Ένα από τα πιο ιδιαίτερα κλειστοφοβικά θρίλερ, γυρισμένο εξ`ολοκλήρου μέσα σε έναν χώρο 1x2 στην κυριολεξία. Αυτό που μου έκανε περισσότερο εντύπωση ήταν η πολύ καλή σκηνοθεσία, η οποία σε κρατάει στην θέση σου μέχρι το... πρωτότυπο μεν αλλά "κάφρικο" δε, τέλος.
Εκεί βέβαια είναι που χάνει λίγο η ταινία καθώς τελικά δεν αποκαλύπτεται τίποτα σημαντικό κάνοντάς σε να νομίζεις πως περίμενες το αναπόφεκτο. Στο cast έχουμε μόνο τον Ryan Reynolds (οπτικά τουλάχιστον), ο οποίος έχει ένα πολύ μεγάλο βάρος να σηκώσει και για μένα βγαίνει νικητής, αλλά με αργυρό μετάλλιο. Δεν λέω πως δεν στηρίζει τον ρόλο καλά, απλά κάτι μου έλειπε. Και όπως και να το κάνουμε, είναι πιο πολύ φάτσα για κωμωδίες , παρα για οτιδήποτε άλλο. Πάντως είναι μέχρι στιγμής η καλύτερη ερμηνία της καριέρας του και γι`αυτό αξίζει ένα μπράβο (γιατί ομολογώ πως πίστευα ότι "δεν το`χε").
Το Buried δεν είναι από τα καλύτερα θρίλερ που έχουν βγει τα τελευταία χρόνια, αλλά είναι μια αξιόλογη προσπάθεια, με κάποιες πολύ καλές σκηνές αγωνίας και σασπένς.

Βαθμολογία: 6/10

Truly, I feel a round of applause is needed for the director Cortes for making a skillfully crafted, vivid, nail bitting thriller inside the space of less than 0.5 square meters.  Not recommended for those who suffer from claustrophobia.

Ειλικρινα δεν μπορω να καταλαβω τις βαθμολογιες σας...Η Νικη Κεφαλα, ειδικα, εκθειαζει την ταινια και ομως βαζει τη βαση! Αν 5 ειναι το απολυτο αριστα, τοτε 2.5 σημαινει οτι ειναι μια μετριοτητα και μιση...Εκτος αν εγω καταλαβα κατι λαθος. Εγω εμεινα ικανοποιημενος απο την ταινια, σιγουρα δε μιλαμε για καποιο αριστουργημα αλλα το σκοπο της τον πετυχαινει πιστευω, που δεν ειναι αλλος απο το να σε κρατησει σε αγωνια και να σου μεταδωσει τα συναισθηματα του ηρωα που εναλλασσονται μεταξυ ελπιδας και απογνωσης...Και χαιρομαι που το πετυχαινει αυτο χωρις να κουραζει, γιατι προκειται για one-man-show και μαλιστα σε μια κασα! 7.5/10 εγω, ανετα
StratosL

Εχθες ειδα το Buried και το θεωρω ενα απο τα καλυτερα θριλερ των τελευταιων χρονων. Λιτο, θεατρικο, γεματο ενταση, αγχος και αγωνια, μενει στο μυαλο του θεατη! Απιστευτος ο Reynolds! Δεν τον θεωρουσα ικανο να "κρατησει" μια ταινια μονος του, αλλα τα καταφερνει και με τα παραπανω!
georpap

Το Buried με συγκλονισε! Παρασερνει το θεατη και τον κανει να αισθανθει οτι ασφυκτια και αγωνιζεται για τη ζωη του. Ο Reynolds δινει ρεσιταλ ηθοποιιας και η σκηνοθεσια ειναι εξαιρετικη. Must-see για μενα!
Αλεξία Οικονόμου

Ανα περιοδους βγαινουν στις κινηματογραφικες αιθουσες μικροτερες παραγωγες-διαμαντια που παρα το σχετικα μικρο μπατζετ τους, καταφερνουν λογω πρωτοτυπιας, ευρυματικου σεναριου και σκηνοθεσιας, να ξεχωρισουν και να θεσουν τις βασεις για εμπορικη επιτυχια. Στο προσφατο παρελθον τετοια παραδειγματα μαλλον μπορουν να θεωρηθουν ταινιες οπως το "District 9", το "Paranormal Activity", το "500 Days with Summer" κλπ. Το Buried κατα τη γνωμη μου, ανηκει σε αυτη ακριβως την κατηγορια.
Eιναι ευφυεστατη, εξαιρετικα πρωτοτυπη και φυσικα εξαιρετικα τολμηρη η ιδεα μια ταινια 95 λεπτων να γυριστει εξ` ολοκληρου μεσα σε ενα φερετρο χωρις ουτε μια σκηνη που να απεικονιζει τον εξω κοσμο. Κι ομως...η ταινια παροτι ξενιζει στα πρωτα (μονο) λεπτα τον θεατη με αυτον τον τοπικο (και κατ` επεκταση κινηματογραφικο) περιορισμο, αποδεικνυεται στην συνεχεια ακρως συναρπαστικη και ευρυματικη ως προς την εξελιξη της. Με την παροδο του χρονου ο θεατης νιωθει ολοενα και περισσοτερο το κλειστοφοβικο χαρακτηρα του φιλμ, συμπασχει με τον ηρωα και -το κυριοτερο- ανυπομονει ολο και πιο πολυ για την τυχη του πρωταγωνιστη. Ο ρυθμος επιταχυνεται οσο πλησιαζουμε στο τελος, το μονταζ παιζοντας με το σκοταδι και τα αποτομα καδραρισματα στο προσωπο του ηθοποιου κι επειτα στα τοιχωματα του φερετρου, αυξανει το σασπενς... κι ολα αυτα χωρις ιχνος μαχης η εφε!
Η σκηνοθεσια του Κορτες πετυχαινει να αποδωσει σχεδον τελεια την κλειστοφοβικη ατμοσφαιρα και να αυξησει το αγχος του κοινου οσο περναει η ωρα, το σεναριο εκτος απο την (δεδομενα) ευφυεστατη κεντρικη ιδεα, χτιζει την ολη ιστορια γυρω απο ρεαλιστικοτατους διαλογους και ενα πειστικοτατο σκηνικο θριλερ, ενω περιεχει και καποιες πολιτικο-κοινωνικες νυξεις σχετικα με τον πολεμο στο Ιρακ και το πως τον αντιμετωπιζει η αμερικανικη κοινωνια και μαλιστα κρατωντας μια -ελαφρως βεβαια- επικριτικη σταση απεναντι της. Τιποτα ομως απ` ολα αυτα δεν θα αναδεικνυοταν, αν ο Ρευνολντς δεν εκανε πολυ καλη δουλεια στον ρολο. Παρολο που τελευταια επιλεγει ρολους υπερηρωων, στον "Θαμμενο" υποδυεται επιτυχημενα εναν απλο ανθρωπο-θυμα που νιωθει αδυναμος και τον κυριευουν ανα στιγμες ο τρομος, η απογνωση, ο θυμος, η απογοητευση, παρα την θεληση του να επιβιωσει. Τα απεικονιζει πολυ καλα ο Ρευνολτνς ολα αυτα μεχρι το συγκλονιστικο φιναλε.

Για μενα, προκειται για ενα πρωτοτυπο, ιδιοφυες και- επιτελους- πολυ αγωνιωδες ψυχολογικο θριλερ που παραδιδει μαθηματα κινηματογραφου για το πως μπορεις να κανεις μια συναρπαστικη ταινια βασιζομενος σε μια καλη ιδεα, ενα σφιχτο σεναριο, εναν (!) ουσιαστικα ηθοποιο και τοσο λιγα μεσα παραγωγης...θα το ευχαριστηθειτε!

Pasxalis