Προβληματική η ταινία. Αποτυχία στο να είναι έστω διασκεδαστική. Το σενάριο ευγενικά θα το λέγαμε αφελές. Ένας Αμερικανός σεναριογράφος και επίδοξος συγγραφέας βρίσκεται στο Παρίσι στο παρά πέντε να παντρευτεί, κανείς δε θα καταλάβει γιατί, κορίτσι από σπίτι. Οικογένεια με χρήμα, ρηχοί, άνοστοι και υπεροπτικοί. Δραπετεύοντας από τη μιζέρια της αδιέξοδης σχέσης του, της απόρριψής του από τα πεθερικά του  και της συγγραφικής του αμηχανίας, με το που χτυπά μεσάνυχτα, σαν τη Σταχτοπούτα, μετακινείται, σ’ ένα φανταστικό παιχνίδι στο χρόνο, στο Παρίσι της 10ετίας του ’20, για ν’ ανταμωθεί με τα μεγάλα ονόματα της τέχνης και της διανόησης.  Παίρνει λοιπόν το αίμα του πίσω σαν ισότιμο μέλος της φιλολογικής παρέας της εποχής και επιτέλους ερωτευμένος με μια κοπέλλα ικανή να εκτιμήσει τις ευαισθησίες του και τον ενθουσιασμό του.  Η ονειρική του συνύπαρξη με τα ινδάλματά του εξαντλείται σ’ ένα φολκλόρ γλεντοκόπι.  Η σκηνοθεσία και οι ερμηνείες θυμίζουν αδέξια παιδική παράσταση, σα να  ψάχνονται όλοι να καταλάβουν  τί ρόλο παίζουν. Η συνταγή της φάρσας με τη γνώριμη σπιρτάδα του Woody Allen δε φαίνεται να δουλεύει ξανά.  Οι επώνυμοι του βγαίνουν καρικατούρες.

Μια ρομαντική ταινία, με μαγευτική εικόνα και υπέροχη φωτογραφία. Συστήνω ανεπιφύλαχτα!

γιατι δεν αρεσε  σε καποιους η ταινια; ειχε αρκετο γελιο, καλη σκηνοθεσια απο τον γουντι αλεν και τον οουεν ουιλσον φορμαρισμενο και σε μια απο τις καλυτερες εμφανισεις του.επισης,ειχε πολυ καλο συμπληρωματικο καστ: μαριον κοντιγιαρ(πανεμορφη),ρεϊτσελ μακ ανταμς,καθι μπειτς(παντα καλη) και αντριεν μπροντι(πολυ αστειος ως νταλι).

γενικα δεν πολυβλεπω χαλαρες και ρομαντικες ταινιες,αλλα αυτη ηταν απο τις καλες του ειδους της.μπορει ο αλεν να ειναι πια ηλικιωμενος, αλλα δεν εχει χασει την ικανοτητα να δημιουργει ευχαριστες ταινιες.7.5/10 ανετα. 

Ο Gil (Owen Wilson) ταξιδεύει με τη μέλλουσα γυναίκα του (Rachel McAdams) στο Παρίσι για επαγγελματικούς σκοπούς. Αυτός γοητεύεται από την πόλη ενώ αυτή από έναν ψευτό-ιντελεκτουέλ εξυπνάκια (Michael Sheen) που τους γίνεται κολτσίδα. Έτσι ο Gil ένα βράδυ αποφασίζει να αφήσει την παρέα του και να περιηγηθεί μοναχός του στο νυχτερινό Παρίσι που τόσο λατρεύει. Όταν όμως η καμπάνα σημάνει μεσάνυχτα ο νυχτερινός του περίπατος αποκτά μια απρόσμενη και μαγευτική τροπή αφού μεταφέρεται χρόνια πριν, στο Παρίσι του  `20, την ιδεατή κατ` αυτόν εποχή για να ζει κανείς. Κάπως έτσι ξεκινάει αυτό το υπέροχο νοσταλγικό ταξίδι που ονομάζεται "Midnight in Paris". Μια ταινία γοητευτική μέσα στην απλότητά της, ρομαντική και καλογραμμένη όπως και οι περισσότερες ταινίες τουWoody Allen που εδώ παραδίδει ένα πολύ χαρακτηριστικό δείγμα της δουλειάς του. Έχοντας ως συνταξιδιώτες πρωτοπόρους καλλιτέχνες των 20s, από τους Fitzgeralds και τον Hemingway μέχρι τον Bunuel, τον Dali και τον Toulouse-Lautrec, και ένα λαμπερό (πολύ λαμπερό) καστ με πρωτοπόρο έναν Owen Wilson ως νέο Νευρικό Εραστή, ο Allen δηλώνει απροκάλυπτα ερωτευμένος με το Παρίσι και παραδίδει μια ταινία για το παρελθόν αλλά ακόμα περισσότερο για το παρόν, μαγεύοντας σε με μια εντυπωσιακή αναπαράσταση εποχής, μια φανταστική φωτογραφία και ένα προσεγμένο σενάριο.