---

Babylon A.D. (2008)
Επιστημονικής Φαντασίας | 101' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 15 Ιαν 2009 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 27/02/2009 Ημερομηνία κυκλοφορίας BluRay: 9/4/2009 Διανομή: Audio Visual Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά - Ρωσικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (4.76/10) Aντιφατικότητα ψήφων:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008

O διάσημος Γάλλος ηθοποιός Mathieu Kassovitz, ταυτοχρόνως όμως και σκηνοθέτης, μια του ύψους (La Haine) και μια του βάθους (Gothika), επιχειρεί μέσα από τη νέα του ταινία να εκφράσει την άποψη του σχετικά με τον προορισμό της ανθρωπότητας και την κατάσταση του πλανήτη σε μερικές δεκάδες χρόνια από τώρα. Επιστρατεύοντας ένα αξιόλογο διεθνές καστ και με τον Vin Diesel στον πρωταγωνιστικό ρόλο, περιγράφει την ιστορία του Toorop, ενός μισθοφόρου που έχει ως αποστολή να συνοδεύσει μια γυναίκα από τη μια άκρη του πλανήτη στην άλλη. Αυτό που δεν ξέρει όμως, είναι ότι ένας ολόκληρος οργανισμός την περιμένει, καθώς πρόκειται για ένα ύστατο τεχνολογικό θαύμα με ανθρώπινα χαρακτηριστικά.

Όπως καταλάβατε ευθύς εξ αρχής το ρόλο του ταλαίπωρου μισθοφόρου αναλαμβάνει ο Diesel, αν και το όνομα κάποιου διασημότερου και ποιοτικότερου ηθοποιού θα έδινε άλλη αξία στο όλο εγχείρημα (αλλά λιγότερα εισιτήρια στα ταμεία), του «δέματός» του οι Melanie Thierry και η Michelle Yeoh και των κακών της υπόθεσης ο ερμηνευτικά αφοπλιστικός Gerard Depardieu και η -ότι μου δίνουν το αποθεώνω- Charlotte Rampling.

Πίσω από τις φιλότιμες προσπάθειες του Vin Diesel, τις κατά διαστήματα φτηνές λύσεις εντυπωσιασμού και την υπογραφή ενός πολυπράγμονα και άνισου σκηνοθέτη, κρύβεται μια βαθιά συνειδητοποιημένη περιπέτεια φαντασίας που εκπληρώνει αξιοπρεπώς τον σκοπό της: διασκεδάζει και προβληματίζει. Και ως τελικό αποτέλεσμα ικανοποιεί αρκετά.

Ο γαλλοαναθρεμένος σκηνοθέτης Mathieu Kassovitz, δίνει ευρωπαϊκή νότα στη νέα του ταινία, με συνέπεια αυτή να ξεφεύγει από την εικόνα μιας τυπικής αμερικανικής περιπέτειας στην οποία οι ήρωες τρέχουν άσκοπα εδώ και εκεί. Γεγονός που σημαίνει ότι η δράση περιορίζεται κατά πολύ, ικανοποιεί ως ένα βαθμό αλλά εκεί διαπιστώνεται ότι ο σκηνοθέτης πέφτει στην παγίδα των φτηνών αλλά όχι ξεδιάντροπων «εμπορικών» λύσεων.

Μπορεί να μην πρόκειται για το αγαπημένο μου είδος, όμως εκτίμησα το Babylon δεόντως. Γιατί διαπίστωσα ότι ο Kassovitz έχοντας κατοχυρώσει εκτός των άλλων και ένα πετυχημένο σύνολο συνεργατών στο σενάριο, σκηνοθετεί μια ταινία που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το μακρινό, άπειρο και κακομαθημένο εγγονάκι του Blade Runner. Σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζεται με το φουτουριστικό αριστούργημα του Scott, όμως στο Babylon A.D. γίνεται σαφής υπαινιγμός για την συνύπαρξη ανθρώπων και μηχανών ή αν θέλετε ανθρώπων και τεχνολογίας. Ο Kassovitz συντάσσει τη δική του διακήρυξη για τη χρήση τεχνολογικών γνώσεων και προϊόντων, καυτηριάζει θέματα από τη μετανάστευση μέχρι το ρατσισμό και τη θρησκεία κι αφήνει έμμεσους υπαινιγμούς για την αμερικάνικη νοοτροπία ζωής. Η ανθρώπινη απληστία και η αμερικανική κυριαρχία προσωποποιημένη από την Charlotte Rampling συγκρούεται με την ηθική εικόνα του ρεαλιστή Diesel μέχρι το ανοιχτό φινάλε που σε δύο εικόνες του και μόνο καταφέρνει να προβληματίσει τόσο όσο η ταινία ολόκληρη.

Βαθμολογία: (5.5/10)

Βασίλης Καγιογλίδης

---

Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2008

Είναι γνωστό ότι η Ευρωπαϊκή κινηματογραφική βιομηχανία μπορεί να μην έχει τις οικονομικές δυνατότητες του Hollywood αλλά τα ποιοτικά αποτελέσματα είναι συχνά ισάξια ή και καλύτερα. Και αυτό γιατί οι δημιουργοί δεν έχουν τις δυνατότητες για να γυρίζουν κάθε τρεις και λίγο και ένα blockbuster και όταν βάλουν ένα τόσο υψηλό στόχο, πρέπει να προσυλωθούν απόλυτα σε αυτό και να το κυνηγήσουν για πολλά χρόνια. Σε αυτή τη κατηγορία ανήκει και το Babylon A.D. ή όπως ήταν παλιότερα γνωστό ως Babylon Babies, τη τελευταία δημιουργία του Γάλλου Mathieu Kassovitz που παλιότερα μας έδωσε τα The Crimson Rivers και Gothika. Η ταινία ήταν το dream project του σκηνοθέτη και προσπαθούσε να το μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη για αρκετά χρόνια χωρίς επιτυχία λόγω του υψηλού budget και διαφόρων άλλων προβλημάτων. Μέχρι που πριν λίγα χρόνια ανέλαβε η 20th Century Fox και η προεργασία άρχισε.

Όπως αποδείχτηκε, αυτή η εμπλοκή του κολοσσού μόνο προβλήματα έφερε μιας και δεν ήταν πια η ταινία του Kassovitz αλλά η ταινία της Fox. Με budget 60εκ δολάρια και πρωταγωνιστή τον Vin Diesel (ο οποίος ήταν επιλογή του studio παρά του σκηνοθέτη) τα γυρίσματα ξεκίνησαν αλλά τα λεφτά και ο χρόνος τέλειωσαν πολύ πιο γρήγορα απ`το αναμενόμενο. Και εκεί επενέβη η Fox, παίρνοντας τον έλεγχο της ταινίας λίγο πριν την ολοκλήρωση των γυρισμάτων με αποτέλεσμα πολλές σκηνές να γυριστούν με τον σκηνοθέτη απλό θεατή και το τελικό cut να είναι 70 λεπτά μικρότερο από το αρχικό!

Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, η ιστορία είναι βασισμένη στη νουβέλα επιστημονικής φαντασίας του Maurice Georges Dantec με τον αρχικά ίδιο τίτλο, Babylon Babies. Βρισκόμαστε γύρω στο 2017, κάπου στα βάθη της Ρωσίας σε ένα σχεδόν μετα-αποκαλυπτικό περιβάλλον με τους μισθοφόρους να είναι ο μόνος τρόπος να ξεφύγεις από την παρακμή. Έτσι, ένας τέτοιος μισθοφόρος είναι και ο Toorop, ένας αμερικάνος που στη χώρα του θεωρείται τρομοκράτης και βρήκε καταφύγιο στη Ρωσία κάνοντας διάφορα θελήματα με την ανάλογη ανταμοιβη. Αυτή τη φορά η πρόταση έρχεται από τον Gorsky, έναν Ρωσο μεγαλομαφιόζο που του ζητάει να μεταφέρει μία κοπέλα, την Aurora στη Νέα Υόρκη με αντάλλαγμα μία καινούρια ταυτότητα και κατ`επέκταση μία καινούρια ζωή, πρόταση που φυσικά δε μπορούσε να απορρίψει. Την κοπέλα παραλαβάνει από ένα μοναστήρι της Μογγολίας και μαζί της, την συνοδεύει η μοναχή Rebeka. Και το ταξίδι ξεκινάει.

Απ`ότι μπορούμε να καταλάβουμε και σχεδον να μαντέψουμε, το ταξίδι είναι μόλις ένα μέρος της ιστορίας μιας και το παρελθον της κοπέλας, ο περίεργος επιστήμονας Darquandier, η εκκλησία των Neolites με την αρχι-ιέρια και κυρίως η αναζήτηση, ψυχική και θεολογική του συνεχιστή της ανθρωπότητας είναι μερικά θέματα τα οποία απλά αναφέρονται.

Προφανώς τα μεγάλα μυαλά της Fox προτίμησαν να πετάξουν οτιδήποτε βαθύτερο έδινε νόημα και υπόσταση στην ιστορία και άφησαν μόνο το άμυαλο κυνηγητό και το πιστολίδι του mucho Diesel. Και δυστυχώς το σκοπό τους τον πέτυχαν μιας και κυκλοφόρησαν μια εύπεπτη ταινιούλα για 15χρονα που ήρθε #1 το τριήμερο κυκλοφορίας της και συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαικής και παγκόσμιάς της πορείας, σίγουρα τα έσοδά της είναι εξασφαλισμένα, παρά τις συνολικά κακές κριτικές που έλαβε.

Στο cast, εκτός του Vin Diesel που προφανώς είχε συνηθίσει τις πατα-κιούτα παραγωγές, είχε αρκετές διαφωνίες με τον σκηνοθέτη και τα ατελείωτα γυρίσματα, βρίσκουμε την Mélanie Thierry και την Michelle Yeoh Ναι, μόνο αυτές μιας και οι Gérard Depardieu, Charlotte Rampling και Lambert Wilson έχουν ξεμείνει με μια σκηνή ο καθένας μιας και προφανώς είχαν τη μερίδα του λέοντος στα 70 λεπτά που κόπηκαν.

Η αρχική κατιά ήταν 161 λεπτά και η theatrical μόλις 90. Ε, δε χρειάζεται να πω τίποτα παραπάνω εκτός ότι απλά δεν ήταν ολοκληρωμένη ταινία. Μέχρι και ο σκηνοθέτης πριν τη κυκλοφορία της, την έκραξε παρομοιάζοντάς της με κακό επεισόδιο του "24". Αν δε δείτε την παρούσα version δε θα χάσετε τίποτα, αλλά αν στο μέλλον βγει η uncut, σίγουρα θα έχει τεράστιο ενδαφέρον.

Βαθμολογία: (5/10)

Αλέξανδρος Κυριαζής

---

Παρασκευή 10 Απριλίου 2009

Όταν έχεις δει τον Vin Diesel μία φορά, τα έχεις δει όλα. Δεν θα το θεωρούσα υπερβολικό, αν κάποιος βλέποντας το Babylon A.D. μπερδευτεί και πιστεύει πως ξαναβλέπει το Chronicles of Riddick. Όμως, αν ο Diesel δεν προσφέρει δικαίωμα για τόσα πολλά σχόλια, ο Mathieu Kassovitz θα μπορούσε να γίνει βιβλίο! Από το 1995 και την «βόμβα» που έβαλε, πρώτιστα στις Κάνες, με το Μίσος, ακολουθεί μια σταθερά καθοδική πορεία, που φαντάζει πως, σε λίγο, δεν θα πηγαίνει πιο κάτω…

Εδώ έχουμε ένα βαρετό σενάριο, που κοπιάρει την νοοτροπία του Πέμπτου Στοιχείου, χωρίς όμως η φουτουριστική εικόνα να έχει οποιαδήποτε έκπληξη, όπως η ταινία του συμπατριώτη του σκηνοθέτη Luc Besson. Ανάμεσα σε σεναριακά λαθάκια και άκυρες φιλοσοφικές νότες, ο Diesel περιφέρεται αναζητώντας ευκαιρία για δράση. Στην ουσία, θα την βρει, ως ικανό θέαμα, μονάχα μια φορά και προς τα τέλη, αλλά όχι στο φινάλε, που απλά ανοίγει λογαριασμούς για ένα σίκουελ. Αμφίβολο, βέβαια, το αν υπάρξει ποτέ αυτό το σίκουελ, αφού η ταινία ήταν μια παταγώδη αποτυχία, τόσο καλλιτεχνικά όσο και εμπορικά. Δεν γνωρίζω αν ο γάλλος δημιουργός μας μισεί, αλλά σίγουρα νοσταλγήσαμε το δικό του «μίσος»…

Βαθμολογία: (1/5)

Σταύρος Γανωτής

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.