπως και σε πολλές άλλες όψεις της δημιουργίας αυτής της ταινίας, η χρήση του συστήματος Genesis είναι ένα ακόμη παράδειγμα της συγχώνευσης του παλιού με το καινούργιο. «Προέρχομαι από ένα παραδοσιακό περιβάλλον στην κατασκευή μιας ταινίας», λέει ο Singer. «Μ’ αρέσει να γυρίζω με φιλμ. Ο Thomas προέρχεται από ένα αντίστοιχα παραδοσιακό περιβάλλον στη διεύθυνση φωτογραφίας και το χειρισμό της κάμερας, οπότε το να γυρίζουμε ψηφιακά την ταινία ήταν μια εμπειρία τελείως καινούργια και για τους δυο μας. Χρησιμοποίησα πιο ευρυγώνιους φακούς λήψης και μεγαλύτερα καδραρίσματα απ’ ό,τι έκανα στις προηγούμενες δουλειές μου, μιας και το μέγεθος και η προοπτική της κάθε σκηνής στο «Superman Returns» είναι τόσο μεγάλη. Όταν τελικά είδαμε το υλικό από τις πρώτες μέρες γυρισμάτων στη Φάρμα Kent, τόσο εγώ όσο κι ο Thomas καταλάβαμε ότι είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε μία ταινία που να προσφέρει ένα μεγαλειώδες αισθητικό αποτέλεσμα».

Trivia

• Ο Routh έχει χωρίστρα αντίθετης φοράς από αυτή που είχε ο Reeve όταν έπαιζε τον Superman.
  
• Η εταιρεία που ανέλαβε τα ειδικά εφέ είναι η ESC Entertainment, ενώ τη στολή του Superman σχεδίασε ο Stan Winston.
  
• Η Noel Neill που παίζει τη Gertrude Vanderworth, έπαιζε τη Lois Lane στην τηλεοπτική σειρά του 1950.
  
• Για να αναπαρασταθεί η φάρμα των Kent, κατασκευάστηκαν 7 χιλιόμετρα δρόμου και φύτεψαν 15 εκτάρια με καλαμπόκι. Αυτό ήταν ιδιαίτερα δύσκολο εγχείρημα, αφού εκείνη την περίοδο στην Αυστραλία είχε να βρέξει 7 χρόνια. Συνολικά απαιτήθηκαν 12 βδομάδες για να πετύχουν το επιθυμητό ύψος του καλαμποκιού.
  
• Κατασκευάστηκαν 80 στολές, 100 μπέρτες, 30 ζευγάρια μπότες και 90 ζώνες για τον ιπτάμενο ήρωα.
  
• Ο Bryan Singer είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στον Larry King ότι αν δεν είχε πρόσβαση στη μουσική του John Williams δε θα έκανε την ταινία.
  
• Ο μηχανικός διαστημοπλοίων δεν είναι άλλος από τον Richard Branson, ιδιοκτήτη του Virgin Group. Τα μόνιτορ γράφουν Virgin Galactic, την εταιρεία του Branson που θα θα κάνει ταξίδια στο διάστημα!
  
• Ο Brandon Routh πήρε γύρω στα δέκα κιλά για την ταινία.
  
• Το όλο project πήρε πάνω από δέκα χρόνια για να υλοποιηθεί, ενώ άλλαξε χέρια από τρεις σκηνοθέτες. Η παραγωγή ξεκίνησε στις 3 Μαρτίου 2005 στο Σύδνεϋ της Αυστραλίας με budget πάνω από 200 εκατομμύρια δολάρια.
  
• Όσο ήταν σκηνοθέτης ο Brett Ratner, σκεφτόταν να χρησιμοποιήσει έναν εκ των Josh Hartnett, Paul Walker, Matthew Bomer, Brendan Fraser, Ashton Kutcher, David Boreanaz, Ian Somerhalder, Henry Cavill και Jerry O`Connell για τον ρόλο του Superman. Τελικά αποχώρησε γιατί δε μπορούσε να συμφωνήσει με τους παραγωγούς της Warner Bros ποιον ηθοποιό να διαλέξει.
  
• Ο Anthony Hopkins ήταν να παίξει τον Jor-El, αλλά μετά την απομάκρυνση του Ratner, έφυγε και αυτός.
  
• Μετά τον Brett Ratner, οι παραγωγοί επέλεξαν τον McG για τον σκηνοθετικό ρόλο, μετά την επιτυχία του με το Charlie`s Angels. Ο ίδιος όμως το ανέβαλε για να σκηνοθετήσει το Charlie`s Angels: Full Throttle και επέστρεψε το 2004. Σύντομα όμως εγκατέλειψε τη θέση του λόγω διαφωνιών budget και τοποθεσίας γυρισμάτων. Η Warner Bros ήθελε να γίνουν τα γυρίσματα στην Αυστραλία παρά στη Νέα Υόρκη και ο McG πίστευε ότι «είναι ανάρμοστο να θες να συλλάβεις την καρδιά της Αμερικής σε μια άλλη ήπειρο».
  
• Πριν αποχωρήσει, ο McG δοκίμαζε τους Jason Behr και Jared Padalecki για τον ρόλο του Superman, τη Scarlett Johansson για τη Lois Lane και τον Shia LaBeouf για τον ρόλο του Jimmy Olsen.
  
• Ο Bryan Singer συνάντησε πρώτη φορά τον Brandon Routh, για να μιλήσουν για τον ρόλο σε μια καφετέρια. Ο Routh παραπάτησε και με μια αδέξια κίνηση έχυσε όλον τον καφέ πάνω στο τραπέζι. Ο ίδιος τρομοκρατήθηκε και πίστεψε ότι έχασε τον ρόλο, όμως ο Singer γέλασε με το περιστατικό και είπε ότι αυτό τον βοήθησε τελικά. Το γεγονός του ατυχήματος έπεισε τον Singer ότι ο Routh θα μπορούσε να παίξει τον αδέξιο ρόλο του Clark Kent.
  
• Ο Johnny Depp προτάθηκε για τους ρόλους των Lex Luthor και Jor-El.
  
• Ο Bryan Singer ήθελε αποκλειστικά τον Jude Law για τον ρόλο του General Zod. Όταν όμως αυτός απέρριψε την πρόταση, ο Singer διέγραψε τον χαρακτήρα από το σενάριο.
  
• Για τον ρόλο του Jimmy Olson είχαν προταθεί οι Eric Christian Olsen, Topher Grace, και Shawn Ashmore. Τελικά τον πήρε ο Sam Huntington.
  
• Για τον ρόλο της Lois Lane είχαν προταθεί οι Mischa Barton και Keira Knightley. Επίσης, είχαν περάσει από τη διαδικασία casting οι Elisha Cuthbert, Claire Danes, και Keri Russell.
  
• Στις πιτζάμες του Jason υπάρχει ο ήρωας της DC Comics Aquaman.
  
• Υπάρχει η cameo εμφάνιση του σκηνοθέτη. Είναι ένας από τους δημοσιογράφους που παρατηρούν τον σεισμό στο κτίριο.
  
• Οι Brandon Routh, Kate Bosworth και Kevin Spacey υπέγραψαν χωρίς να έχουν διαβάσει το σενάριο.
  
• Ο ηθοποιός James Caviezel εξέφρασε την επιθυμία του να ενσαρκώσει τον Superman, αλλά ο Bryan Singer αρνήθηκε να τον δεχτεί γιατί πίστεψε ότι έγινε πολύ γνωστός μετά το The Passion of the Christ.
  
• Ο Billy Zane είχε προταθεί για τον ρόλο του Lex Luthor.
  
• Οι σεναριογράφοι Michael Dougherty και Dan Harris εμφανίζονται ως μαθητές που κρατάνε σημειώσεις, τη στιγμή που ο Lex Luthor πάει να κλέψει τον μετεωρίτη.
  
• Περιέχει πάνω από 1400 σκηνές με οπτικά εφέ. Είναι η πρώτη ταινία που χρησιμοποιεί την κάμερα Panavision Genesis HD, που είναι το εξελιγμένο μοντέλο της 24p HD και χρησιμοποίησαν αρχικά οι George Lucas και Robert Rodriguez. Η κάμερα αναπτύχθηκε από κοινού από Panavision και Sony.
  
• Ο Jack Larson που παίζει τον Bo τον μπάρμαν, έπαιζε τον Jimmy Olsen στην τηλεοπτική σειρά του 1952, Adventures of Superman.
  
• Ο Bryan Singer ήθελε τον Christopher Reeve να κάνει μια cameo εμφάνιση, αλλά ο Reeve πέθανε πριν αρχίσουν τα γυρίσματα. Ο Singer αφιέρωσε την ταινία στη μνήμη των Christopher Reeve και Dana Reeve.

Επίσημα sites: http://www.supermanreturns.gr & http://supermanreturns.warnerbros.com

Στέλιος Πούλιας (Cine-Making Of)

---

Παρασκευή 4 Αυγούστου 2006
Superman Returns (07/09)

• Το όλο project πήρε πάνω από δέκα χρόνια για να υλοποιηθεί, ενώ άλλαξε χέρια από τρεις σκηνοθέτες.
  
• Όσο ήταν σκηνοθέτης ο Brett Ratner, σκεφτόταν να χρησιμοποιήσει έναν εκ των Josh Hartnett, Paul Walker, Matthew Bomer, Brendan Fraser, Ashton Kutcher, David Boreanaz, Ian Somerhalder, Henry Cavill και Jerry O`Connell για τον ρόλο του Superman. Τελικά αποχώρησε γιατί δε μπορούσε να συμφωνήσει με τους παραγωγούς της Warner Bros ποιον ηθοποιό να διαλέξει.
  
• Ο Anthony Hopkins ήταν να παίξει τον Jor-El, αλλά μετά την απομάκρυνση του Ratner, έφυγε και αυτός.
  
• Μετά τον Brett Ratner, οι παραγωγοί επέλεξαν τον McG για τον σκηνοθετικό ρόλο, μετά την επιτυχία του με το Charlie`s Angels. Ο ίδιος όμως το ανέβαλε για να σκηνοθετήσει το Charlie`s Angels: Full Throttle και επέστρεψε το 2004. Σύντομα όμως εγκατέλειψε τη θέση του λόγω διαφωνιών budget και τοποθεσίας γυρισμάτων. Η Warner Bros ήθελε να γίνουν τα γυρίσματα στην Αυστραλία παρά στη Νέα Υόρκη και ο McG πίστευε ότι «είναι ανάρμοστο να θες να συλλάβεις την καρδιά της Αμερικής σε μια άλλη ήπειρο».
  
• Πριν αποχωρήσει, ο McG δοκίμαζε τους Jason Behr και Jared Padalecki για τον ρόλο του Superman, τη Scarlett Johansson για τη Lois Lane και τον Shia LaBeouf για τον ρόλο του Jimmy Olsen.
  
• Ο Bryan Singer συνάντησε πρώτη φορά τον Brandon Routh, για να μιλήσουν για τον ρόλο σε μια καφετέρια. Ο Routh παραπάτησε και με μια αδέξια κίνηση έχυσε όλον τον καφέ πάνω στο τραπέζι. Ο ίδιος τρομοκρατήθηκε και πίστεψε ότι έχασε τον ρόλο, όμως ο Singer γέλασε με το περιστατικό και είπε ότι αυτό τον βοήθησε τελικά. Το γεγονός του ατυχήματος έπεισε τον Singer ότι ο Routh θα μπορούσε να παίξει τον αδέξιο ρόλο του Clark Kent.
  
• Ο Johnny Depp προτάθηκε για τους ρόλους των Lex Luthor και Jor-El.
  
• Ο Bryan Singer ήθελε αποκλειστικά τον Jude Law για τον ρόλο του General Zod. Όταν όμως αυτός απέρριψε την πρόταση, ο Singer διέγραψε τον χαρακτήρα από το σενάριο.
  
• Για τον ρόλο του Jimmy Olson είχαν προταθεί οι Eric Christian Olsen, Topher Grace, και Shawn Ashmore. Τελικά τον πήρε ο Sam Huntington.
  
• Για τον ρόλο της Lois Lane είχαν προταθεί οι Mischa Barton και Keira Knightley. Επίσης, είχαν περάσει από τη διαδικασία casting οι Elisha Cuthbert, Claire Danes, και Keri Russell.
  
• Στις πιτζάμες του Jason υπάρχει ο ήρωας της DC Comics Aquaman.
  
• Υπάρχει η cameo εμφάνιση του σκηνοθέτη. Είναι ένας από τους δημοσιογράφους που παρατηρούν τον σεισμό στο κτίριο.
  
• Οι Brandon Routh, Kate Bosworth και Kevin Spacey υπέγραψαν χωρίς να έχουν διαβάσει το σενάριο.
  
• Ο ηθοποιός James Caviezel εξέφρασε την επιθυμία του να ενσαρκώσει τον Superman, αλλά ο Bryan Singer αρνήθηκε να τον δεχτεί γιατί πίστεψε ότι έγινε πολύ γνωστός μετά το The Passion of the Christ.
  
• Ο Billy Zane είχε προταθεί για τον ρόλο του Lex Luthor.
  
• Οι σεναριογράφοι Michael Dougherty και Dan Harris εμφανίζονται ως μαθητές που κρατάνε σημειώσεις, τη στιγμή που ο Lex Luthor πάει να κλέψει τον μετεωρίτη.
  
• Περιέχει πάνω από 1400 σκηνές με οπτικά εφέ. Είναι η πρώτη ταινία που χρησιμοποιεί την κάμερα Panavision Genesis HD, που είναι το εξελιγμένο μοντέλο της 24p HD και χρησιμοποίησαν αρχικά οι George Lucas και Robert Rodriguez. Η κάμερα αναπτύχθηκε από κοινού από Panavision και Sony.
  
• Ο Jack Larson που παίζει τον Bo τον μπάρμαν, έπαιζε τον Jimmy Olsen στην τηλεοπτική σειρά του 1952, Adventures of Superman.
  
• Ο Bryan Singer ήθελε τον Christopher Reeve να κάνει μια cameo εμφάνιση, αλλά ο Reeve πέθανε πριν αρχίσουν τα γυρίσματα. Ο Singer αφιέρωσε την ταινία στη μνήμη των Christopher Reeve και Dana Reeve.

Επίσημο site: http://supermanreturns.warnerbros.com
Στέλιος Πούλιας (Cine-Making Of)

---

Τρίτη 12 Σεπτεμβρίου 2006
Έργα και ημέρες του πολίτη Kent.

America, land of Opportunity. Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρώτος υπερήρωας της USA κουλτούρας είναι και αυτός μετανάστης. Δεν ήρθε στοιβαγμένος με άλλους ομοίους του σε πλοίο από την Ευρώπη ούτε πέρασε λαθραία τα σύνορα με το Mεξικό και για να είμαστε ελικρινείς, δεν ήρθε καν με την θέλησή του. Με το ήδη γνωστό από τη Βίβλο σχέδιο ο Jor - El, ανήμπορος να πείσει τους συμπατριώτες του ότι ο πλανήτης τους πλέει τα λοίσθια, προτίμησε να σώσει το μονάκριβο βρέφος του κλείνοντάς το σε μια κάψουλα και εκτοξεύοντάς το προς την κατεύθυνση ενός πλανήτη του οποίου η επιφάνεια αποτελείται κατά το 75% από νερό. Ο νεαρός Kal - El θα πρέπει να νιώθει τυχερός: Αντί να βρεθεί στον πάτο του Ειρηνικού κατέληξε στην Smallville (Kansas) και στα στοργικά χέρια του ζεύγους Kent. Μεγαλωμένος με τις αξίες, τα ιδανικά και τα φρέσκα προιόντα της φάρμας Kent ο Clark, όπως τον ονομάζουν, γίνεται ένα υπόδειγμα πολίτη: Εργάζεται (στην Daily Planet της Metropolis), σέβεται τους νόμους και η συναισθηματική του ζωή φροντίζει να μην υπερβεί τα όρια της ηθικής: Η παιδική του αγάπη Lana Lang και η κολεγιακή του φλόγα Loris Lemaris είναι ρομαντικά Amarcord, ενώ ο θαυμασμός του για τη νυν συνεργάτριά του Lois Lane χαρακτηρίζεται πρώτα από όλα από αξιοπρέπεια.

Οι Joe Shuster και Jerry Siegel, δημιουργοί του Superman το 1938 παρέδωσαν στην ανθρωπότητα το αρχέτυπο του superhero: O Superman (ή, για αρκετούς φαν, απλά Supes) είναι ο κατεξοχήν και κυριολεκτικά υπεράνθρωπος, faster than a speeding bullet, τρομακτικά δυνατός και σχεδόν άτρωτος. «Σχεδόν» γιατί ένας ήρωας χωρίς αχίλλειο πτέρνα είναι τόσο ενδιαφέρων όσο και το να παίζεις ηλεκτρονικά με άπειρα credit. Πλησιάστε τον Clark Kent με λίγο Kρυπτονίτη και κοιτάξτε τον να υποφέρει, διπλωμένος στα δύο. Για τους εγκληματίες, αν ο Superman είναι μια ασθένεια, ο Κρυπτονίτης είναι η θεραπεία. Φυσικά, για κάθε υπερασπιστή του δικαίου υπάρχουν τουλάχιστον μια ντουζίνα εχθροί, άλλοι σημαντικοί άλλοι λιγότερο, άλλοι με μεγάλη διάρκεια και άλλοι απλά περαστικοί, αποτέλεσμα μάλλον ενός περιστασιακού writer`s block παρά των αναγκών κάποιας συγκεκριμένης πλοκής. Ο μεγάλος και πιο ανθεκτικός αντίπαλος του Superman ήταν και είναι ο Lex Luthor, ένας αρκετά απροσδιόριστος χαρακτήρας που πέρασε από διάφορα στάδια- από τρελός επιστήμονας έως μεγαλομανής δισεκατομμυριούχος, καταλήγοντας μέχρι και Πρόεδρος των ΗΠΑ. Ίσως σήμερα να ήταν ένας από τους ιθύνοντες της Enron.. Το άσβεστο μίσος του για τον Superman και φυσικά η δίψα του για δύναμη είναι ο καταλύτης για τα διαβολικά (αλλά όχι ιδιαίτερα επιτυχημένα) σχέδιά του. Πιο καλά τα πήγε ο Doomsday που ανάγκασε τον Superman να επιλέξει μια γενναία αυτοθυσία για να τον σταματήσει ενώ οι εξωγήινοι Brainiac, Doomsday και General Zod είναι μερικοί από τους πιο σημαντικούς εχθρούς του Kal El.

Ο κόσμος του Superman είναι πλήρης και καλοσχηματισμένος, με μια πλειάδα χαρακτήρων, διλημμάτων και βέβαια άφθονη δράση. Ένας έξυπνος παραγωγός δεν αφήνει ένα ήρωα με τέτοιο appeal ανεκμετάλλευτο και ο Superman δεν άργησε να καταλήξει και στην μεγάλη οθόνη, περνώντας από κάθε υπαρκτό άλλο Media- ραδιόφωνο, τηλεόραση, ακόμα και θέατρο. Ο George Reeves, τηλεοπτική μετενσάρκωση του Κρυπτονιανού ήρωα (με το σλόγκαν «Truth, Justice and the American Way!») ήταν και ο πρώτος κινηματογραφικός Superman το 1951 (εννοώντας σε επίσημο feature film), με το Superman And The Mole Men. Πρόκειται για ένα σχεδόν b-movie με λίγη δράση και ανεπαρκείς «κακούς» (νάνοι που ζουν στο υπέδαφος και ελευθερώνονται από μια γεώτρηση..): Εδώ που τα λέμε, αν είσαι ο Superman και αναγκάζεσαι να καταπιαστείς με όντα που θα μπορούσαν να καταπολεμηθούν με μερικές XL φάκες θα είχες κάθε δικαίωμα να τσαντιστείς. Απ την άλλη, αν είσαι ο Superman είσαι καταδικασμένος σε μια αιώνια πραότητα- και ίσως να ζηλεύεις που και που τον δρ Bruce Banner. Αν μη τι άλλο μας αποζημιώνει η γέννηση του κινηματογραφικού Superman.

Το 1978 ήταν η χρονιά που η Warner Brothers αποφάσισε να επενδύσει σοβαρά (η σοβαρότητα μετριέται σε εκατομμύρια δολάρια) στον Superman αποφασίζοντας να απευθυνθεί στους καλύτερους. Ο Richard Donner, προερχόμενος από την τρομακτική (κυριολεκτικά) επιτυχία του The Omen ήταν η επιλογή των παραγωγών –οι οποίοι όμως, για κάποιο μυστήριο λόγο, έκαναν πίσω όταν ο Donner ζήτησε να αναλάβουν το σενάριο άτομα που θα επιλέξει αυτός. Ο λόγος όπως αποκαλύφθηκε ήταν ότι η ταινία (καθώς ΚΑΙ το sequel) έπρεπε να πραγματοποιηθούν όσο πιο γρήγορα γινόταν: O Alexander Salkind είχε ήδη εξασφαλίσει για περιορισμένο διάστημα τον Marlon Brando και τα στούντιο και έψαχνε κάποιον «καμικάζι» για να καθήσει πίσω από την κάμερα. Ο Donner τελικά δέχθηκε την αποστολή αλλά νέα προβλήματα παρουσιάστηκαν όταν ο William Goldman αρνήθηκε να αναλάβει το σενάριο, ενώ ο Mario Puzo (του The Godfather) παρουσίασε έναν…τόμο 500 σελίδων! Ένας άγραφος κανόνας δηλώνει ότι ένα λεπτό κινηματογραφικού χρόνου αντιστοιχεί σε μια σελίδα σεναρίου, οι 500 σελίδες του Puzo ήταν αδύνατο να γίνουν ένα (ή και δύο) φιλμ, ακόμα και τον Ψαλιδοχέρη στο editing. Τελικά, ο Donner βρήκε έναν άξιο συνεργάτη στο πρόσωπο του Tom Mankiewicz, ο οποίος αποφάσισε να προσεγγίσει τον χαρακτήρα του Superman με σοβαρότητα και όχι με τις παρωδιακές, ως τότε, προθέσεις. Μπορεί το όνομά του να φιγουράρει μόνο ως Consultant αλλά να είστε σίγουροι ότι αν δεν είδαμε τον Σούπερμαν να τηγανίζει αυγά με τις υπερθερμικές ακτίνες του το οφείλουμε στον Tom. Σε μια σπάνια στιγμή έμπνευσης (ή μαλλον τύχης), οι Salkind αποφάσισαν να δώσουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο του φιλμ στον 26χρονο Christopher Reeve, θεατρικό ηθοποιό που επικράτησε για δύο λόγους, τον εξής έναν: Ήταν φτηνός. Όση διάθεση και να έχεις για να επενδύσεις σε ένα φιλμ, όταν ο Brando ζητάει (και παίρνει) 3,7 εκατομμύρια συν ποσοστά εισπράξεων για 12 λεπτά εμφάνισης και ο Hackman άλλα 2, από κάπου πρέπει να κόψεις- και ήδη ο Spielberg δεν είχε προσληφθεί λόγω των οικονομικών απαιτήσεών του. Καμία έκπληξη που και η πρόταση του Donner να χρησιμοποιηθεί κάποιος άγνωστος (στην θέση πχ του «ιπτάμενου μουστακίου» του Burt Reynolds) έγινε δεκτή αμέσως. Ο Reeve, σε συνδυασμό με τα state of the art εφέ του Zoran Perisic (άλλες μέθοδοι που μελετήθηκαν: Ένας τεράστιος γερανός...) έγινε ο πρώτος άνθρωπος που μας έκανε να πιστέψουμε ότι πέταξε. Πέρα από την ηρωική φύση του Superman, οι ταινίες (αναφερόμαστε και στα 2 sequel) επένδυσαν με αποφασιστικότητα και στην άνθρωπο που φέρει τον μανδύα, τον Clark Kent. Το πρόβλημα με τον Superman ήταν ανέκαθεν ότι η δυσανάλογη δύναμή του, σε σχέση με τους περισσότερος εχθρούς του, έκαναν τις μάχες να φαντάζουν μονόπλευρες. Ο Donner κατάφερε και έκανε τον Superman τρωτό-όχι με τον Κρυπτονίτη αλλά με την Lois Lane. Η Margot Kidder είναι μια χαρακτηριστική αντι-σύντροφος ήρωα (βλέπε τις κινηματογραφικές Vicky Vale ή Mary Jane), όχι ιδιαίτερα ελκυστική αλλά παρόλα αυτά ακαταμάχητη στον ήρωα, κάτι που στα μάτια μας κρατάει τον παντοδύναμο Superman στην πιο ευάλωτη διάσταση του Clark Kent. Ο ίδιος ο Reeve, με τα χοντρά γυαλιά και το γενικό παρουσιαστικό Nerd που δοκίμασε στεροειδή, δίνει ένα ανθρώπινο (και διασκεδαστικό) στοιχείο στον χαρακτήρα του. Άλλωστε τα 300 εκατομμύρια εισπράξεων παγκοσμίως (με budget γύρω στα 55) είναι μάρτυρες μιας εντελώς επιτυχημένης blockbuster συνταγής. Το sequel, με τον Superman να βρίσκει επιτέλους εχθρούς στα μέτρα του (Terence Stamp!!) διατηρεί ακόμα τον ενθουσιασμό του πρώτου φιλμ, κυρίως γιατί ο Donner γύρισε το 70% του footage πριν απολυθεί από τους Salkind. Ο Richard Lester απέδειξε τις περιορισμένες δυνατότητές του στο Superman 3, το φιλμ που κατέληξε σε μια κλασσική «ήρωας εναντίον του διαβολικού doppelganger του» storyline.

Και σιγοσφυρίζοντας νοσταλγικά το αθάνατο score του John Williams....

...φτάνουμε στις μέρες μας. Οι ταινίες με superheroes παράγονται με το κιλό, με τις εταιρίες να κοιτάζουν τις πωλήσεις των κόμικ και να σκέφτονται «τι διάολο, μόνο οι φαν να πάνε θα τα βγάλουμε τα λεφτά μας». Οι σεναριογράφοι πασχίζουν να δώσουν βάθος σε χαρακτήρες που δεν έχουν (και δεν το καταφέρνουν πάντα, βλέπε Blade), οι σκηνοθέτες βασίζονται όλο και πιο πολύ στο CGI για το απαιτούμενο suspension of disbelief... και το κοινό; Το κοινό παραμένει μυστήριο. Ας το παραδεχτούμε, φταίμε και μεις. Φταίμε γιατί για κάθε Batman Begins που επιβραβεύουμε υπάρχουν και ένα Fantastic Four ή ένα Underworld στο οποίο αφιερώνουμε χρόνο και χρήμα, περισσότερο για να δούμε τις καμπύλες της Jessica ή της suck-me-dry Καιτούλα παρά γιατί έχουμε εμπιστοσύνη στο ενίοτε φιλμ (Ναι, το παραδέχομαι, είμαι ένοχος). Έπρεπε να έρθει ο Spidey για να ελπίσουμε ότι κάποιος θα καταλάβει πως οι κλασσικοί ήρωες έχουν και την μεγαλύτερη δύναμη και να αναρωτηθούμε «μα τελικά, με τον Superman τι γίνεται;». Η αλήθεια είναι ότι για αρκετά χρόνια κανείς δεν ήξερε. Πάνε σχεδόν 10 χρόνια από την τελευταία φορά που κάποιος ασχολήθηκε με την ανάπτυξη ενός νέου φιλμ με τον Supes, αλλά η απόπειρα βυθίστηκε σε μια θάλασσα καλών διαθέσεων αλλά ελάχιστων προθέσεων: Ο Kevin Smith ανέλαβε να γράψει το σενάριο του Superman Lives (θα το βρείτε εδώ), με τον Superman να πεθαίνει και-μαντέψτε-να ξαναγεννιέται, όλο αυτό βασισμένο σε υπάρχουσα πλοκή από κόμικ. Ο συμπαθής Kevin με την άσβεστη φλόγα του φανατικού οπαδού το παρέδωσε έγκαιρα (χωρίς μάχες με τεράστιες αράχνες και πολικές αρκούδες, όπως του είχε ζητηθεί) για να ακούσει ότι ο Tim Burton, που θα αναλάμβανε τη σκηνοθεσία ήθελε πλήρες rewrite με τους δικούς του συνεργάτες. Ο Burton προχώρησε πιο πολύ με το pre-production (με το καστ να περιλαμβάνει τους Nicolas Cage-Sandra Bullock ως το κεντρικό ζεύγος, και τον Jack Nicholson ως Lex) αλλά τελικά τα παράτησε. Στο πιλοτήριο επιχείρησε να καθήσει ο Brett Ratner, που έφερε και τον Anthony Hopkins για τον ρόλο του Lex, αλλά δεν μπορούσε να συμφωνήσει με το στούντιο για τον πρωταγωνιστή του φιλμ. Ο Ratner αποχώρησε (μαζί του και ο Hopkins) και σύμφωνα με πληροφορίες του SETI program, κάθε μέρα η γη δέχεται κατά μέσο όρο 56 εξωγήινα μηνύματα ευχαριστίας μιας που απομακρύνθηκε ο κίνδυνος να δούμε τον Ashton Kutcher ως Superman. Όσο λιγότερα πούμε για τον McG τόσο καλύτερα- μας φτάνει το γεγονός ότι το στούντιο συνήλθε από τα βαρβιτουρικά και συμπέρανε ότι ένα curriculum που περιέχει το Charlie`s Angels δεν είναι και τόσο θετικό. Πλάκα κάνουμε, δυστυχώς. Οι διαφορές ήταν απλά στο budget...

Κάπου εδώ ένα, επίσης, fanboy με ταλέντο τόσο στο στυλ όσο και στον χειρισμό on-screen υπερηρώων αποφασίζει να εξοργίσει όλο το γνωστό comic-σύμπαν παίρνοντας μιας ριζοσπαστική απόφαση: Να παρατήσει το ήδη επιτυχημένο franchise των X-Men για να πάρει στα χέρια του τη νέα κινηματογραφική μοίρα του Man of Steel. Οι σκληροπυρηνικοί φαν των X-Men των καταριούνται επειδή τους άφησε ορφανούς (και τιμωρούνται κατάλληλα με την πρόσληψη του Ratner), ενώ οι φαν του Superman τον βρίζουν. Για ποιο λόγο δεν είναι γνωστό- δεν είχαν να προτείνουν κάποιον συγκεκριμένο, αλλά κάθε φαν πιστεύει ότι κανείς δεν μπορεί να γυρίσει μια ταινία με τον Superman καλύτερα από τον ίδιο, πόσο μάλλον ένας σκηνοθέτης που ξέρει να χειριστεί την κάμερα και έχει και πέντε-έξι ταινίες στο ενεργητικό του. Ξεχάσαμε να πούμε το όνομα ε; Bryan Singer.


Το μυστήριο με το όλο θέμα είναι ότι η παραγωγή είναι ομαλότατη: O Singer δουλεύει με το κλασσικό επιτελείο του (Harris και Dougherty στο σενάριο, Newton Sigel στη φωτογραφία, John Ottman στη μουσική), έχει ένα budget που σπάει το φράγμα του «απλά αξιοπρεπούς» (180 εκατομμύρια) και, αν πιστεύετε στις συμπτώσεις, αποφάσισε να εμπιστευθεί τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε έναν απολύτως άγνωστο: Τον Brandon Routh. Όπως ήταν αναμενόμενο, υποκινούμενες από τις πρώτες φωτογραφίες του Brandon ως Superman, και πάλι οι μάζες ούρλιαξαν από οργή-χωρίς καν να ευχαριστήσουν για την πρόσληψη του Kevin Spacey ως Lex Luthor: «Ποιος είναι ο Routh» , «Γιατί όχι τον Χ», «Γιατί ο μανδύας είναι μπορντό και όχι κόκκινος», «γιατί οι μπότες είναι πιο μικρές», «γιατί το σήμα είναι μικρότερο και αλλαγμένο». Θέλουμε να πιστεύουμε ότι είναι η αντίδραση κάποιου που μέσα του πιστεύει ότι το φιλμ μπορεί και να πετύχει, γιατί το τρέιλερ που κυκλοφόρησε, αν και λιτό, δείχνει την σοβαρότητα με την οποία ο Singer αντιμετωπίζει το φιλμ. «Eίμαι υιοθετημένος, Αμερικάνος και μοναχοπαίδι όπως ο Superman» δηλώνει ο Singer, όχι απόλυτα αστειευόμενος. «Είναι ο απόλυτος μετανάστης και με ενδιαφέρουν οι επιλογές του». Ο Singer δεν θέλει να δώσει στον μύθο μια νέα αρχή: O Superman του είναι συνδεδεμένος με αυτόν του Donner-και για να το αποδείξει θα συμπεριλάβει στην ταινία voice over του Marlon Brando από το φιλμ του `78. Άλλωστε, τηλεοπτικά τουλάχιστον, ο Superman δίνει δυναμικό παρών με το Smallville, σειρά που θα μπορούσε να αποτελέσει ένα ανεπίσημο prequel μιας που ο νεαρός Clark συναναστρέφεται όχι μόνο με τις Lana Lang και Lois Lane (με το κολασμένο δίδυμο Κreuk - Durance) αλλά είναι και κολλητός του Lex Luthor. Ο Singer δεν έχει την πολυτέλεια να παίξει με την ιστορία, αλλά επιλέγει να δώσει στο φιλμ έναν πιο νεανικό χαρακτήρα: Βλέποντας τους Routh και Bosworth (καστανή για ρόλο) έχουμε την εντύπωση πως, σαν ζευγάρι, θα μπορούσαν να ανήκουν σε μια νεανική ρομαντική κομεντί - αν δεν κουβαλούσαν στις πλάτες τους την βαριά ευθύνη που φέρει ένα φιλμ σαν το Superman Returns.

Θοδωρής Σαρλάς (Αφιέρωμα)

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.